Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

γκρινια

Ουτε θαλασσα, ουτε κερασια δεν ειχε χθες η μερα.
Κλεισουρα στο Cosmos, η Ισμηνη να χοροπηδαει στον παιδοτοπο και μια Κατερινα να χαζευει τη βροχη πινωντας εναν ζεστο νες στο Evans. Ουτε το βιβλιο μου δεν ειχα διαθεση να βγαλω να διαβασω. Κρατουσα μουτρα σε καποιον αορατο συντροφο απεναντι μου, που δεν με πηγε στη θαλασσα που τοσο πολυ ηθελα. Λεω να βγαλω και ονομα στον αορατο φιλο, που πολλες φορες εχω αναγκη, για να του χρεωσω τον θυμο μου οταν ειμαι μονη και δεν καταφερνω να αντιμετωπισω κατι.

Ο βηχας σχεδον εφυγε. Το πρωι ειχε μια υπεροχη φθινοπωρινη βροχη κι εκει, την στιγμη εκεινη που γυρνουσα το κλειδι να βαλω μπροστα το αυτοκινητο ενιωσα οτι αυτη η βροχη με εχει πλημμυρισει και δεν ξερω πως να διαχειριστω απο χθες την εξουσια της. Αυριο εχω εξοδο με τον Δ μου και σημερα εχω μια ομορφη συναντηση με την Κατερινα που θα ερθει να μιλησει στον παιδικο σταθμο της κορης μου, για τα ορια που προσπαθουμε να βαλουμε στα παιδια μας. Θα συναντηθω με 4 ομορφες γυναικες πιο πριν για καφεδακι και το βραδυ ισως δω την κουμπαρα μου και παιξουν τα παιδια μας σε εκεινη την πλατειτσα στην Χαριλαου. Εκει που μεγαλωσα κι εγω.

Το μονο που με χαλαει ειναι η σκεψη, οτι δεν θα προλαβω να τελειωσω τα καλοκαιρινα επειδη θα βγουμε αυριο. Ποιος νοιαζεται ομως με τετοια βροχη;

Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Λιγο θαλασσα για ξεκουραση

Εφυγαν πενηντα ευρω σημερα για αλλαγη μπαταριας στο αυτοκινητο. Νοητα προσπαθησα να υπολογισω ποσα εδωσα για το αυτοκινητο τον τελευταιο χρονο κι αν μαζευονται αρκετα για να ειχα αγορασει ενα αλλο μεταχειρισμενο. Δεν τα υπολογισα τελικα. Τι αξια εχει τωρα να μαθω; Λες και ψαχνω αφορμη να με "μαλωσω" που δεν ειχα σκεφτει νωριτερα την επιλογη, να αγορασω άλλο αυτοκινητο. Λες και το εκανα επιτηδες για να εχω να ασχολουμαι και να πληρωνω. Τι κακοι που γινομαστε με τον εαυτο μας στιγμες στιγμες.
Ο αποηχος των εκλογων αρχισε να καταλαγιαζει. Θα ηθελα να ψηφιζα στον Δημο Θεσσαλονικης για να εχει και την δικη μου ψηφο ο Μπουταρης. Ειναι ο μονος ανθρωπος που θαυμαζω στον χωρο της πολιτικης και παρακαλω να γινει παραδειγμα για πολλους. Θα ηταν η μονη ψηφος που θα ενιωθα σιγουρη για την επιλογη μου.
Σημερα λεω να παρω την Ισμηνη και να κατεβουμε να δουμε λιγακι θαλασσα. Ισως μια βολτα στην Περαια, ισως στο κεντρο στην παραλια. Ο καιρος δεν ειναι οπως χθες. Συννεφιασε λιγακι και βρεχει σε καποιες περιοχες. Επιμενω ομως. Θα παμε να δουμε θαλασσα. Μαλλον Περαια, για λιγοτερο κοσμο. Ωραια. Μ'αρεσει να εχουμε προγραμμα. Το προγραμμα σημερα εχει θαλασσα. Θελεις να ερθεις για παρεα;

....θα παρω και κερασια στην επιστροφη.


Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

μουσικο παιχνιδι

Το πρωι εμεινε το αυτοκινητο απο μπαταρια. Με το αυτοκινητο "μαλωνω" εδω κι ενα χρονο και δεν εχω διαθεση να μιλησω καθολου γι'αυτο. Εχω βραχνιασει εδω και δυο μερες και σημερα εχω εναν μονιμο πονοκεφαλο απο το πρωι. Στη δουλεια τα πραγματα ηταν ετσι κι ετσι το πρωι και καπου ηθελα να βρω να πιαστω να ζωγραφισω την Δευτερα μου. Με τον πονοκεφαλο δυσκολευουν να ανοιξω κανενα βιβλιο να διαβασω να ξεχαστω. Και τωρα το θυμηθηκα....το πιγκουινακι μου "με καλεσε" σε ενα μουσικο παιχνιδι. Αντι για depon, θα καταπιω μουσικη λοιπον και θα γιανει το κεφαλακι μου. Πεντε αγαπημενα τραγουδια. Εχω βαλει κατα καιρους πολλα αγαπημενα μου κομματια. Τωρα θα βαλω αυτα που απολαμβανω να ακουω τον τελευταιο καιρο.

1. Darniere danse - Indila
το ακουω συνεχεια τελευταια. Τοσο, που νιωθω οτι παιζει διαρκως μεσα στο κεφαλι μου :)



2.  Diamonts and Rust - Joan Baez
μου παει πολυ αυτη η γυναικα. Δεν ξερω πως, αλλα με πλημμυριζει οταν την ακουω.




3. γαριφαλλο στ' αυτι - Ζουλη Σαμπαχ, Βασιλης Αυλωνιτης Μιμης Φωτοπουλος
το ακουω καμια δεκαρια φορες την μερα, επειδη θα το πει η μικρη μου στην καλοκαιρινη γιορτουλα που θα κανουν και το εχει ερωτευτει. Και η Σουλη Σαμπαχ, λεει, ειναι η αγαπημενη της τραγουδιστρια και την αγαπαει :)




4. Ασε με να μπω - Κωστης Μαραβεγιας
επειδη μ'αρεσει πολυ και παντα ενα κομματι του μ'ακολουθει. Αυτο με ακολουθει ολο τον χειμωνα...νομιζω θα πρεπει να ψαξω ενα πιο καλοκαιρινο να ανανεωσω την λιστα :)




5. Ηλιαχτιδα - Τανια Τσανακλιδου
επειδη την Τσανακλιδου την λατρευω, επειδη αυτο το κομματι το ειχα ξεχασει κι επειδη καθε φορα που ακουω τη φωνη της μυριζω το αρωμα της αγαπημενης μου Constanta κι επειδη ειναι τοσο "εγω" ολο αυτο το κλιμα που μερικες φορες πνιγομαι μεσα του κι αλλες ξαναγενιεμαι ...... (πω πω ποσο μελαγχολια μια ανασα πριν το καλοκαιρι....πρεπει οπωσδηποτε να ανανεωσω την λιστα μου)



Ο πονοκεφαλος δεν εφυγε κι εχει προστεθει κι ενας απιθανος βηχας που με κουραζει αφανταστα. Ενταξει, παραιτουμαι. Θα περιμενω απλα να περασει η μερα να παω σπιτι μου. Θελω ενα τσαι με μελι και λεμονι παρακαλω

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

για καφε με τον Νικο

"Ποσο ουτοπικο ειναι να παμε καποια καθημερινη για καφε. Πως γινεται να μενουμε τοσο κοντα και να μην μπορουμε να το κανονισουμε. Θα 'θελα μια Τριτη απογευμα, να παμε στο Hondos, η μικρη να παιξει στον παιδοτοπο κι εμεις να πινουμε καφεδακι, να χαζευουμε τα αεροπλανα και την θαλασσα  και να μιλαμε να μιλαμε...."

"Ενταξει λοιπον. Θα ερθω την Τριτη :) "

Ειναι σπουδαιο πραγμα οι φιλοι. Και ειδικα κατι τετοιες φιλιες. Ειναι σπουδαιο να σου αφιερωνουν χρονο τοσο εκουσια!

"Να με παιρνεις να με ξεσηκωνεις. Δεν κανω τιποτα για τον εαυτο μου πια."
"Θα το κανω" σου υποσχεθηκα και χωρισαμε με μια μεγαλη αγκαλια.

Μπηκα ξανα στο βιβλιοπωλειο του Hondos. Κατευθυνομαι πλεον μηχανικα παντα στην ιδια γωνια με τα αγαπημενα μου θεματα. Χαζευω και λιγο τα παιδικα και μου ειναι απιστευτα αδυνατο να μην αγορασω βιβλιο. Εχω πολλες μερες να διαβασω. Κι εκεινο το πρασινο βιβλιο μου ακομη περιμενει στις πρωτες σελιδες. Εχω κι ενα μισοδιαβασμενο στην τσαντα μου, της Βικτωρια Χισλοπ, που το σερνω εδω κι εκει κι ακομη στη μεση μενει.

Ο καιρος θυμιζει πια καλοκαιρι κι αν δεν ειχα αυτα τα οικονομικα θερια να με νικανε αυτες τις μερες, θα ημουν σχεδον ευτυχισμενη. Χαζευω κερασι καρω κουρτινακια κουζινας, χαλαρες πλεξουδες και πολυχρωμα λουλουδια και μια ζωη που νιωθω καλα μεσα της. Το καλοκαιρι αυτο το φοβαμαι λιγακι. Στην καλυτερη περιπτωση θα κρυβομαι σε φωτογραφιες και θα τις κανω μαγικα χαλια για χαμηλες πτησεις πανω απο μια ονειρεμενη ζωη. Στην χειροτερη, θα δωσω τα κλειδια των ελπιδων μου, ενα στον Δημητρη κι ενα στην Κατερινα και θα τους παρακαλεσω να μη με αφησουν να βουλιαξω. Να μου ποτιζουν την πιστη οσο θα λειπω, τα νιατα, την αγαπη μου.

Εχει μερες που μου παει η φωνη της Joan Baez και μια country μυρωδια με διαπερναει και μου επιτρεπει να ονειρευομαι με τοσο ελαχιστο οξυγονο. Να συγκεντρωθω στις αναπνοες μου, σχεδον το απαιτησε ο Νικος απο εμενα χθες. Μου μιλησε και για την Μαρια στον Χολομωντα και για το παλιο "Φλου" που θα ειναι μια μικρη οαση στο χωριο. Και υποσχεθηκα να παω να το δω. Μου υποσχεθηκα να γνωρισω και την Μαρια.

Φευγοντας πηρα μια εγκυκλοπαιδεια για το ανθρωπινο σωμα που βρηκα σε προσφορα και με παρηγορουσα που δεν ειχα χρηματα να αγορασω ενα βιβλιο για μενα και να νιωσω ολη αυτη την αδημονια μεχρι το βραδυ να κοιμηθει η Ισμηνη και να το ανοιξω, να το ξεφυλλισω και να με ρουφηξει. Και το βραδυ με πλακωσαν τα θερια μου. Κι ανεβηκα να κοιμηθω νωρις για να μην πνιγω.



Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

μυστικα

Θα σου πω ενα μυστικο σημερα. Παρακολουθω παντα την Eurovision και ψηφιζω κιολας. Μου αρεσει να υπαρχουν διαγωνισμοι τραγουδιων. Καποτε εβλεπα καθε χρονο και το φεστιβαλ τραγουδιου Θεσσαλονικης. Φετος νικητρια χωρα ειναι η Αυστρια. Παρα πολυ καλο κομματι και υπεροχη φωνη. Εγω ψηφισα το San Marino αλλα ειχα γραψει και την Αυστρια στην λιστα μου. Φυσικα κι εχω λιστα. Εχω χαρτακι και στυλο και σημειωνω τα τραγουδια που μου αρεσουν. Μου αρεσε η Αυστρια, η Γερμανια και το Σαν Μαρινο. Και της Ελβετιας ηταν ευχαριστο, αναλαφρο και της Ουγγαριας ειχε μεγαλο νοημα, αλλα με επνιξε. Δυσκολευτηκα να παρακολουθησω τα λογια επειδη δεν το αντεχα απο ενα σημειο κι επειτα. Στρουθοκαμηλισμος ισως. Δεν ειχα διαθεση να χαλαστω ομως. (Μιλουσε για την ενδο-οικογενειακη βια).
Συζητηθηκε πολυ η συμμετοχη της Αυστριας αν το ακουσες. Βγηκε ενα ερμαφροδιτο ον, με μακρυ μαλλι, τεραστιες βρεφαριδες, μακιγιαρισμενο με τουαλετα και....μουσι και μουστακι :) Οι γνωστοι μου γνωριζουν οτι ειμαι υπερ της εκφρασης. Μ'αρεσει ο καθενας μας να εχει χωρο να εκδηλωνεται. Δεν σου κρυβω ομως οτι δυσκολευομαι να βαλω ορια. Γιατι το θεαμα αυτου του ανθρωπου δεν μου αρεσε. Ενιωσα απλα μια κραυγη "Προσεξτε με". Τα τοσο εκκεντρικα ατομα νιωθω να κουβαλανε μεγαλη δυστυχια, πραγμα που με φερνει σε δυσκολη θεση. Με το παρουσιαστικο μας νιωθω οτι δηλωνουμε πολλα. Μου αρεσουν τα αρμονικα παρουσιαστικά. Απολαμβανω τους ανθρωπους που σε κανουν να νιωθεις ηρεμα διπλα τους. Ισως, αν αυτος ο ανθρωπος εμφανιζοταν με ενα αποδεκτο look στον διαγωνισμο, να μην νικουσε. Υπαρχει πολυ κοσμος που, νιωθω οτι, απο θυμο στα στερεοτυπα, επιβραβευει καθετι το διαφορετικο, διχως πρωτα να το περασει απο το προσωπικο του κοσκινο και να αποφασισει αν του αρεσει αυτο που βλεπει. Καποιοι σχολιασαν για το τι προτυπα πλασαρονται στα παιδια. Δεν ξερω. Νομιζω τα παιδια δεν θα αποφυγουν τετοια θεαματα, παρα μονο αν τα κλεισουμε σε γυαλα. Αν η Ισμηνη εβλεπε την Eurovision μαζι μου, θα προσπαθουσα να της εξηγησω οτι αυτος ειναι ενας πολυ μπερδεμενος ανθρωπος. Θα της ελεγα οτι κατα την δικη μου γνωμη ειναι πολυ κριμα σε τετοια ηλικια να μην εχει αποφασισει σε ποιο φυλο θελει να ανηκει και θα της ζητουσα να εστιασει στο τραγουδι. Εγω εκλεισα τα ματια καποια στιγμη κι τοτε μονο αντιληφθηκα ποσο ομορφη φωνη εχει. Ισως να της προτεινα να κανει το ιδιο. Ισως αυτο να ακουγεται στενομυαλο σε καποιους. Αλλα αυτο θα εκανα νομιζω.

Εχω κι άλλα να σου πω, μη φευγεις. Το Σαββατοκυριακο αυτο προσπαθησα να χρησιμοποιησω το ιντερνετ μονο οταν χρειαζοταν. Να σου εξηγησω. Πριν μου φερει ο Αγιος Βασιλης το το ομορφο ταμπλετ μου, εκλεινα την Παρασκευη το βραδυ το γραφειο και μαζι και τον υπολογιστη μου και ξαναδυκτιωνομουν την Δευτερα το πρωι. Στο σπιτι εμπαινα ιντερνετ μονο αν χρειαζομουν να δω καποια συνταγη ή αν περιμενα καποιο μειλ. Τωρα καλομαθα ομως και πολλες φορες καθομαι εκει στη γωνια του γκρι καναπε και χαζευω στο ιντερνετ. Ενταξει δεν το θεωρω κακο ισως να κανεις κι εσυ το ιδιο. Εγω ομως μεσα στην εβδομαδα περναω πολλες ωρες στο ιντερνετ και ειναι μια καλη ευκαιρια τα Σαββατοκυριακο να αφηνω λιγο την εικονικη ζωη στην ακρη. Και τα καταφερα. Ναι σου λεω. Απο κεκτημενη ταχυτητα πηγα να μπω στο μπλογκ μου αλλα το εκλεισα. Υστερα η Ισμηνη εχυσε πανω στο ταμπλετ το ροφημα που της ειχα κανει για το βηχαλακι της και αναγκαστικά ηταν κλειστο για μια ημερα να μην καει. Ηρθα στο γραφειο χθες επειδη ετυχε μια δουλιτσα και μπηκα μονο να απαντησω σε ενα μηνυμα στο facebook. Και η αληθεια ειναι οτι δεν μου ελειψε τελικα. Μαλλον δεν ειμαι τοσο εθισμενη οσο νομιζα ή ακομη δεν φανηκαν οι παρενεργιες.

Το Σαββατο εγινε και το αλλο. Ηταν λιγακι αρρωστη η μικρη μας και το βραδυ, την ωρα που την βαλαμε για υπνο, διαφωνησαμε με τον Δ σε ενα θεμα διαπαιδαγωγησης της. Και αυτη τη φορα εκδηλωσαμε τη διαφωνια μας. Γιατι συνηθως δεν το κανουμε. Το δειχνουμε με μουτρα αλλα το προσπερναμε. Αυτη τη φορα ομως του ειπα οτι διαφωνω. Του ειπα και τους λογους που διαφωνω. Μου ειπε κι εκεινος τις αντιρρησεις του. Ενταξει, δεν τα καταφεραμε και πολυ σε θεμα σεβασμου. Προσβαλαμε ο ενας τον αλλον κατα την διαρκεια. Και τελικα δεν υπηρξε χρυση τομη. Εκεινος πιστευει τα δικα του (οτι καλομαθαινω την μικρη κι εχει γινει μαμακιας) κι εγω τα δικα μου (οτι θελω να μαθαινει εν ηρεμια και οχι με εντασεις αν δεν υπαρχει λογος......εγω ακουγομαι η καλη ε; Ε, εγω τα περιγραφω, τι περιμενες;;). Το θεμα ειναι οτι μετα απο λιγη ωρα με πηρε αγκαλια και ημασταν αγαπημενοι και ευδιαθετοι. Ενιωσα περηφανη και για τους δυο μας.

Και φτασαμε στη Δευτερα, να μας εχουν κοψει το τηλεφωνο σπιτι, επειδη εγω, για πολλοστη φορα, αμελησα να το πληρωσω στην ωρα του. Και τον φανταζομαι να εχει γινει Τουρκος τωρα ο Δ μου, επειδη εκνευριζεται πολυ με τετοια θεματα. Και σκεφτομαι οτι, ενταξει, εκεινος το εχει δεχτει, οπως ειπε, οτι ειναι ετσι ο χαρακτηρας μου. Εγω γιατι δεν αλλαζω; αφου κι εμενα δεν με βολευει να ειμαι ασυνεπης στις οικονομικες μου υποχρεωσεις; Γιατι δεν μπορω να μαθω να ειμαι πιο υπευθυνη; Γιατι επαναπαυομαι στο "ετσι ειμαι εγω" και δεν βαζω μυαλο; Θα τα καταφερω. Θα το βαλω σκοπο. Δεν γινεται να ειναι πιο δυνατη απο μενα η απερισκεψια μου.

Σ'αφηνω. Τελειωνω το καφεδακι μου και μια γεματη μερα με περιμενει. Θα ειναι αγενεια να την αφησω να περιμενει, σωστα;




Τρίτη 6 Μαΐου 2014

ακουγοντας Zaz....

Σημερα η μερα εχει την φωνη της Zaz και μια καινουρια γνωριμια. Μιλησαμε λιγακι επαγγελματικα, εκεινη τα δικα της, εγω τα δικα μου και νιωσαμε τοσο καλα που πριν φυγει μου ειπε "Πρεπει να βρεθουμε και για καφε εμεις". Και σκεφτομουν κι εγω το ιδιο.
Και συνεχιζω με την φωνη της Zaz και την αναμνηση της Edith Piaf. Νομιζω ειναι και η Αγαπη που με ξεσηκωνει με καποιες συζητησεις της και μου θυμιζει παντα να βγαινω απο τις γραμμες οταν ζωγραφιζω. Και μου τονιζει οτι αυτο ειναι απολαυστικο οταν δεν γινεται απο αντιδραση, αλλα απο διψα.

Η Ελλαδα αρνειται να τραβηξει τις κουρτινες να μπει ηλιος. Αφηνεται στον αερα και στην βροχη σαν ακυβερνητο καραβακι στο πελαγος. Και καταφερνει να ειναι τοσο εξαιρετικα ομορφη ακομη στα ματια καποιων ερωτευμενων.  Μου ελειψαν διακοπες στο Αιγαιο. Και καπου διαβασα σημερα καποιον που δηλωνε οτι εχει αναγκη διακοπες. Και σκεφτομουν οτι ειχα νιωσει "αναγκη" για διακοπες οταν για δυο καλοκαιρια δεν ειχα παει πουθενα και ειχα κανει 2 μπανια, αν θυμαμαι καλα. Τοτε ειχαμε κλεισει και πηγαμε Κεφαλλονια και ηταν η πρωτη φορα νομιζω που ελεγα ολοκληρη "εχω αναγκη" διακοπες. Αλλά να, θα ηθελα απο εκεινες που αφηνεις το κινητο πισω, σε ενα δωματιο με ωραια θεα, πανω ακριβως απο την θαλασσα, διχως τηλεοραση και διχως πολυκοσμια. Και απο χθες σκεφτηκα πολυ για το ιντερνετ. Και αποφασισα τα Σαββατοκυριακα να μην χρησιμοποιω το ιντερνετ αν δεν υπαρχει καποιος συγκεκριμενος λογος. Οπως εκανα πριν μου φερει ο Αγιος μου Βασιλης το ταμπλετ. Το κινητο μπορει λογω δουλειας να μην μπορω να το αφησω. Αλλα το ιντερνετ μπορω χαλαρα να το βγαλω απο τη ζωη μου τα Σαββατοκυριακα.
Δεν καταλαβα σε ποια διαστραυρωση εγραφε "καλοκαιρι" κι εγω εστριψα ασυναισθητα. Λες και φετος εχω βαλθει να επανεκτιμησω ολες τις εποχες και να μην υποτιμησω την γλυκα καμιας. Αν δεν με ηξερα, θα υποπτευομουν οτι ειμαι εγκυος και τα βλεπω ολα γλυκαναλατα. Εχω καιρο να γραψω στον Νικο γραμμα και να μιλησω με την Τζενη. Κλεινω σιγα σιγα διακοπτες κι εξαφανιζομαι απο το βαρος της καθημερινοτητας. Κραταω την ικανοτητα χαμηλης πτησης μεταξυ δουλειας, υποχρεωσεων και ολο μου θυμιζω να παρω εναν μεγαλο καθρεφτη να μην ξεχναω να με παρατηρω. Μερα με τη μερα. Και θυμαμαι ξανα τον Λουδοβικο των Ανωγειων: 

"Πέταξε όσο ψηλά μπορείς
τα ύψη δεν σκοτώνουν
τα χαμηλοπετάγματα πονάνε και πληγώνουν."

Και επιστρεφω στη φωνη της Zaz απο εθισμο. Δεν αντεχω αλλη οκταβα στα' αυτια μου σημερα (Χρηστο καλα το ειπα;)


 

Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

αστερισκοι

Την Παρασκευη πηγα το μεσημερι στο λοφακι μου. Ενα απο αυτα που απολαμβανω περισσοτερο στις συναντησεις μου με την Κατερινα, ειναι η σφιχτη αγκαλια που κανουμε οταν συναντιομαστε και οταν χωριζουμε.  Δεν ειχα προσεξει ποτε οτι ανεβαζει αναρτησεις καθε Δευτερα και Πεμπτη. Το ακουσα σε μια συνεντευξη της. Και ειδα οτι ανεβασε αναρτηση την Κυριακη για καποιες φιλες της. Και σκεφτηκα ποσο γεματη πρεπει να ενιωθε για να "βιαστηκε" να εκφρασει οσα ενιωθε και δεν περιμενε την Δευτερα. Μια αναρτηση σφηνα που ξεχασε ακομη και να της βαλει τιτλο απο την βιασυνη της.

Χθες χαζευα σπιτια προς πωληση στην περιοχη μου. Ο Δημητρης μου εδειξε και το αυτοκινητο που του αρεσει και "θα" παρουμε. Μας επιασε μια ταυτοχρονη αρνηση της κρισης. Φανταζομαστε οτι "λεφτα υπαρχουν" και κανουμε ονειρα.

Το πρωι η μικρη ξυπνησε διπλωμενη στα δυο, κλαιγοντας για πονο στην κοιλια. Ειναι απεριγραπτο αυτο που νιωθεις οταν δεν μπορεις να βοηθησεις ενα παιδι οταν ποναει. Ευτυχως την ξαναπηρε ο υπνος και σε μια ωριτσα ηταν πολυ καλυτερα. Απολαυσε τα φιλια και της αγκαλιες μας και πηγαμε λιγακι καθυστερημενες στο σχολειο. Ο αερας που φυσουσε στο προσωπο μου καθως ερχομουν στη δουλεια μου μυρισε φθινοπωρο. Φυσαει αρκετα και σε λιγες ωρες εχω ενα μικρο ραντεβου στο πλανηταριο για ενα καφεδακι. Θα ειναι ακομη πιο απολαυστικος ο αερας εκει, ειμαι βεβαιη.

Παρακολουθησα ενα βιντεακι το πρωι και αποφασισα να ειμαι ακομη πιο συνειδητοποιημενη στην χρηση του ιντερνετ. Δεν θελω να φανταστω τη ζωη μου διχως αυτο. Γνωρισα πολυτιμους ανθρωπους, δυο εκ των οποιων τους απολαμβανω πια in vivo περισσοτερο και νιωθω μεγαλη ευγνωμοσυνη γι'αυτους. Με τραβαει ξανα η ζωη απο την μυτη εδω και λιγες μερες. Ισως κατεβαινοντας απο εκεινο το λοφακι στην Περαια κι επειτα.

Μετα διαβασα την αναρτηση της Στελλας και γελουσα δυνατα. Και αφου γελασα πολυ πολυ, στο τελος εμεινα λιγακι λυπημενη που καποιες καταστασεις γινονται παγιες και μας χαρακτηριζουν, μας δεσμευουν, μας καθιστουν τοσο ΜΗ ελευθερους καποιες στιγμες.

Σκεφτομαι να βαλω εναν αστερισκο σε καθε παραγραφο, επειδη δεν εχει συνοχη η αναρτηση. Και μονο ετσι δεν θα "κακοφανει"  αλλά μετα αποφασισα να μην το κανω.

Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

back to duty

Γεμισαν οι "τοιχοι" φωτογραφιες με χθεσινες στιγμες. Εντυπωσιαζομαι οταν σερβιρονται τοσο κοντα στα ματια μου καθημερινες στιγμες ανθρωπων που ξεδιπλωνουν τη ζωη τους πολυ μακρυα απο εμενα στην πραγματικοτητα. Ειναι μαγικο το ιντερνετ.
Σημερα θα ανηφορισω παλι στο γνωστο μου λοφακι. Θα ηθελα να της μιλησω για την Ισμηνη. Για το ποσο καταπληκτικο παιδι εχω. Κι εσυ που με διαβαζεις ειμαι σιγουρη οτι ή γελας με την εξομολογηση αυτη ή εκνευριζεσαι με αυτα τα συνδρομα κουκουβαγιας και αναρωτιεσαι ποσο χαζη μπορει να ειναι καθε μαμα που βλεπει το κουκουβαγιακι της ως καταπλητκικο. Κι εγω το ιδιο αναρωτιεμαι.
Επιστρεψαμε χθες οικογενειακως στο σπιτι κατα τις 8:30. Εβαλα την μικρη για ντουζακι και επικρατουσε γκρινια σε καθε διαδικασια. "Ειναι πολυ κουρασμενη" σκεφτηκα "Ειναι στο ποδι απο τις 7 το πρωι και ολη μερα τρεχει, παιζει, κανει πατινι ή ποδηλατο σε ανηφορες και χοροπηδαει". Παραλιγο να μην προσεξω ποσο κουρασμενη ενιωθα εγω και μειωνοντουσαν οι αντοχες μου για υπομονη. Γιατι, καλα λεμε οτι πρεπει να κατανοουμε τα παιδακια μας. Οταν ομως νιωθεις λιγακι σαν να σε πατησε νταλικα, ειναι εξαιρετικα δυσκολο να υπομεινεις με χαμογελο ολη την γκρινια του "σπλαχνου" σου.
Σημερα ειναι η μερα που επιστρεφω στο προγραμμα μου. Στη διατροφη μου, στους λογαριασμους μου, στις υποχρεωσεις μου. Υποσχεθηκα στην Αννα να δω και το "a star is born" και ειμαι σιγουρη οτι θα με παρει και θα με σηκωσει η ταινια. Επειδη η Barbra Streisand παντα το καταφερνει. Διαβαζω ξανα 2 βιβλια του Καββαδια με αφορμη μια αναρτηση του φιλου Αντωνη στο facebook και ειχα ξεχασει οτι οταν διαβαζεις Καββαδια σου ερχεται η αλμυρα στα ρουθουνια. Βαζω τρικλοποδια στο απογευμα της Παρασκευης να βρεθω στο βραδυ, με την ενδοεπικοινωνια διπλα μου να ακουω την ανασα της πολυτιμης μου κι εγω να αφηνομαι σε ενα ανευθυνο Σαββατοκυριακο. Δεν εχω απαιτησεις πολλες. Να εχω ηρεμια και διαθεση. Ποσο το χρεωνεις;