Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2017

....ερχονται...

Χριστουγεννα!
Το Σαββατο θα γεμισει το σπιτι κοσμο! Θα στολισουμε (αν καταφερουμε να ξεκολλησουμε την σοφιτα για να κατεβασουμε τα στολιδια και το δεντρο), θα ψησουμε μπισκοτα, θα φαμε ολοι μαζι και θα ακουμε χριστουγεννιατικα τραγουδια.
"Αν δεν μπορεσουμε να ανοιξουμε την σοφιτα μαμα, ας μην στολισουμε φετος. Δεν πειραζει τελικα"
"Τι λες παιδι μου!!! Και πως θα κανω εγω χριστουγεννα χωρις στολιδια και φωτακια;! Ειναι η αγαπημενη μου γιορτη!"
" Αχ ναι μαμα! Νομιζα οτι μονο για μενα παιδευεστε!"
Ποσο γρηγορα μεγαλωνουν; Απο ποτε το καλομαθημενο μου μοναχοπαιδι "θυσιαζει" τον χριστουγεννιατικο στολισμο για να "μην παιδευομαστε";!;
Το Σ-Κ φοραω ποδιά, το σπιτι θα μυρισει χριστουγεννιατικες μυρωδιες και θα ξεκινησει το εορταστικο κλιμα σπιτι μας. Γιατι ειναι η αγαπημενη μου γιορτη. Και σιγουρα δεν εχω τον χρονο που ειχα παλια για στολισμους. Καθε χρονο ολο και κατι παραλειπω. Νιωθω κουρασμενη. Μα εχει τοσο λιγα Σαββατοκυριακα ο μηνας. Κι αυτα πως γεμιζουν ουτε που το καταλαβαινω. Θα καλεσουμε φιλη να κοιμηθει σπιτι μας λοιπον,. Θα ψησουμε μαζι κουλουρακια και θα φτιαξουμε χιονονιφαδες.
Λιστες με χριστουγεννιατικες μικρες ιστοριες στο youtube. Πριν τον υπνο μια μικρη, μετα απο μια κουραστικη μερα. Χριστουγεννιατικα τραγουδακια στο στικ του αυτοκινητου πηγαινοντας στα αγγλικα και στο τεννις. Και πολλα φωτακια. Θελω πολλα φωτακια φετος!

Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2017

κατι καταφερνουμε by dreaming

The Fade

Καποιες μερες ξεκινουν καλα. Βρηκαμε ενα κολπακι με την μικρη, για να μην αργει στο μπανιο το πρωι. Ημασταν ετοιμες στην ωρα μας. Την αφησα στο σχολειο με το μηλαρακι και το κουλουρακι της και κατεβηκα Θερμη για καποιες υποχρεωσεις. Προλαβα κι ενα καφεδακι και ηρθα στο γραφειο. Κι ενω αγχωθηκα με καποια θεματα της δουλειας, βρηκα το πεισμα να τραβηξω τη διαθεση μου πανω. Δεν το κανω συχνα. Αφηνομαι. Εχει αρκετο καιρο που συνειδητα εχω πετυχει καποιες φορες να αναστρεψω τη διαθεση μου. Δεν επιτρεπω στον γκρινιαρη, στον επικριτικο, στον κακοπροαιρετο να μεγενθυνει το σκουλικακι μεσα μου, που αχορταγα με μασουλαει οταν αφηνομαι να γινω τοση δα μικρουλα και κουρνιαζω σε σκοτεινες γνωνιες.
Απο το πρωι το μυαλο μου τρεχει σε ονειρα για μικρα ομορφα καφε, για mini shops με Σκανδιναβικα προιοντα, για αλλαγη επιχειρισης, για αλλαγη εδρας, για e-shop με αγαπημενα ειδη, για vintage διακοσμησεις, για μικρα ζεστα καταστηματα διαφορων ειδων. Για πραγματα που δεν θα κανω ποτε. Επειδη οι περισσοτεροι εχουν κατι που αγαπουν πολυ και εστιαζουν σ αυτο κι εγω στα σαραντα μου αν με ρωτησεις τι αγαπω να κανω δεν θα βρω απαντηση να σου δωσω. Γιατι θα σκεφτω δεκα πραγματα ταυτοχρονα και δεν θα με παρεις στα σοβαρα. Και καλα θα κανεις.
Η Ισμηνη θελει να γινει κτηνιατρος κι εκπαιδευτρια σκυλων καπου ψηλα στον Ολυμπο.  Κι εχει αυτο το ονειρο τουλαχιστον τρια χρονια τωρα. Πιο σταθερη ειναι η κορη μου απο μενα. Πολυ την θαυμαζω. Και καθεναν που ξερει τι θελει. Αν και πατησα τα σαραντα, ακομη ξεχωριζω τι δε θελω βημα βημα.
Το Ισμηνελι ανυπομωνει να στολισουμε δεντρο απο τωρα. Εγω, ως ενηλικας, κρυβω την προσμονη μου. Θα ξεχυθω τελη Νοεμβρη και δεν θα μπορεις να με μαζεψεις. Βουτια στα χριστουγεννα του κοσμου.

Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2017

μουτζουρες

Σβηνω, γραφω, μουτζουρωνω. Με νοητο μελανι. Δε βλεπει κανεις.
Περιμενω να τελειωσει το βιβλιο της Φροσως η μαμα μου να το ξεκινησω. 
Δεν την πιεζω.
Εδω και 2 εβδομαδες, οταν εξαντλουσε την υπομονη μου η Ισμηνη, γινομουν κυνικη.
Μπλιαχ
Ιιιιιουυ, που λενε τα μικρα.
Χθες το πρωι καταπιαμε την καραμελα της χαρας και δεν μαλωνουμε. 
Jane Birkin  White T-shirt + Jeans  Blog Post: Where To Find Me « Illustration and Collage by Decade DiaryΑπαγορευεται.
Απολαμβανω 
Ο Στεφανος λεει οτι υπερασχολουμε με αυτα.
Αδυνατω να ζυγισω μεχρι που φτανει η αναγκη μου και που ξεκιναω να αναπληρωνω κενα αλλων.
Ποσα κιλα δικιο χωραει μια προταση, να ζυγισω τις στιγμες, να μοιρασω μεριδια ευθυνης.
Refocus.
Η Ισμηνη με προστατευει.
Πεταει 3 σφαιρες με στοχο ξεκαθαρο και δε με σωζει ουτε αλεξισφαιρο.
Ξερει αυτη.
Ξερω κι εγω. 
Με αυτη την γνωση αποφασισαμε να αγνοουμε καποιες αορατες στιγμες τα λαθη μας.
Ολο με τριβελιζει εκει πανω στον χαρτη να ψαξω μια διαφυγη.
Μα η Ισμηνη χωρις να ξερει, επιμενει οτι δεν μου αξιζει.
Της χρεωνω απο τα 8 της αποφασεις που αγνοει.
Μοντιε.
Γινομαι επικινδυνη.
Λιγο θα ψαξω. Ισα να πιαστει η φλογιτσα που σιγοσβηνει εκει στο βαθος.
Μετρας ποσους μπορεις να ξεγελασεις οταν κρυβεις την μοναξια σου πισω απο τις υποχρεωσεις. 
Οχι πολλους.
Τρεμεις μηπως ξεγελας μονο τον καθρεφτη σου.
Ο γαμος και η μητροτητα ηταν τοσο απορροφησιμα σε καποιους. 
Οταν μεγαλωσει η Ισμηνη θα της πω πολλα για μενα.
Λιγο ακομη να φτιαξει η οραση, να παψει να βλεπει λευκα φτερα στην πλατη μου.
Απολαμβανω και φοβαμαι την μοναδικοτητα μου. Μαζι. Ταυτοχρονα.
Κανενας σεβασμος η απολαυση προς τον φοβο και τουμπαλι.
Πολυ μουτζουρωνω τον καιρο αυτο