συγγνωμη

Φετος δεν στολισα με μασκες το δωματιο της μικρης. Τα καρναβαλια ηρθαν και τελειωνουν χωρις να το καταλαβω. Η μικρη ντυθηκε σκυλακι. Εμεις δεν ντυθηκαμε φετος. Δεν ειχα διαθεση. Εχω μεγαλη διαθεση για ξεμασκαρεματα. Εχω διαθεση για προγραμματα, για κατανοηση, για φως στα πιο απιθανα σημεια. Ξεκινησα διαιτα για πολλοστη φορα. Το Σαββατοκυριακο πεταξα πεντε σακουλες σκουπιδια. Ευτυχως αυτο το τριημερο θα φυγουμε Σερρες. Με τη φορα που εχω παρει μπορει να πεταξω και καμια καρεκλα, καμια εξωπορτα, κανεναν οροφο.
Αυτη την Παρασκευη δεν ειδαμε Haunted houses στο Discovery. Μ'αρεσει που σχεδον το εχουμε καθιερωσει καθε Παρασκευη. Ο Δ στο μισο του επεισοδιου ψιλοκοιμαται, αλλα εγω νιωθω ασφαλεια να το βλεπω κουλουριασμενη διπλα του. Την Παρασκευη βγηκε με φιλους του κι εγω φοβομουν να το δω μονη. Την Παρασκευη πεθανε ο Μπουλας. Καποιες ειδησεις δεν καταφερνω να τις χωνεψω. Δεν ξερω γιατι. Νομιζω δεν ειχα καν αποψη για τον Μπουλα πριν πεθανει. Μου ηταν συμπαθης, αγαπουσα το "φλασακι" και ειχα γελασει απιστευτα μαζι του στο 50-50. Αυτα. Αυτα ηταν αρκετα να σοκαριστω με την απουσια του; Ισως επειδη ηταν νεος. Δεν γνωριζα για την ασθενεια του. Ολα μαζι τελοσπαντων και η πληροφορια του θανατου του με φορτισε λιγακι συναισθηματικα.

την βρηκε η αδερφη μου αυτη τη φωτογραφια...ταιριαζει απολυτα στην αναρτηση :)

Κυριακη ειχαμε δυο παιδικα παρτυ. Μια μικρη αναποδια και επιστρεψαμε το μεσημερι σχεδον αμιλητοι. Μιλησα ασχημα και στους δικους μου επειδη ειχα νευρα. Κι ακομη δεν εχω ζητησει συγγνωμη. Δεν προσεχουμε και πληγωνουμε ανθρωπους με τον τροπο που εκφραζομαστε. Και ειναι πολυ εγωιστικο να μην προσεχουμε. Θα σκεφτω κατι να επανορθωσω. Και φυσικα θα ζητησω συγγνωμη. Ειναι σπουδαιο να καταλαβουν οτι καταλαβες το λαθος σου.
Γραφτηκα σε δυο courses ψυχολογιας για τον Μαρτιο και τον Ιουλιο του 2014. Ειναι στα αγγλικα, απο ενα πανεπιστημιο στο Εδιμβουργο και φοβαμαι λιγακι μηπως δεν τα καταφερω. Αλλα δεν εχω να χασω τιποτα. Θα το προσπαθησω.
Εχω δυο ασπρες τριχες που πετανε στην φρατζα μου. Οι ασπρες τριχες ειναι πιο θορυβωδεις. Φωναζουν την παρουσια τους. Ο Δ λεει οτι δεν χρειαζεται να βαψω τα μαλλια μου, δεν εχει προβλημα με τις ασπρες τριχες. Εγω δεν εχω αποφασισει ακομη.
Συνεχιζω το βιβλιο της Izabelle Filliozat "Η νοημοσυνη της καρδιας". Εχω κουραστει να την ερωτευομαι κι εχω παραδοθει στην απολαυση της αναγνωσης. Πριν κοιμωθω, πριν κανω πρωινο στη μικρη, πριν παμε στο παιδικο παρτυ, μεχρι να γινει το φαγητο, πριν παω για υπνο. Διαβαζω τις τελευταιες εκατο σελιδες. Δεν βιαζομαι να το τελειωσω, ουτε το καθυστερω. Διαβαζω τοσο οσο μπορω να απορροφαω αναλογα τη μερα μου. Με περιμενει ακομη ενα δικο της βιβλιο στο γραφειο. Μη ξεχασω να της στειλω συγχαρητηρια. Θα ηθελα να μπορουσα να αγορασω μια κουτα απο το βιβλιο αυτο και να τα μοιρασω στους ανθρωπους που αγαπω.
Σ'αφηνω στο τελειωμα αλλης μιας ομορφης Δευτερας. Αυριο θα παω να αγορασω χαρταετο στη μικρη. Ο καιρος ξαναχαλασε και περιμενω αυτη την ανοιξη με μεγαλη λαχταρα. Τοση που αναρωτιεμαι ακομη κι εγω τι εχει αλλαξει κι αλλαζουν οι αναγκες μου. Καλη εβδομαδα φιλε μου. Σκεψου αν χρωστας κι εσυ καμια συγγνωμη. Μην τα προσπερνας αυτα. Ποτε δεν ειναι αργα.