σε λιγες μερες .....Ιουνης

Την προηγουμενη Κυριακη ξυπνησε νωρις η Ισμηνη, ξυπνησε τον μπαμπα της και μου ετοιμασαν πρωινο. Ετριψε φραουλες, τις εκανε "μαρμελαδα", τις απλωσε πανω σε δυο φρυγανιες, εψησαν και τον διπλο ελληνικο και μου τα εφεραν στο κρεβατι. Μαζι με μια χειροποιητη καρτουλα για τη γιορτη της μαμας. Πολυτιμες στιγμες. Εβγαλαν και την Φλαππυ βολτα για να κοιμηθω εγω λιγο παραπανω. Ειναι αυτες οι ηλικιες που ακομη εχουν αλλη αξια τα δωρακια. Τα φτιαχνουν και καταστρωνουν σχεδια γι αυτη την ημερα με τοσο ενθουσιασμο! Αυτο τα κανει ανεκτιμητα.
Καλοκαιριασε πια κι ας βρεχει συνεχεια. Οι ρυθμοι εχουν αλλαξει. Η Ισμηνη ξεκινησε να παραπονιεται για το σχολειο. Το μυαλο της ειναι διαρκως να βγει εξω να παιξει. Εγω αρχισα παλι να νιωθω οτι δεν μου μενει χρονος για το σπιτι.Τα απογευματα ανοιγει η αυλη του σχολειου και μαζευομαστε εκει μαμαδες και συμμαθητες να παιξουν τα παιδια. Εγω παω μετα τη δουλεια για λιγο. Και δεν εχει νυχτωσει ακομη και τα παιδια δεν θελουν να παμε για υπνο και πως να τους πεισεις με τη βαρετη φραση "Εχουμε σχολειο αυριο, πρεπει να κοιμηθουμε νωρις". Στο μυαλο τους μετρανε τις ημερες για να κλεισει το σχολειο.
Καπως ετσι μπηκε ολη η οικογενεια μας σε αλλο ρυθμο. Καλοκαιριου. Ελληνικου καλοκαιριου. Σε χωριο. Που μαζευομαστε εξω για ποδηλατο και παιχνιδι, που οι μαμαδες βγαζουμε τα σκαμπω και πασαλειβουμε τα παιδια με αντικουνουπικα και ετοιμαζουμε κολατσιο για ολους. Η Ε. περναει δυσκολα. Κι ολο την σκεφτομαι. Σαν να αντεχονται καλυτερα το καλοκαιρι οι στενοχωριες. Ή μηπως οχι; Με φοβιζουν τα καλοκαιρια. Με απογοητευουν πολυ ευκολα. Κατασκευαζω στιγμες και τον Σεπτεμβρη μετραω τι καταφερα μαζι με το ποσα παγωτα εφαγα και ποσα μπανια εκανα.
Αντε ξεκιναμε....σε λιγες μερες με περιμενει ο Ιουνης.