Εγω ειμαι ενας απο αυτους παντως. Και θα σου εξομολογηθω οτι μου λειπουν 2 πραγματα, μου λειπουν πολυ. Αλλα ολα τα αλλα ειναι εδω. Γυρω μου, μεσα μου, διπλα μου. Ειναι φορες που φοβαμαι μην ξυπνησω και ειναι ολα αυτα ενα ονειρο. Μεσα σε ολη αυτη τη δυσκολη περιοδο, ντρεπομαι να πω οτι εχω σχεδον οσα ονειρευτηκα. Οχι απλα μ'αρεσει η ζωη μου εδω. Την ειχα ονειρευτει τη ζωη μου εδω και δεν πιστευα οτι θα συμβει ποτε.
Υπηρχε ενα σεναριο καποτε να παμε Ντουμπαι. Και μπορω να σκεφτω γυναικες που θα ηταν πολυ ευτυχισμενες εκει. Ειδικα με τον μισθο που μας ειχαν προτεινει. Εγω ομως θα ημουν δυστυχισμενη. Ειναι πολυ σημαντικο φιλε μου να σου αρεσει εκει που πας. Αν εχεις επιλογη σ'αυτο. Εδω εχω περασει πολυ δυσκολα με την μικρουλα μου. Δεν μπορω να σου περιγραψω ποσο δυσκολο ειναι για ενα παιδι 10 χρονων μια τετοια αλλαγη. Εκλαψα πολλες φορες, απογοητευτηκα, δειλιασα, πιστεψα οτι δεν μπορω να ανταπεξελθω. Ειμαι βεβαιη οτι αν δεν μου αρεσε το μερος αυτο, δε θα αντεχα.
Θα προσπαθησω μεσα απο εικονες να σου δειξω οσα με εχουν μαγεψει.
Θα προσπαθησω μεσα απο εικονες να σου δειξω οσα με εχουν μαγεψει.
Ειναι πολυ Κατερινα αυτο το μερος.
Το λαπτοπ αυτο που μου εδωσε ο Δ ειναι πολυ διαφορετικο απο τον υπολογιστη που ειχα παλια. Με δυσκολευει πολυ στο να ψαχνω φωτογραφιες. Αλλες ηθελα να βαλω. Άλλη φορα. Σου εβαλα οσες καταφερα :)
Το οτι ειμαι εδω το χρωσταω στον Δ. Χωρις αυτον ποτε δε θα τολμουσα.
μπορω λίγο να φανταστω τις δυσκολίες που περνά η μικρή...μέχρι πριν 3 χρόνια ήμουν αναπληρωτρια σε νησιά και τα παιδιά μου έκλαιγαν τον μισό χρόνο μέχρι να προσαρμοστούν!Πόσο μάλλον σε μια ξένη χώρα ! Εγω βέβαια έπλεα σε πελάγη ευτυχίας γιατί μου άρεσαν όλα τα μέρη ,μου αρεσει να γυρναω και να γνωριζω μέρη και ανθρωπους...αλλά σταματησα για τα παιδιά ,γιατί ειχαμε δράματα...οπότε νομίζω σε νιωθω ,γιατί κι εγω μακριά απο τον αντρα μου και με τα διδυμα να κλαινε όλη μερα δεν θα άντεχα αν δεν τρελαινόμουν για τη δουλειά μου αλλά ήμουν και τυχερη γιατι πηγαινα σε υπέροχα μέρη...σιγα σιγα θα συνηθίσει κι αυτη ,κυρίως οταν δεθει με τους φιλους της και μαθει τη γλωσσα...ευτυχώς ειναι μικρη και θα προσαρμοστει πιο ευκολα...τα μερη στις φωτο σου μου θυμιζουν τα δικα μου...δεν ειμαι της πόλης και της βαβουρας.Δωσε μου εξοχή και πάρε μου την ψυχή χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΝασια πολυ σωστα το περιεγραψες. Κι εκει που βλεπεις το παιδι (τα παιδια στη δικη σου περιπτωση) να περναει καλα, να λεει οτι της αρεσει εδω και να κυλουν πιο ευκολα οι μερες, γινεται κατι και ξανα απο την αρχη θυμος γιατι ηρθαμε εδω, ειμαστε κακοι γονεις, αρνηση να διαβασει και να συνεργαστει στα πιο απλα (μπανιο, συμμαζεμα κτλ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι πολυ δυσκολο, προσπαθουμε να την καταλαβουμε και να ειμαστε πιο ανεκτικοι, τα ορια ειναι πιο ελαστικα αλλα φτανουμε και στο αλλο ακρο. Πολυ λεπτες οι ισορροπιες και δυσκολο να ξεχωρισεις που πρεπει να πεις γινεις και αυστηρος.
Κι εγω παιδι της φυσης. Δε θελω να ξαναζησω σε πολη. Σταθηκαμε πολυ τυχεροι. Ειναι τοσο δυσκολο να βρεις σπιτι στην Γερμανια. Περνουσαν οι μηνες και πιστευα οτι θα χρειαστει να συμβιβαστουμε με καποιο σπιτι που δε θα μου αρεσει ιδιαιτερα γιατι στενευαν τα χρονικα περιθωρια. Και οταν ηρθαμε να δουμε αυτο το σπιτι, ηρθα σχεδον "χαριστικα", στις φωτογραφιες δε φαινοταν τοσο ωραιο. Και τελικα ειναι το ωραιοτερο σπιτι απο οσα ειδαμε, το πιο φωτεινο, με τους πιο βολικους χωρους και σε υπεροχη γειτονια (διπλα σε χωραφια και αμπλεωνες με ζωα και 15 λεπτα απο το κεντρο της πολης που δουλευει ο Δημητρης). Και ειναι σαν να εγινε το κλικ με τους ιδιοκτητες, επειδη μαθαμε οτι το ειδαν πανω απο 20-30 ζευγαρια και επελεξαν να το νοικιασουν σε μας. (εδω διαλεγει ο ιδιοκτητης που θα το νοικιασει, αφου το δειξει σε πολλους).
Και με ολη αυτη την ομορφια γυρω μου καταφερνω και αντεχω τις αναμενομενες δυσκολιες της προσαρμογης σε μια καινουρια χωρα :)
Τωρα που μενεις; Σε πολη;
το σπίτι σας είναι πανέμορφο ,ξεχασα να το πω ...μου αρεσει που ειναι επίπεδο με τον κηπο και δεν ειναι διαμέρισμα...μενω στον Πύργο ,αλλά σε προάστιο ,όχι μέσα στην πόλη,αλλά εκεί που τελειώνει...δουλεύω στο χωριο μου και με το κλεισιμο των σχολειων το καλοκαιρι ως το άνοιγμά τους το φθινόπωρο μενουμε στο χωριο ,που ειναι δίπλα 5 λεπτα απο τη θάλασσα...το χωριο μου ειναι 10 χιλιομετρα απο τον Πύργο...εχουμε φοβερες παραλίες και πολύ ομορφα μέρη για ποδήλατο...στο χωριο μου ένας κύριος έχει μεγαλη έκταση με ελάφια ,σαν αυτα που δείχνεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο τον Πυργο νομιζω ηταν μια κοπελα που σπουδαζαμε μαζι Ρουμανια. Εκεινη σπουδαζε φαρμακοποιος. Δε θυμαμαι το ονομα της. Μαχη την ελεγαν; Δεν ειμαι σιγουρη. Εχετε Μαχη φαρμακοποιο χαχαχαχα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ ομορφο ακουγεται το χωριο σου και τυχερη που μενεις στην ακρη της πολης :)
Εχω να ερθω Πελοποννησο, απο μικρουλα. Θα ηθελα καποια στιγμη να την γυρισω.
Σε φιλω