Σοφια Αντζακα

Εχουν περασει πανω απο τρια χρονια απο τοτε που εφυγε η θεια μου. Και καταφερα και πηρα οσα βιβλια της μπορουσα απο το σπιτι της. Κι αν μπορουσα κι αλλα βιβλια θα επαιρνα. Μα ηταν δυσκολο να κουβαληθουν. Και οι συνθηκες δεν ηταν πολυ καλες. Και ηθελα να τελειωνω μια κι εξω και να μην ξαναπαω γιατι πληγωνομουν. Και χθες επρεπε να βρω οπωσδηποτε κατι να διαβασω. Εδω και λιγες μερες με εχει στοιχιωσει η μυρωδια των βιβλιων. Λες και ειναι σωματικη εξαρτηση και οταν απεχεις καιρο απο την συνηθεια εχεις συμπτωματα στερησης. 

Γονατισα μπροστα στην πρασινη βιβλιοθηκη και εβλεπα τα βιβλια της θειας μου. Και προσεξα ενα.
"Απο τον εγωκεντρισμο στην καθαρη συνειδητοτητα"
Και ειναι της Σοφιας Αντζακα. Η Θεια μου ειχε μεγαλη αγαπη στην Σοφια Αντζακα. Εγκαρδια φιλη.

Και ξεκινησα. Και μου εκανε εντυπωση που δεν το γνωριζα το βιβλιο αυτο πριν.
Και ψαχνωντας βρηκα στο facebook σελιδα για την Αντζακα. Και η σελιδα ανοιξε την ημερα που πεθανε η θεια μου. Κοιτα να δεις πως κουμπωνουν ολα καποιες φορες. Και θυμηθηκα και μια Αυγη. Που πολυ θα ηθελα να ξαναδω και να πιουμε καφε. Και να μου μιλησει για την θεια μου. Και να της μιλησω κι εγω αν θελει. Και ολα αυτα σκεφτομουν το μεσημερι που επεστρεψα απο τη γιορτη της κορης μου στο σχολειο και νιωθοντας τα ποδια μου να πονουν απο την ορθοστασια.