Αυτη ειναι η τελευταια σχολικη εβδομαδα. Τσιμα τσιμα με τις αντοχες μου τελειωνει. Φυσικα δεν ειμαστε ουτε οι πρωτοι ουτε οι τελευταιοι που εζησαν μια τετοια αλλαγη. Θα με αφησεις ομως να γκρινιαξω. Για μενα αυτη η χρονια ηταν η πιο δυσκολη. Δυσκολευτηκα να ανταπεξελθω σε ολους τους ρολους. Μαμα, συντροφος, γυναικα. Εχασα πολλες μικρες μαχες. Δεν υπαρχει λογισμικο να κατεβασεις. Εισαι ως εκει που αντεχεις. Κι αυτο ειναι λιγο ισως για οσα φανταζοσουν. Μα αυτο ειναι!Κοιτα να το αγκαλιασεις και οταν το αποδεχτεις θα καταφερεις να κανεις το επομενο βημα διχως τη σκια της αποτυχιας. Για την Ισμηνη ηταν εξαιρετικα δυσκολο. Να προσπαθει να προσαρμοστει σε μια καινουρια χωρα, να μη μενει πισω στα μαθηματα ενος πολυ δυσκολου γυμνασιου (θεωρειται απο τα δυσκολοτερα της πολης μας το σχολειο της) σε μια γλωσσα που δε γνωριζει. Και να πετυχαινει και μια καθηγητρια (γερμανικων, το βασικοτερο μαθημα της) που αντι να βρισκει τροπους να την εμψυχωνει και να την εμπνεει οταν βλεπει την αναστατωση της, εκεινη να της κοβει τα φτερα με ειρωνιες και προσβολες.
Και να γυριζει αγριμι απο το σχολειο και να προσπαθεις να την υποστηριξεις και να χανεις τις ισορροπιες επειδη βολευεται πολυ ευκολα η Ισμηνη στο κανακεμα και αφηνεται στην αδρανεια και να μην ξερεις πως να το μαζεψεις μετα. Και να ερχονται περιοδοι που καταφερνετε να εχετε ενα καλο προγραμμα κι εσυ να νιωθεις περηφανη. Επιτελους μπηκαν σε μια σειρα ολα και καπως κυλανε αβιαστα με λιγες αναταραξεις. Και ξανα να ζεις μια μεγαλη πτωση και να νιωθεις οτι ουτε ενα βημα μπροστα δεν εκανες. Δεν τη βοηθησες να βρει τον τροπο.
Την Παρασκευη τελειωνουν τα σχολεια. Θελω να βαλω τα κλαμματα απο την ανακουφιση. Εχουμε 1μιση μηνα να παρουμε ανασα. Μου φαινεται λιγο. Πρεπει να βρω τροπο να νιωσει η Ισμηνη διακοπες. Ελλαδα δε θα μπορεσουμε να παμε. Θα πρεπει να βρω τροπο να αδειασω κι εγω απο ολη την ενταση της χρονιας. Και ο Δημητρης.
Μετα απο μερες που ειχε αρκετη ζεστη, χθες απογευμα συννεφιασε ξαφνικα, σκοτεινιασε κι αρχισε να φυσαει πολυ και να βρεχει. Περπατουσαμε με την Ισμηνη στα χωραφια διπλα απο το σπιτι μας πριν αρχισει η βροχη και φυσουσε πολυ και η Ισμηνη φοβηθηκε και μου επιασε το χερι.
Και κατηφοριζοντας για το σπιτι βλεπαμε τη μαγικη θεα κατω στην πλαγια, το χωριο απεναντι και οσο προχωρουσαμε τοσο ηθελα να μακρυνει ο δρομος και να μην τελειωσει αυτη η θέα, κρατωντας σφιχτα το χερι της. Και οπως ειπε η κουμπαρα μου οι μικρες στιγμες ευτυχιας που τις μαζευεις ως ποντους ειναι πιο ευκολα μετρησιμες. Και μαζευω ποντους. Αυτη η ομορφια με εκανε να αντεξω ως εδω. Οσο λιγο ή πολυ ειναι το "ως εδω" μου. Ζοριστηκα πολυ φιλε μου. Το ιδανικο καλοκαιρι για μενα τωρα θα ηταν ενα δωματιο με ωραια θεα, φαγητο καθε μερα εξω και να μη σκεφτομαι τιποτα. Ουτε να μεταφραζω εργασιες, ουτε να βαζω ορια, ουτε να χανω και να βρισκω την υπομονη μου, ουτε να προσπαθω να μαθω κατι καινουριο. Οταν αυτο δεν ειναι εφικτο, εχω μαθει να φτιασιδωνω αυτο που εχω, για να μ αρεσει. Καπως πρεπει να φτιαξω το καλοκαιρι. Με τα δεδομενα που εχω να χτισω χαρες και διασκεδαση. Για την Ισμηνη, τον Δημητρη κι εμενα.
Σε ενα μηνα σχεδον κλεινουμε ενα χρονο εδω και σε εναμιση μηνα κλεινω τα 43. Το πρωτο με τρομαζει πιο πολυ. Το δευτερο με ανακουφιζει. Αυτα τα γενεθλια θα τα γιορτασω αλλιως. Εναλλακτικα. Δεν ξερω ακομη να σου πω πως. Αλλα θα σκεφτω κατι. Γιατι κουραστηκα πολυ και θελω να με νταντεψω.
Σ αφηνω. Θα ερθει μια φιλη της Ισμηνης το απογευμα και εχω μικροετοιμασιες.
Ισορροπω πολυ επιδεξια ολους αυτους τους μηνες.
Κι εμενα η ομορφια της φυσης με κρατουσε δυνατη οταν εφευγα απο το σπίτι μου...νομιζω πως οι δυσκολιες της παιδικης ηλικιας κανουν αυτα τα παιδια πιο ικανα στην ενηλικη ζωη τους, αναλογα βεβαια με το πως θα το αντιμετωπισουν οι γονεις...ειναι δυσκολο να βλεπεις τα παιδια σου να στενοχωριουνται, αλλα παντα τα αφηνα λιγο διαστημα χωρις να επεμβω...π.χ να βρω καποιον δασκαλο που ειχαν προβλημα να συζητησουμε...συζητουσα με το παιδι ....υπηρχαν και φορες που δεν ανακατευτηκα καθολου αλλά συζητουσα με το παιδι λέγοντάς του πως υπαρχουν και θα υπαρχουν παντα ανθρωποι που θα φερονται ετσι, πως οι δασκαλοι δεν ειναι τελειοι κ.τ.λ...το προβλημα δεν λυνοταν , το παιδι στενοχωριοταν , αλλα το αφηνα να νιωσει και αυτο το συναισθημα...δεν ηθελα να λυνω τα παντα εγω...σιγουρα θα βρεθει την επομενη χρονια καποιος αλλος να την εμπνευσει και θα μαθει να ξεχωριζει συμπεριφορες....αλλα θελει πολλη συζητηση με το παιδι...μου εδωσες ιδεα και για τα δικα μου γενεθλια , στις 18 Ιουλιου, που δεν γιορταζω ποτέ, θα καει το πελεκουδι φετος χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΝασια μου συμφωνω πολυ μαζι σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο μικρη προσπαθουσα να μην επεμβαινω και ειχαμε διαφορους δασκαλους, που με καποιους δεν ταιριαζε τοσο πολυ, αλλα οκ, ετσι ειναι η ζωη. Ολοι εχουμε τα κουσουρια μας :)
Η συγκεκριμενη δασκαλα ειναι πολυ ειρωνικη και μας εστειλε 2 φορες σημειωμα οτι η Ισμηνη δεν ειναι συνεργασιμη (και ειχε δικιο, αντιδραει πολυ η Ισμηνη στην συγκεκριμενη κυρια. Δεν αντιμιλαει ουτε ειναι ζωηρο παιδι, αλλα αντιδραει με αδιαφορια. Πολυ εκνευριστικο φανταζομαι για εναν δασκαλο). Ρωτησα την διευθυντρια να κανω μια συναντηση με τη δασκαλα για να μου προτεινει λυσεις να βοηθησω την Ισμηνη να ειναι πιο συνεργασιμη και η διευθυντρια θεωρησε οτι αυτο θα ηταν ο,τι καλυτερο για να δουλεψουμε απο κοινου με την δασκαλα. Αλλα η δασκαλα δεν δεχτηκε να μας δει. Η Ισμηνη δεν το γνωριζει αυτο. Μετα απο πληροφοριες που ελαβα για την συγκεκριμενη κυρια (την ειχαν και καποιοι ενηλικες εδω ως καθηγητρια γερμανικων και μαζευαν υπογραφες για να τη διωξουν απο τη σχολη) προσπαθησα να εξηγησω στην Ισμηνη οτι ειναι ενας δυσκολος ανθρωπος αυτη η κυρια, δεν ταιριαζει η χημεια τους, αλλα θα υπαρξουν κι αλλοι τετοιοι ανθρωποι στη ζωη της. Θα ηταν τελειο αν με την εξυπναδα της καταφερνε να συγκεντρωνεται στον στοχο (που ειναι να μαθει τη γλωσσα). Αλλα οταν αρχιζει τις ειρωνιες παλι, την επηρεαζει πολυ και νιωθω οτι μας εχει κανει ζημια στο να καθυστερει η Ισμηνη να προχωραει στα γερμανικα της και στο να δεχτει και να αγαπησει αυτη την ξενη γλωσσα.
Anyway. Τελειωνει η χρονια. Φοβαμαι οτι μπορει να την εχει και του χρονου, λογω κορονοιου να μην αλλαξουν, αλλα αυτο θα το αντιμετωπισω τον Αυγουστο αν συμβει :) :)
Κατι θελω κι εγω για τα γενεθλια μου. Οχι κατι ξεφρενο. Αλλα κατι διαφορετικο. Κατι θα σκεφτουμε :) :)
Πολλα φιλια Νασια μου!