ενα μικρουλι καλοκαιρι

Σε 2 εβδομαδες ανοιγουν τα σχολεια. Το ξερα οτι δε θα μου φανει καθολου καλοκαιρι το φετινο καλοκαιρι. Το σχολειο με τρομαζει πιο πολυ απο ολα. Ειναι τοσο δυσκολο. Η Ισμηνη δεν ειναι ετοιμη.
Ο καιρος εδω ειναι "παραξενος" αλλα μου ταιριαζει. Το πρωι βγαζω τον Φρεντυ με κοντομανικο. Μεσημερακι κατεβηκαμε στο Mainz για καφεδακι με την μικρη μου και οταν συννεφιασε για λιγο φορεσαμε τις φουτερ ζακετες μας. Τωρα το απογευμα ξανα κοντομανικο και το βραδακι θα χρειαστει ξανα ζακετα.
Θελω να μπω σε mood τι σχολικα θα αγορασουμε, πως θα οργανωθουμε για τη νεα σχολικη χρονια και δεν μπορω. Αντιδραει ολο μου το ειναι. Νιωθω σαν χθες που σταματησε τα μαθηματα. Αν δε βρω εγω τον τροπο να προσαρμοστω πως θα τα καταφερει εκεινη;
Περπατημα. Ψαχνω διαρκως μερη να παμε για περπατημα. Εχουμε παει σε καποια ομορφα δαση εδω. Καθαριζει το μυαλο μου με το περπατημα.
Χθες η Νικολ μου εστειλε ενα μηνυμα και ηθελε να ειμαι εκει. Το ηθελα κι εγω. Μου ειπε να κοιταξω το φεγγαρι, θα το κοιταξει κι εκεινη και θα νιωσουμε καπως "μαζι". Το εκανα αλλα δεν ενιωσα "μαζι". Κουρασμενη και αντιδραστικη. Με ενοχλει ολο αυτο. Με ενοχλει να μην μπορω να οργανωσω στο μελλον ενα ταξιδι στην Ελλαδα. Δε μου ελειψε ουτε το μπανιο στη θαλασσα ουτε το ελληνικο καλοκαιρι. Μου ελειψε η επιλογη να αποφασιζω. Για τιποτα δεν αποφασιζω. Ενα ρομποτακι νιωθω καποιες στιγμες που απλα προσπαθω. Δεν ξερω τι προσπαθω. Να προχωρισει η Ισμηνη. Επεσα με τα μουτρα σε αυτο το task και δε νιωθω οτι εχω καταφερει και πολλα μετα απο ενα χρονο.
Αλλιως ξεκινησε αυτη η αναρτηση και βουλιαξε.
Νιωθω ομορφα σημερα αλλα ειμαι βεβαιη οτι δεν καταφερα να στο περασω. Γιατι περπατησα στο αγαπημενο μου στενο στο Mainz και επειδη χαζεψα βιτρινες και καθισα σε ενα ωραιο ιταλικο καφε και παρηγγειλα Cafe Greco, που δεν ηταν τιποτα αλλο απο εναν φραπε μετριο σε καμπυλωτο ποτηρι. Κι εγω πινω σκετο τον καφε μου και δεν παραπονεθηκα γιατι απολαμβανα την αισθηση να καθομαι εκει με την Ισμηνη, να βαζω την αγαπημενη μου πορτοκαλι φουτερ ζακετα και να την ακουω να μου εξιστορει αστειες αναμνησεις της.
Και ειμαι ολη μαμα. Απ' ακρη σ' ακρη αυτες τις μερες. Τον τελευταιο χρονο για την ακριβεια :)
Αυριο το προγραμμα εχει περπατημα στο δασος ξανα. Σε αλλη διαδρομη.
Δυο εβδομαδες ακομη καλοκαιρι.
Και ο Σεπτεμβρης θα ερθει εκεινη τη στιγμη που θα εχω αρχισει να συνηθιζω το νεο προγραμμα κι εγω θα κανω τις λιστες μου και θα ειμαι πιο εγω απο ο,τι τωρα. Οπως καθε Σεπτεμβρη.
Σφιγγω τις 2 εβδομαδες καλοκαιρι στη χουφτα μου να μη μου πεσουν.
Εχω ακομη....