Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Πολυδιαστατη και ανισορροπη

Ακυρωθηκε το ραντεβου που ειχα και απολαμβανω το ελευθερο μισαωρο μου σε μια μερα χωρις ουτε δευτερολεπτα ελευθερα.
Πολλες ωρες ορθοστασια το πρωι, απο ταξη σε ταξη, χο χο χο, αυτα τα δωρακια για 'σας, καλες γιορτες, ευχαριστουμε, γεια σας, ξανα και ξανα. Επεστρεψα με την μικρη στις 2:30 μ.μ., εβαλα ενα μεγαλο πιατο φακες με 3 ελιες και μια φετα ψωμι. Ενιωθα τα ποδια μου να πονανε και το αιμα να τρεχει να προλαβει να αιματωσει ολη αυτη την ταλαιπωρημενη εκταση. Δεν ηθελα να σηκωθω να ερθω στη δουλεια.
Τι ομορφη που ηταν η Ισμηνη μου αστερακι στη γιορτη! Παρατηρησα κι εγω οτι παταει λιγο στραβα τα ποδαρακια της. Ειχε δικιο ο Δημητρης. Ποσο ασχημα ενιωσα που δεν το ειχα προσεξει πιο νωρις. Κανονισα με την Χρυση και θα τη δει μολις μπορεσουμε.
Στο δωματιο του φωτοτυπικου με την Σ. την Ι. την Χ. και τον Γ. ενιωσα για μια στιγμη το ποσο οι κοινες μας στιγμες μας χαριζουν μια ανεση να ακουμπαμε σε ενα τοιχο και να περιμενουμε το Α3 διχως να μιλαμε. Και να αγκαλιαζομαστε για τις γιορτες σαν φιλοι απο παλια. Και σκεφτομουν οτι κατι δεν εδεσε στην αρχη μεταξυ μας. Κι αυτη η αισθηση; Οι σχεσεις μας τελικα ειναι πολυδιαστατες; Ανισσοροπες; Σημερα ειναι πολυδιαστατες. Αλλη μερα θα τη δω αλλιως.
Πολυδιαστατες και ανισορροπες γιορτες να εχουμε. Σημερα εδω, αυριο εκει. Να βρεις το κλειδι απο καθε απολαυση, να απελευθερωσεις τις αισθησεις σου και τα ξαναλεμε το δεκαξι.
Κλεινω...

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

οι πριζες

Ξερεις αληθεια τι θα ηθελα γι'αυτες τις γιορτες;
Να τις περνουσαμε σε καποιο νησι.
Χριστουγεννα οι δυο μας και πρωτοχρονια με την μικρη.


Με εχει κουρασει το σπιτι. Ολο και πιο συχνα εχω την αναγκη να πεταω πραγματα.
-Και θυμαμαι η τελευταια φορα που ειχα τοσο μεγαλη αναγκη για χωρο ηταν το 1998-
Λιγες μερες μακρυα. Κι ας ειναι το μακρυα αυτο 10 χιλιομετρα απο το σπιτι.
Ειμαι θυμωμενη ακομη, ξερεις, απο το καλοκαιρι. Απο ολα οσα εγιναν και φτασαμε εδω.
Θα ανοιξουν και τις πρωτες κατοικιες και θα γινει χαμος, μου ειπε μια δικηγορος χθες.
Ετσι, να μπαιναμε στο αυτοκινητο και να φευγαμε ρε γαμωτο για λιγο. Να δραπετευαμε τρεις μερες απο τις ζωες μας. Σε ενα μερος χωρις τηλεοραση, ακομη και διχως μουσικη αν θελεις. Με πολυ πρασινο, καπου ζεστα με ενα ομορφο ταβερνακι να πηγαινουμε μονο για φαγητο και τις υπολοιπες ωρες να περπαταμε, να μιλαμε, να κανουμε ερωτα και τουμπαλι.

Οι υποχρεωσεις του σχολειου τελειωνουν την Τεταρτη. Κι εγω θα βγαλω απο την πριζα το ενα φις. Δυστυχως οχι εκεινο που βραχυκυκλωνει...

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015

επιτελους τολμησα

https://www.etsy.com/shop/ifonlygr
Σε εχω παρατησει το ξερω.
Ασχολουμαι με τοσα πολλα ταυτοχρονα που μονιμως νιωθω οτι κατι εχω ξεχασει.
Γοητευομαι....απογοητευομαι και ξανα απο την αρχη.
Και μου λειπει το blog. Ειναι μεγαλη μου αναγκη να απλωνομαι εδω, μα εχει μπει λιγακι πισω στη λιστα μου αυτο τον καιρο.
Εδω ειμαι και σε σκεφτομαι κι εχω πολλα να σου πω.
Καταφερα κι ανοιξα μαγαζακι στο etsy!!!!
Ενα μικρο ονειρο, που το ετρεφα και μεγαλωσε και με μπουκωσε και με τραβηξε απο τα μαλλια οσο θυμωνα με τα δημοψηφισματα και τις εκλογες. Και φυτρωσε κι ανθισε ενα τοσο δα λουλουδακι στη γλαστρα μου. Κι εγω με τα ποτισματα ξερεις ειμαι ασυνεπης. Κι εχω και τοσα αλλα στο μυαλο μου. Και βρηκα κλειστες πορτες μεχρι να φτασω να ανοιξω αυτη την μικρη τρυπα να με χωρεσει. Και επρεπε να παλεψω με ολες τις αδυναμιες μου και τις φοβιες μου και τις ταμπελες που γατζωνονται πανω μου με τα χρονια. Κι ενω αφηνα στη μεση απειρες δημιουργιες, αρχισα να τις τελειωνω. Και να τις θαυμαζω! Και να τις θαυμαζουν κι αλλοι. Και να νιωθω υπεροχα και να μαγευομαι. Και μετα ερχεται ενα "Λυπαμαι δεν μπορουμε να βαλουμε τα προιοντα σας στο site μας" και να σκεφτομαι οτι σιγουρα φταιει οτι δεν εβγαλα καλες φωτογραφιες. Γιατι τα προιοντα ειναι υπεροχα, υπεροχα! Και ειναι πολυτιμο να πιστευω σε μενα.
Μπουσουλωντας εφτασα μετα απο χρονια στο σημειο να σηκωθω και να κανω τα πρωτα μου βηματα σε εναν χωρο που αγαπω. Και ονειρευομαι, ονειρευομαι....και ΤΙ δεν ονειρευομαι. Δε σου λεω γιατι ντρεπομαι ακομη. Και ντρεπομαι και να διαφημισω το "μαγαζακι" μου. Το κανω ομως σιγα σιγα. Και νιωθω τοσο περηφανη για μενα. Που τολμησα. Που εκανα μια αρχη. Που θα μπορω να πω καποτε οτι εκανα προσπαθεια. Δεν κρυβομουν αιωνια πισω απο το "Δεν εχω χρονο, δεν εχω χρηματα, δεν εχω υποστηριξη, μου φταινε οι καιροι, οι συγκυριες, το κρατος, ο απεναντι, ο παραδιπλα...."

Τα χριστουγεννα ειναι ολουθε πλεον. Μεσα μου, γυρω μου, στα ματια της Ισμηνης, στις βιτρινες μα πανω απο ολα στα ονειρα μου!!!
Ολα θα πανε καλα, θα δεις!

Περνα απο το μαγαζακι μου να δεις τι ομορφιες εχει. Προωθησε το οσο μπορεις για να με βοηθησεις, εαν θελεις. Ειναι ακομη στα σπαργανα και σε χρειαζεται.
Κι εγω θα σου χαρισω ενα τραγουδι για ευχαριστω