Πολυδιαστατη και ανισορροπη

Ακυρωθηκε το ραντεβου που ειχα και απολαμβανω το ελευθερο μισαωρο μου σε μια μερα χωρις ουτε δευτερολεπτα ελευθερα.
Πολλες ωρες ορθοστασια το πρωι, απο ταξη σε ταξη, χο χο χο, αυτα τα δωρακια για 'σας, καλες γιορτες, ευχαριστουμε, γεια σας, ξανα και ξανα. Επεστρεψα με την μικρη στις 2:30 μ.μ., εβαλα ενα μεγαλο πιατο φακες με 3 ελιες και μια φετα ψωμι. Ενιωθα τα ποδια μου να πονανε και το αιμα να τρεχει να προλαβει να αιματωσει ολη αυτη την ταλαιπωρημενη εκταση. Δεν ηθελα να σηκωθω να ερθω στη δουλεια.
Τι ομορφη που ηταν η Ισμηνη μου αστερακι στη γιορτη! Παρατηρησα κι εγω οτι παταει λιγο στραβα τα ποδαρακια της. Ειχε δικιο ο Δημητρης. Ποσο ασχημα ενιωσα που δεν το ειχα προσεξει πιο νωρις. Κανονισα με την Χρυση και θα τη δει μολις μπορεσουμε.
Στο δωματιο του φωτοτυπικου με την Σ. την Ι. την Χ. και τον Γ. ενιωσα για μια στιγμη το ποσο οι κοινες μας στιγμες μας χαριζουν μια ανεση να ακουμπαμε σε ενα τοιχο και να περιμενουμε το Α3 διχως να μιλαμε. Και να αγκαλιαζομαστε για τις γιορτες σαν φιλοι απο παλια. Και σκεφτομουν οτι κατι δεν εδεσε στην αρχη μεταξυ μας. Κι αυτη η αισθηση; Οι σχεσεις μας τελικα ειναι πολυδιαστατες; Ανισσοροπες; Σημερα ειναι πολυδιαστατες. Αλλη μερα θα τη δω αλλιως.
Πολυδιαστατες και ανισορροπες γιορτες να εχουμε. Σημερα εδω, αυριο εκει. Να βρεις το κλειδι απο καθε απολαυση, να απελευθερωσεις τις αισθησεις σου και τα ξαναλεμε το δεκαξι.
Κλεινω...