Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Θα ψηφισω Ναι

Απο την προηγουμενη εβδομαδα ενιωθα ενα μουδιασμα. Η αληθεια ειναι οτι εχω μηνες να παρακολουθησω ειδησεις ή καποια άλλη ενημερωτικη εκπομπη και γνωριζω σε τιτλους την επικαιροτητα. Κι αυτη, αν της κανει τη χαρη η αφεντια μου να ασχοληθει μαζι της. Λες και ζω αλλου και δεν με αφορουν οι εξελιξεις. Στρουθοκαμηλισμος νομιζω λεγεται ο σνομπισμος μου.
Το Σαββατο πρωι μαθαινω απο τους γονεις μου οτι ο Τσιπρας ζητησε δημοψηφισμα. Τις πρωτες ωρες, εψαξα βιαστικα στο ιντερνετ για το δημοψηφισμα. Εψαξα στο google με διαφορους τροπους αλλα δεν βρηκα κατι ευαναγνωστο να καταλαβαινω τι λεει. Ειμαι και λιγο γκαου. Τα θελω απλα και κατανοητα. Αργοτερα μεσα στην ημερα μιλησα με διαφορους γνωστους και διαβασα λιγα αρθρα στο ιντερνετ. Τα περισσοτερα τα βρηκα σε αναρτησεις φιλων στο facebook.
Υπηρξαν στιγμες που ημουν κοντα στη μεση. Εντελως μπερδεμενη δηλαδη. Οσο περνουσαν οι ωρες, διαβαζα απο δω, ακουγα απο εκει, αρχισα να καταλληγω καπου. Λες να ψηφισω "ναι";
Μεσα σε ενα 48ωρο το αποφασισα. Θα ψηφισω "ναι".

Δεν υπαρχουν καλοι και κακοι. Και οι μεν και οι δε ειναι κακοι. Διαβασα αυτο το αρθρο του Νικου Δημου και μου φανηκε πολυ σαφες. Εμεινα να θυμωνω με τον εαυτο μου που καταφεραμε να φερουμε την Ελλαδα σε αυτη την κατασταση. Μπρος γκρεμος και πισω ρεμα. Ασχημη θα ειναι η κατασταση ο,τι και να γινει. Ενα άλλο βιντεακι που μου εδειχνε οτι το capital control ειχε προσχεδιαστει εδω και δυο εβδομαδες με εκανε να νιωσω ακομη πιο αδυναμη. Λυπαμαι τοσο πολυ. Δεν με ενοχλει να ψηφιζει ο καθε ελληνας σκεπτομενος και το συμφερον του. Ολοι οι λαοι ετσι ψηφιζουν κι αυτο ειναι και το υγιες νομιζω. Ειμαστε ομως ενας λαος, που εχει μαθει ως προσωπικο συμφερον να μη θεωρει την προσωπικη του αναπτυξη, αλλα την καταστροφη του γειτονα. Ειμαστε μαθημενοι να βλεπουμε το δεντρο και να χανουμε το δασος.

Αποφασισα ΝΑΙ λοιπον, επειδη το ΟΧΙ δεν το καταλαβαινω.
Δεν ηρθε κανεις, μα κανεις να με ενημερωσει, με οποιο τροπο, τι θα γινει μετα το οχι. Κι επειδη για μενα ειναι συνδεδεμενο το ΝΑΙ με την Ευρωπη και το ΟΧΙ με το εκτος Ευρωπης (δεν θα μας βγαλουν, θα βγουμε μονοι μας), θα πω ΝΑΙ. Για να φυγω απο το πατρικο μου σπιτι, πρεπει να εχω ενα πλανο διαβιωσης συγκεκριμενο!. Δεν θα πω φευγω γιατι βαρεθηκα την καταπιεση των γονιων μου, εχοντας παιδια να ταισω, διχως να εχω σκεφτει τουλαχιστον, πως θα διασφαλισω τις βασικες μας αναγκες. Αν εβαζα την Ισμηνη να διαλεξει αναμεσα σε δυο πραγματα και το ενα το κρατουσα κρυφο, κατα πασα πιθανοτητα, αυτο που θα εκρυβα θα ηταν πιο ωραιο απο το φανερο. Γιατι ειναι παιδακι και χαριεντιζομαστε με τετοιες εκπληξουλες. Οταν καποιος μου ζητα να ψηφισω και απο τη μια μερια μου βαζει καποια απαισια μετρα που δεν θελω να φανταζομαι και απο την άλλη δεν μου λεει τι με περιμενει, εγω, με το μικρο μου μυαλουδακι ειμαι σχεδον βεβαιη οτι κατι πολυ χειροτερο κρυβεται απο πισω για να μη μου το δειχνει καν. Γι'αυτο λοιπον ΝΑΙ. Και φοβαμαι πολυ πολυ ο,τι κι αν βγει τελικα. Και φοβαμαι οτι οι διαμαχες που γινονται τωρα θα συνεχισουν μετα του στυλ "Ειδες;;; Οταν στα ελεγα εγωωωω, εσυ ησουν στον κοσμο σου!" Μπραβο δεν θα ακουσουμε απο κανεναν. Γι'αυτο καλα θα κανουμε να σκεφτουμε πολυ καλα τι θα ψηφισουμε. Να συζητησουμε με ανθρωπους που εκτιμουμε πολιτισμενα και με διαθεση να κατανοησουμε την απεναντι αποψη και μετα να την απορριψουμε ή να την δεχθουμε. Με Αγαπη!! Ολοι θα αντιμετωπισουμε τις συνεπειες, ο,τι κι αν βγει. Εχει αρχισει ηδη η βουτια. Μας εσπρωξαν στα βαθυα; μονοι μας ξανοιχτηκαμε; Το θεμα ειναι οτι ειμαστε εδω και βουλιαζουμε.

Ευχομαι να μπορουσα να φυγω. Κι ας ερμηνευεται ως προδοσια. Θελω να φυγω εδω και 13 χρονια. Και καθε μερα που ξυπναω θελω περισσοτερο.
Κι επειδη αν βγει ΝΑΙ δηλωσε οτι θα φυγει ο Θ. κι αν βγει ΟΧΙ δηλωσε οτι θα φυγει η Ν. τους ζητησα ηδη να μη με ξεχασουν. Οποιος κανει βαλιτσες να με βαλει μεσα :)

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

Les Paradis

Θα νοικιαζαμε ενα μεγαλο μαγαζι στην Λεωφορο Νικης. Ισως να ειχε κι ενα δευτερο επιπεδο μεσα στο μαγαζι. Και τα δυο με ασπρομαυρα πατωματα, σαν σκακιερα. Σαν εκεινο στο σπιτι της θειας Φανης, που δεν μου αρεσε οταν ημουν μικρη. Το μπαρ θα ηταν μπροστα απο την εισοδο του μαγαζιου. Απο την μια μερια θα ειχε διαφορων ειδων γυαλες με κεικ, ταρτες και σπιτικες γλυκες πιτες καθως και περιτεχνα βαζα με γλυκα του κουταλιου και σπιτικες μαρμελαδες απο την Μαρια. Στην βιτρινα μπροστα, θα υπηρχαν σνακ, κυριως χορτοφαγικα με βιολογικα προιοντα, φτιαγμενα απο την Βικυ, καθως και αλμυρες πιτες. Σε ενα ειδικο stand στην αλλη μερια θα ειχε σοκολατες με παραξενες γευσεις και vintage κουτια μπισκοτων. Θα ειχαμε μεγαλη ποικιλια σε καφε και τσαι, καθως και ροφηματα βοτανων. Σπιτικη σαντυγι, οπως εκεινη που θυμαμαι να μας σερβιρουν με τον καπουτσινο στο Epava στην Constanta. Ο καφες θα ηταν φρεσκοκομμενος και τον ελληνικο θα τον σερβιραμε παντα με λουκουμακι ή λιγο γλυκο του κουταλιου. Θα σερβιραμε και βανιλια υποβρυχιο σε διαφορες γευσεις. Σε διαφορα σημεια του μαγαζιου θα υπηρχαν βιβλιοθηκες, γεματες λογιων λογιων βιβλια για να διαβαζουν οι πελατες.
 Μπροστα στο τζακι θα υπηρχε τραπεζακι με μεγαλα υφασματινα σκαμπω και δυο μπερζερες. Τον χειμωνα θα ηταν παντα αναμμενο.
Στο δευτερο επιπεδο θα ειχε μια μεγαλη τηλεοραση που θα επαιζε συνηθως diy network και τα τραπεζακια θα ειχαν ραφακι απο κατω. Ισως χρησιμευε να ακουμπησει καποια την κουκλα(κουβαρι) με το νημα αν ηθελε να πλεκει καθως πινει τον καφε της. Ισως ερχοταν η Faraona κι εκανε μαθηματα μικρουφαντικης και χρειαζοταν επιπλεον χωρος για χαντρες και κλωστες. Φυσικα θα ηταν φιλικο προς τα ζωα το μαγαζι και οποιος ερχοταν με το ζωακι του, θα ειχε κι εξτρα σνακ για τον τετραποδο φιλο καθως και μπολακι με νερο. Στα ηχεια θα επαιζαν μελωδιες που σε ταξιδευουν. Ιταλικα, γαλλικα, Lorreena McKennitt, Ευανθια Ρεμπουτσικα, Piaf, Sinatra. Θα ηταν ψηλοταβανο με γυψινες κορνιζες γυρω απο τους πολυελαιους καθως και κρυφους φωτισμους περιμετρικα. Ανα διαστηματα θα διοργανωναμε βραδιες βιβλιου, ισως και παρουσιασεις νεων συγγραφεων, live μικρες μπαντες με μια ακουστικη κιθαρα και μια φωνη, ισως ενα βιολι κι ενα πιανο καπου να διακοσμουσαν μονιμα το καφε μας. Θα οργανωναμε ημερα για ενημερωση γονεων, μια μερα για ενημερωση των πολιτων για τα δικαιωματα των ζωων, μια μερα αφιερωμενη σε διαφορες χωρες καθε φορα με σνακ και καφε απο εκεινη την χωρα.
Ονειρευομαι την μπροστινη τζαμαρια γεματη μαγικα φωτακια για τα χριστουγεννα, πολυχρωμα λουλουδια σε ολα τα βαζα την ανοιξη, χαρουμενες γιρλαντες το καλοκαιρι και χρυσοκαφε χρωματα της μοκας το φθινοπωρο.
Λες να τα καταφερναμε αν ειχαμε την ευκαιρια;


















.....φαντασου να ακουγεται κατι τετοιο στο βαθος ...

Τρίτη 16 Ιουνίου 2015

μαρινα Φλοισβου

Εκεινη τη στιγμη που κρατουσα το χερακι της στην παλαμη μου και περπατουσαμε στην μαρινα του Φλοισβου ηθελα να σταματησω τον χρονο. Σουρουπωνε, κοσμος καθοταν στο πεζουλακι χαζευοντας τα σκαφη και αλλοι καναμε βολτα στον πεζοδρομο. Τα καταστηματα γεματα, ο ουρανος μαγικος και η μικρη μου να χαιρεται που μετα θα ανεβαινε στα μηχανακια που της ειχε υποσχεθει ο θειος Νικος. Η ευτυχια της μου φερνει ευκολα δακρυα. Ποση ευτυχια χωραει μια μερα;
Στο αεροπλανο ειχε ανοιξει διαπλατα τα ματια της και κοιτουσε τα συννεφα, τα βουνα, τη θαλασσα και καπου καπου, ετσι για παιχνιδι, εκλεινε το στορι που ειχε το παραθυρακι της, ταχα πως την ενοχλουσε ο ηλιος. Ελαμπε. Και ηταν σαν να καταφερα κι εγω και πεταξα, πριν μπω στο αεροδρομειο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ολες τις σκοτουρες μου, εκει εξω που σβηνουν βιαστικα τα τσιγαρα τους οι ταξιδιωτες. Εκει πεταξα κι εγω τη μαυριλα μου. Και ημουν ξενοιαστη ενα ολοκληρο Σαββατοκυριακο! Με αρκετα περα δωθε για επισκεψεις σε συγγενεις, με βολτες, με κουραση, αλλά ευτυχισμενη. Στην αιθουσα αναμονης του αεροδρομιου, λιγο πριν επιβιβαστουμε στο αεροπλανο καταλαβα γι'αλλη μια φορα ποσο ευκολα αναβαλω τη ζωη μου και προσπαθω να τη χωρεσω στα Σαββατοκυριακα. Κι εταξα στην μικρη μου να την παω για μπανιο την Τριτη το απογευμα. Να μην περιμενουμε το Σαββατο. Μα ειχαμε ενα μικρο ατυχηματακι και η μικρη θα πρεπει να μεινει σπιτι για δεκα μερες. Τιποτα σημαντικο. Ενα μικρο τραβηγμα στο ποδι που θελει καλη ξεκουραση.
Και τωρα κατεβαζω την "Εποχη των παγετωνων 4" για να δουμε το απογευμα. Και θα φαμε και ποπ κορν και πατατακια με χυμο. Και το βραδυ θα εχει περασει και η δευτερη μερα της θεραπειας.

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015

ASMR

Ετοιμαζω λιστες για ταξιδακι. Ενα μικρο ταξιδι αστραπη στην Αθηνα για τα βαφτισια μιας ανηψουλας.
"Θα παω στην Αθηνα. Με 2 εαροπλανα!!! Ενα για να παω κι ενα για να γυρισω" λεει και ξαναλεει το Ισμηνελι μας απο τοτε που της το ανακοινωσαμε.
Κι εγω προσπαθω να χωρεσω σε δυο χειραποσκευες οσα χρειαζομαστε για δυο μερες στην πρωτευουσα.
Σιελ φορεμα-καφτανι, καφε παντελονα, λευκο τιραντακι με δαντελα και η μικρη μου τζην παντελονα, μπλε-λευκη-λαχανι πουκαμισα. Για φορεματακι ουτε λογος.

Προσφατα ανακαλυψα το ASMR. Δεν ηξερα οτι υπηρχαν τοσοι σαν εμενα που εχει βγει και ονομα γι'αυτη την συνηθεια. Αυτο το παραξενο πραγμα εχω. Κι επελεξα ενα ψιλοσατυρικο βιντεακι για να σου δειξω τι ειναι. Γιατι καπως ετσι το αντιμετωπιζω κι εγω. Σαν μια τρελλα.

Ξαναγυριζω στις λιστες μου.

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015

ο Αλεξανδρος

Μπηκε το καλοκαιρι. Δεν γραφω συχνα επειδη ειμαι πολυ πιεσμενη και νιωθω οτι καθε λεξη μου θα ζυγιζει 3 κιλα γκρινια.
 Το Ισμηνακι μου συμπεριφερθηκε με τετοιο τροπο που με συγκινησε πολυ το Σαββατο. Μεγαλωνουν τα παιδακια μας και ειναι συγκλονιστικες αυτες οι στιγμες που καταλαβαινουμε την ανωτερωτητα τους. Σαν σφαλιαρα μας ερχονται καποιες αντιδρασεις τους, ενω εμεις περιμενουμε να συμπεριφερθουν σαν μωρα. "Τα παιδια εχουν αδυναμια στον ανθρωπο που τους κανει να νιωθουν ασφαλεις" ειπε ο Δ σε μια συζητηση μας κι εχει απολυτο δικιο. Ειτε αυτος ο καποιος ειναι η μαμα, ειτε ειναι ο μπαμπας. Με συγκινει και ο Δ οταν εκφραζεται συναισθηματικα. Πολυ.
Μηπως κι εμεις αυτο δεν κανουμε; Αγαπαμε να ειμαστε εκει οπου νιωθουμε ασφαλεις.
Την Κυριακη γνωρισα εναν αντρα που εχει την επιμελεια του γιου του μετα το διαζυγιο του. Θλιψη, θαυμασμος, φοβος, ζηλεια και συγκινηση. Ολα αυτα ενιωσα με τις ιστοριες που μου διηγηθηκε. Ενας αντρας που εχει βαλει στην ακρη εντελως την προσωπικη του ζωη για να ειναι ενας υπεροχος μπαμπας για τον τετραχρονο γιο του. Κι εγω με περισση ευκολια του προτεινα να μην αφηνει τον εαυτο του, να δωσει στον γιο του το παραδειγμα οτι ο μπαμπας του εχει και προσωπικη ζωη. Τι ευγενικος που ηταν που δεν με εβρισε ο Αλεξανδρος. Σκεφτομουν μετα οταν ξαπλωσα το μεσημερι πως θα ηταν αν ημουν μονη με την Ισμνηνη. Ποσο εξαιρετικα δυσκολο, ειναι να κρατησεις τις σωστες ισορροπιες σε καποια θεματα εαν δεν υπαρχει ενας συντροφος να μοιραστεις τις σκεψεις σου, να μοιραστεις την ευθυνη, να μοιραστεις το παιδι!! Ποσο ευκολα εγω απεξω του προτεινω να αφησει τον γιο του για να βρει μια προσωπικη ενασχοληση, οταν αυτος ο γονιος θα πρεπει να αφησει καπου τον γιο του για να βρει αυτον τον ελευθερο χρονο για τον εαυτο του και να καλυψει και την ανασφαλεια του μικρου οτι ο μπαμπας θα επιστρεψει να τον παρει και δεν σημαινει οτι τον παραταει ή οτι προτιμαει κατι αλλο απο το να περασει χρονο μαζι του.
Ο Αλεξανδρος παρατηρησε και ποσο ανακουφιστικο ειναι το να αποφασιζεις μονο εσυ για τα απλα καθημερινα και να μην εχεις να διαφωνεις με καποιον για θεματα που αφορουν το παιδι. Ποσο δελεαστικο ακουγεται αληθεια αυτο. Εγω με τον Δ διαφωνουμε σε πολλα τετοια θεματα. Ποσο ανακουφιστικο ομως ειναι να επιστρεφεις το βραδυ και να μοιραζεσαι με τον συντροφο σου ενα επιτευγμα του παιδιου. Δεν λυπαμαι για τον Αλεξανδρο. Λιγα λεπτα περασα μαζι του και με "επεισε" οτι θα τα καταφερει μια χαρα. Εχει ωριμοτητα, εχει αγαπη, πολλη αγαπη και τη διαθεση να ψαξει και να γινεται διαρκως καλυτερος.
Ηταν ενα ομορφο Σαββατοκυριακο. Κι ας την περασαμε λιγακι αφηδατωμενοι και με πονοκεφαλο την τελευταια μερα. Ειχαμε καλη διαθεση. Και οταν υπαρχει καλη διαθεση μοιαζουν λιγο με διαφημιση οι στιγμες. Οι στιγμες που παιζεις κανοντας μπανιο την μικρη, που παιζεται γκρινιαρη McQueen οικογνειακως κι αυτη η αισθηση ευτυχιας οταν ξαπλωνεις στο αναπαυτικο κρεβατακι σου μετα απο ενα κουραστικο διημερο.
Αυριο εχω να παω για εμβολιο την μικρη, μεθαυριο δεν εχει σχολειο, την Πεμπτη θα σχολασουν νωρις, την Παρασκευη εχουμε γιορτουλα επειδη κλεινουν τα σχολεια και το Σαββατο πεταμε για Αθηνα. Ξεκιναμε δυναμικα το καλοκαιρι. Κι ας βρεχει εξω. Να σου πω, μ'αρεσει λιγακι αυτος ο καιρος. Δεν αλλαζει ευκολα ο ανθρωπος.