Ομορφια και αγαπη

Παρασκευη επιτελους. Μου φανηκε οτι δεν θα τελειωνε ποτε αυτη η εβδομαδα!! Απο προχθες που εφυγε ο Δ ειναι σαν να περασαν δεκα μερες. Ο κοσμος τρελλαινεται. Καθε μερα που περναει διαβαζω ολο και λιγοτερη επικαιροτητα. Μου θυμιζει το αγχος των εξετασεων που εζησα καποτε. Διαβαζα, διαβαζα, διαβαζα... Και λιγες μερες πριν τις εξετασεις, ενιωθα οτι αν μου προσφερει καποιος εστω και μια σταγονα επιπλεον γνωση, θα εβαζα τα κλαμματα επειδη δεν ειχα πουθενα χωρο να τη αποθηκευσω. Κι ετσι αφηνα οση υλη δεν ειχα προλαβει να διαβασω κι εκανα ξανα και ξανα επαναλληψεις για να μη ξεχασω ολα οσα ειχα διαβασει και φοβομουν οτι απο καπου θα μου γλιστρουσαν και θα εχανα ολα αυτα που ειχα καταφερει να "αποθηκευσω" ως εκεινη τη στιγμη. Βεβαια παντα προκαλουσα τον κορεσμο μου με κατι καινουριο. "Να, να μονο αυτο θα διαβασω ακομη, μην τυχον τυχει, επειδη ειναι μικρο κι ευκολομασητο και τιποτα αλλο" ελεγα μεχρι την τελευταια στιγμη.
Ετσι και τωρα με την πολιτικη. Διαβαζω πλεον, μονο αρθρα της αντιθετης αποψης απο μενα. Ελαχιστα βεβαια. Ενα-τρια ολη τη μερα. Μηπως δω κατι καινουριο. Αυριο εχω την εντυπωση οτι ισως να μη διαβασω τιποτα πολιτικο. Εχω μαγειρεμα-σκουπισμα-σφουγγαρισμα-σιδερωμα-πλυντηρια- ΑΤΜ- σουπερ μαρκετ και ταινια το βραδυ με πατατακια με την μικρη μου. Μονο που την Κυριακη, να, θα θελα πολυ να ηταν ο Δ εδω να με αγκαλιασει οσο θα αγωνιω για το αποτελεσμα. Κι αυτος στενοχωριεται που μας αφησε μονες πισω με τετοια αναμπουμπουλα. "Να προσεχετε!" μου λεει συνεχεια. Και οσο σκεφτομαι οτι αναγκαζεται να ειναι για δουλεια σε μια γειτονικη χωρα και να ανεχεται να τον κοιτανε σαν καημενο, με ολες αυτες τις εξελιξεις. Θα περασουν οι μερες. Λιγες εμειναν.

Επιασε μια βροχη ξαφνικη. Μονο ετσι θα μπορουσα να το κουβαλησω αυτο το καλοκαιρι. Δεν θελω ουτε να το σκεφτομαι να ειχαμε καυσωνα. Ανοιξα σε 5-6 γυμνασιοκοριτσα την πορτα (στο γραφειο ειμαι), να καθισουν μεχρι να σταματησει η βροχη. Γελανε, λενε χαμηλοφωνα μυστικα. Οι γονεις τους καπου αγωνιουν για τις εξελιξεις κι αυτες δεν εχουν καμια ανησυχια. Τι καλα! Τι τυχη που καταφεραν να μη βιαζονται να μπουν ή να τους βαλει καποιος στον κοσμο των μεγαλων "για το καλο τους". Τι καλα να προστατευουμε την αθωοτητα των παιδιων! Θα διαβασουν για τις εξελιξεις εξαλλου. Ευχομαι να γραφτουν απο καποιον εντιμο ιστορικο μονο τα δρωμενα και να βγαλει η νεα γενια τα δικα της συμπερασματα καποτε για οσα εγιναν. Εμεις θα τους δωσουμε τις πρωτες υλες. Ο καθενας απο το μετεριζι του. Κι αν κρατησουμε τις ψυχες τους αγνες εχουν να μαγειρεψουν σπουδαιες ζωες!

Μονο ομορφια και αγαπη. Χωνω χωνω στις τσεπες. Θελω να πιστευω οτι αυτα που αντεχω να δινω ειναι κατι. Ομορφια και αγαπη και ολα θα γινουν.