--Η εικονα ειναι απο το blog του asteroid (http://www.flickr.com/photos/aster-oid/), εχει κι αλλες απιθανες φωτογραφιες που με ταξιδεψαν. --"Θυμαμαι που διαβασα παλιοτερα σε εφημεριδα πως, μια νυχτα, η νοσοκομα του Γιαννη Τσαρουχη τον μαλωνε επειδη εκεινος ετοιμαζοταν να βγει και να παει σε μια γιορτη. Ηταν ηδη πολυ αρρωστος, εξω ειχε παλιοκαιρο και η νοσοκομα του εβαλε τις φωνες. <<Κυριε Τσαρουχη, που πατε; Θα πεθανετε!>>
<<Για να μην πεθανω, να μη ζησω;>> τη ρωτησε εκεινος.
Ειναι απιστευτο, αλλα οι περισσοτεροι ετσι περιπου ζουμε τις ζωες μας. Δε ζουμε. Προσπαθουμε μονο να μην πεθανουμε. "
Απο το βιβλιο "Ο παλιατσος και η Ανιμα" - Μαρω Βαμβουνακη
Εχει τόσα κομμάτια το βιβλίο που στέκουν μόνα τους που θέλω - όπως άλλωστε συνηθίζω - να τα αναρτήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπίστευτος ο Γιάννης Τσαρούχης
Συμφωνω Αλεξανδρα μου, εχω αναφερθει κι εχω πολλακις σε γραπτα της Βαμβουνακη και οχι μονο απο το συγκεκριμενο βιβλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη εβδομαδα!
Σε τοίχο στα Γιάννενα "αφού δεν αυτοκτονείς, γιατί δεν προσπαθείς να ζεις;".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά έχουμε καταφέρει, κι ας είμαι του "suicide is no sollution", να φυτοζούμε, ενίοτε να παρασιτοζούμε.
συνέχεια γκρινιάζουμε ότι όλα μας φταίνε, πως τίποτα δεν πάει καλά, και μένουμε απαθείς με την γκρίνια μας. η ζωή θέλει δράση και δραστικές αποφάσεις.
δηλαδή τι; "ζω περιμένοντας το αναπόφευκτο"; ή ΖΩ;
προσπαθώ να γίνω κι εγώ λίγο περισσότερο δραστήριος, λίγο περισσότερο αποφασιστικός για πράγματα που θέλω.
η ζωή δεν μπορεί να είναι αναμονή, προθάλαμος θανάτου, όπως η νοσοκόμα είπε στον Τσαρούχη.
η ζωή είναι αυτό που γίνεται. κι αυτό χρειάζεται εμάς παρόντες.
Ετσι ειναι Κωνσταντινε και μη νομισεις οτι επειδη τα γραφω εγω ειμαι καμια που εκμετελλευεται την καθε στιγμη.....θα θελα αλλα τεμπελιαζω συχνα κανοντας ενα τιποτα. Προσπαθω κι εγω να ξυπνω που και που μηπως μου γινει συνηθεια και αξιολογησω σωστα τη ζωη μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβασα το κοριτσι με τα ποιηματα......πολυ καλο, θελει γεμισμα οπως ειπες αλλα ως σκελετος θα μου αρεσε πολυ και για ταινια!!!
κι εγώ τεμπέλης είμαι μην ανησυχείς, δεν είσαι η μόνη! και η παραδοχή είναι το πρώτο βήμα για τη συνειδητοποίση και τη δράση!
ΑπάντησηΔιαγραφήσκέψου ότι στη δουλειά περισσότερο μπλογκάρω και σκέφτομαι παρά δουλεύω!
όσο κρατήσει βέβαια η ανα-δουλειά!
εσυ εισαι εδω κι εγω εκει.....διαβασα κατι που αφησες στη μεση....τον Αυγουστο!
ΑπάντησηΔιαγραφήτο άφησα στη μέση κάποτε...πολύ πριν τον Αύγουστο! και ακόμα εκεί το έχω. και δεν ξέρω πότε -αν ποτέ- θα το τελειώσω. είναι μεγάλη ιστορία.
ΑπάντησηΔιαγραφήτώρα προχωράω τις άλλες. γι'αυτό και έλειψα λίγο! καλά για δουλειά δεν συζητάμε!!!
:-)
το ειδα...
ΑπάντησηΔιαγραφή