Χθες μπηκαμε ξανα σε προγραμμα. Ειχα να διαβασω γερμανικα πεντε εξι μερες και ριχνοντας μια ματια σε προηγουμενες λεξεις, δε θυμομουν τα μισα. Βουτηξα σε μια καλη επαναλληψη και νιωθω καλυτερα σημερα. Ηθελα να κανω και γυμναστικη αλλα μου ηρθε περιοδος και ειπα να το χρηιμοποιησω ως δικαιολογια και να το αναβαλω. Εχω την τυχη να μην ποναω στην περιοδο, ουτε να εχω καποιο αλλο εντονο συμπτωμα, περα απο την εξαντληση που νιωθω στο τελος της μερας, λογω της αιμορραγιας. Και μου αρεσει να λεω, εστω στον εαυτο μου με ναζι, "Δεν μπορω σημερα. Εχω περιοδο!" . Δεν ακουγεται πολυ νορμαλ, αλλα δε διεκδικω θεση στην κανονικοτητα πλεον. Με εχουν τρομαξει καποιοι κανονικοι ανθρωποι. Κι ετσι παινευομαι και κορδονομαι οτι ειμαι ξεχωριστη. Κι ετσι ειναι και η Ισμηνη. Ενα λαμπρο μοναδικο αστερι. Δεν φοραει ποτε κοριτσιστικα ρουχα, παιζει με ninjago, σπαθια και δρακους. Της αρεσουν τα μακρυα μαλλια και λατρευει τα ζωα. Φοβαται το σκοταδι και λεει παντα αυτο που σκεφτεται. Βαριεται να κανει μπανιο αλλα εχει αρχισει να με ρωταει "Φαινομαι αχτενιστη να βγω ετσι εξω;".
Δινει ονοματα σε αντικειμενα και δενεται μαζι τους. Υπαρχει μια φωτεινη πινακιδα που δειχνει το οριο ταχυτητας σου στην εισοδο του χωριου μας. Ειναι μετα απο μια εντονη κατηφορα, το οριο ταχυτητας ειναι 30 και οπως φανταζεσαι η φατσουλα ειναι συνηθως λυπημενη επειδη πηγαινεις με μεγαλυτερη ταχυτητα. Αυτος ειναι ο κατσουφης μας λοιπον. Και οταν επιστρεφαμε απο το σχολειο ηθελε να παμε παντα απο εκεινη τη διαδρομη, ενω εχουμε κι αλλη λιγο πιο κοντινη επιλογη, μονο και μονο για να καληνυχτισει τον κατσουφακο μας.
Τα πρωινα μου αρεσει να ξυπναω νωρις. Να χουζουρευω μιση ωρα στο κρεβατι, να πηγαινω μια μεγαλη βολτα τον Φρεντυ και μετα να επιστρεφω και να ετοιμαζω εναν διπλο ελληνικο σκετο που θα τον πινω ως αργα το απογευμα. Στις πρωινες βολτες συχνα βαριεμαι να βαλω καλτσες και φοραω ξυπολητη τα αθλητικα και παντα σκεφτομαι οτι θα πρεπει να τα πλενω πιο συχνα στο πλυντηριο και θα χαλασουν. Κανω ενα τσιγαρο χαζευοντας τον πισω κηπακο και βγαινω να ποτισω τα λουλουδια και τους σπορους μυρωδικων. Παιρνω θεση στο γραφειο μου κι ετοιμαζω το προγραμμα της ημερας. Το βλεπει η Ισμηνη, κοβει-ραβει, το φερνει στα μετρα της. Μου αρεσει να αφηνω την πισω μπαλκονοπορτα ανοιχτη και να ακουω μια καρδερινα που μου κελαηδαει καθε πρωι. Θα σηκωθω να μαγειρεψω, να συμμαζεψω λιγο, να διαβασω με την Ισμηνη, θα βρω χρονο να κανω και τα δικα μου γερμανικα και οταν κανω και γυμναστικη νιωθω λες και κατεκτησα την κορηφη του Εβερεστ. Οπου δεις στη λιστα σιδερωμα να ξερεις οτι δεν το εχω κανει.
Αυτη ειμαι η μοναδικη εγω.
Τωρα ξερεις καποια μοναδικα χαρακτηριστικα μας και ειμαστε λιγο πιο πολυτιμες για σενα.
δεν εχω γράψει ποτέ μου λίστα εκτός από αυτην με τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ.Είμαι σιγουρη πως αν έγραφα μία , δεν θα έκανα απολύτως τίποτα από όσα θα έγραφα...κάποτε που παρακολουθούσα συστηματικά τα μπλογκς(τωρα μπαινω σπάνια και μόνο σε κανά δυο συγκεκριμένα)με άγχωναν πάρα πολύ οι λίστες που έδειχναν κάποιες ,κυρίως τα Χριστούγεννα !Ούτε το υπουργείο οικονομικών τέτοια οργάνωση!Εσύ τουλάχιστον γραφεις ,αλλά λες και ποια δεν κάνεις από αυτά χαχαχα...οι άλλες τα πραγματοποιούσαν όλα ,που αμφιβάλλω τα μάλα χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα γερμανικά τα σιχαινόμουν και επηρέασα ,ομολογώ ,τα παιδιά μου να διαλέξουν γαλλικά ως 2η γλώσσα...τωρα στο νέτφλιξ βλέπω τον Φρόιντ,που δεν μου πολυαρεσει σαν σειρά ,αλλά θέλω να ακουω τα γερμανικά,που ξαφνικά μου αρέσουν πολύ...άντε βγάλε άκρη δηλαδή χαχα
καλή συνέχεια κορίτσια!
Νασια ξερω τι εννοεις για τις λιστες. Εβλεπα κι εγω και καποιες στιγμες θυμωνα με αυτες τις "τελειες" γυναικες, αλλα φορες απλα ζηλευα. Μεχρι που ειδα οτι με βολευουν. Απο μικρη εκανα λιστες τελικα. Θυμαμαι να κανω λιστα για συνδιασμο ρουχων και τι θα παρω μαζι μου σε διακοπες με φιλες. Ενιωθα οτι θα ξεχασω κατι σημαντικο αν δεν εκανα λιστα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι πολλα που δεν κανω. Αλλα εχω αρχισει να εχω πολλη διασπαση προσοχης και με βοηθαει να θυμαμαι τι εχω να κανω. Απο τα πιο απλα μεχρι τα δυσκολουτσικα (ως εκει. Πολυ δυσκολα πραγματα δεν εχει η λιστα μου. Εκτος απο το σιδερωμα που ειναι απλα ακατορθωτο)
Κι εγω το ειχα παρατησει το μπλογκ. Προσφατα επανηλθα. Νιωθω μεγαλυτερη ασφαλεια εδω. Σαν να χωνομαι σε μια φωλια.
Για τα γερμανικα δεν ειχα αποψη. Εγω εκανα γαλλικα στο σχολειο. Δεν υπηρχε καν η επιλογη γερμανικων τω καιρω εκεινο :) :)
Τωρα που ειμαι εδω μου αρεσουν. Καποιες φορες τη θεωρω τραχια γλωσσα (δεν ξερω πως αλλιως να την περιγραψω) αλλα μου αρεσει. Μαθαινω σιγα σιγα.
Εχουν διαφορετικες λεξεις για πραγματα που υπαρχει μια λεξη για ολο τον υπολοιπο κοσμο
πιανο= Klavier
μουσταρδα=Senf
Αν θυμηθω κι αλλα θα στα γραψω :)
Να περνας. Μου αρεσουν τα σχολια σου :)
xxx