Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

βηματα βαλς

Κυριακη 8:30 μ.μ.

ο Δημητρης μαθαινει στην μικρη να χορευει βαλς. Θα κανει μια σβουρα με τον μολυβενιο στρατιωτη αυριο στην γιορτουλα του σχολειου. Ενιωσε ντροπη μαθαινοντας αυτον τον χορο. Λες και καταλαβαινε τον ερωτισμο και τη συστολη που εκφραζει. Χορεψα κι εγω με τον Δημητρη. Τωρα μαθαμε τα βηματα κι εμεις, δεν γνωριζαμε βαλς. Να'ναι καλα τα βιντεακια στο youtube. Ακουγα τις μελωδιες που διαλεγε ο Δημητρης κι ευχομουν να γνωριζα καλα τον χορο να τον χορεψουμε σε μια μεγαλη αιθουσα με ξυλινο πατωμα. Να φορουσα ενα κοκκινο φορεμα και να ειχα μαζεμενα τα μαλλια μου κοτσο.

Κι υστερα διαβαζα επιτελους το βιβλιο της Λενα Μαντα "Ερωτας σαν τη βροχη" που μου ειχε δανεισει η γειτονισσα μου εδω κι εναμισι χρονο. "Μα δεν διαβαζω το στυλ της Μαντα βρε Ελενη μου". Θα σου δωσω ενα που σ'αρεσει η βροχη. Να το διαβασεις". Το ξεκινησα μια φορα, αλλα εμεινα στον προλογο και το αφησα στην ακρη. Περασε ενας χρονος απο τοτε. Μεσα στις τελευταιες δυο μερες διαβασα 250 σελιδες. Παραεινε ρομαντζο και λιγο ψευτικο για τα γουστα μου. Η αληθεια ειναι ομως οτι κολλησα. Πως ειχα παθει ενα φεγγαρι που ειχα δει απο τυχη ενα επεισοδιο της "Τολμη και γοητεια" και μετα ηθελα να το βλεπω καθε μεσημερι. Κατι τετοιο. Η αληθεια ειναι οτι απο φωτογραφιες μου φαινεται συμπαθητικη η Λενα Μαντα. Αλλά δεν μπορω να απορροφισω καθολου αυτο το ειδος ερωτισμου που αναπαραγει. Μου αρεσει που αφηγειται σε δυο χρονους την ιστορια. Και το κανει πολυ πετυχημενα. Δεν ξερω τι με χαλαει ακριβως. Οτι οι καλοι παραειναι καλοι; Δεν μπορω να το εντοπισω.

Το απογευμα χθες δεν εκανα απολυτως τιποτα. Υπηρχαν στο προγραμμα κουλουρακια για τις δασκαλες και πλυντηριο τα λευκα. Πηρα ρεπο. Δεν σηκωνομουν απο τον καναπε αν δεν υπηρχε σοβαρος λογος.
Κανω τις τελευταιες λιστες για τα χριστουγεννα πριν κατεβασω διακοπτες. Λογαριασμοι, δωρα, υποχρεωσεις. Τσεκαρω ενα ενα. Ξεποδαριαστηκα το μεσημερι και μενουν λιγα ακομη. Σαν βαλς ειναι και η ζωη. Απλα τα βηματα. Πισω-Πλαι-Μαζι, Μπροστα-Πλαι-Μαζι, Πισω-Πλαι-Μαζι, Μπροστα-Πλαι-Μαζι.......
Την αλλη εβδομαδα ερχεται νεα λιστα με λιγα δωρα και στοχους. Θα τους κρεμασω χαμηλα να τους φτανω. Στολιδια εδω κι εκει, λιγα, μικρα και συγκεκριμενα. Στα ιδια βηματα.

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

μελομακαρονα

Κοιμησα την μικρη, την χαιδεψα οσο ειχα αναγκη και κατεβηκα στην κουζινα. Το μυαλο μου γυρνουσε διαρκως στο μωρακι. Τηλεφωνησα στον Δημητρη, αλλα ηταν εξω με εναν συναδελφο του. Ανοιξα την τηλεοραση. Επρεπε οπωσδηποτε να δω κατι να αλλαξει εικονες το μυαλο μου. Πετυχα μια κωμικη σειρα που μου αρεσει. Την εβλεπα σε επαναλληψη και το καλοκαιρι την "μουρμουρα". Πως εγινε κι αρχισα ξανα να μη βλεπω τηλεοραση τις καθημερινες; Ισως επειδη βαριεμαι να αναψω την σομπα για τοσο λιγη ωρα. Ανεβηκα και ξαπλωσα νωρις. Σκεφτομουν τι ρουχα θα φορεσω την επομενη μερα. Πριν τις γιορτες παντα φοραω ο,τι να'ναι επειδη "κραταω" τα ρουχα που μου αρεσουν να τα εχω καθαρα για τις γιορτες.
Το ξυπνητηρι χτυπουσε ανα 5 λεπτα και εγω στις 6:18 του εκανα τη χαρη να το ξεκουρασω. Κατι ειχε αλλαξει σημερα. Δεν ξερω τι, αλλα κατι ηταν πιο σωστα τοποθετημενο μεσα μου. Κι ας σηκωθηκα με ενα ελαφρυ πιασιμο στον αυχενα οταν στριβω δεξια. Ειναι μπερδεμενη μερα η σημερινη. Τα μισα τηλεφωνηματα ειναι ευχαριστα και 2-3 δυσαρεστα. Υπενθυμισεις υποχρεωσεων, μια ειδοποιηση να παραλαβω ενα δωρο απο το ταχυδρομειο και μια ελπιδα οτι θα τα καταφερουμε ολα.
Το απογευμα η μικρη θα παει να παιξει με μια φιλη της κι εγω θα φτιαξω μελομακαρονα. Πολλα φουρνισματα και θα μας πιασει το βραδυ. Η συνταγη δοκιμασμενη εδω και 3-4 χρονια, νοστιμοτατη! Ισως ερθει και ο Χ. με την Π. που εχω να τους δω πολυ καιρο. Μια συγκρατημενη χαρα. Την ξεφλουδιζω αργα απο το πρωι να με βγαλει ως το βραδυ. Αντε να μυρισει το σπιτι κανελα και γαρυφαλο. Και ολα θα πανε καλα.

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

θλιψη

Η Αννα ηθελε, λεει, να ειμαστε 14 και να πηγαιναμε τωρα διακοπες. Στην Σαρτη, συγκεκριμενα.
-Να ηταν καλοκαιρι;; τη ρωτησα
-Ναι ρε. Να αραζουμε στον ηλιο.
Μπα. Δεν το 'χω. Εγω ειμαι του χειμωνα.

Μετα μου ειπε για ενα μωρο που πεθανε προσφατα, στο παρκακι εξω απο το σπιτι της. Και περιεγραφε το γεγονος κι εγω δεν ειχα τη δυναμη να της πω οτι δεν αντεχω να ακουω για παιδια που χανονται. Ενα κλαμμα εγκλωβιστηκε στο λαιμο μου. Δεν εβγαινε, αλλά ουτε καταφερνα να το καταπιω.
Η Κατερινα στο facebook ανεβασε ενα βιντεακι με τη Jackie Saldana, την μαμα του μικρου Ryan που χαθηκε τοσο αδικα πριν μισο χρονο περιπου. Και ξαναδιαβασα την αναρτηση εκεινη της Κατερινας κι εκλαιγα εκλαιγα πολυ.

Κι ενω πριν λιγες ωρες ηθελα να αναψω τα φωτακια μου το βραδυ, τωρα το μονο που θελω ειναι να παρω το μικρο μου βατραχακι απο τη μαμα μου, να παμε να της διαβασω παραμυθακια, να μη χορταινω να την εχω αγκαλια και να μεινω να την κοιταζω διπλα στο κρεβατακι της οταν κοιμηθει.
Δεν αντεχω τη σκεψη οτι καποιες μανουλες ζουνε τετοια τραγωδια. Δεν μπορω να το διαχειριστω. Θελω μονο να γυρισω στην μικρη μου.


λιγο πριν

Δεν καταλαβα ποτε εφτασαν τα χριστουγεννα. Εμεινε μονο μια εβδομαδα και νιωθω οτι εχω τοσες πολλες υποχρεωσεις ως τοτε. Κυριως οικονομικες. Την Κυριακη ειναι και το Παζαρι που ετοιμαζουμε με το σχολειο της μικρης, την Τριτη ειναι η γιορτουλα που θα κανουν τα παιδακια κι εγω ακομη παιρνω τηλεφωνα και παρακαλαω τους πελατες να με πληρωσουν.
Το μυαλο εχει αναγκη να ξεφυγει. Βαζω ταινιες, τραγουδια, χαζευω φωτογραφιες και κανω ονειρα για ταξιδια στο Παρισι, στο Freiburg, στη Στοκχολμη. Την αλλη Τεταρτη θελω να ειμαι αγκαλια με μια ζεστη κουπα καφε και να φτιαχνω μελομακαρονα και κουλουρακια. Το μονο μου αγχος να ειναι η βαλιτσα που θα εχω να ετοιμασω για Σερρες και τιποτα αλλο.
Αυτη η εβδομαδα με ρουφηξε απο την αρχη της. Σημερα πρεπει οπωσδηποτε να αναψω σομπα το βραδυ, να αναψω τα φωτακια, να τυλιξω νοερα σαν δωρα οσα αγαπω, να πιαστω απο αυτα για να ισορροπισω. Θα γυρισω την πυραμιδα του Μασλοου αναποδα και θα σνομπαρω καθε βασικη μου αναγκη.

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

peugeot 306

Το κλειδι με δυσκολια μπαινει πια στο σαραβαλακι μου. Δεκαοχτω χρονων αυτοκινητο, αποφασισε εδω και δυο χρονια σχεδον να με πεισει οτι δεν με αντεχει αλλο. Δεν ξερω τι θα κανω αν σπασει το κλειδι στην κλειδαρια. Επαψα να το σκεφτομαι. Πολλα χρονια με βοηθησε. Οταν ερθει η ωρα του θα δω τι θα κανω.
Προς το παρον, με λιγη φασαρια λογω τρυπημενης εξατμισης, θα παω να παρω την μικρη μου απο το σχολειο να παμε σπιτι.

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Vincent

Ακουω διαρκως το Vincent απο χθες.
Μου εστειλε φωτογραφια η Τζενη μπροστα απο τον πυργο του Αιφελ με τον φιλο της. Λιγακι κουνημενη η φωτογραφια, αλλα εμοιαζαν πολυ ευτυχισμενοι. Οχι, δεν ειναι ολοι ευτυχισμενοι οσοι πανε στο Παρισι. Θυμαμαι που κι εγω επεστρεψα ευτυχισμενη απο εκει. Η Τζενη εκμεταλλευεται ολες τις αισθησεις της και ειμαι σιγουρη οτι θα μαγευτει εξισου.
Σημερα το πρωι εβγαλα την Φλαππυ χωρις βροχη. Νομιζα δεν θα σταματησει ποτε. Κι ετσι οπως την χαζευα χθες απο το παραθυρο της ακαδημιας, ολο και σιγουρευομουν οτι αυτη η βροχη δεν θα σταματησει ποτε. Αυτο το ποτε και παντα των ερωτευμενων, που οριζει την ερμηνεια της αληθειας τη στιγμη που λεγεται.
Ειδα κι αλλες φωτογραφιες απο την Βιεννη που ειναι μια πελατισσα μου. Κι απο εναν φιλο του αντρα μου που ειναι με την γυναικα του στο Λονδινο, για ενα συνεδριο. Και σκεφτομουν και την Τινα που ειναι στην Γενευη. Ποσοι ανθρωποι γνωστοι μου βρισκονται σε τοσο ομορφες χωρες αυτη τη στιγμη! Μου εκανε εντυπωση η σκεψη.
Τελικα μαλλον δεν θα παω στο παρτυ που ηθελα την Παρασκευη. Χρειαζεται τοση προετοιμασια για να τα καταφερω και ειναι καπως το κλιμα τελευταια, που δεν εχω διαθεση για παρτυ. Ειναι και τοσα πολλα οσα θελω να κανω στο σπιτι κι εχουν μεινει πισω λογω βροχης και διακοπων ρευματος. Και η βροχη μονο σημερα ξαποστασε και μου 'παν θα συνεχισει απο αυριο. Και δεν καταφερνω να βαλω ενα πλανο στο μυαλο μου. Μενουν ολα σε εκκρεμοτητες, σαν μπουγαδα απλωμενα με μανταλακια στην ομιχλη. Ορατοτητα χαμηλη και ολο ξεχναω τι εχω απλωσει.
Δεν θα σταματησει η βροχη. Και στο Παρισι η Τζενη αναπνεει αλλο αερα κι εγω κλεινω το στομα να αποφυγω την υγρασια οταν βρισκομαι εξω, γιατι επιτελους δεν βηχω το βραδυ οταν κοιμαμαι. Βηχω την μερα. Στριμωγμενες λεξεις εγκλωβισμενες στον φαρρυγγα. Θα μπορουσα να γραφω καθημερινα για να αποσυμφορησω την κατασταση πισω απο την δεξια μου αμυγδαλη. Αυτη που εχει αφησει ακομη ενα μικρο σφυριγμα στην ανασα μου τα βραδια. 

...............But I could have told you, Vincent
This world was never meant
For one as beautiful as you

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

now I understand




Συχνα ακουω ενα κομματι και το ερωτευομαι. Και το ακουω ξανα και ξανα. Και με γλυκαινει η μελωδια. Σαν να χυνεται καυτο μεταλλο και περναει σε ολο μου το σωμα εκμεταλλευοντας το αγγειακο μου συστημα. Δεν καιγομαι, μονο με ζεσταινει και με φωτιζει αυτη η λαβα.
Χτυπησε η πορτα. Μια γυναικα απο τα παλια, ηρθε να κλεισει ενα ασχημο κεφαλαιο. Ηρθε με θαρρος. Απο αναγκη, αλλά ηθελε πολυ θαρρος για να ερθει. Και ειμαι ευγνομων που βρηκε το θαρρος και ηρθε. Και με εκανε να νιωσω τοσο καλα. Μου επιβεβαιωσε μια δουλεια, που καποτε μου παραπονεθηκε γι'αυτη. Κι εγω τοτε ημουν τοσο αρχαρια τοτε και πληγωθηκα. Οχι οτι αλλαξα και πολυ εκτοτε. Και ετσι η σημερινη μερα βαφτιστηκε σημαντικη. Γιατι δεν την περιμενα αυτη την εξελιξη. Και ειναι δωρα αυτα. Δεν τα προσπερναμε ετσι.


Now I understand
What you tried to say to me
How you suffered for your sanity
How you tried to set them free
They did not listen, They did not know how
Perhaps they'll listen now

............................Perhaps they never will


Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

υγρασια

Ποσο θα βρεξει πια;
Δεν αγορασα ομπρελα που ελεγα. Και ειναι ολες χαλασμενες. Και προχθες εγινα τοσο μουσκεμα οταν εβγαλα την Φλαππυ, που αλλαξα μεχρι και βρακι οταν γυρισα.
Οταν περνανε τα Σαββατοκυριακα και μενει ενα σπιτι οπως ηταν σχεδον την Παρασκευη ξεκινω την Δευτερα μου με εκνευρισμο. Σημερα παραδοξως δεν συνεβει αυτο. Αγνοησα οσα με περιμενουν και ξαπλωσα μια ολοκληρη ωρα το μεσημερι. Το βραδυ ο βηχας δεν με αφησε να κοιμηθω πολυ και ενιωθα κουρασμενη.
Πεφτω πανω σε τετοια κειμενα και μου θυμωνω που ειμαι ακομη εδω. Που δεν εκανα τιποτα για να μην ειμαι. Που εχω φορτωσει ολες τις ελπιδες στον Δ κι εγω περιμενω. Τι περιμενω;
Την Τεταρτη δεν εχουν σχολειο παλι. Συνελευση...παλι. Εγω θα παω για καφε το μεσημερι. Και ισως και την Παρασκευη να προλαβω να παω σε ενα παρτυ που ειμαι καλεσμενη. Και θα ηθελα να γυριζω απο εδω κι απο εκει τις καθημερινες και να χουχουλιαζω σπιτι τα Σαββατοκυριακα. Και πλησιαζουν χριστουγεννα κι αντι να σκεφτομαι τις χαρες, σκεφτομαι ποσα πρεπει να πληρωσω ως τοτε. Θα με φανε τα θερια μου καμια μερα.
Διαβαζω ξανα το "Κυριακη απογευμα στην Βιεννη" της Βαμβουνακη. Μια χοανη με ρουφηξε και με εφτυσε σε εκε
ινο το ωραιο καφε στην Βιεννη, που ειχαμε μπει βιαστηκα ενω εβρεχε. Κι εγω ειχα παραγγειλει σοκολατα Βιενουα και ουτε που φανταζομουν ποσο θα νοσταλγουσα το εξωτερικο καποτε. Μολις ειχα αποφασισει με δυσκολια να εγκαταλειψω την Ελλαδα για σπουδες.
Ευτυχως ειναι Δευτερα κι εχω μια ολοκληρη εβδομαδα να εναποθεσω τις ελπιδες μου για κατι καλυτερο. Περνουν οι μερες σαν υποχρεωσεις συχνα. Σφιγγω τα ματια, τα ξανανοιγω για να δω τις προοπτικες πιο καθαρα. Ειμαι βεβαιη οτι καπου εδω τις ειχα ζωγραφισει. Λιγο πιο δεξια απο την αορτη. Λιγες μαλαξεις και θα ακουστει και παλι ο ρυθμος.
Πρεπει να μου βρω απαντησεις σε ενα τεστ που μου εβαλα.

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

γκουχου γκουχου

Χθες ανεβασα πυρετο κι εγω και η μικρη κι ευτυχως σημερα ειμαστε καλυτερα. Μεχρι αυριο στις 8:00 πρεπει να γινω περδικι επειδη εχω ενα Σ-Κ γεματο υποχρεωσεις. Ειχαμε κι ενα παιδικο παρτυ αυριο, αλλα τελικα δεν θα παμε. Θα εχω ολο το Σ-Κ στη διαθεση μου για συμμαζεματα.....αν με αφησει ο βηχας και ο πυρετος. Χθες ημουν μεσα στην γκρινια κι ενιωθα απιστευτα εξαντλημενη. Ειχα ανεβασει 38,7 πυρετο. Μου εκανε η αδερφουλα μου ενα νοστιμοτατο σαλεπι και κοτοσουπιτσα και πηγα σπιτι να ανοιξω τους κονβεκτορες στα δωματια για να ερθει και η Ισμηνουλα. Ειχα σκοπο να παρω ενα ντεπονακι πριν κοιμηθω να πεσει ο πυρετος. Μολις ηρθε η μικρη ειχε ριγος και παραπονιοταν οτι κρυωνει. Βαζουμε θερμομετρο και δειχνει 39,2. Αυτο ειναι το αντιπυρετικο χαπι μιας μαμας. Νομιζω μου εφυγε αμεσως ο δικος μου πυρετος. Μεχρι να της δωσω σιροπακι, να της βαλω πιτζαμουλες και να τις κανω λιγες κομπρεσσες με νερο και ξυδι το θερμομετρο απο τη μασχαλη μου εδειχνε 37,5. Ευτυχως καποια στιγμη επεστρεψε και ο Δ απο την δουλεια και την αλλαξε που ηταν ιδρωμενη. Καθε φορα που την αλλαζα εγω νωριτερα, εκαναν ενα δεκαλεπτο να ξελαχανιασω μετα (δεν αναπνεω καλα απο την μυτη και λαχανιαζω με την παραμικρη κινηση).

Ψαχνω για ενα σουπερ μικρο ημερολογιο που θα εχω στην τσαντα μου το 2015. Μαλλον αυτο θα ζητησω απο τον Αγιο Βασιλη φετος.
Ακουω οτι πολλοι ειναι αρρωστοι, χαμος γινεται με απουσιες παιδιων στα σχολεια. Περαστικα σε ολα τα παιδακια κι ενα χουχουλιαρικο Σαββατοκυριακο να εχουμε.

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

δωρα

Να εφτασε Τεταρτη και ουτε που το καταλαβα. Εχει λιγες μερες διαβαζω το βιβλιο που μου εκαναν δωρο στη γιορτη μου. Δεν μου αρεσει πολυ, αλλα εχω μεγαλη χαρα που πηρα ενα βιβλιο για δωρο. Με γοητευουν πολυ οι ανθρωποι που κανουν δωρα διχως να χρειαζεται. Η γυναικα που μου το προσφερε λεγεται και η ιδια Κατερινα και δεν ειχε κανεναν λογο να μου κανει δωρο. Δεν ειμαστε φιλες. Και μου εκανε και μια αλλη γυναικα δωρο ενα κολιε κι ενας φιλος ενα βαζο, που εβαλα μεσα κι ενα κλαδι γκι που μου προσφερε μια γυναικα απο ενα χωριο της Βεροιας. Μου εφερε και πατατες παραγωγης τους κι ενα χριστουγεννιατικο στολιδι! Νιωθω μεγαλη τιμη που ειχα τοσα δωρα απο ανθρωπους που δεν ειναι "δικοι" μου ανθρωποι, κοντινοι.
Χθες ειχε τεννις η μικρη και μετα πηγαμε για λιγο στο ΙΚΕΑ. Επαιζε η μικρη στον παιδοτοπο και εξω εβρεχε ολο και πιο δυνατα. Τηλεφωνει η μαμα μου στην αδερφη μου, που καθοταν διπλα μου, να μας μαλωσει που ειμαστε εξω με τετοια βροχη. Σε δευτερολεπτα τηλεφωνει και σε μενα και μου λεει να "τσακιστω" και να γυρισω που εχω εξω το παιδι με τετοιο καιρο και δεν με περιμενε τοσο ανευθυνη. Παραλιγο να της φωναξω. Γρηγορα το καταλαβα, ηρεμησα και εκλεισα τη γραμμη. Κοιταξα τον καιρο. Παρα τριχα να μου περασει τον πανικο της. Τι θα μπορουσα να παθω εδω με την μικρη που δεν θα μπορουσα να παθω στο σπιτι; Μονο αυτη την ερωτηση μου εκανα και μετα σταματησα να ασχολουμαι με τον καιρο. Η αδερφη μου ειχε αγχωθει επειδη δυναμωνε η βροχη κι ετσι φυγαμε, ενω εγω προς στιγμην σκεφτηκα να μεινουμε μεχρι να κοπασει λιγακι.
Στο σπιτι μου ειχε κοπει το ρευμα κι ετσι η Ισμηνουλα τελικα κοιμηθηκε στην νονα της απεναντι που ειχαν ρευμα. Ωραια περνουσα στο ΙΚΕΑ. Δεν ηθελα να αφησω την μικρη να κοιμηθει αλλου. Επειδη δεν το ηθελε εκεινη και πολυ. Ευτυχως ηρθε νωρις και ο Δ, βαλαμε ενα κρασακι και καταφερα να χαλαρωσω. Κοιμηθηκα βαθυα διχως σκεψεις. Ξεκουραστα. Κι ας ειχε αρχισει να με φλερταρει ενα μικρο συναχι λιγο πριν.
Σημερα εχω απιστευτο μπουκωμα και τσουζει η μυτη μου απο τα φυσηματα. Πρωι πρωι πηγα εβγαλα την Φλαππυ κι ανεβηκα να παρω την μικρη μου. Δεν ηθελα να ξυπνησει και να μην ειμαι εκει, αλλα δεν τα καταφερα κι ας εφτασα 6:50 σπιτι των γονιων μου. Απεφευγα και τις πολλες αγκαλιες να μην την κολλησω. Τηλεφωνησα να κανονισω με τον Βασιλη για το aircondition επιτελους και κανονισα και με την Αννιω μου να μου φτιαξει μαξιλαρακι για ενα μικρο μου φιλαρακι και τωρα μενει να παρω δωρο στον Ιωννα, το μωρο τους και να σταματησει επιτελους να βρεχει για να ερθουν να κλαδεψουν τα λεμονοκυπαρισσα. Ολα μπαινουν σε μια σειρα.
Επιστρεφω στο βιβλιο μου. Που δεν μου αρεσει και πολυ αλλα χαιρομαι πολυ να το διαβαζω.