μαρινα Φλοισβου

Εκεινη τη στιγμη που κρατουσα το χερακι της στην παλαμη μου και περπατουσαμε στην μαρινα του Φλοισβου ηθελα να σταματησω τον χρονο. Σουρουπωνε, κοσμος καθοταν στο πεζουλακι χαζευοντας τα σκαφη και αλλοι καναμε βολτα στον πεζοδρομο. Τα καταστηματα γεματα, ο ουρανος μαγικος και η μικρη μου να χαιρεται που μετα θα ανεβαινε στα μηχανακια που της ειχε υποσχεθει ο θειος Νικος. Η ευτυχια της μου φερνει ευκολα δακρυα. Ποση ευτυχια χωραει μια μερα;
Στο αεροπλανο ειχε ανοιξει διαπλατα τα ματια της και κοιτουσε τα συννεφα, τα βουνα, τη θαλασσα και καπου καπου, ετσι για παιχνιδι, εκλεινε το στορι που ειχε το παραθυρακι της, ταχα πως την ενοχλουσε ο ηλιος. Ελαμπε. Και ηταν σαν να καταφερα κι εγω και πεταξα, πριν μπω στο αεροδρομειο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ολες τις σκοτουρες μου, εκει εξω που σβηνουν βιαστικα τα τσιγαρα τους οι ταξιδιωτες. Εκει πεταξα κι εγω τη μαυριλα μου. Και ημουν ξενοιαστη ενα ολοκληρο Σαββατοκυριακο! Με αρκετα περα δωθε για επισκεψεις σε συγγενεις, με βολτες, με κουραση, αλλά ευτυχισμενη. Στην αιθουσα αναμονης του αεροδρομιου, λιγο πριν επιβιβαστουμε στο αεροπλανο καταλαβα γι'αλλη μια φορα ποσο ευκολα αναβαλω τη ζωη μου και προσπαθω να τη χωρεσω στα Σαββατοκυριακα. Κι εταξα στην μικρη μου να την παω για μπανιο την Τριτη το απογευμα. Να μην περιμενουμε το Σαββατο. Μα ειχαμε ενα μικρο ατυχηματακι και η μικρη θα πρεπει να μεινει σπιτι για δεκα μερες. Τιποτα σημαντικο. Ενα μικρο τραβηγμα στο ποδι που θελει καλη ξεκουραση.
Και τωρα κατεβαζω την "Εποχη των παγετωνων 4" για να δουμε το απογευμα. Και θα φαμε και ποπ κορν και πατατακια με χυμο. Και το βραδυ θα εχει περασει και η δευτερη μερα της θεραπειας.