Δευτέρα 22 Μαΐου 2017

σε λιγες μερες .....Ιουνης

Την προηγουμενη Κυριακη ξυπνησε νωρις η Ισμηνη, ξυπνησε τον μπαμπα της και μου ετοιμασαν πρωινο. Ετριψε φραουλες, τις εκανε "μαρμελαδα", τις απλωσε πανω σε δυο φρυγανιες, εψησαν και τον διπλο ελληνικο και μου τα εφεραν στο κρεβατι. Μαζι με μια χειροποιητη καρτουλα για τη γιορτη της μαμας. Πολυτιμες στιγμες. Εβγαλαν και την Φλαππυ βολτα για να κοιμηθω εγω λιγο παραπανω. Ειναι αυτες οι ηλικιες που ακομη εχουν αλλη αξια τα δωρακια. Τα φτιαχνουν και καταστρωνουν σχεδια γι αυτη την ημερα με τοσο ενθουσιασμο! Αυτο τα κανει ανεκτιμητα.
Καλοκαιριασε πια κι ας βρεχει συνεχεια. Οι ρυθμοι εχουν αλλαξει. Η Ισμηνη ξεκινησε να παραπονιεται για το σχολειο. Το μυαλο της ειναι διαρκως να βγει εξω να παιξει. Εγω αρχισα παλι να νιωθω οτι δεν μου μενει χρονος για το σπιτι.Τα απογευματα ανοιγει η αυλη του σχολειου και μαζευομαστε εκει μαμαδες και συμμαθητες να παιξουν τα παιδια. Εγω παω μετα τη δουλεια για λιγο. Και δεν εχει νυχτωσει ακομη και τα παιδια δεν θελουν να παμε για υπνο και πως να τους πεισεις με τη βαρετη φραση "Εχουμε σχολειο αυριο, πρεπει να κοιμηθουμε νωρις". Στο μυαλο τους μετρανε τις ημερες για να κλεισει το σχολειο.
Καπως ετσι μπηκε ολη η οικογενεια μας σε αλλο ρυθμο. Καλοκαιριου. Ελληνικου καλοκαιριου. Σε χωριο. Που μαζευομαστε εξω για ποδηλατο και παιχνιδι, που οι μαμαδες βγαζουμε τα σκαμπω και πασαλειβουμε τα παιδια με αντικουνουπικα και ετοιμαζουμε κολατσιο για ολους. Η Ε. περναει δυσκολα. Κι ολο την σκεφτομαι. Σαν να αντεχονται καλυτερα το καλοκαιρι οι στενοχωριες. Ή μηπως οχι; Με φοβιζουν τα καλοκαιρια. Με απογοητευουν πολυ ευκολα. Κατασκευαζω στιγμες και τον Σεπτεμβρη μετραω τι καταφερα μαζι με το ποσα παγωτα εφαγα και ποσα μπανια εκανα.
Αντε ξεκιναμε....σε λιγες μερες με περιμενει ο Ιουνης.

Δευτέρα 8 Μαΐου 2017

μουσικη γαμου

Να σου πω την αληθεια, εγω μεγαλωσα διπλα στο γηπεδο του Αρη. Και την χρυση δεκαετια του '80 ημουν απο τα παιδια που πιστευα οτι οι μοναδικες ομαδες στην Ελλαδα ειναι Αρης Παοκ. Ισως και Ολυμπιακος. Το μπαλκονι του δωματιου μου εβλεπε στην θυρα των καλεσμενων και θυμαμαι ενα τρελλο κυνηγιτο με οπαδους του Ολυμπιακου σε καποιον αγωνα. Δεν πηγα ποτε να δω αγωνα στο γηπεδο. Ειχα ομως παρακολουθησει καποιες προπονησεις απο τα χρυσα παιδια του Αρη τοτε.
Προχθες επιστρεφαμε απο το Μεγαρο Μουσικης που χορευε τον Καρυοθαυστη η κορη μου, οταν ακουσαμε τα ουρλιαχτα για την νικη του Παοκ. Στην οικογενεια μου δεν παρακολουθει κανενας αθλητικα. Χαρηκα με ολο αυτο το πανηγυρι που ακουγοταν τριγυρω. Στροβιλιζεσαι σε αλλους ρυθμους ζωης οταν πορωνεσαι με κατι τοσο πολυ. Τι απολαυστικη βραδυα για τους Παοκτσηδες η προχθεσινη. Δεν ηθελα να διαβασω τιποτα την επομενη μερα. Ουτε για καυγαδες, ουτε για μικροπρεπη μηνυματα μεταξυ οπαδων απο αλλες ομαδες, ουτε την αλλαζονικη σταση οπαδων του Παοκ. Ηθελα να μεινω λιγο με τους ηχους γιορτης μονο στα αυτια μου. Σαν να ειναι πιθανο να υπαρξει καθαρη γιορτη μιας πολης χωρις ζηλιες, εγωισμους, ζημιες και φασαριες. Η πραγματικοτητα ομως εσβησε καθε λαμψη της προχθεσινης γιορτης. Σαν να μην εγινε.
Δευτερα καθε κατεργαρης στον παγκο του. Λειπει ακομη η Ν. και πηγαινοφερνω και τα δικα της παιδια στα σχολεια. Αγγλικα και μπαλετο σημερα και γεμισε η μερα. Τι φαγητο να κανω γι'αυριο που να γινεται γρηγορα και να μην ειναι μακαρονια ή ομελετα;
Ο Α. παντρευεται τον Σεπτεμβρη. Να του ετοιμασω λιστα με μουσικη, λεει. Κεφαλαιο γαμος! Πως να το φανταζεται αραγε; Ανεβαινουμε στο τρενο. Επελεξε κουκετα και ξεκιναμε το ταξιδι. Μαζι! Αυτο το μαζι που μονο τα παντρεμενα ζευγαρια μπορουν να καταλαβουν. Γιατι παρα τις αντιθεσεις, την τριβη, και ολα τα αγκαθια που βγαινουν συχνα με τον χρονο, μεγαλωνουν και οι ριζες. Βαθαινουν και γατζωνονται στα πιο κρυφα μας μυστικα. Θελει πολυ αγαπη και φροντιδα να γιανουν. Και μονο εμεις, εμεις οι "μαζι" που ξεκινησαμε ενα απογευμα στην εκκλησια του Αγιου Αθανασιου στην Ραιδεστο ξερουμε να φροντισουμε το δεντρο μας. Κι ας μη μου αρεσε η μουσικη που επαιξε τελικα ο Βαγγελης στον γαμο μας, επειδη μου ελεγες να τον εμπιστευτω και να μην επιμεινω στην λιστα μου.