Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

αναγκες (;)

Απληστη εχω γινει με τον χρονο. Η παραμικρη υπεχρεωση τα Σαββατοκυριακο μου χαλαει το ιδανικο σεναριο του μυαλου μου. Ο Δ δουλευε την Κυριακη. Εγω με την μικρη μου ξανα μονες.
Πως καταφερνει αυτη η μουρη να με κανει να θελω να περναω ολη την ημερα μαζι της, να κουραζομαι διπλα απο μια καθημερινη που πηγαινω στη δουλεια μου πρωι-απογευμα και να φτανει η Κυριακη το βραδυ, να την παιρνει ο υπνος, να την σκεπαζω πριν βγω απο το δωματιο της και να σκεφτομαι "Δεν σε χορτασα παλι να παρει".

Θελω να φτιαξει ο καιρος να παω την Ισμηνη για ιππασια και να λαβω μερος στο εργαστηρι δημιουργικης γραφης, το τριημερο που διοργανωνεται στην Κατερινα. Το πρωτο εχει ηδη συζητηθει με τον Δ κι εχει δρομολογηθει. Το δευτερο......

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015

Ηλιος


Ειναι φορες που τελειωνουν οι λεξεις. Γραφω, σβηνω και τιποτα δεν ειναι καταλληλο για την ακαταλληλη περιοδο που ζω. Ζητιανευω λεξεις και τις κλεινω σε ενα καρω μαντηλι που κρυβω στη φοδρα του κιτρινου μπουφαν μου. Ανοιξα τα στορια να μπει ο Ηλιος.

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015

αυτη την ανοιξη την περιμενε

Μπηκε και πηρε βιαστικα δυο διπλους καπουτσινο και δυο κουλουρια Θεσσαλονικης. Η Ν. την περιμενε στο αυτοκινητο. Αποφαση της τελευταιας στιγμης: «Παω στα Μουδανια, μηπως θελεις να ερθεις μηπως τελειωσεις κι εσυ τη δουλεια που ειχες;»
Στο αυτοκινητο ειπε στην Ν. οτι θα μπορουσε να κανει μια δουλεια που να εχει οδηγηση. Ο ηλιος μια κρυβοταν μια απλωνοταν γενναιοδωρα δηλωνοντας την παρουσια της ανοιξης. Για δουλεια πηγαινε, αλλα ειχε την αισθηση οτι παει εκδρομη με την καλη της φιλη. Η δουλεια δεν εγινε τελικα. Επιστρεφοντας στο γραφειο, πεντε λεπτα πριν το πρωτο ραντεβου της, ηπιε μια γουλια απο τον γαλλικο που ειχε ετοιμασει το πρωι. Σαν τα ηταν λιγακι πιο νοστιμος σημερα.
Την ερωτευεται σιγα σιγα την ανοιξη. Απο περσι ειχε υποψιαστει οτι κατι αλλαζει με τις εποχες μεσα της. Ανακαταταξεις και εσωτερικες αναμετρησεις αλλαζαν τα ποσοστα καθε εποχης. Σε σημειο που ενιωθε οτι ειχε αναγκη να αγκαλιασει το φθινοπωρο μη του παρουν την πρωτια. Πλησιασε ακομη περισσοτερο η ανοιξη την καρδια της φετος. Ειναι που εχει αναγκη το φως της, για να τακτοποιησει οσες εκκρεμοτητες σερνει χρονια τωρα. Μια τακτοποιηση σε ολους τους τομεις. Να μην υπαρχει ουτε μια σκονισμενη γωνια μεχρι το καλοκαιρι.