Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

ανοιχτα παραθυρα



Για την αγαπη μου στα παραθυρα σου εχω ξαναμιλησει, ετσι δεν ειναι;
Και οι ανθρωποι ειναι σαν παραθυρα. Αλλοι με κλειστα πατζουρια, αλλοι με μισανοιχτες γριλιες, αλλοι διαπλατα ανοιχτοι. Αλλοι με ωραια θέα, αλλοι με θλιβερη. Παραθυρα φροντισμενα, παραθυρα παρατημενα με σκουριασμενους μεντεσεδες.

Αυριο θα δω την κουμπαρα μου. Ενα μισανοιχτο παραθυρο. Κι ας φαινεται ορθανοιχτο. Μα αν σ'αφησει να πας στο πλαι να κοιταξεις μεσα, η θέα ειναι μοναδικη. Δεν τη ξεχνας ποτέ. Και σ'αφηνει ευκολα να δεις. Αρκει να εισαι αληθινος.
Οι ανθρωποι φοβομαστε την ειλικρινεια. Την αποζηταμε αλλα μερικες φορες κλεινουμε τ' αυτια οταν ακουστει. Αγγελος εξαγγελος που μας τρομοκρατει. Κλεινουμε παραθυροφυλλα, κατεβαζουμε πατζουρια, γυρναμε απο την άλλη και προσποιουμαστε οτι δεν ειδαμε και δεν ακουσαμε τιποτα. Λιγες στιγμες που κατι μας τσιγκλαει αναρωτιομαστε αν πραξαμε σωστα. Μα ο περιγυρος παραδεχεται μονο τις αναμενομενες συμπεριφορες, τις πολιτισμενες καταστασεις.
Εγκλωβιζομαστε πισω απο την ασφαλεια του στερεοτυπου.
Και μια στιγμη, μολις μεσα σε μια στιγμουλα φυσαει ενας βαρδαρης και καθαριζουν ολα. Και σταματας λιγακι την παραγωγη καλουπιων. Που και που ξεφευγεις και φωναζεις "Σαγαπωωωω", μπαινεις στο αυτοκινητο και οδηγεις με δυνατη μουσικη κι ανοιχτα παραθυρα στο πουθενα, τηλεφωνεις στον κολλητο σου και του λες "μου λειψες",  δημιουργεις συνθηκες ευφοριας και γινεσαι πουπουλο. Γιατι αυτες τις στιγμες καταφερνεις, εστω για λιγο κι εχεις πεταξει ολο το βαρος της καθιερωμενης ζωης. Και παιρνεις γενναιες αποφασεις με φουσκωμενα πνευμονια, και χαμογελας και ονειρευεσαι με θρασσος και κοιτας τα συννεφα και σηκωνεις τα χερια για μια ουρανια αγκαλια. Και ολα τα μπορεις.

...και μετα αναρωτιεσαι πως στο διαολο χαθηκε απο μεσα μου ολο αυτο ξανα; Ποτε θα ξανανοιξω το παραθυρο μου διαπλατα στη ζωη;

6 σχόλια:

  1. Μμμμμ (σκέφτομαι...)
    Πότε είμαι ολάνοιχτη, πότε μισάνοιχτη και πότε κατάκλειστη. Εξαρτάται από αυτόν που έχω απέναντί μου/ δίπλα μου/ γύρω μου.

    Κάποτε ήμουν ολάνοιχτη και δε με ένοιαζε. Με τον καιρό έμαθα να επιλέγω. Και είμαι σίγουρη πως (για μένα) δεν αξίζει να είμαστε ανοιχτοί σε όλους, δεν έχει νόημα, γιατί με κάποιους η επαφή είναι εξ ορισμού τυπική.

    Τι λες και συ;
    Νατάσσα Μαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φιλεναδα θα συμφωνησω μαζι σου. Ειμαστε διαφορετικα παραθυρα αναλογως την ωρα.
      Δεν εχω κατασταλλαξει βεβαια αν αξιζει να ειμαστε ανοιχτοι σε ολους. Νομιζω οτι αξιζει, αν και ακομη κι εγω δεν το κανω. Και οσο περνουν τα χρονια αναθεωρω και καποια πραγματα. Νομιζω οτι η διαθεση μας θα πρεπει να εχει πορεια απο μεσα προς τα εξω και οχι το αντιθετο. Δηλαδη να μην επηρεαζεται τοσο απο το ποιον εχουμε απεναντι μας, αλλα απο το πως ξυπνησαμε το πρωι :) Καταλαβαινεις τι θελω να πω; Χωρις να σημαινει οτι θα ειμαστε απαθεις στον εκαστοτε χαρακτηρα που εχουμε απεναντι μας. Απλα η αρχικη προθεση θα ειναι να ειμαι ανοιχτη. Κι αν σε πεντε λεπτα συναναστροφης με καποιον, "κλεισω", ισως να σημαινει οτι δεν ειχα γερα θεμελια καλης διαθεσης :)
      Ουφ, μαλλον σε μπερδεψα. Ετσι μπερδεμενα τα σκεφτομαι κι εγω στο κεφαλακι μου.
      Αν καταφερω να τα ξεδιαλυνω περισσοτερο θα στα γραψω ξανα :) :)

      Καλημερα ομορφη

      Διαγραφή
  2. Οι άνθρωποι φοβούνται και δημιουργούν άμυνες. Ειδικά στην εποχή μας. Ας παλέψουμε να μην κλείσουμε τα παράθυρα μας προς τη ζωή, το καινούργιο και το φως. Να χαίρεσαι. :) Καλή μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αμυνες, πολλες αμυνες αρτιστακι μου. Επιθεση-αμυνα, που ελεγε ο Νανοπουλος που ειχες βαλει βιντεακι καποτε.

      https://www.youtube.com/watch?v=lW1tIH1nt_4

      Καλο μεσημερακι!

      Διαγραφή
  3. τυχερη και εσυ εχεις καλους κουμπαρους με ωραια θεα

    ΑπάντησηΔιαγραφή