Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

αθεραπευτα ρομαντικη

Πινω τον πρωτο μου φραπε αυτου του ετους. Απο το πρωι ο ηλιος υποσχεται ευτυχια. Και την βρηκα εδω κι εκει. Ειδα το "Before sunrise" και το "Before sunset" και αναρωτιεμαι πως δεν εχει γινει περισσοτερος ντορος γι'αυτες τις ταινιες. Ουτε καν τωρα, που βγηκε το "Before midnight" που ειναι και γυρισμενο στην Ελλαδα.
Σκεφτομουν το μεσημερι τους μεγαλους ερωτες της ζωης μου. Σκεφτομουν ποσο ρολο παιζει ο συγχρονισμος. Ο χρονος ειναι τοσο σπουδαιος σε ολες μας τις αποφασεις. Δεν ξερω αν θα ηθελα να συγκατοικησω με τον Δ μεσα σε 6 μηνες στα 27 μου, αν δεν ειχα ζησει τις συγκεκριμενες στιγμες με την προηγουμενη σχεση μου. Ισως να με μαγνητιζε και το γεγονος οτι κι εκεινος ειχε βγει απο μια μακροχρονια σχεση-αρραβωνα. Τι θα γινοταν αραγε αν ειχαμε συναντηθει το καλοκαιρι εκεινο, του 1999 νομιζω ηταν, που ειχα παει Παρο και Σαντορινη με τις φιλες μου και τυχαια ειχαμε πετυχει τους κολλητους του Δ και περασαμε 4 μερες μαζι τους. Εκεινος ηταν με την Μ διακοπες κι εμενα με περιμενε στην Σαντορινη ο Α. Κι αν με αυτες τις προυποθεσεις γνωριζομασταν; Αραγε θα ανταλλασαμε επιμονες ματιες; Θα βλεπαμε ο ενας το προσωπο του αλλου οταν κλειναμε τα ματια και καναμε ερωτα με τους τοτε συντροφους μας; Οσο το σκεφτομαι τοσο αντιλαμβανομαι οτι ειμαστε περιεργο ζευγαρι. Ναι. Τωρα μπορω να δω καθαρα οτι με τους τοτε συντροφους μας ταιριαζαμε περισσοτερο. Εγω με τον Α νομιζω ειχαμε τοσα κοινα χαρακτηριστικα που θα μπορουσαμε να ειμαστε αδερφια. Κι ο Δ με την Μ, σαν να βγηκαν απο το ιδιο καλουπι. Η ζωη συχνα επιλεγει το παραταιρο για να σκηνοθετησει στιγμες. Και να'μαστε εδω, μετα απο 8 χρονια. Συχνα θυμαμαι να βλεπουμε ταινια στην Γρυπαρη και να του λεω ποσο μου αρεσει που ζουμε μαζι.
Αραγε ενοχλει τον Μ που παντρευτηκα τον επομενο αντρα απο εκεινον; Γιατι την Τ την ενοχλησε μια παρομοια κατασταση κι εμενα μου φανηκε λογικο. Ισως μονο εγω με την Τ να εχουμε τετοιες μικροπρεπιες.
Θυμαμαι να ειμαι στην Χιο, ξαπλωμενη στο κρεβατι, τυλιγμενη με το σεντονι και πληγωμενη. Κοιτουσα το ταβανι και σκεφτομουν οτι καπου βρισκεται ο αντρας που θα ερθει καποια μερα και θα με κανει ευτυχισμενη. Θα νοιαζεται για τα συναισθηματα μου και θα με νταντευει. Και θυμαμαι πως αναλογη στιγμη εχει ζησει και ο Δ στην προηγουμενη σχεση του.
Και ηρθε ο Δ και με εναν μαγικο τροπο εκανε την φιλη μου την Α να αναρωτιεται "Μαγια σου εχει κανει ο τυπος και εισαι τοσο καιρο μαζι του. Να μου δωσεις το τηλεφωνο του να του δωσω συγχαρητηρια ρε μαλ...α". Και περνουσε ο καιρος και εμαθα να ερωτευομαι αναποδα. Οχι, δεν ηταν ερωτας με την πρωτη ματια. Υπηρχε ελξη αλλα ειχα τοσες ανασφαλειες ακομη. Κι εκεινος νομιζω. Λιγοτερες απο εμενα, αλλα ειχε. Και νωπα τραυματα και οι δυο. Και ο ερωτας μου εμφανιζοταν ετσι ξαφνικα καποιες στιγμες και οταν συνειδητοποιουσα το μεγεθος του με τον καιρο δακρυζα. Εχω ξαναπει οτι ο Δ με εμαθε να αγαπω με το πασο μου. Ολοκληρωτικα. Να εχω υπομονη.
Δεν αλλαζουν εντελως οι ανθρωποι ομως. Εγω παραμενω ενθουσιωδης κι εκεινος παραμενει ο υπευθυνος λιγομιλιτος αντρας που ολοι τον σεβονται και εκτιμουν την αποψη του.
Κι εγω με τις πρωτες ζεστες θα ξανακανω δυο κοτσιδες τα μαλλια μου και θα αναρωτιουνται πολλοι πως ταιριαξαμε εμεις οι δυο. Και ευτυχως ουτε εμεις ξερουμε την απαντηση επειδη ισως να απογοητευοντουσαν αν τους λεγαμε κατι λιγοτερο ρομαντικο απο αυτα που ακουμε σε ταινιες και διαβαζουμε σε βιβλια.
Ναι, θυμαμαι το καλοκαιρι του 2004 που ειπα αντιο στους δυο μεγαλυτερους ερωτες μου ως τοτε και ανοιξα το μεγαλυτερο κεφαλαιο της ζωης μου. Την ζωη μου με τον Δ. Και δεν ηταν ολα παντα ροδινα. Ειναι γοητευτικο να νιωθεις οτι εισαι εδω απο επιλογη και οχι απο συνηθεια. Εγω τουλαχιστον.
Σε κουρασα; Δεν νομιζω. Εγω την απολαυσα αυτη την αναρτηση.
Εχει παει 7 και ακομη εχει ηλιο. Τιποτα λιγοτερο δεν αξιζε αυτη η πρωτη μερα του Απριλη. Απο την μεγαλυτερη ψευδαισθηση της ζωης μας, την ομορφοτερη. Τον ερωτα. Οσο μεγαλωνω ειμαι σχεδον σιγουρη οτι θα παραμεινω αθεραπευτα ρομαντικη μεχρι τα βαθυα γεραματα...αν τα αξιωθω.

update: αν θελετε να δειτε τις ταινιες, χωρις υποτιτλους, υπαρχουν online εδω:

Before sunrise

Before sunset

9 σχόλια:

  1. Dee Dee,
    με την πρώτη ματιά και γω μπορώ να νιώσω έλξη, όχι έρωτα. Έρωτα νιώθω για αυτό που είναι πραγματικά ο άλλος, όχι για αυτό που νομίζω ότι είναι, και αυτό χρειάζομαι χρόνο για να το γνωρίσω και να με μαγέψει.Και γω δηλαδή ερωτεύομαι (τώρα πια) σιγά σιγά.

    Για σένα και τον Δ που δεν σας ξέρω προσωπικά:από το ποστ σου μου φαίνεται ότι αλληλοσυμπληρώνεστε, έτσι όπως διαβάζω να είσαι συ παρορμητική και ενθουσιώδης και κείνος λιγομίλητος και συγκρατημένος. Και με το παράδειγμά του και την παρουσία του ότι ο ένας σπρώχνει τον άλλον να πάει μπροστά στα κομμάτια που του λείπουν. Δεν ξέρω αν όντως είναι έτσι με σας, αλλά μου φαίνεται ωραίο να αλληλοσυμπληρώνεται ένα ζευγάρι.

    Καλό βράδυ!
    Νατάσσα Μαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ζευγαρι ειναι καλο να μοιαζει. Τα αντιθετα ελκονται μονο στο σεξ :) Θελει μεγαλη προσπαθεια να νικησεις τις διαφορες! Οσο λιγοτερες, τοσο καλυτερα :)
      Δυστυχως δεν αλληλοσυμπληρωνομαστε, εχουμε κοινα ελαττωματα κι εκει δεν εχουμε κανεναν να μας σωσει χαχα. Αλλα αγαπιομαστε :):) Κι αυτο ειναι πολυ μεγαλο απο μονο του ;)

      καλη σου μερα Νατασσα μου

      Διαγραφή
    2. :-)))
      Νατάσσα Μαν.

      Διαγραφή
  2. Χαχαχα, ρε φιλενάδα, τι timing ήταν αυτό???
    Ούτε κανονισμένο να τό 'χαμε!!!!!!!

    Και μάλιστα μ' ένα θέμα που ΤΟΣΟ έχει να κάνει με το timing!

    Φιλιά πολλά πολλά πολλά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    (Από την υπέροχη αυτή σελίδα του "ημερολογίου" σου, θεωρώ άκρως σημαντικό κι εύχομαι να είναι πάντα έτσι, αυτό:

    Ειναι γοητευτικο να νιωθεις οτι εισαι εδω απο επιλογη και οχι απο συνηθεια.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στελλαρα μου

      προχθες ειδα διαφημιστικο της καινουριας ταινιας κι αναφεροταν οι παλιες....ΚΙ ΕΓΩ ΟΥΤΕ ΤΙΣ ΕΙΧΑ ΞΑΝΑΚΟΥΣΕΙ!! Χθες αρχισα να ψαχνω για τις ταινιες. Ημουν σιγουρη πως θα μου αρεσαν. Ειναι απο τις φορες που το ενστικτο βγαινει αληθινο και ξερεις οτι κατι υπεροχο εισαι ετοιμη να δεχτεις :)
      Και πεφτω πανω στην αναρτηση σου..... και βλεπω τα βιντεακια ενα-ενα...και σιχτιριζω αλλη μια φορα απο μεσα μου που εχεις κλειστα σχολια και δεν μπορουμε να συζητησουμε :)
      Κρατησα αυτο, απο την πρωτη ταινια. Ειναι και στο βιντεακι που εβαλες:

      "I believe if there's any kind of God, it wouldn't be in any of us. Not you or me, but just this little space in between. If there's any kind of magic in this world it must be in the attempt of understanding someone, sharing something. I know, it's almost impossible to succeed but... who cares really? The answer must be in the attempt."

      Οσο για τη δικη μου φραση που ξεχωρισες, την εχω ξεχωρισει κι εγω. Γιατι με πολλη δουλεια εγινε επιλογη και οχι φοβος μοναξιας η επιλογη του ΕΔΩ :)

      σε φιλω πολυ και σου ευχομαι μια ομορφη μερα!!

      Διαγραφή
  3. Έχω δει και το "Before sunrise" και το "Before sunset" πριν από χρόνια, και θέλω να δω και το φετινό, πόσο μάλλον που έχει γυριστεί στον τόπο μας. Ζούμε λοιπόν σε έναν τόπο που γεννά / προδιαθέτει για έρωτα... και όμως πλέον μου φαίνεται πως υπάρχει πια περισσότερο φόβος παρά δίψα για δόσιμο και ζωή. Ωραία ανάρτηση, αληθινή! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αρτιστακι μου

      τον φοβαμαι τον φοβο :) Αλλα δεν πρεπει να παψουμε να ζουμε στην απειλη του. Ολο και πιο δυσκολα ειναι η αληθεια εχουμε δυναμη να παλεψουμε. Αλλα θα το παλεψουμε το θεριο ;)

      Καλο απογευματακι xxxxx

      Διαγραφή
  4. πολύ συγκηνητικο το post αυτο. Χριστίνα από Πάρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστω Χριστινα απο Παρο :)

      Καλο απογευματακι!

      Διαγραφή