καποιες βραδιες δεν θελεις να μενεις μονος

Ενα βραδυ ελειψες.
Ειναι και βραδιες που σε παιρνει ο υπνος στον καναπε και δεν εισαι διπλα μου. Διαφερει ομως.
Τωρα υπηρχε η μυρωδια σου στο σπιτι , μα δεν υπηρχες εσυ.
Υπηρχε η μαμα σου, ο αδερφος σου, μα εσυ ελειπες.




Και παλι βγηκα στο μπαλκονι αλλα δεν ειδα κανενα αστερι να πεφτει.

Και μετα ξαπλωσα ανασκελα με ανοιχτα τα χερια και τα ποδια στο κρεβατι μας. Προσπαθουσα να το καλυψω ολο, να μην φαινεται το κενο σου.
Αλλα δεν βολευομουν και ξαναγυρισα στο πλαι, στην πλευρα μου.
Αγκαλιασα το μαξιλαρι και κοιταξα το παραθυρο απο πανω μας.

Θυμηθηκα ποσο ειχα χαρει οταν ειχα δει αυτο το παραθυρο στο δωματιο αυτο, οταν νοικιασαμε το σπιτι.
Θυμαμαι που ξεφωνισα «Εδω να βαλουμε το κρεβατι!»
Και ονειρευομουν ποσες φορες θα χαζευω απο αυτο το παραθυρο τα βραδυα.
Σχεδον ποτε.
Ειναι μονιμως κατεβασμενα τα πατζουρια για να μη μας βλεπουν απο το απεναντι παραθυρο.
Μερικες φορες θυμωνω που υπαρχουν οι απεναντι. Οι οποιοι απεναντι.

Εφταιγε η ζεστη, εφταιγε που ελειπες.... με ολα ημουν ετοιμη να θυμωσω χθες.

Ξαναβγηκα στο μπαλκονι. Ολα τα αστερια στη θεση τους.
Ουφ!

Ξαπλωσα στην πλευρα μου και κοιταζα την ντουλαπα.
Νυχτα ειναι θα περασει.

Και περασε. :)

Και θα ανοιξω και τα πατζουρια απο αυτο το παραθυρο.
Ας μας βλεπει οποιος θελει.

Σ' αγαπω!