Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2017

ενα ταξιδι μαγικο

Εχω συνηθισει να φτιαχνω βαλιτσες για τον Δ και τωρα που επρεπε να φτιαξω τη δικη μου δεν ηξερα τι να βαλω μεσα. Τελευταια στιγμη εχωσα τα απαραιτητα κι εφυγα να τον βρω. Ραντεβου στο αεροδρομιο της Γενευης να ανεβουμε στις γαλλικες Αλπεις. Και ειχα αναμονη 5 ωρες στο αεροδρομιο της Αθηνας κι αλλες 5 στο αεροδρομιο της Γενευης. Και ημουν ξυπνητη απο τις 4:15 τα ξημερωματα και φτασαμε στο μαγικο χωριο που μεναμε στις 11:30 το βραδυ. Και ενιωθα μονο ευτυχισμενη. Τιποτα αλλο δεν χωρουσε. Ουτε κουραση, ουτε οι υποχρεωσεις που αφησα πισω.


Εβγαλε ο Δ τα κρασακια και τα κριτσινια που ειχε παρει και καναμε τσιγαρο στο χιονισμενο μας μπαλκονι, ακουγοντας μονο το ποταμι απο κατω και θαυμαζοντας το βουνο. Και σκεφτομουν οτι δεν ηθελα να κοιμηθω εκεινο το βραδυ γιατι δεν χορταινα τις στιγμες.



Το πρωι πηραμε το πρωινο μας στην ωραιοτερη αιθουσα πρωινου που εχω δει. Και μετανιωσα που συγκρατουσα τα δακρυα ευτυχιας που ενιωθα να ανεβαινουν στα ματια μου, για να μη με περασουν για τρελλη. Γιατι ηξερα οτι ζουσα μια μελλοντικη μαγικη αναμνηση.



Η αναβαση και η καταβαση απο τα 1900 μετρα δεν σου αφηνε περιθωριο να αμφισβητησεις οτι υπαρχει κατι πολυ μεγαλο εκει εξω. Αυτη η ομορφια δεν ειναι ανθρωπινη. Λιμνες, βουνα, δαση, χωρια βουτηγμενα στο χιονι και πολλα ελατα!







Και στον δρομο για το Annecy ενιωθα ευγνωμων που ειχε χαμηλα ορια ταχυτητας και που ο Δ τα ακολουθει. Κι εβλεπα κι εβλεπα και ρουφουσα καθε εικονα.


Στο Ανσι ο κοσμος ηταν πολυς. Μπερδευομασταν ολοι μαζι στα γραφικα ξυλινα σπιτακια της υπαιθριας χριστουγεννιατικης αγορας και μεσα απο στοες βγαιναμε στα δρομακια δεξια κι αριστερα απο το ποταμι, που εκλεβε το νερο της λιμνης, γιατι το χρωστουσε στον Ροδανο ποταμο μαλλον. Οι βιτρινες καταφερναν να σου πουλησουν ακομα και οσα δεν σου αρεσουν γευστικα. Στους -8 πανω στις Αλπεις δεν κρυωναμε, αλλα η υγρασια των +2 στο Ανσι αρχισε να μας τρυπαει. Περπατησαμε πολυ και τρυπωσαμε σε ενα μικρο καφε και φαγαμε μπρουσκετες, ηπια εναν ωραιο καπουτσινο και πηραμε τον δρομο για Λυων.




Φτασαμε βραδακι και βγηκαμε κατευθειαν να προλαβουμε την γιορτη των φωτων. Καποια κομματια ηταν εντυπωσιακα. Αυτο ομως που μου εκανε την μεγαλυτερη εντυπωση ηταν ο ογκος του κοσμου. Η ερμηνεια της λεξης λαοθαλασσα ηταν μπροστα στα ματια μου. Εχω γινει λιγακι αγοραφοβικη νομιζω. Επιανα το χερι του Δ σφιχτα και μετα απο καποια ωρα ηθελα απλα να βγουμε απο αυτην την κοσμοσυρροη. Φαγαμε με λιγους φιλους και χωθηκαμε σε ενα απο τα ελαχιστα ανοιχτα μπαρακια μετα τις 12 τα ξημερωματα.





Το πρωι εβρεχε. Η θεα απο το παραθυρο του δωματιου, ενω εβλεπε σε καποιους εσωτερικους κηπους που το καλοκαιρι φανταζομαι θα γεμισουν κοσμο, ηταν πιο ομορφη με βροχη. Επιστρεφοντας για Γενευη, οι εικονες της Λυων με τα φθινοπωρινα της χρωματα στην βροχη, με ανταμειψαν για την "ενοχληση" της προηγουμενης βραδιας απο την πολυκοσμια. Η βροχη εγινε χιονονερο και μετα χιονι. Τις στασεις στα σημεια αναψυχης που ειχε κατα μηκος των δρομων, τις απολαμβανα λες και σταματουσαμε σε καποιο παραδοσιακο μπριστρο.











 Και ξανα στο αεροδρομιο της Γενευης να περιμενω την πτηση μου γι' Αθηνα. Σαν ονειρο περασαν οι δυομιση αυτες μερες. Ενα ομορφο ονειρο που δεν ηθελα να ξυπνησω. Και φιλουσα τον Δ γι' αντιο και ηθελα να τον φιλαω ξανα και ξανα. Επειδη ο αποχωρισμος σε κανει πιο ερωτευμενο. Κι ενιωθα οτι μου χαρισε δυο απο τις ωραιοτερες μερες της ζωης μου. Γιατι και η υπερβολη εχει τη θεση της οταν ολα μεγενθυνονται μεσα σου και δεν ξερεις πως να τα χωρεσεις στις λεξεις. Και το καταλαβα γιατι οταν με ρωτανε πως περασα, απανταω εκνευριστικα λιτα, απαντωντας σε μια μια ερωτηση. Με το τσιγκελι μου παιρνουν τις εντυπωσεις. Λες και θα της χασω αν τις μοιραστω. Λες και ειναι τοσο προσωπικες που ειναι αδιακρισια να τις κοινωνησω σε καποιον. Λες και θα μικρυνει οτι εζησα αν το φυλακισω σε λεξεις. Επεστρεψα λοιπον. Πιο πλουσια και πολυ ευτυχισμενη. Και τωρα χαμηλωστε το φως και καντε ησυχια να βουτηξω στις αναμνησεις που τοσο θαυμασια υφανε η φυση της Ελβετιας και της Γαλλιας στο μυαλο μου. Κλεινω τα ματια και βρισκομαι σε εκεινη την τζαμαρια που επαιρνα το πρωινο μου το Σαββατο. Δεν εφυγα ποτε απο κει τελικα.













Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2017

....ερχονται...

Χριστουγεννα!
Το Σαββατο θα γεμισει το σπιτι κοσμο! Θα στολισουμε (αν καταφερουμε να ξεκολλησουμε την σοφιτα για να κατεβασουμε τα στολιδια και το δεντρο), θα ψησουμε μπισκοτα, θα φαμε ολοι μαζι και θα ακουμε χριστουγεννιατικα τραγουδια.
"Αν δεν μπορεσουμε να ανοιξουμε την σοφιτα μαμα, ας μην στολισουμε φετος. Δεν πειραζει τελικα"
"Τι λες παιδι μου!!! Και πως θα κανω εγω χριστουγεννα χωρις στολιδια και φωτακια;! Ειναι η αγαπημενη μου γιορτη!"
" Αχ ναι μαμα! Νομιζα οτι μονο για μενα παιδευεστε!"
Ποσο γρηγορα μεγαλωνουν; Απο ποτε το καλομαθημενο μου μοναχοπαιδι "θυσιαζει" τον χριστουγεννιατικο στολισμο για να "μην παιδευομαστε";!;
Το Σ-Κ φοραω ποδιά, το σπιτι θα μυρισει χριστουγεννιατικες μυρωδιες και θα ξεκινησει το εορταστικο κλιμα σπιτι μας. Γιατι ειναι η αγαπημενη μου γιορτη. Και σιγουρα δεν εχω τον χρονο που ειχα παλια για στολισμους. Καθε χρονο ολο και κατι παραλειπω. Νιωθω κουρασμενη. Μα εχει τοσο λιγα Σαββατοκυριακα ο μηνας. Κι αυτα πως γεμιζουν ουτε που το καταλαβαινω. Θα καλεσουμε φιλη να κοιμηθει σπιτι μας λοιπον,. Θα ψησουμε μαζι κουλουρακια και θα φτιαξουμε χιονονιφαδες.
Λιστες με χριστουγεννιατικες μικρες ιστοριες στο youtube. Πριν τον υπνο μια μικρη, μετα απο μια κουραστικη μερα. Χριστουγεννιατικα τραγουδακια στο στικ του αυτοκινητου πηγαινοντας στα αγγλικα και στο τεννις. Και πολλα φωτακια. Θελω πολλα φωτακια φετος!

Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2017

κατι καταφερνουμε by dreaming

The Fade

Καποιες μερες ξεκινουν καλα. Βρηκαμε ενα κολπακι με την μικρη, για να μην αργει στο μπανιο το πρωι. Ημασταν ετοιμες στην ωρα μας. Την αφησα στο σχολειο με το μηλαρακι και το κουλουρακι της και κατεβηκα Θερμη για καποιες υποχρεωσεις. Προλαβα κι ενα καφεδακι και ηρθα στο γραφειο. Κι ενω αγχωθηκα με καποια θεματα της δουλειας, βρηκα το πεισμα να τραβηξω τη διαθεση μου πανω. Δεν το κανω συχνα. Αφηνομαι. Εχει αρκετο καιρο που συνειδητα εχω πετυχει καποιες φορες να αναστρεψω τη διαθεση μου. Δεν επιτρεπω στον γκρινιαρη, στον επικριτικο, στον κακοπροαιρετο να μεγενθυνει το σκουλικακι μεσα μου, που αχορταγα με μασουλαει οταν αφηνομαι να γινω τοση δα μικρουλα και κουρνιαζω σε σκοτεινες γνωνιες.
Απο το πρωι το μυαλο μου τρεχει σε ονειρα για μικρα ομορφα καφε, για mini shops με Σκανδιναβικα προιοντα, για αλλαγη επιχειρισης, για αλλαγη εδρας, για e-shop με αγαπημενα ειδη, για vintage διακοσμησεις, για μικρα ζεστα καταστηματα διαφορων ειδων. Για πραγματα που δεν θα κανω ποτε. Επειδη οι περισσοτεροι εχουν κατι που αγαπουν πολυ και εστιαζουν σ αυτο κι εγω στα σαραντα μου αν με ρωτησεις τι αγαπω να κανω δεν θα βρω απαντηση να σου δωσω. Γιατι θα σκεφτω δεκα πραγματα ταυτοχρονα και δεν θα με παρεις στα σοβαρα. Και καλα θα κανεις.
Η Ισμηνη θελει να γινει κτηνιατρος κι εκπαιδευτρια σκυλων καπου ψηλα στον Ολυμπο.  Κι εχει αυτο το ονειρο τουλαχιστον τρια χρονια τωρα. Πιο σταθερη ειναι η κορη μου απο μενα. Πολυ την θαυμαζω. Και καθεναν που ξερει τι θελει. Αν και πατησα τα σαραντα, ακομη ξεχωριζω τι δε θελω βημα βημα.
Το Ισμηνελι ανυπομωνει να στολισουμε δεντρο απο τωρα. Εγω, ως ενηλικας, κρυβω την προσμονη μου. Θα ξεχυθω τελη Νοεμβρη και δεν θα μπορεις να με μαζεψεις. Βουτια στα χριστουγεννα του κοσμου.

Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2017

μουτζουρες

Σβηνω, γραφω, μουτζουρωνω. Με νοητο μελανι. Δε βλεπει κανεις.
Περιμενω να τελειωσει το βιβλιο της Φροσως η μαμα μου να το ξεκινησω. 
Δεν την πιεζω.
Εδω και 2 εβδομαδες, οταν εξαντλουσε την υπομονη μου η Ισμηνη, γινομουν κυνικη.
Μπλιαχ
Ιιιιιουυ, που λενε τα μικρα.
Χθες το πρωι καταπιαμε την καραμελα της χαρας και δεν μαλωνουμε. 
Jane Birkin  White T-shirt + Jeans  Blog Post: Where To Find Me « Illustration and Collage by Decade DiaryΑπαγορευεται.
Απολαμβανω 
Ο Στεφανος λεει οτι υπερασχολουμε με αυτα.
Αδυνατω να ζυγισω μεχρι που φτανει η αναγκη μου και που ξεκιναω να αναπληρωνω κενα αλλων.
Ποσα κιλα δικιο χωραει μια προταση, να ζυγισω τις στιγμες, να μοιρασω μεριδια ευθυνης.
Refocus.
Η Ισμηνη με προστατευει.
Πεταει 3 σφαιρες με στοχο ξεκαθαρο και δε με σωζει ουτε αλεξισφαιρο.
Ξερει αυτη.
Ξερω κι εγω. 
Με αυτη την γνωση αποφασισαμε να αγνοουμε καποιες αορατες στιγμες τα λαθη μας.
Ολο με τριβελιζει εκει πανω στον χαρτη να ψαξω μια διαφυγη.
Μα η Ισμηνη χωρις να ξερει, επιμενει οτι δεν μου αξιζει.
Της χρεωνω απο τα 8 της αποφασεις που αγνοει.
Μοντιε.
Γινομαι επικινδυνη.
Λιγο θα ψαξω. Ισα να πιαστει η φλογιτσα που σιγοσβηνει εκει στο βαθος.
Μετρας ποσους μπορεις να ξεγελασεις οταν κρυβεις την μοναξια σου πισω απο τις υποχρεωσεις. 
Οχι πολλους.
Τρεμεις μηπως ξεγελας μονο τον καθρεφτη σου.
Ο γαμος και η μητροτητα ηταν τοσο απορροφησιμα σε καποιους. 
Οταν μεγαλωσει η Ισμηνη θα της πω πολλα για μενα.
Λιγο ακομη να φτιαξει η οραση, να παψει να βλεπει λευκα φτερα στην πλατη μου.
Απολαμβανω και φοβαμαι την μοναδικοτητα μου. Μαζι. Ταυτοχρονα.
Κανενας σεβασμος η απολαυση προς τον φοβο και τουμπαλι.
Πολυ μουτζουρωνω τον καιρο αυτο

Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 2017

ζηλεια

Διαβαζω ανακοινωσεις στο facebook. Μια φιλη ανεφερε κατι για καποια που ισως να πηγε ακαλεστη σπιτι της. Αλλα και φλερταρε με τον αντρα της. Και γελασα αυθορμητα. Μου φανηκε τοσο χαζο. Μα ειναι δυνατον να ερθει καποιος σπιτι και να φλερταρει με τον συντροφο σου; Θυμαμαι πριν πολλα χρονια που ειχα ζηλεψει την Ε. Επειδη ενιωθα οτι την προσεχε πολυ ο Δ. Χωρις να θεωρησω οτι η φιλη προκαλεσε με καποιο τροπο. Και ενιωθα τοση ζηλια, που ειχαμε μαλωσει οταν επιστρεψαμε σπιτι. Και μετα καναμε τοσο ωραιο ερωτα. Γιατι η ζηλια, ως ενα βαθμο, ειναι ακρως δελεαστικη. Λεπτες ισορροπιες ομως. Μην παιζεις μαζι τους. Ευκολα ξεγελιεσαι. Γιατι θυμαμαι φορες που η ζηλια με κολακεψε και θυμαμαι και στιγμες που με επνιξε. Κι αν, φιλη μου Α, ερχοταν "φιλη" και φλερταρε με τον Δ, μετα απο τοσα χρονια μαζι, ακομη θα ζηλευα. Γιατι ειναι εγωιστικο το θεμα. Και ισως να ακολουθουσε κι ενα βραδυ σαν εκεινο πριν πολλα χρονια. Οσο για την φιλη, μην κρινεις αυστηρα. Ποτε δεν ξερεις ποιοι δαιμονες κυνηγουν τον καθενα μας.
Παρασκευη βραδυ. Απο αυτες τις αναποφασιστες Παρασκευες. Που δεν ξερω τι δουλειες να κανω στο σπιτι και το μυαλο μου ειναι διαρκως φευγατο. Καθε πρωι συναντιομαστε μια χουφτα διαφορετικοι ανθρωποι κι επιστρεφουμε στις εκπληκτικα ξεχωριστες ζωες μας σχεδον ανεπαφοι. Σε λιγακι θα κλεισω τα φωτα να επιστρεψω στον μικροκοσμο μου. Αυγα, φετα για την πιτα, ελιες, κασερι. Και μια αναμονη. Και μετα ξανα αντιο. Ζητησα απο την Ε να ερθει ενα Σαββατοκυριακο. Εχει τρια χρονια που χωρισε και δεν το ηξερα. Πως χανομαστε ετσι.Ψαχνω ενα τραγουδι να αφησω πισω μου, οπως πολλες Παρασκευες. Δεν βρισκω κατι να με καθρεφτιζει.

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017

....εχω πολλη βοηθεια

- Μια χαρα τα καταφερνεις μονη σου με δουλεια παιδι και σκυλο, μου ειπε η Μελινα
- Εχω πολλη βοηθεια, οταν λειπει ο Δημητρης.

Και μονιμως σκεφτομαι οτι το σπιτι ειναι μονιμως χαλια. Οτι πεντε σακουλες μπορει να ειναι διπλα στην εισοδο του σπιτιου για μηνες, μεχρι να τις ανοιξω για να βολεψω στις θεσεις τους το περιεχομενο. Οτι το βραδυ προσπαθω να σκεφτω τα πιο ευκολα φαγητα για να μαγειρεψω επειδη νιωθω κουρασμενη. Οτι θα μπορουσα να την πηγαινω πιο συχνα βολτες αλλα ο ελευθερος χρονος περιοριζεται στα Σαββατοκυριακα πλεον που εχω υποχρεωσεις στο σπιτι. Οτι αν δεν ερχοταν η Κ καθε 15 να καθαριζει, το πεζοδρομιο εξω μπορει να ηταν πιο καθαρο απο το πατωμα της κουζινας μου.

Ποση δουλεια θελει να μη νιωθεις λιγος στις υποχρεωσεις σου;
Σκεφτηκα να δοκιμασω να κοκορευτω λιγακι. Να μη σπευδω να προσθεσω οτι εχω πολλη βοηθεια απο αλλους. Να αναφερω ποσα κανω εντελως μονη. Να μου υπενθυμιζω οτι μπορει να μην εχει συχνα σιδερωμενα ρουχα η Ισμηνη, αλλά εχει παντα καθαρα ρουχα. Οτι μπορει να κανω βιαστικες συνταγες αλλα δεν τρωει ποτε τηγανιτα, λουκανικα και προσπαθω να εχω μεσα στην εβδομαδα παντα κατι με σιδηρο και προσεχω να το τρωει χωρις γαλακτοκομικα και παντα με βιταμινη C. Και πρωινα κε καροτα και αλευρι ολικης και σπιτικα σαντουιτσακια. Οτι εχω πολλη υπομονη τις ωρες που κανουμε τα μαθηματα κι εχουμε μια πολλη καλη επικοινωνια για οσα την απασχολουν. Οτι σε ολες τις δραστηριοτητες της, ειμαι η μονη που εχει την ευθυνη για την συνεπεια της και εχουμε αργησει μονο μια φορα στο τεννις εδω και τεσσερα χρονια. Οταν θα της πω να κλεισει την τηλεοραση θα ειμαι διαθεσιμη να παιξω μαζι της. Οταν χρειαζεται χρονο μονη της, τις στιγμες που θυμωνει, της τον δινω. Χτυπαω την πορτα για να μπω στο δωματιο της και οταν ειναι στο μπανιο. Κανω με τις ωρες πινακακια και λιστες για να εχουμε μια καποια οργανωση μεσα στην εβδομαδα. Προσπαθω να καταφερω
την καθημερινη επικοινωνια με τον μπαμπα και την συχνη με γιαγια-παππου που μενουν μακρυα. Το πρωι μπορει να ξεχναω παντα να παρω τα σκουπιδια αλλα δεν ξεχνω ποτε την τσαντα της, το τσαντακι μεσημεριανου, το κολατσιο της, το καπελο της, το μπουφαν της και την Φλαππυ. Τα τζαμια ειναι παντα με δαχτυλιες και μουσουδοστιγματα αλλα και ζωγραφιες της Ισμηνης που εξαφανιζουν καθε ασχημια. Ειναι πολλα για μενα. Υπαρχουν χιλιαδες γυναικες που κανουν πολλα περισσοτερα. Για την Κατερινα αυτα ομως ειναι υπεραρκετα. Και καποια ομορφα πρωινα, νιωθω πολυ περηφανη για οσα καταφερα καλα.
......μεχρι να με ρωτησει παλι καποιος "Πως τα καταφερνεις;" και να απαντησω αυθορμητα " Εχω πολλη βοηθεια!"




















Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου 2017

Σεπτεμβρης

Να, ηρθε και ο Σεπτεμβρης. Η Θεσσαλονικη ζει ρυθμους ΔΕΘ και ολες οι μαναδες -με παιδια σχολικης ηλικιας- πανελλαδικα, σε ρυθμους αγιασμου. Πηραμε τσαντες, παγουρι, σβηστρες, μολυβια, ξυστρες, κασετινες. Πανετοιμες για την μαχη. Στο σπιτι καναμε εσωτερικες μετακομισεις και για πολλα, ακομη δεν ξερω σε ποια κουτα βρισκεται τι. Το κορμι μου νομιζω ειναι πιασμενο σε 87 διαφορετικα σημεια. Καθε φορα που ειναι να μετακινησω κατι βαρυ, μου υποσχομαι οτι θα ειναι το τελευταιο που κουβαλαω. Μεχρι την επομενη μερα. Οταν βραδιαζει, μαζευω το Ισμηνελι απο εξω, που χαιρεται τις τελευταιες μερες ξενοιασιας με τα παιδια της γειτονιας, και απολαμβανουμε τι αλλαγες των δωματιων μας. Ικανοποιηθηκαμε τοσο απο τις αλλαγες που ομορφυνε η ματια μας. Θα μπορουσε να μας πει και χαζοχαρουμενες, καποιος που δεν μας αγαπα. Ευτυχισμενες θα ελεγε καποιος αλλος. Οι υποχρεωσεις δεν τελειωνουν ποτε. Μα αλλιως τις αντιμετωπιζεις με μια αλλαγη. ΑναΝεωση. Μεγαλο πραγμα οι αλλαγες. Να τις τολμαμε μωρε!
Ο καιρος ειναι ακομη ζεστος. Τα βραδια ομως δροσιζει. Κλεινω μπαλκονοπορτες και σκεπαζομαι με ενα λευκο σεντονακι. Σεπτεμβρης φιλε μου.

Τρίτη 18 Ιουλίου 2017

στιγμη Σεπτεμβρη μες στον Ιουλη

Οι πιο ωραιες στιγμες στην Καρυανη, ειναι τελη Αυγουστου. Αρχες Σεπτεμβρη ακομη καλυτερα. Εχει αδειασει ο οικισμος, και καποια υπεροχα πρωινα με λιγη συννεφια ή απογευματακι χωρις πολυ ηλιο, κανουμε βολτα με την Ισμηνη σε εκεινη την παραλια κατω απο το σπιτι. Στο πυροβολειο. Η αγαπημενη μου στιγμη του καλοκαιριου ειναι αυτη η βολτα. Καθε χρονο την επιλεγω ως αγαπημενη.
Την Κυριακη που περασε , κατα τις πεντε παρα το απογευματακι, οταν ολοι κοιμοντουσαν βαλαμε τα μακρυμανικα μας και φυγαμε. Ο ουρανος προς την Τουζλα ηταν αγριεμενος πολυ και φοβηθηκα μηπως μας πιασει μπορα. Τα καταφεραμε. Φτασαμε στην παραλια, φυσουσε. Ο ουρανος συννεφιασμενος μας απειλουσε, η θαλασσα ειχε ενα ομορφο μπλε σκουρο χρωμα κι εμεις περπατουσαμε και πετουσαμε πετρες προσπαθωντας να κανουμε "ψαρακια''. Οι δυο μας. Σαν να μην υπηρχε κανεις αλλος στον οικισμο. Σαν να ειχε μπει ο Σεπτεμβρης και ειχαμε ξεμεινει εκει οι δυο μας. Μια σταγονα Σεπτεμβρη στην καρδια του καλοκαιριου. Δωρο για μενα να αντεξω το αλλο μισο καλοκαιρι. Αγαπημενη στιγμη. Την αρπαξα, την εσφιξα
στην χουφτα μου και απορροφηθηκε απο καθε κυτταρο. Δεν μου την κλεβεις

<iframe width="640" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/1BTrz8seXL0?rel=0&amp;controls=0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

Πέμπτη 6 Ιουλίου 2017

you can do magic

Το βραδακι, οταν τελειωνω απο μικρουποχρεωσεις, βαζω ενα ροζε παγωμενο ποτηρι κρασι, καθομαι στον κηπακο και βαζω στο ραδιο RSO. Κλεινω τα ματια και ταξιδευω. Προχθες καθομουν ετσι δυο ωρες. Με δυσκολια εκλεισα το ραδιο να ξαπλωσω. Εχω ταξιδεψει στην Αρναια πολυ. Σαν το ανθρωπακι του google maps περπατω νοητα στο στενο πισω απο το σπιτι, φτανω μεχρι το καρι-παζαρι και μετα κατηφοριζω μεχρι τον Αγιο Στεφανο και καταληγω απο τον δρονο του Αγιου Νεκταριου στην Αγια Παρασκευη. Ποσους αγιους στριμωγμενους εχουν τα χωρια;
Μετα σκαλιζω παλι τις αλλαγες στα πανω δωματια. Θα τα καταφερω αραγε; 
Επιστρεφω στις μουσικες μου. Αν ειχα απο αυτα τα bluetooth ακουστικα θα μπορουσα να κυκλοφορω ολη μερα με μουσικη υποκρουση. Θα το εκλεινα τις ωρες που βγαζω την Φλαππυ πανω στην ανηφορα. Εχει αερακι αυτες τις μερες και απολαμβανω τη θεα και τη δροσια της επαρχιας. 
Η πρωτη εβδομαδα χωρις την μικρη ειναι κυριως ανεμελη και κοινωνικη. Παλιρροια και αμπωτη που ελεγε η Νατασσα καποτε. Ανοιγω και απλωνομαι. Εχω ορμη και περναω μεσα απο τους κοντινους μου ανθρωπους. Καποιοι το νιωθουν, καποιοι οχι. Εχω ανοιξει σελιδες με βιβλια και πρεπει να επιλεξω ενα να μου κανει παρεα. Γεμισε η μερα. Βολτα με φιλη το μεσημερι, κρασακι με αλλη φιλη στο μπαλκονι της το απογευμα. Καπου πρεπει να χωσω το μεσημεριανο μου. Μπαμιες εκανα και ειμαι απο αυτους τους εξωγηινους που τις τρωνες με ευχαριστηση. Δυο ωρες ακομη δουλεια και μετα θα κανω διακοπες 15:00 με 00:00. 

You can do magic you can have anything that you desire 
Magic and you know you're the one who can put out the fire  

λενε οι America στο ραδιοφωνακι μου 

Τρίτη 27 Ιουνίου 2017

αλλαγη

Ανεβοκατεβαινω στο σπιτι με τα σκονακια μου. Μετρησαμε ολα τα επιπλα με την Ισμηνη και των δυο δωματιων. Πως καταφεραμε να εχουμε τοσα αλλοπροσαλλα επιπλα; Ετσι οπως το σκεφτομαι θα γινει καλουτσικο. Μπορω με τις ωρες να ζωγραφιζω κατοψεις κι επιπλα σε διαφορετικη θεση. Με κανει χαρουμενη. Με βγαζει απο την ζεστη του καλοκαιριου. Με δροσιζουν οι προοπτικες. Η αλλαγη. Ακομη δεν βρηκα απο που πηγαζει η αναγκη μου αυτη για αλλαγη. Η Ελενη παλια μου ελεγε οτι ετσι ειμαστε εμεις τα λιονταρια. Βαριομαστε ευκολα. Ναι, αλλα γιατι; Η Β. , η Ν, η Μ, η Σ δεν ειναι λεων. Κι εχουμε μεγαλυτερη μουρλα να αλλαζουν τα σπιτια τους. Ο Δ. απο την αλλη δεν την θελει καθολου την αλλαγη. Νομιζω του ανεβαζω την πιεση οταν με βλεπει με τα σκονακια μου να περιφερομαι. Υποπτευομαι, οι περισσοτεροι αντρες, αν εμεναν μονοι, θα μπορουσαν να εχουν τα παντα στην ιδια θεση μεχρι να πεθανουν. Βολικη και ξεκουραστη σταση ζωης. Ισως φτασω κι εγω καποτε εκει. Να μη διοχετευω στις αλλαγες τις προσωπικες μου ακαταστασιες. Ισως και οχι. 

Αποτέλεσμα εικόνας για κατοψη δωματιου

Τρίτη 20 Ιουνίου 2017

αποριες.....

Ισμηνη:  Μαμα, υπαρχει και αλλο συμπαν εκτος απο το δικο μας;
μαμα:     Λες Ισμηνουλα;
Ισμηνη:  Αυτο νομιζω εγω. Ενταξει, ειναι η γη, οι πλανητες ο γαλαξιας μας.....μετα τι γινεται; Τελειωνει ετσι αποτομα;


Και μετα την επιστημονικη αυτη συζητηση με το εφταχρονο, ξυπνησα σημερα στις 6:00 χωρις ξυπνητηρι και ηπια εναν ωραιο ελληνικο στο κηπακι πισω. Αναρωτιομουν μεχρι που μπορει να φτασει ενα παιδικο μυαλο. Σε αλλο συμπαν....

Δευτέρα 22 Μαΐου 2017

σε λιγες μερες .....Ιουνης

Την προηγουμενη Κυριακη ξυπνησε νωρις η Ισμηνη, ξυπνησε τον μπαμπα της και μου ετοιμασαν πρωινο. Ετριψε φραουλες, τις εκανε "μαρμελαδα", τις απλωσε πανω σε δυο φρυγανιες, εψησαν και τον διπλο ελληνικο και μου τα εφεραν στο κρεβατι. Μαζι με μια χειροποιητη καρτουλα για τη γιορτη της μαμας. Πολυτιμες στιγμες. Εβγαλαν και την Φλαππυ βολτα για να κοιμηθω εγω λιγο παραπανω. Ειναι αυτες οι ηλικιες που ακομη εχουν αλλη αξια τα δωρακια. Τα φτιαχνουν και καταστρωνουν σχεδια γι αυτη την ημερα με τοσο ενθουσιασμο! Αυτο τα κανει ανεκτιμητα.
Καλοκαιριασε πια κι ας βρεχει συνεχεια. Οι ρυθμοι εχουν αλλαξει. Η Ισμηνη ξεκινησε να παραπονιεται για το σχολειο. Το μυαλο της ειναι διαρκως να βγει εξω να παιξει. Εγω αρχισα παλι να νιωθω οτι δεν μου μενει χρονος για το σπιτι.Τα απογευματα ανοιγει η αυλη του σχολειου και μαζευομαστε εκει μαμαδες και συμμαθητες να παιξουν τα παιδια. Εγω παω μετα τη δουλεια για λιγο. Και δεν εχει νυχτωσει ακομη και τα παιδια δεν θελουν να παμε για υπνο και πως να τους πεισεις με τη βαρετη φραση "Εχουμε σχολειο αυριο, πρεπει να κοιμηθουμε νωρις". Στο μυαλο τους μετρανε τις ημερες για να κλεισει το σχολειο.
Καπως ετσι μπηκε ολη η οικογενεια μας σε αλλο ρυθμο. Καλοκαιριου. Ελληνικου καλοκαιριου. Σε χωριο. Που μαζευομαστε εξω για ποδηλατο και παιχνιδι, που οι μαμαδες βγαζουμε τα σκαμπω και πασαλειβουμε τα παιδια με αντικουνουπικα και ετοιμαζουμε κολατσιο για ολους. Η Ε. περναει δυσκολα. Κι ολο την σκεφτομαι. Σαν να αντεχονται καλυτερα το καλοκαιρι οι στενοχωριες. Ή μηπως οχι; Με φοβιζουν τα καλοκαιρια. Με απογοητευουν πολυ ευκολα. Κατασκευαζω στιγμες και τον Σεπτεμβρη μετραω τι καταφερα μαζι με το ποσα παγωτα εφαγα και ποσα μπανια εκανα.
Αντε ξεκιναμε....σε λιγες μερες με περιμενει ο Ιουνης.

Δευτέρα 8 Μαΐου 2017

μουσικη γαμου

Να σου πω την αληθεια, εγω μεγαλωσα διπλα στο γηπεδο του Αρη. Και την χρυση δεκαετια του '80 ημουν απο τα παιδια που πιστευα οτι οι μοναδικες ομαδες στην Ελλαδα ειναι Αρης Παοκ. Ισως και Ολυμπιακος. Το μπαλκονι του δωματιου μου εβλεπε στην θυρα των καλεσμενων και θυμαμαι ενα τρελλο κυνηγιτο με οπαδους του Ολυμπιακου σε καποιον αγωνα. Δεν πηγα ποτε να δω αγωνα στο γηπεδο. Ειχα ομως παρακολουθησει καποιες προπονησεις απο τα χρυσα παιδια του Αρη τοτε.
Προχθες επιστρεφαμε απο το Μεγαρο Μουσικης που χορευε τον Καρυοθαυστη η κορη μου, οταν ακουσαμε τα ουρλιαχτα για την νικη του Παοκ. Στην οικογενεια μου δεν παρακολουθει κανενας αθλητικα. Χαρηκα με ολο αυτο το πανηγυρι που ακουγοταν τριγυρω. Στροβιλιζεσαι σε αλλους ρυθμους ζωης οταν πορωνεσαι με κατι τοσο πολυ. Τι απολαυστικη βραδυα για τους Παοκτσηδες η προχθεσινη. Δεν ηθελα να διαβασω τιποτα την επομενη μερα. Ουτε για καυγαδες, ουτε για μικροπρεπη μηνυματα μεταξυ οπαδων απο αλλες ομαδες, ουτε την αλλαζονικη σταση οπαδων του Παοκ. Ηθελα να μεινω λιγο με τους ηχους γιορτης μονο στα αυτια μου. Σαν να ειναι πιθανο να υπαρξει καθαρη γιορτη μιας πολης χωρις ζηλιες, εγωισμους, ζημιες και φασαριες. Η πραγματικοτητα ομως εσβησε καθε λαμψη της προχθεσινης γιορτης. Σαν να μην εγινε.
Δευτερα καθε κατεργαρης στον παγκο του. Λειπει ακομη η Ν. και πηγαινοφερνω και τα δικα της παιδια στα σχολεια. Αγγλικα και μπαλετο σημερα και γεμισε η μερα. Τι φαγητο να κανω γι'αυριο που να γινεται γρηγορα και να μην ειναι μακαρονια ή ομελετα;
Ο Α. παντρευεται τον Σεπτεμβρη. Να του ετοιμασω λιστα με μουσικη, λεει. Κεφαλαιο γαμος! Πως να το φανταζεται αραγε; Ανεβαινουμε στο τρενο. Επελεξε κουκετα και ξεκιναμε το ταξιδι. Μαζι! Αυτο το μαζι που μονο τα παντρεμενα ζευγαρια μπορουν να καταλαβουν. Γιατι παρα τις αντιθεσεις, την τριβη, και ολα τα αγκαθια που βγαινουν συχνα με τον χρονο, μεγαλωνουν και οι ριζες. Βαθαινουν και γατζωνονται στα πιο κρυφα μας μυστικα. Θελει πολυ αγαπη και φροντιδα να γιανουν. Και μονο εμεις, εμεις οι "μαζι" που ξεκινησαμε ενα απογευμα στην εκκλησια του Αγιου Αθανασιου στην Ραιδεστο ξερουμε να φροντισουμε το δεντρο μας. Κι ας μη μου αρεσε η μουσικη που επαιξε τελικα ο Βαγγελης στον γαμο μας, επειδη μου ελεγες να τον εμπιστευτω και να μην επιμεινω στην λιστα μου.

Τρίτη 25 Απριλίου 2017

μαμαδοσκεψεις

Χθες, μετα απο δυο εβδομαδες χωρις την Ισμηνη, δεν θυμομουν τι ωρα επρεπε να ξυπνησω για να ετοιμαστουμε για το σχολειο. Χαλαρωσα πολυ το Πασχα. Την Κυριακη χορεψα παραδοσιακους χορους στο τοπικο πανηγυρι του χωριου και βοηθησα στο συλλογο μεχρι το απογευμα αργα να μαζεψουμε. Μεγαλη κουραση και μεγαλη ικανοποιηση. Την Δευτερα λοιπον μου ηρθε αποτομο το συνηθισμενο μας προγραμμα. Παρε την μικρη απο το σχολειο, τρεχοντας στο γραφειο απεναντι να κανουμε λιγη φωτοτυπια, μετα στα αγγλικα λιγο πιο πανω, ξανα στο γραφειο να τελειωσουμε τα μαθηματα, ντυστην για μπαλετο, μετα το μπαλετο τρεχοντας στη μαμα μου για να ξαναγυρισω στη δουλεια. Και ολα αυτα με ενδιαμεσα επαγγελματικα ραντεβου. Ζαλιστηκα. Ποσο παραξενο ειναι να βγαινεις λιγο απο τον εαυτο σου και να αναρωτιεσαι "Πως το εκανα ολο τον χειμωνα αυτο;!;". Και ηταν μονο η Δευτερα μας. Ξαπλωσα διπλα της το πρωι καναμε τα χαδια και τις αγκαλιες μας και αναρωτιομουν πως θα ειναι οταν μεγαλωσει. Θα γινει αραγε γκρινιαρα σαν εμενα, που οι υποχρεωσεις με ενα μονο παιδι και βοηθεια απο γιαγιαδες, παππουδες, νονους μου φαινονται βουνο ή θα ειναι πιο οργανωτικη και υπευθυνη; Ποσο μπορω να τις κρυψω τα ελαττωματα μου και για ποσο ακομη; Ας γινω παραδειγμα προς αποφυγην τουλαχιστον στα κουσουρια μου. Γιατι το εχω καταλαβει, εμενα ξεγελαω συχνα, εκεινη σπανια.
Εναμιση μηνας ακομη περα δωθε σε υποχρεωσεις. Και περσι μετα το Πασχα θυμαμαι ειχα νιωσει τις μπαταριες μου να εξαντλουνται. Για μας ειναι περισσοτερο οι διακοπες. Τα παιδια ισως να αντεχαν περισσοτερο. Και ειναι και πολλες μαμαδες που δεν εχουν την πολυτελεια να μπορουν να απασχολησουν καπως τα παιδια τους στις γιορτες. Και αυξανονται οι υποχρεωσεις οταν τα εχουν σπιτι. Γλιτωνουν λιγη ωρα ισως υπνο παραπανω το πρωι. Και κυλαν τα χρονια και αλλαζουν οι υποχρεωσεις με την ηλικια και προσπαθεις να ανταπεξελθιες σε ολα, νιωθοντας μονιμως ανεπαρκης για να ερθει η στιγμη να ανοιξει τα φτερα της και να μεινεις εσυ πισω με την αχαριστια σου που γκρινιαζες οτι δεν τα προλαβαινεις ολα και τωρα σου λειπει. Σου λειπει καθε τι που σε εκανε να νιωθεις χρησιμος γι'αυτην. Κι αντι να χαρεις που δεν σε εχει αναγκη τρως τα νυχια σου προσπαθωντας να μην της δημιουργησεις επικτητες εκ νεου αναγκες για να γεμισεις τα δικα σου κενα. Ποση αλληλεπιδραση αντεχεις; Ποση ζωη θα καταφερεις να σωσεις απο την γυναικα μεσα σου, χωρις τον τιτλο της μανας;
Δυσκολες σκεψεις πρωινιατικα. Μετα απο ενα ωραιο καφεδακι με αδερφη και φιλη ειμαι ετοιμη για μια εξισου μεγαλη Τριτη. Το προγραμμα σημερα εχει τεννις και παραδοσιακους χορους.

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

συνομηλικοι

Εφτασε το Πασχα.
Η μικρη διακοπες στη γιαγια και στον παππου. Εγω τη μια στιγμη θελω να βαλω προγραμμα για βολτες χορους, τεννις, κρασακια ολη την εβδομαδα και την επομενη θελω να κρυφτω σπιτι μου και να απολαμβανω ησυχα καφεδακια και ξεκουραση. Νομιζω αυτο το δευτερο χρειαζομαι περισσοτερο.
Το σπιτι ειναι παλι σαν τα μουτρα μου. Δεν πειραζει. Η μικρη λειπει.
Ο κοσμος των μεγαλων ειναι ενα μεγαλο παιχνιδι. Οπως παιζαμε με τα κουζινικα μας οταν ημασταν παιδια. Προσπαθωντας να δειξουμε στους γονεις μας οτι μεγαλωσαμε. Ειναι φορες που χωρις να γνωριζω καποιον καλα καταφερνω να σχηματισω εικονα των γονιων του. Αναλογως για ποιο πραγμα "προσπαθει να με πεισει".
Περισσοτερο μου αρεσει να παρατηρω τους αντρες. Μικρα αγορια κρυμμενα πισω απο επιβλητικα κοστουμια, αυστηρα μουστακια και γραβατες. Μικρα αγορια που ξεχνουν ποση ευτυχια υποσχεται ο αυθορμητισμος. Αγορια ομορφα που αγωνιουν αν θα τα καταφερουν να φανουν αντρες. Αν μπορουν να χαρισουν ευτυχια στην συντροφο τους, στα παιδια τους. Οταν διακρινω το παιδι μεσα στον Δ τον αγαπω διπλα. Γινεται φιλος εκεινο το αγορι με το κοριτσι που κουβαλαω αεναα κι εγω στις πιο ριζωμενες μου τσεπες. Καταφερνουμε τοσα ως "συνομηλικοι". Και η Ισμηνη μη σ ανησυχει. Γινεται ο δασκαλος μας.

Πέμπτη 23 Μαρτίου 2017

τεννις

Τελη Νοεμβρη μας ξεσηκωσε ο Δημοσθενης. Τριτη χρονια στο τεννις η μικρη κι εμεις οι μαμαδες καφεδακι κι αραχτες. Ενα φεγγαρι στην Ρουμανια με ειχε πιασει και παρακολουθουσα στην δορυφορικη τεννις. Λιγους μηνες κρατησε η μουρλα. Πριν και μετα το φεγγαρι αυτο, το τεννις για μενα ανηκε στα βαρετα αθληματα. Κανενα ενδιαφερον.

-Δεν θα ηταν πιο ωραιο να σας βλεπουν να αθλειστε και καποτε να παιζεται και μαζι;
.....
- Για να μας "ψησει" να γραφτουμε κι εμεις και να κερδισει επιπλεον μαθηματα το εκανε.....σχολιαστηκε.

Προφανως κι εχει κερδος απο αυτο. Μα προσωπικα, να με προσεγγισει ενας επιχειρηματιας μετα απο δυο χρονια που με βλεπει δυο φορες την εβδομαδα στην ακαδημια, δεν το θεωρω και τοσο "προσβλητικο". Ειδικα οταν ενστερνιζομαι την αποψη του. Ειναι καλυτερη εικονα για την Ισμηνη μια μαμα που παιζει τεννις, απο μια μαμα που καθεται και πινει καφε. Ξεκινησαμε λοιπον 3 μαμαδες φιλες. Γελαμε, κοροιδευομαστε, εμψυχωνουμε η μια την αλλη. Περασε ο Δεκεμβρης. Ενιωθα τις αλλες να ενθουσιαζονται περισσοτερο. Εγω εξακολουθουσα να το θεωρω λιγακι βαρετο αθλημα. Ισως να φοβομουν και οτι λογω κιλων δεν θα μπορουσα να τα καταφερω. Ισως πολλα, ας μην το αναλυσουμε. Απο τα χριστουγεννα και μετα αγορασαν σχεδον ολες οι μαμαδες ρακετες.
babolat boost
Μαζευτηκαμε 6-7 τελικα. Και ζηλευα πολυ. Και ολο εβλεπα στο e-tennis την ρακετα που ειχα στα αγαπημενα. Προχθες την εδειξα και στον Δημοσθενη. Να επιβεβαιωσω οτι ειναι σωστα τα χαρακτηριστηκα της ρακετας για μενα. "Κλειστην τωρα. Ειναι ο,τι πρεπει για σενα, grip 2 ρωτα αν εχουν γιατι εχει μονο μια βλεπω. Και σε καλη τιμη." ειπε. Και πατησα εκεινη τη στιγμη το κουμπι. Εγινε η παραγγελια. Τα χρηματα δεν τα ειχα. Ηρθε σημερα τελικα. Κι εδωσα απο του Δημητρη. Και με αγχωνει που εχω τοσα να πληρωσω κι εγω σπαταλησα χρηματα για την ρακετα μου. Ασχημο πραγμα οι τυψεις. Αλλα οταν την ανοιξα το παραδεχομαι, ξεχασα αυτο στο σφιξιμο στο στομαχι. Κι ανυπομωνω να παιξω τεννις το απογευμα. Με την καινουρια μου ρακετα. Βαζεις στοιχημα οτι θα πετυχαινω και τα ρεβερ σημερα; Μια μικρη γιορτη. Ειναι σπουδαιο να εχω την δικη μου ρακετα. Απο αυριο με περιμενουν παλι τοσα πολλα. Σημερα ειναι η μερα μου.
Παμε για μεγαλες στιγμες ;)

Τρίτη 7 Μαρτίου 2017

τσεκ τσεκ

Φετος φτιαξαμε χαρταετο με μια συμμαθητρια της μικρης και την οικογενεια της. Και τον πεταξαμε ολοι μαζι το περασμενο Σαββατο. Και μετα καθισαμε στο παρκο εδω πιο κατω και φαγαμε και ηπιαμε ουζακι. Και ειχα πολλα χρονια να το απολαυσω τοσο πολυ. Ηταν η πρωτη φορα που βγηκαμε εξω με γονεις συμμαθητριας της Ισμηνης. Οικογενειακως. Η μικρη το απολαμβανε περισσοτερο ή εγω; Ολη η μερα περασε με φιλους και συζητησεις. Στις εννιαμιση το βραδυ, λιγο πριν παω να λυποθυμησω στο κρεβατι μου το ξαναειπα στον Δ "Ηταν απο τις ωραιοτερες μερες η σημερινη!"

Δεν γραφω πια οσο παλια. Δεν εχω πολυ χρονο. Θα επιστρεφω παντα ομως. Ειναι η ψυναναλυση μου το γηπεδο αυτο. Οσα συνεβησαν τον πρωτο χρονο της ζωης μας, ειναι σχεδον απιθανο να διορθωθουν , οπως γραφει ο Γιωσαφατ. Και τα επομενα 3-4 με πολυ ψυχοθεραπεια, 5-6 φορες την εβδομαδα (!!) με εναν πολυ καλο ψυχοθεραπευτη (!!!?). Με λιγα λογια την εκαψα την πρωτη πενταετια της ζωης μου. Απο δω και περα που παμε Χιουστον; Βαση, μ' ακους;

Και τα Σαββατοκυριακα συννεχιζουν να ερχονται γεματα αποσκευες. Με ξεσηκωνουν και με αφηνουν τις Δευτερες σε βομβαρδισμενο τοπιο να ονειρευομαι αλλαγες. Και λιστες.
Μη γελας. Δε σου φταιω αν επιμενεις να με πιστευεις. Εγω εχω λογο να με πειθω. Εσυ; Αφελη σε κοβω.
Λιστα Μαρτιου..... κατασκευη χαρταετου με την μικρη.....τσεκ τσεκ




Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

ερωτας

Ο Ν. ειπε χθες, θα μπει στο facebook να δει τα διαφορα που θα γραφτουν για του Αγιου Βαλεντινου, να σπασει πλακα. Γι'αυτο μπαινει στο fb ειπε, για να γελαει. Μα ειναι νεαρουλης ο Ν. και δεν τον παρεξηγω. Εξαλλου ο καθενας μας μπαινει για τους λογους του στο fb. Εγω για παραδειγμα μπαινω για πολλους λογους. Για ταινιες, για επαφη με φιλους, για ενημερωση, για διασκεδαση κτλ. Χθες  χαρηκα πολυ που πολλα ζευγαρια γιορτασαν αυτη την γιορτη. Προσωπικα μου αρεσουν οι ευκαιριες για γιορτη. Εγω εδωσα ενα φιλι πρωι πρωι στον Δ και του ειπα χρονια πολλα, εκεινος γελασε κι ετσι περασε η μερα. Και δεν ειχα αναγκη τιποτα περισσοτερο. Με λιγα λογια δεν το γιορτασα. Επειδη ομως δεν ειχα διαθεση εγω φετος να το γιορτασω δεν σημαινει οτι ξεκιναω κινημα να ακυρωσω την γιορτη των ερωτευμενων. Γιατι θυμαμαι υπεροχες στιγμες που εζησα σε παρομοιες γιορτες παλιοτερα. Ισως να με βαρυναν τα χρονια, ισως να φταιει που εχω φιλοξενουμενους σπιτι. Ισως του χρονου την γιορτασω αυτη την γιορτη. Ισως την γιορτασω μια μερα πριν, με το ορθοδοξο ημερολογιο. Ισως και να μην την γιορτασω ποτε ξανα. Χαιρομαι ομως που υπαρχει. Και απολαμβανω τοσο να βλεπω νεαρα ζευγαρια να εκδηλωνουν με καθε ευκαιρια τον ερωτα τους. Απολαμβανω τους εκδηλωτικους ανθρωπους στον ερωτα, στη συζητηση, στη δουλεια. Ο ερωτας εχει ορμη, εχει ζωη και παλμο. Ολα τα αλλα ειναι κουβεντες που σφινωνουμε ατσαλα εδω κι εκει  να καλυψουμε τα κενα. Οσοι στροβιλιζονται στους ρυθμους του ερωτα δεν εχουν χρονο να παρατηρουν την ξινιλα που βγαζουν πολλοι τετοια μερα. Τι καλα που δεν λερωνουν το κοκκινο τους με την αχρωμια που τους πετουν. Ανεξιτηλο κοκκινο οσο κραταει ο παλμος.
Μετα απο αρκετα χρονια πια με τον αντρα μου δεν στροβιλιζομαστε στον ρυθμο αυτο. Ερχονται αλλα μετα. Ομορφα άλλα. Και χουχουλιαζω εκουσια μεσα σε αυτη την φαση. Ο καθενας οπως βολευεται που λενε. Δεν θα σε ξεβολεψω αν δεν θελεις να γιορτασεις, μη με ξεβολευεις απο το να πιστευω και να μην γιορταζω. Ξερεις τι θα μου αρεσε; Να ειχαμε χρονο χθες, να βγαιναμε μια βολτα στην παραλια της Θεσσαλονικης με τον Δ και να παρατηρουσαμε τα νεαρα ζευγαρια. Αυτα που με ραντεβου συναντιουνται επειδη δεν μενουν μαζι, αυτα που τρεμουν στα πρωτα αγγιγματα, που γελουν και κοκκινιζουν τα μαγουλα, λαμπουν τα ματια. Οσα ζησαμε εμεις οι δυο και τα απολαυσαμε στον καιρο μας. Και να αγκαλιαζομασταν μετα. Και μετα απο λιγη ωρα περπατημα να του ψιθυριζα "Παμε σπιτι μας; Νυσταξα και κρυωνω;"

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017

Ισμηνελι

Τι εβδομαδα κι αυτη! Ο Δ ηρθε ! Μεγαλη ταλαιπωρια· αλλαξε εισητηρια, αεροδρομια, τρενα, για να φτασει χαραματα της επομενης τελικα σπιτι μας. Ειναι τοσο γλυκια η αγκαλια οταν περιμενεις καποιον να επιστρεψ,ει με τοσες δυσκολιες, σπιτι του. Τα σχολεια κλειστα, το γραφειο μου υπο διαλυση. Φτιαχναμε το ενα, χαλουσε το αλλο. Τα ραντεβου μαζευοντουσαν και δεν ηξερα ποτε θα με βρισει καποιος για τις ακυρωσεις. Βουτουσα συχνα στο καινουριο μου βιβλιο. Ενα βιβλιο που μεχρι στιγμης το εκρινα μια φορα αρνητικα και 2 φορες θετικα. Με ξεγελασε καπου στη μεση και πιστεψα οτι θα ειναι βαρετο. Μα δεν ειναι. Και με ρουφαει και θελω τοσα αποσπασματα να μοιραστω.
Χτυπησε το ξυπνητηρι 5:55. Για να πατησω snooze και να σηκωθω μετα απο πεντε λεπτα. Ξεσυνηθισα. Δεν ηξερα αν προλαβαινω να βγαλω την Φλαππυ, να ετοιμασω πρωινο και μεσημεριανο στην μικρη και τι ωρα να την ξυπνησω. Λες κι εχει μηνες που μαθαμε αλλιως.
O Δημητρης εβαλε κλασσικη μουσικη στην Ισμηνη, ενω επαιζαν master mind κι εκεινη μετα  χορεψε με κινησεις καποειρα σε συνδιασμο με καρατε.
"Μαμα οταν στενοχωριεσαι για κατι τι σκεφτεσαι για να νιωσεις καλυτερα;" με ρωτησε δακρυσμενη το βραδυ, επειδη ειχε σπασει το ποτηρακι που ξεπλενε τα δοντια της μετα απο το βουρτσισμα.
"Σκεφτομαι ομορφες στιγμες μαζι σου. Σκεψου καπου που θα ηθελες να βρισκεσαι. Στον Παλαιο Παντελεημονα ισως;"
"Αυτο ακριβως σκεφτομουν τωρα μαμα"
Πηγαινοντας σπιτι να παρω κατι, την πετυχα σε διαλειμμα εξω. Ηταν μονη της. Την φωναξα, την φιλησα κι εφυγα. Και στενοχωριεμαι να τη βλεπω μονη. Κι αναρωτιεμαι πως γινεται να ειναι συχνα μονη και να ειναι τοσο χαρουμενο παιδι. Ειναι φυσιολογικο να απολαμβανει τη μοναχικοτητα στα 7 της; Να μπορουσα να την παρω μαζι μου στο πλωτο βιβλιοπωλειο του βιβλιου. Εκεινη ταξιδευει ακομη στα δικα της βιβλια κι εγω στα δικα μου. Κι ακουει κλασσικη μουσικη, μεταλ με τον νονο και κοσμοραδιο με τον παππου Χ. Και ολες αυτες οι νοτες βρισκουν συγκεκριμενες θεσεις μεσα της. Οσο τσαπατσουλα ειναι στη ζωη της, τοσο τακτοποιημενη ειναι στις σκεψεις της. Ποσο την θαυμαζω ωρες ωρες. Ενα κομματι δικο μου και του Δ πως στο καλο καταφερνει να ειναι τοσο ανεξαρτητο; Τοσο εκπληκτικο!
Καποτε θα καταφερουμε να κανουμε ενα δωματιο με τεραστιες βιβλιοθηκες. Θα εχει ο καθενας μας απο μια μερια του τοιχου με τα δικα του βιβλια και θα εχει κι ενα παραθυρο με ομορφη θεα και μια ανετη μπερζερα με υποποδιο μπροστα. Κι οταν θα μεγαλωσει και θα φυγει απο το σπιτι μας, θα ερχεται μονο και μονο για να χωθει σε αυτο το δωματιο καποιες φορες. Και θα κρατησω ολα τα βιβλια που διαβαζει τωρα με τους μυστικους εφτα και θα ταξιδευει πισω στον χρονο με μυρωδια κιτρινισμενου χαρτιου. Ποσο θα θελα να καταφερουμε να θελει να ερχεται σπιτι μας. Οχι επειδη "πρεπει" αλλα επειδη θα της λειπουν στιγμες απο εμας. Να νιωθει μια ζεστη αεναη φωλια κοντα μας. Ποτε να μην της παραπονεθω αν δεν ερχεται, αν δεν τηλεφωνει. Αυτη η εκπληκτικη ιδιοσυγκρασια  της να εχει σπασμενες αλυσιδες και να επιστρεφει -ή οχι- μονο οπου εκεινη επιλεγει.
Τι ομορφος ανθρωπος που γινεσαι Ισμηνελι μου....


Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2017

Περιμενοντας τον Δ

Το '17 μπηκε με επιθετικη διαθεση. Μεγαλη ζημια στο γραφειο με το που πατησα το ποδι μου. Και μετα απο αγχος και αγωνα για να αποκατασταθει η λειτουργεια ολων, παγωνουν οι σωληνες νερου και παλι δεν μπορω να δουλεψω. Η Ισμηνη νομιζει οτι τα λεφτα πολλαπλασιαζονται ενω εμεις κοιμομαστε τα βραδια και δεν της εξηγω πολλα πολλα ακομη. Προσωπικα οσο μπορω αποφευγω να της γνωρισω την αχαρη πλευρα της ζωης των ενηλικων. Η διαθεση μου στριφογυριζει γυρω απο την επιστροφη του Δ. Επιστρεφει και θα ζησουμε μαζι τις παγωνιες και τα αγχη. Τι χειμωνας κι αυτος! 
Εδω και λιγα χρονια μολις περασουν τα γενεθλια μου λεω κατευθειαν την επομενη ηλικια μου. Λες και ξαφνικα βιαζομαι να μεγαλωσω. Αρχισα να λεω σαραντα λιγο πριν κλεισω τα 39 νομιζω. Η Μαρια λεει οτι κατι καλο με περιμενει στα σαραντα, γι'αυτο βιαζομαι. Κι εγω την πιστεψα και ανυπομωνω.
Χιονιζει! Κι εγω ανα μιση ωρα αλλαζω χλιαρες πετσετες στον σωληνα νερου του γραφειου για να ξεπαγωσει. Και νοητα βρισκομαι ηδη σπιτι με τον Δ. Ειναι καιρος τωρα που δεν μπορω να συγχρονισω την πραγματικοτητα με το παραλληλο συμπαν μου.
Αυτη η χρονια να ειναι το προσφορο εδαφος για να ανθισει καθε ονειρο ευχομαι!
Σκουντα με που και που. Εχω παρασυρθει απο μεγαλο κυκλωνα ονειρων.
Πετα μαζι μου στιγμες στιγμες αν θες.
Μην κλεψεις τον χωρο μου. Χαλαρα χωραμε , εχω μεγαλο μικροκοσμο.