Λιστα Μαρτιου

Τους τελευταιους μηνες δεν εκανα λιστες. Και, ξερεις, ειναι μια καποια υπενθυμιση αυτες οι λιστες για μενα. Ειναι που τελειωνει ο μηνας και περα απο τα αγχη για ποσους λογαριασμους καταφερα να πληρωσω, τις μαχες με πλυντηρια, κατσαρολες και βιβλια κοιταζω εδω και λεω, ωραια, εκανα κατι και για μενα. Εσυ ισως δε χρειαζεσαι τις λιστες. Εσυ ισως να λες ειναι μη διαπραγμετευσιμες οι προσωπικες σου αναγκες και να τις επιβαλεις. Σε σενα και στους αλλους. Εγω δυσκολευομαι. Λες και γραφει αλλος τη λιστα και τη βαζει στην τσεπη μου και με προκαλει. Για να σε δω! Θα σε φροντισεις αυτο τον μηνα; Η λιστα Μαρτιου ειναι ετοιμη. Ηταν δυσκολο να σταματησω να σημειωνω.

• να μην τρωω τα νυχια μου
• να φτιαξω τα ραγισμενα μου γυαλια
• να κανω χαλβα σιμιγδαλενιο
• να φτιαξω το organizer μου
• να βρω τροπο να αποθηκευσω τις κουπες που μου εφερε ο Δημητρης απο τα ταξιδια
• να βρω ενα ωραιο γερμανικο τραγουδι
• να δειξω στην Ισμηνη ποσο ξεχωριστη ειναι
• να πλεξω κατι
• να διαβασω ενα βιβλιο
• να παρω χρωματιστα στυλο για τις λιστες μου
• να παρω εναν καλο κυβο του Rubik
• να χορεψω
• να παρακολουθησω μαθημα στο coursera

εχει κι αλλα η λιστα. Αλλα σε ντρεπομαι λιγο. Θα κρατησω καποια κρυφα.

στο καινουριο σπιτι θα...

Διπλα ειναι τα βιβλια των γερμανικων. Μας εβαλε πολλα για μεθαυριο η Ηρω αλλα δεν προλαβα να ασχοληθω ακομη. Το θερμομετρο δειχνει 22° C αλλα κρυωνουν τα δαχτυλα μου. Θυμαμαι παλια ο Δημητρης, για να καταλαβει αν κρυωνω ακουμπουσε την μυτη μου. Ειναι παγωμενη αν κρυωνω εστω και λιγο. Πολλες γυναικες λενε ειναι σαν εμενα. 

Με φανταζομαι στο καινουριο σπιτι με εναν δικο μου υπολογιστη, ενα μεγαλο γραφειο να μπορω να κανω χειροτεχνιες και μια ακομη πιο μεγαλη βιβλιοθηκη να γεμιζω βιβλια με μια ψηλη μπερζερα διπλα με υποποδιο κι ενα μεγαλο παραθυρο. Και στην κουζινα ονειρευομαι ενα παραθυρο κι εναν μεγαααλο νεροχυτη να πλενω ανετα τα μεγαλα ταψια

. Και καρω κουρτινες και λευκα σεντονια και πετσετες αχνιστες απο στεγνωτηριο και ενα επιδαπεδιο φωτιστικο για να διαβαζω και τα νηματα μου να πλεκω και να ειμαι καθημερινη πρωι στο σπιτι, να λειπουν ολοι κι εγω να ακουω μουσικη και να μη ξερω απο που να ξεκινησω, επειδη ειμαι πολυ κακη νοικοκυρα. Και να κανω γεμιστα που δεν θυμαμαι να εχω φτιαξει ποτε και να μην αναγνωριζουν τη μυρωδια οι γειτονες επειδη δεν ξερουν τι ειναι τα γεμιστα. Και θα παρω καινουρια ποδια κουζινας κι εκεινα τα μεταλλικα κλαμερακια που με βολευει να μαζευω τα μαλλια μου και ισως και να βαζω ρουζ οταν βγαινω για ψωνια. Και θα καταλαβαινω καθε μερα οτι δε μου λειπουν τελικα τοσα πραγματα απο την Ελλαδα οσα ειχα φοβηθει, επειδη ειμαι σπιτογατος. Κι αν μου δωσεις μια ωραια φωλια κανω σβουρες μεσα στο χρυσο κλουβι μου κι ας ειναι η πορτα ανοιχτη. Και ισως να βρω ενα coffee brothers εκει να πηγαινω καποια πρωινα να πινω εκει τον καφε μου. Και που ξερεις ισως ερχεται και ο Δημητρης καποιες φορες. Οπως τοτε που ξυπνουσαμε μαζι και πιναμε εναν ελληνικο βαζοντας Λυριτζη-Οικονομου να παιζει. Λες και ειναι 3 ζωες πριν μου μοιαζει. Τοσα πραγματα που δεν κανουμε πια μαζι. Τοσα πραγματα.
Και ισως τιποτα απο ολα αυτα να μη γινει. Αλλα σου εδωσα μια γευση απο τα ονειρα μου.

Μια μεγαλη βολτα....

Το Φλαππακι μας τελικα αποφασισε να φυγει ηρεμα χωρις ταλαιπωρια και πονο.
Χθες στο δρομο που την πηγαιναμε για αξονικη επαθε ανακοπη, σταματησε η καρδουλα της και οταν φτασαμε, η Φλαππυ μας ειχε ηδη ξεκινησει την μεγαλη της βολτα.
Την πηρα αγκαλια σε ενα πεζουλακι μεχρι να ερθει η αναισθησιολογος να επιβεβαιωσει οτι το σκυλακι μας δε ζει πια. Και δεν ηθελα να την αφησω. Σαν μικρο παιδι. Προσπαθησαμε να την επαναφερουμε στη ζωη, αλλα η Φλαππυ δεν ηθελε. Ηθελε να ειμαστε τυχεροι και σ αυτο. Να μη μας ταλαιπωρησει με αλλες εξετασεις και με χειρουργεια. Ενα σκυλι που ηρθε στη ζωη μας και την πλημμυρισε μονο με αγαπη.
Κι εκεινη τη στιγμη σκεψεις. Να το πω στην Ισμηνη σημερα; Τι θα ηθελε ο Δημητρης; Πως ειναι καλυτερα για την Ισμηνη; Κι αν δεν μπορει να κοιμηθει το βραδυ; Κι αν εγω κλαιω το βραδυ και με δει; Να την θαψω χωρις να δει η μικρη. Μην ειμαι τοσο ωμη και την τρομαξω; Τι να κανω; Πατησα το pause. Ο,τι μου βγει.
Πηρα την μικρη στο σπιτι. Το δεχτηκε καλα. Της ξεφευγαν χαμογελα και προσπαθουσε να τα κρυψει επειδη ενιωθε ασχημα γι'αυτο. Της εξηγησα οτι ειναι πολυ προσωπικη μας υποθεση το πως βιωνουμε τις μεγαλες χαρες και τις μεγαλες λυπες. Κανεις δεν μπορει να μας κρινει γιατι αντιδραμε καποιες φορες με γελιο στη λυπη και με κλαμα στη χαρα. Με ειδε κι εμενα που βουρκωνα συνεχεια. Μου ειπε οτι στενοχωριεται αλλα δεν της ερχεται να κλαψει. Νιωθει κατι στο στομαχι της μονο. Ειπαμε πολλα. Ημασταν ελευθερες να κλαψουμε και να γελασουμε. Και αποκοιμηθηκε κουρασμενη. Εγω μετα εκλαψα οσο δεν εχω κλαψει πολλα χρονια τωρα. Με λιγμους, με φωνη. Αδειασα. Απο την υπερενταση νομιζα δε θα κοιμηθω το βραδυ. Εβαλα λιγο κρασι και σε μια ωρα κοιμομουν κι εγω διπλα στο Ισμηνακι.
Το πρωι ξυπνησε στις 7. Κατεβηκε στην κουζινα, πηγε εδωσε ενα φιλι στο αψυχο σωματακι της Φλαππυς, εβγαλε τους μαρκαδορους της κι αρχισε να ζωγραφιζει. Εκανε αυτη την υπεροχη ζωγραφια για να εχει παρεα η Φλαππυ και διαλεξε κι ενα κουκλακι που το ειχε ραψει μονη της να το βαλουμε μαζι με την ζωγραφια κοντα στην Φλαππυ. Στις 9 ηρθε ενας συγχωριανος μας με τη φαγανα, εκανε μια μεγαλη τρυπα εκει πανω στο ρεμα και τη θαψαμε. Χωρις δακρυα σημερα. Δεν πηγε σχολειο η μικρη. Δεν ηθελα αυτη τη μερα να καταπιεσουμε τιποτα. Τα ζουμε οπως μας βγαινει.Ακομψα; Χλιαρα; Εντονα; Οπως θελουμε!

Καλη βολτα Φλαππακι μου. Ελευθερη σε απεραντα λιβαδια με τα αλλα μας σκυλακια εκει ψηλα. Να μας προσεχετε και οπως ειπε η Ισμηνη, δε θα φυγεις ποτε απο κοντα μας! Ελπιζω να ημασταν ανταξιοι σου και να εζησες ομορφα κοντα μας! Σ' αγαπαμε και οι τρεις παρα πολυ! Ολοι σ'αγαπαμε πολυ!

ψηλωνω

Νομιζω ειναι η πρωτη φορα απο τοτε που ξεκινησα το μπλογκ που το αφησα στην ακρη για τοσο καιρο. Η αληθεια ειναι οτι συμβαινουν διαφορες αλλαγες στη ζωη μου αυτο τον καιρο και με αναστατωνουν αλλοτε ευχαριστα, αλλοτε δυσαρεστα και αλλοτε απλα με αποπροσανατολιζουν. Προσπαθω να μενω συγκεντρωμενη στο στοχο. Και προχθες ενας φιλος μου ειπε "Εισαι εξυπνη Κατερινα κι εχεις επιμονη. Το μισο παιχνιδι ειναι κερδισμενο!" και ψηλωσα λιγο. Εκει που αναρωτιομουν ποιο καρπουζι θα μου πεσει απο τη μασχαλη, σηκωθηκα και ειπα "Ενταξει! Το 'χω."
Γιατι αυτος αληθεια το πιστευειαυτο για μενα. Και πιστεψα κι εγω..γιατι για να το λεει, κατι ειδε. Και μου το εδειξε κι εμενα με δυο κουβεντες.
Σε λιγη ωρα θα παω την Φλαππυ για αξονικη. Εχει καρκινο στο συκωτι και θα την εξετασουμε να δουμε αν χειρουργειται. Δυστυχως δεν μπορω να σου περιγραψω το δεσιμο με ενα σκυλι που ζεις μαζι του  11 χρονια. Δε θα το προσπαθησω λοιπον. Θελω μονο αν με διαβασεις εγκαιρως να μου στειλεις ολη σου τη θετικη ενεργεια σημερα το βραδυ!