Εδω δεν καταλαβαινεις καθολου οτι ειναι της Παναγιας σημερα. Οπως και περσι, κοντεψα να το ξεχασω. Φυσικα ενα περασμα απο το facebook δε σε αφηνει να ξεχασεις καμια γιορτη. Εχει αρκετες μερες ομως που δεν μπαινω καθολου και παραλιγο να μην ευχομουν στον μισο πλανητη που γιορταζει.
Τις τελευταιες 2 εβδομαδες το εχω ριξει στο διαβασμα. Εχω διαβασει 4 βιβλια και τωρα ειμαι στα μισα του 5ου. "Μετα απο σενα" και το "Και τωρα εγω" της Jojo Moyes (μου αρεσε πολυ ο τροπος που γραφει!), το "Υπερσυντελικος του Χωμενιδη, το "Ο γυρισμος" της Victoria Hislop (με κουρασε παρα πολυ, ενω το "Νημα" με ειχε ενθουσιασει. Ισως επειδη εκεινο ηταν για τη Θεσσαλονικη) και τωρα διαβαζω πρωτη φορα Jane Austen το "λογικη κι ευαισθησια". Με περιμενει ακομη το "Εθινα ταφης" (Kent Hannah) εδω διπλα.
Δευτερα ξεκινουν τα σχολεια και πρεπει να το παρω αποφαση να ξεκινησω κι εγω ξανα τα γερμανικα μου. Μου φαινεται τοσο δυσκολο. Φτανεις ως ενα σημειο και μετα μοιαζει αδυνατο να συνεχισεις χωρις δασκαλο. Πολυ γραμματικη και ακομη περισσοτερο συντακτικο. Αυστηρο συντακτικο. Με δασκαλο δεν ειναι εφικτο αυτη τη στιγμη, οποτε ευχησου μου καλη επιτυχια ή μια μαγικη δυναμη να αρχισω να τα καταλαβαινω και να τα θυμαμαι :)
Βγηκα εξω πριν λιγο. Καθομουν στην εσοχη που ειναι το παρκινγκ διπλα απο το σπιτι και χαζευα τη θέα κατω στο Nieder Olm. Θυμαμαι ποσο με ειχε γοητευσει αυτη η θέα οταν πρωτοηρθαμε να δουμε το σπιτι. Σκεφτομουν οτι θα τη βλεπω καθε πρωι πριν μπω στο αυτοκινητο και θα την απολαμβανω. Κι ομως, τις περισσοτερες φορες πλεον δεν την προσεχω. Τι αδικο! Θα προσπαθησω να το θυμαμαι πιο συχνα.
Χθες κατεβηκαμε στο κεντρο του Mainz με την Ισμηνη για καποιες δουλειες και μετα καθισαμε για καφεδακι. Κι επιασε μια βροχη! Μια απιστευτη βροχη. Καλοκαιρινη μπορα. Ημασταν κατω απο ομπρελα στο καφε και παλι βρεχομασταν με τοση ενταση που επεφταν οι σταγονες. Κι ελεγες ειναι μπορα, θα σταματησει σε πεντε λεπτα. Και δεν σταματουσε. Και δε χορταινα να τη ζω. Αν δεν επρεπε να μπουμε στο αυτοκινητο για να επιστρεψουμε, ισως να εβγαινα να περπατησω στη βροχη. Αν και δε μου αρεσει να βρεχομαι. Χθες ομως το ηθελα. Φυγαμε τρεχοντας κατω απο μια μικρη τουριστικη ομπρελα να φτασουμε στο παρκινγκ που ηταν 100 μετρα πιο περα. Οι υαλοκαθαριστηρες δεν προλαβαιναν να καθαρισουν το τζαμι οταν επιστρεφαμε και οδηγουσαμε ολοι σιγα για να βλεπουμε. Μεχρι τη στροφη που βγαινω απο το Mainz, για να μπω στον επαρχιακο δρομο για το Ober Olm, η βροχη ειχε σταματησει και οταν εφτασα σπιτι ηταν τα παντα στεγνα. Ενα τεταρτο μακρυα οι δρομοι ειχαν γινει πισινα κι εδω τιποτα! Αλλαξαμε ρουχα και καθισαμε να φαμε ζεστες φακες που ειχα για μεσημεριανο. Κι ενω πιθανον δε μοιαζει πολυ καλοκαιρινο το σκηνικο εμενα μου θυμισε πολυ καλοκαιρι Ελλαδα :)
Θελω κι αλλη τετοια στιγμη. Μια τετοια βροχη κι εγω να πινω καφε κατω απο μια ομπρελα. Και οσο περνουσε η ωρα και δε σταματουσε η βροχη, καποιοι που ειχαν βρει προσωρινη ασφαλεια κατω απο υποστεγα, το επαιρναν αποφαση να βγουν να πανε στον προορισμο τους τρεχοντας. Και γινοντουσαν κατευθειαν μουσκεμα και γελουσαν. Και γελουσαμε κι εμεις τριγυρω. Και ακουγες μονο γελια και χαρουμενες φωνες στο δρομο. Και οταν ξαπλωσα χθες βραδυ, λιγο πριν τα μεσανυχτα, απο το ανοιχτο μου παραθυρο ακουγα φωνες και γελια απο εναν γειτονα που μενει πανω απο εμας. Ειχε παρεα και καθοντουσαν στον κηπο. Κι εσενα σου φαινεται πολυ φυσιολογικο Παρασκευη βραδυ να ακουγονται γελια απο μια παρεα παραδιπλα. Εδω ομως ειναι φαινομενο. Γιατι οι γερμανοι μετα τις 10, ακομη και το καλοκαιρι που ειναι σχεδον μερα εξω, κλεινονται στα σπιτια τους. Και ζηλεψα αυτη την παρεα χθες στο πανω σπιτι. Απο εναν γειτονα που δεν ξερω καν πως μοιαζει εμφανισιακα, επειδη χωριζουν ψηλοι θαμνοι τις αυλες μας. Εκλεισα τα ματια, σκεφτομουν να ειμαι εκει στην παρεα τους και με πηρε ο υπνος.
Μου θυμίζεις τα χρόνια που ήμουν πολύ μικρό παιδί, από τα 2 μου ως τα 6, που τα πέρασα στην Γερμανία. Βέβαια θυμάμαι ό,τι σε εμένα είχε κάνει εντύπωση, σίγουρα υπήρχαν κι άλλα πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι γονείς μου εργάζονταν στο Νόισταντ σε ένα εργοστάσιο καλτσοποιίας.
Θυμάμαι πως για να μου πάρουν πχ παιχνίδια κλπ πηγαίναμε στο Κάσελ. Μου έχει μείνει επίσης η απολύτως διαφορετική νοοτροπία, πχ θυμάμαι εκεί μια οργάνωση και μια τάξη, αυταρχική σχεδόν, αλλά λέω και πάλι, πως ήμουν πολύ παιδί.
Να καλοπερνάτε dee dee!
Σωστα. Υπαρχει πολυ προληψη και οργανωση εδω. Οταν εχω κεφια το θαυμαζω και το απολαμβανω. Οταν δεν εχω το θεωρω κι εγω πολυ αυταρχικο το μοτιβο.
ΑπάντησηΔιαγραφήNeustadt εχει πολλα, ειναι "Νεαπολη". Βρηκα μια πολη Kassel πιο βορεια απο εδω που μενω. Μαλλον εκει κοντα ησουν :)
Καλο υπολοιπο Κυριακης!!
Λοιπόν φέτος θα γινετε ξεφτερια στα γερμανικα ,θα μας κανετε διαδικτυακα μαθήματα και ποιος τις πιάνει τις ελληνογερμανιδες χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα ποτε έκανες τοσες αναρτησεις ,ειδηση δεν πήρα ...αυτον τον μήνα φευγαμε 10 το βραδυ απο θάλασσα ,λιωσαμε στη ζεστη και παρακαλαμε για βροχουλα ,αλλά που;
Οι βροχούλες κάθονται στο Mainz και διασκεδαζουν δυο κοριτσάκια!
Εχουμε συχνα κατι τετοιες μπορες τελευταια και ποσο το απολαμβανω δε λεγεται Νασια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦετος θα μαθουμε γερμανικα ναι!!! Μετα θα σου κανω οσα μαθηματα θελεις :) Θα εισαι το γουρι μου. Επειδη το ειπες εσυ και το πιστευεις θα μου δωσεις δυναμη να το κανω.
Ως τις 10 στη θαλασσα εχω να καθισω απο οταν ημουν ελευθερη. Τι ομορφα που ηταν!!!
Τι όμορφα που τα έγραψες Ντιντι μου καλή. Ναι είναι πολύ όμορφο τα βράδια να ακούγονται γέλια από παρέες... αν κάτι μου έκανε εντύπωση την εποχή των μνημονίων, ήταν μια στιγμή που στην τηλεοραση ανακοινώνονταν νέα μέτρα και νεα μνημόνια -όλα εκείνα τα δύσκολα και αλησμόνητα- και από τα μπαλκόνια άκουγα γέλια εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Βέβαια το φετινό καλοκαιρι λόγω της πανδημίας είναι διαφορετικό. Τα τελευταία βράδια εδώ που παραθερίζω ακούω γέλια από ένα σπίτι απέναντι από μια μεγάλη παρέα, να ξεκαρδίζονται, και μου ζεσταίνεται η καρδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα "Εθιμα ταφης" ταιριάζουν με το χειμώνα. Το είχα διαβάσει θυμάμαι σε διακοπές στην Κύθνο πριν κάποια χρονια, μα ταιριαζε περισσότερο να το διαβαζεις με χειμωνιάτικο σκηνικό. Αξίζει ως ανάγνωσμα.
Ναι πρέπει να ειναι πολύ διαφορετική η νοοτροπία στη Γερμανία. Εγώ δεν τους πολυπάω τους Γερμανούς λόγω του ιστορίας με το φασισμό, για πολλά χρόνια διάβαζα ότι σχετικό υπήρχε και είχα γεμίσει θυμό με όλα αυτά που έκαναν και την κυριαρχία τους, σε συνδυασμό και με το πόσο μας υποτιμούσαν τα χρόνια της κρίσης, ε δεν ήθελε πολύ. Όμως η οργάνωση είναι κάτι που πραγματικά αξίζει το θαυμασμό. Και κάτι που εμάς μας λείπει πάρα πολύ. Και βασανιζόμαστε πάρα πολύ εξαιτίας αυτού.
Εύχομαι μια όμορφη ζωή να έχετε!!!!!
Πόσο χαίρομαι που γράφεις ξανά εδω.
Υγ "τα χρόνια της κρίσης" ακούγεται αστείο, καθώς μπαίνουμε εδώ τουλάχιστον σε νέα ύφεση και μάλλον βαθύτερη κρίση... :/
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρτιστακι μου οι Γερμανοι ειναι παραξενοι. Αν προσεξεις θα δεις σε πολλους τον αυταρχισμο σε χαρακτηριστικα του προσωπου τους. Δεν ξερω πως να το περιγραψω. Αλλα παιζει και μεγαλο ρολο πως τους πλησιαζεις εσυ. Εχω την τυχη να ειμαι ανοιχτη και εχω κανει πολυ ομορφες γνωριμιες. Με τους γειτονες, για παραδειγμα, εχουμε πολυ ωραια σχεση. Και με εχουν δεχτει πολυ εγκαρδια. Παρολο που , ενω τους λεω ποσο μου αρεσει εδω, συχνα εκθιαζω τα ομορφα της Ελλαδας που δεν εχουν εδω. Συνηθειες και μερη. Αλλα εχω πετυχει σε ανθρωπους με ομορφο χαμογελο και χιουμορ ευτυχως :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο εθιμα ταφης θα το αφησω λοιπον για αργοτερα. Οταν κρυωσει λιγο ο καιρος :)
Στην οργανωση και στην προληψη ειναι εκνευριστικα καλοι οι γερμανοι. Οπως εγραψα και στην φεγγαρενια πιο πανω, οταν εχω κεφια το θαυμαζω, αλλα ειναι και φορες που λεω "ελεος, υπερβαλουν!" :) :)
Το blog τα τελευταια δυο χρονια ειχε μεινει σχεδον ανενεργο λογω μετακομισης, αλλα δεν το αφηνω. Εδω νιωθω πιο ανετα να γραφω κι ας μην εχει τοση απηχηση οσο οι αναρτησεις στο facebook. Ισως γι'αυτο μου αρεσει και περισσοτερο :)
Σε φιλω γλυκια μου αρτιστουλα!