Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

αγαπω, αγαπας, αγαπαει, αγαπαμε, αγαπατε, αγαπανε....;

Δεν είναι δυνατό να αγαπάς κάποιον και να μην ενδιαφέρεσαι να καταλάβεις τι είναι εκείνο που χρειάζεται, τι εκείνο που δε χρειάζεται, τι εκείνο που αντέχει. Ευαίσθητος είναι όποιος είναι ευαίσθητος και προς τις ευαισθησίες των άλλων. Ο τρόπος που προσεγγίζουμε είναι η απόδειξη των αισθημάτων που έχουμε. Ο τρόπος! Η καλλιτεχνία εκείνου που συμβαίνει στ” αλήθεια και επιζητά να εκφραστεί.
Σπάνια αγαπάμε ένα πλάσμα όπως είναι∙ αγαπάμε εκείνο που επιθυμούμε να ήταν. Η πραγματική του προσωπικότητα φτάνει μέχρι εμάς, έτσι κι αλλιώς, αποσπασματικά, επιλέγουμε τα αποσπάσματα που μας είναι ποθητά, που μας είναι βολικά, κολακευτικά, όλο το υπόλοιπο ή το πετάμε στο κενό ή το χτίζουμε μόνοι μας όπως ο σκηνοθέτης μία ταινία. Το παραγεμίζουμε με δικές μας ιδέες. Το όλον του άλλου σχεδόν ποτέ δεν το μαθαίνουμε, όχι μονάχα επειδή δύσκολα κατανοείται το όλον, αλλά – και αυτό συζητάμε σήμερα – επειδή δεν το θέλουμε, δεν μας χρειάζεται, αδιαφορούμε. Οι γονείς τα παιδιά τους θέλουν να είναι καταπώς οι ίδιοι τα ονειρεύτηκαν, καταπώς ονειρεύτηκαν κάποτε τον εαυτό τον δικό τους, δεν αντέχουν να ακούσουν αλήθειες που ακυρώνουν τις προσδοκίες τους.
Στον έρωτα βέβαια γίνεται πανδαιμόνιο!
Ο έρωτας μπορεί να έχει τα χίλια μύρια καλά, όμως αγάπη απαραιτήτως δεν έχει. Μπορεί να προέρχεται κι από μια πονηριά της φύσης για τη διαιώνισή της και γι” αυτό να είναι πρωτίστως ένστικτο, ένστικτο εξιδανικευμένο όσο και ισχυρότατο για να επιτελέσει το έργο του. Η φύση βιάζεται να παγιδεύσει με μαγείες ένα ζευγάρι στη γονιμοποίηση. Ελάχιστοι είναι οι ευλογημένοι εραστές που τους χαρίστηκε αγάπη μαζί με τον έρωτά τους. Τους χαρίστηκε; Το κατόρθωσαν; Είναι μία απορία που θα διαρκεί για πάντα. Τείνω πάντως στην προσωπική ευθύνη μας και εδώ.
[…]
Επειδή δεν είναι αγάπη ο έρωτας, μπορεί να μιμείται θαυμάσια την αγάπη όσο διαρκεί. Είναι το μέγιστό του άλλοθι. Και μια και μιμείται την αγάπη, οφείλει να τηρεί τους όρους της. Η αγάπη λοιπόν έχει πρώτο μέλημα την επιθυμία και την ανάγκη του αγαπημένου. Την επιθυμία του και τη δυνατότητα για το πόσες προσφορές αντέχει να δέχεται. Σημασία έχει ο άλλος πράγματι να χαίρεται. Όχι να τον βιάζεις να χαίρεται – διότι επικρατεί το κλισέ πως «τα δώρα δίνουν χαρά». Η υπερ-δόση φέρνει τα εντελώς αντίθετα από τη δόση αποτελέσματα, κάνει το φάρμακο φαρμάκι, την ευφροσύνη του οίνου αλκοολισμό, την έκπληξη πλήξη. Μόνο στο μέτρο ισορροπεί και ανθεί η ουσία, στο κέντρο του κονταριού, που μας βοηθά να προχωράμε σχοινοβάτες στους δεσμούς∙ στα άκρα γέρνει και γκρεμίζεται.
Δεν είναι τεχνική η διακριτικότητα, είναι καλλιτεχνία, είναι καλοσύνη, ευγένεια ψυχής, γενναιότητα και αρχοντική αγάπη. Γυρεύει την άνεση της ψυχής του αγαπημένου, τιμάει την ελευθερία του, προσέχει να μην του εκβιάζει το φιλότιμο. Η υπερπροσφορά είναι στο βάθος πολύ μεγάλος εγωισμός, το ίδιο μίζερη όσο και η τσιγκουνιά.
[…]
Αν αξίζεις ν” αγαπηθείς, θα σ” αγαπήσουν θες δε θες, θέλουν δε θέλουν θα σ” αγαπήσουν. Πάντα θα το λέω σε όσους δε βρίσκουν να ζευγαρώσουν και ρίχνουν το φταίξιμο στην εποχή, στη σημερινή κοινωνία, στους σημερινούς άντρες, στις σημερινές γυναίκες, στο άγχος, στους ρυθμούς της καθημερινότητας, στην υλόφρονα γενική τάση. Ο μόνος τρόπος, η μοναδική συνταγή που υπάρχει είναι να ομορφύνεις τον εαυτό σου, να γίνεις ελκυστικός, εφόσον έχεις μέσα σου ομορφιά και ελευθερία και περιεχόμενο, κυρίως είσαι έτοιμος στην αγάπη, ώριμος για κάτι τέτοιο. Όλα τ” άλλα τεχνάσματα θα σε ρίχνουν, αργά ή γρήγορα, από απογοήτευση σε απογοήτευση. Και ώριμος στην αγάπη είναι εκείνος που μπορεί να ενδιαφέρεται για την ανάγκη του αγαπημένου του, που μοιράζεται την ευθύνη, που δεν ασχολείται μόνο με τις δικές του ευαισθησίες αλλά αναρωτιέται για τις ευαισθησίες εκείνου με τον οποίο σχετίζεται. Και όταν του ζητάει αλλά και όταν του δίνει, το δεύτερο είναι το λεπτότερο.
Όχι, δε στέρεψε η αγάπη σήμερα, ποτέ όσο υπάρχει ζωή δε στερεύει. Ακόμη κι αν ο κανόνας είναι πως «οι άντρες στον καιρό μας δεν αξίζουν» ή «οι γυναίκες χάλασαν», εσύ να γυρέψεις το εξαιρετικό, γιατί έρωτας είναι η ανακάλυψη του εξαιρετικού. Η αποκάλυψη του εξαιρετικού, λένε κάποιοι, και ίσως να είναι το ίδιο∙ η πρώτη πείθει τη δεύτερη να δεχθεί να συμβεί. Του εξαιρετικού λοιπόν, εκείνου που θα ανατρέψει με χάρη τον άχαρο κανόνα.


Μ. Βαμβουνάκη, Κυριακή Απόγευμα στη Βιέννη (εκδ.Ψυχογιός) – απόσπασμα


---------------------------------------------------------------------------------------

Το ανεβασε η φιλη μου η Στελλα σημερα στο facebook. Και θυμηθηκα ακομη και τις σκεψεις που εκανα οταν διαβαζα αυτες τις αραδες απο το βιβλιο αυτο της Βαμβουνακη πριν λιγα χρονια. Και που ημουν ξαπλωμενη θυμαμαι. Λες και σου κανουν ενδοφλεβια ενεση. Αντεχεις την ουσια που σου χορηγηθηκε; 

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

συμπτωσεις

Συνηθιζεις τις ζωες σου, μαθαινεις να χαιρεσαι με οσα εχεις, να μην γκρινιαζεις διαρκως για οσα δεν εχεις. Γινεται βιωμα το ωραριο, η απουσια, η αποσταση. Και καταφερνεις να ζεις ευτυχισμενες στιγμες, να χτιζεις μια ζωη που τη λες και απολαυστικη.
Κι ερχεται μια φωτογραφια, μια συμπτωση, ενα τραγουδι και θυμωνεις πολυ. Παρα πολυ. Θυμωνεις τοσο πολυ που δεν ξερεις πως και που να εκτονωσεις τον θυμο σου. Γιατι ειναι τοσο απιστευτα απιθανο να ειμαι ενα απογευμα καθημερινης σπιτι με τον αντρα μου και την μικρη μου. Γιατι θα πρεπει κυριως να πρεπει να ειμαστε σε 3 διαφορετικα μερη εμεις οι τρεις;

Μια συμπτωση χθες με εκανε να σκεφτω τον ρολο που εχουμε στη ζωη καποιων ανθρωπων. Ο καθενας κρινει μεσα απο τι αντεχει να σηκωσει η συνειδηση του. Υπηρξαμε αγαπημενοι καποιων ανθρωπων, που μπορει να μην καταφεραν να αποδειξουν την αγαπη τους με παραδοσιακο, κοινως αποδεκτο τροπο. Με καποιο μαγικο τροπο ομως ξερεις καλα απο που αγαπηθηκες. Ο,τι κι αν εξιστορεις σε αλλους. Εσυ ξερεις καλα αν αγαπηθηκες. Και οσο πιο πολυ αγαπηθηκες τοσο αποδεχεσαι τα "λαθη". Ειναι και παγιδα ομως. Μη μηνεις διπλα σε καποιον που δεν σε αγαπαει. Η αγαπη που πηρες δεν συμψηφιζεται απο εραστη σε εραστη. Πρεπει το ολοκληρο να απαιτεις καθε φορα. Μη ξεγελαστεις μικρη μου.

Ξεκινησα ενα βιβλιο γραμμενο απο μια Κατερινα, αφιερωμενο σε μια Κατερινα, που εξιστορει την ιστορια απο δυο Κατερινες και μου το προσφερε μια αλλη γλυκια Κατερινα. Κοιτα να δεις ποσο μπορεις να ταυτιστεις απο την υπερβολη ενος ονοματος. Ψαχνω κομματια μου παντου. "Η ζωη ειναι ωραια....αλλά βαλε κι ενα ερωτηματικο" λεει η Κατερινα Αθανασιαδου. Για να δουμε...

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

ΕπιΚοινωνια


Καλημερα, καλημερα σε σενα που με διαβαζεις. Θα σου πω οτι σημερα ξυπνησα νωρις, ηπια το καφεδακι μου στο σπιτι, εκανα κι ενα τσιγαρο και μετα δεχθηκα την πρωτη καλημερα απο το μικρο μου κοριτσακι. Καθως εβγαζα την Φλαππυ τηλεφωνησε και ο Δ απο την Κωνσταντινουπολη για ευχες. Ξεκινησε ομορφα η μερα μου. Γεματη γεματη νιωθω.
Στο γραφειο εκανα ενα ζεστο καφεδακι και διαβασα τις ευχες που ηδη μου ειχαν αφησει οι πολυ πρωινοι μου φιλοι στο facebook. Την αγαπω αυτη την επικοινωνια.
Διαβαζα για τον ερωτα και τη σημασια του στη ζωη μας οσο περνουν τα χρονια, διαβαζα για την αναγκη μας να ξεχειλωνουμε τις γιορτες και για τα υπωνυμα της αληθειας. Πλουτος. Εναν εναν θα ηθελα να τους ειχα ολους απεναντι μου για να συζητησουμε, να ανταλλαξουμε αποψεις, να συμφωνησουμε, να διαφωνησουμε. Καπως ετσι λεω να την περασω σημερα. ΕπιΚοινωνωντας!


Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

στολιζουμε

Μεγαλη χαρα εχω. Αυριο θα κατεβασω τα χριστουγεννιατικα!!! Ελεγα να βαλω μονο λιγα αυτοκολλητα και φωτακια, οπως ειχα σκοπο να κανω το προηγουμενο Σ-Κ. Η μικρη ομως μου ζηταει να στολισουμε το δεντρο. Γιατι οχι λοιπον; Χθες ψωνισα τα ψωνια του Σαββατοκυριακου απο το σουπερ μαρκετ κι ετσι αυριο πρωι πρωι, θα παω να παρω μονο κρεας και ψωμακι και μετα θα ανεβω στην σοφιτα να βρω τα φωτακια, τα στολιδια, τα λαμπακια και ολη τη μαγεια των χριστουγεννων.
Χθες παρηγγειλα για δευτερη χρονια να μας ερθει γραμμα απο τον Αγιο Βασιλη, απο την Λαπωνια! Το κοστος ειναι 8 ευρω. Πολλα για ενα γραμμα. Και ειμαι σιγουρη σχεδον, οτι η μικρη δεν θα καταλαβαινε τη διαφορα αν το γραμμα ερχοταν απο το Κορδελιο και οχι απο την Λαπωνια. Ισως ομως καποια στιγμη παιξει τον ρολο του. Ισως προσθεσει λιγη μαγεια και οταν ξανανοιξει αυτα τα γραμματα μετα απο χρονια, ισως εχει σημασια γι'αυτην που ηρθε το γραμμα απο τοσο μακρυα μονο γι'αυτην. Ισως και οχι. Εγω παντως τα εδωσα τα 8 ευρω. Και φετος σκεφτηκα να φτιαξω κι ενα κουτι που θα μας στειλει ο Αγιος Βασιλης. Θα μας στειλει ο Αγιος Βασιλης τροφη για ταρανδους (να ριξουμε εξω απο την πορτα μας παραμονη πρωτοχρονιας), ο Ρουντολφ ενα κουδουνακι, τα ξωτικα θα μας στειλουν καραμελες και σοκολατακια και η Αγιο-Βασιλαινα θα μας στειλει ενα λαχταριστο μπισκοτακι!! Πηραμε κατι απιθανα κουτακια χθες για να βαλουμε μεσα αυτα τα μικρα δωρακια και ανυπομωνω να "λαβουμε" το πακετο απο τον Αγιο Βασιλη.
Την Κυριακη θα παμε γι' ακομη μια φορα τον Δ στο αεροδρομιο. Πολυ θα ηθελα μια φορα να παμε κρατωντας κι εγω και η μικρη τη δικη μας βαλιτσα. Για οπουδηποτε. Ενα ταξιδι με αεροπλανο οικογενειακως. Θα γινει κι αυτο καποτε. Μεχρι την Κυριακη θα γεμισουμε το σπιτι φωτακια και χρυσοσκονη. Να μας θυμαται με χριστουγενιατικο φοντο οσο θα λειπει. Κι απο Δευτερα ψαχνω να διαβασω ενα μαγικο βιβλιο. Ειμαι ετοιμη να χωθω σε παραλληλους κοσμους.
Θα εχω μεγαλη χαρα. Μη μου το χαλασεις. Αν εχεις διαθεση για γκρινια και μουτρα, γυρνα οπως εισαι και απομακρυνσου.

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

ομορφη βραδια


Δεν θυμαμαι ποσο καιρο ειχα να βγω μονη με φιλες. Με μαγεψε το περιβαλλον, η μουσικη, το κρασακι και η κουβεντουλα. Θα ηθελα να μην δουλευα την επομενη, ουτε να ειχα την μικρη μου σπιτι και να μπορουσα να χουζουρεψω αναπολωντας την ομορφη μουσικη και την γλυκια αυτη βραδια.

Β:   "Που θα ηθελες να κανεις πρωτοχρονια;"
Μ:   "Στην Νεα Υορκη"
Ε:    "Θα ψωφισεις απο το κρυο βρε χαζη τετοια εποχη"
Β:    "Μην την ακους κι εγω θα ηθελα να αλλαξω τον χρονο εκει καποτε. Να ειναι και τα παιδια μαζι.   Η Νεα Υορκη δεν συγκρινεται. Ολα τα αλλα ειναι χωριουδακια"
Κ:    "Εγω θα ηθελα σε καποια επαρχιακη πολη της Γερμανιας. Νεα Υορκη θα πηγαινα ανοιξη. Να περπατησω στα παρκα"
Ε:     "Εμεις θα παμε μαζι Νεα Υορκη ανοιξη, συμφωνω μαζι σου"



"Ακομη ενα μπρουσκο παρακαλω"

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

κουτση Δευτερα

Δυσκολο Σαββατοκυριακο. Εκανα την χαζομαρα κι εβαλα χαλασμενο γαλα στον καφε μου κι εβγαλα τα σωθικα μου το Σαββατο. Το απογευμα ηρεμησε λιγακι το πυρινικο εργοστασιο στο στομαχι μου, αλλα ενιωθα εξαντλημενη. Επινα υγρα, μου εκανε και λαπα ο Δ και οσο περνουσε η ωρα ενιωθα καλυτερα. Σκεφτομαι για ποσα χρονια θα μου το κοπαναει αυτο :) Εκεινος, ο,τι ειναι πανω απο 2 μερες στο ψυγειο, δεν το ακουμπαει (εκτος εξαιρεσεων) ενω εγω εχω φαει φαγητο και 4-5 ημερων και δεν παθαινω τιποτα. Μεχρι προχθες :) Την πατησα και καλα να παθω.
Κυριακη ο Δ δουλευε κι εγω ειχα το απογευμα παιδικο παρτυ με την μικρη. Το πρωι πηραμε την Φλαππυ και βγηκαμε μια βολτα μεχρι ενα χωριο εδω κοντα. Με ανανεωσε πολυ αυτη η βολτα. Το βραδυ στο παρτυ πιασαμε την ψιλη κουβεντουλα με τις μανουλες και επιστρεψαμε σπιτι στις 10:00. Εκανα ντουζακι την μικρη και την πηρε κατυθειαν ο υπνος. Ισα που προλαβαμε μια τηλεφωνικη καληνυχτα στον μπαμπα. Εμένα μετα, με επιασε βηχας και πηγε σχεδον 4 τα ξημερωματα μεχρι να καταφερω να κοιμηθω.
Σημερα με το ζορι την σηκωσα, φαγαμε πρωινο στον φουρνο και την πηγα σχολειο. Ο βηχας επιμενει κι εχω και λιγακι συναχι. Μια ομορφια δηλαδη. Φευγοντας θα παρω ενα κοτοπουλο να κανω μια σουπα κι ευχομαι να καταφερω να κοιμηθω καλα σημερα το βραδυ. Μονο που θα ευχομουν να ηταν αυριο Σαββατο. Να εβλεπα μια ωραια ταινια το βραδυ μεχρι να με παρει ο υπνος. Και ο Δ να μη δουλευε, να σηκωνοταν πρωι να βγαλει την Φλαππυ, να καθαρισει και να αναψει την σομπα, να ετοιμασει την μικρη κι εγω να κοιμαμαι κουκουλωμενη με το αγαπημενο μου παπλωμα μεχρι τις 10:00. Και μετα να με περιμενει ενα ζεστο τσαγακι με μελι και λεμονι και δυο κουταλιες κονιακ και να παιζει μουσικη το ραδιοφωνο, να μην ειναι ανοιχτη η τηλεοραση. Η μικρη να ζωγραφιζει διπλα μας κι εμεις να πινουμε το ροφημα μας και να μιλαμε. Δεν το χαρηκα το Σ-Κ οπως καταλαβες. Λες και το προσπερασα και σε δυο στιγμες βρεθηκα απο την Παρασκευη στην Δευτερα. Και την αγαπαω την Δευτερα. Ειδικα τη σημερινη. Εχει ωραιο αρωμα κι ας εχω συναχι και δεν μυριζω καλα. Αλλα Δευτερα διχως ενα Σαββατοκυριακο απο πισω στεκει; Δεν στεκει. Σαν να χανει λιγο απο την αιγλη της.
Η μικρη για πολλοστη φορα σημερα μου ζητησε να παμε Αρναια. Κατι εχω στο μυαλο μου. Σκεφτομαι οτι φετος της υποσχεθηκα οτι θα την παω και δεν υπαρχει περιπτωση να της υποσχεθω κατι και να μη γινει, το ξερεις.

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

πραγματικοτητα

Φτασαμε ξανα στην Παρασκευη. Εχω καταντησει να βιωνω τις εβδομαδες σαν αγωνες δρομου, με αφετηρια τη Δευτερα και τερματισμος την Παρασκευη. Χρηματα ερχονται και φευγουν, το στομαχι σφιγμενο με το αγχος να καταφερω να διευθετησω τις υποχρεωσεις μου. Τα Σαββατοκυριακα δεν καταφερνω να αφησω τις υποχρεωσεις εξω απο την πορτα. Πελαγωνω στη σκεψη οτι δεν αλλαζει κατι. Ολη την εβδομαδα δεν ειδα καθολου τον Δ. Φευγουμε οταν κοιμαται κι επιστρεφει οταν κοιμομαστε.
Την Τριτη μετα απο καποια δρομολογια για λογαριασμους και αλλες υποχρεωσεις, επιστρεφαμε σπιτι την ωρα που σουρουπωνε. Δεν εστριψα. Συνεχισα ευθεια και μπηκα σε εκεινον τον κακοτραχαλο χωματοδρομο που οδηγει στο πουθενα...σε ενα φραγμα. Φτασαμε καπου που ειχε ανοιγμα και κατεβηκαμε απο το αυτοκινητο. Ηθελε η μικρη να δει τη θεα! Ουτε δυο λεπτα μακρυα απο το σπιτι μας κι ενιωθα οτι ειμαι στην κορυφη του κοσμου. Το ειχα αναγκη. Αρχισαμε να φωναζουμε οσο πιο δυνατα μπορουσαμε και ψαχναμε την ηχω μας. Αδειασε ολη η ψυχη μου εκει. Φοβηθηκα οτι θα βαλω τα κλαμματα.
Βρηκαμε μια "σπηλια" και φτιαξαμε σεναρια με αγρια ζωα. Αρχισε να σκοτεινιαζει σιγα σιγα και μπηκαμε στο αυτοκινητο για την επιστροφη. Σε δυο λεπτα ημασταν σπιτι. Καθαρισα τη σομπα, αδειασα τη σταχτη κι ετοιμαζομουν να αναψω φωτια οταν χτυπησε το τηλεφωνο.

Ν: Ερχεστε για καφεδακι; Μονη ειμαι κι εγω.
Κ: Φτιαξε καφε, ερχομαστε

Επαιξε η μικρη με τα παιδια κι εμεις αγκαλιαζαμε τις ζεστες κουπες με τον καφε και ζεσταιναμε και τις στιγμες μας.
Κρυβει θυσαυρους η καθημερινοτητα. Κατι τετοιες στιγμες που δινουν γευση σε ολη τη μερα και δυναμη για ενα ακομη δυσκολο αυριο.
Θα το παλεψουμε το κακο. Ειναι μωρε τοσο μεταιωρα ολα που δοκιμαζονται οι αντοχες μου συνεχεια.
Τα πρωτα χριστουγεννιατικα θα ξεγλιστησουν απο τις κουτες αυτη την Κυριακη και θα παρουν θεση στις τζαμαριες του σπιτιου. Αν βρω κουραγιο να ανεβω στη σοφιτα ισως ξεπεταχτουν και λιγα φωτακια εδω κι εκει. Ο Michael Buble παιζει ασταματητα απο το πρωι.

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014

μετριοτητα

Τελικα την Παρασκευη δεν την εσωσα. Μεχρι το βραδυ προσπαθουσα. Τιποτα. Ελαχιστα χρωματα στον καμβα. Ξαπλωσα ταλαιπωρημενη κι ενας βηχας δεν με αφησε να κοιμηθω ολο το βραδυ. Αν δεν κοιμηθω καλα το βραδυ, σερνομαι την επομενη μερα. Σαν αφορτιστο κινητο. Κανω ενα εκνευριστικο "μπιπ-μπιπ" ολη μερα επειδη χρειαζομαι να με φορτισεις. Και ειχα και το δωματιο την μικρης να μου μυριζει εμετιλα, οσο κι αν ετριβα το χαλι. Αλλαξαμε χαλι και ησυχασα.
Το σκεφτηκα καλυτερα. Επρεπε να βρω τα ομορφα. Ξεκινησα με την σκεψη οτι ηταν πολυ γλυκο που προσπαθουσα ολη την Παρασκευη να χρωματισω την μερα μου. Αντι να παραιτηθω, οπως συνηθιζω τετοιες μερες, με την δικαιολογια οτι ειναι μια αναποδη ημερα και δεν αλλαζει αυτο. Δεν τα καταφερα, αλλά δεν αφεθηκα. Καθε υποχρεωση φανταζε με βουνο ολο το Σ-Κ. Εκανα τα απαραιτητα κι αυτα χωρις πολυ συναισθημα μεσα τους. Εκρυβε λιγη χαρα η μετριοτητα μου. Τη χαρα της ησυχης καθημερινοτητας που δεν χρειαζοταν να ειμαι τελεια για κανεναν. Το αποτυχημενο αλμυρο μου κεικ αρεσε πολυ στον Δ. Ξαπλωσα το βραδυ και δυο ερωτησεις βουιζαν στα αφτια μου. Δυο ερωτησεις που θα πρεπει να απαντησω στην μικρη μου συντομα με πραξεις. Ευτυχως που εχω στην ζωη μου και την μικρη που βλεπει καθαρα και αυστηρα τις αληθειες και μου τις δειχνει. Ειναι σπουδαια πυξιδα τα παιδια. Σπουδαιο φως.

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

προσπαθεια

Πεμπτη 06-11

Χθες πηγαμε σε παιδικο παρτυ. Πρωτη φορα για εμας να παμε σε παρτυ καθημερινη μερα της εβδομαδας. Μου αρεσε πολυ. Εχουμε ηδη καταφερει μια οικιοτητα οι περισσοτερες μαμαδες και μπαμπαδες που βρισκομαστε καθημερινα να αφησουμε και να παρουμε τα μικρα μας. Ειναι και μια κοπελα που, ενω μιλαμε συχνα, εχω αμελησει να ρωτησω το ονομα της, που μου αρεσει πολυ. Εχει μια ηρεμια, μια συγκρατημενη ομορφια. Η μικρη μου επαιξε, ετρεξε και δηλωσε οτι περασε πολυ ωραια. Λογω της ημερας, ο παιδοτοπος δεν ειχε πολυ κοσμο και τα παιδια ευχαριστηθηκαν περισσοτερο ολα τα παιχνιδια.
Το μεσημερι με ειχε συγχισει ο τεχνικος του aircondition και μετα, μεχρι το παρτυ, ημουν λιγακι στο τρεξιμο. Η ατμοσφαιρα στο παρτυ με χαλαρωσε πολυ και με ξεκουρασε! Επιστρεψαμε αργα, καναμε ντουζακι, διαβασαμε τα παραμυθια μας και κοιμηθηκε στο πενταλεπτο το Ισμηνελι μου. Σκεφτομουν τα χριστουγεννα. Θα πρεπει ενα ολοκληρο Σαββατοκυριακο να αφιερωσω μονο στον στολισμο. Περσι προσπαθουσα να τα κανω λιγο τη μια μερα, λιγο την επομενη και τελικα δεν εβαλα οσα φωτακια ηθελα. Ζητησα βοηθεια απο τους φιλους στο facebook και η λιστα μου για το advent calendar μεγαλωνει. Θα ειναι μαγικα αυτα τα χριστουγενα!!

Παρασκευη 07-11

Η καλη μερα απο το πρωι φαινεται. Μολις ηπιε το γαλα της η Ισμηνη μου, την επιασε βηχαλακι, με αποτελεσμα να κανει εμετο ολο το γαλα της πανω στα ρουχα μου,στο χαλι και στην πολυθρονα στο δωματιο της. Και φυσικα αυτα συμβαινουν οταν ηδη εχεις περασει ενα ανησυχο βραδυ. Καθαρισα το χαλι, αλλαξα ρουχα, εκανα ντουζακι την μικρη και ετοιμαστηκαμε να βγαλουμε την Φλαππυ και να παμε σχολειο. Επιστρεφοντας εστριψα για Θερμη. Ενας καφες στο καινουριο γραφειο της Νικολ ειναι ο,τι ακριβως χρειαζομουν. Καπως επρεπε να αλλαξω ροτα στην μερα μου.
Γυρισα στο γραφειο κι εφτιαξα ενα ζεστο καφεδακι. Θα βαλω και χριστουγεννιατικα. Τον Michael Buble μαλλον. Ο,τι χρειαστει για να μην αφεθω στην αναποδια της μερας. Ολα θα πανε καλα. Μεχρι το βραδυ θα εχουν χωρεσει ολα τα φθινοπωρινα χρωματα στις ωρες μου. Θελω τοσο πολυ να χιονισει φετος!!

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

εχω χρονο

Ακουω μανουλες πελαγωμενες στους ρυθμους της εποχης. "Δεν εχω χρονο" "Τρεχω σαν τρελλη" ειναι οι κλασσικες ατακες. Θυμαμαι και την Τζενη στο τελευταιο ποτακι που ηπιαμε, να δηλωνει οτι δεν θελει να κανει παιδια, επειδη της αρεσει η ελευθερια που εχει τωρα με τον Δ της. Βγαινουν συχνα, κανουν ταξιδακια και δεν περιοριζεται το προγραμμα της απο κατι άλλο, περαν της δουλειας. Τι να της πω; "Κανε παιδι, μη φοβασαι, τιποτα δεν θα αλλαξει" ; Ολα αλλαζουν. Ουτε να μυθοποιησω στο μυαλο της την οικογενεια ηθελα. Της ειπα μονο οτι τις οικογενειες τις κανουμε εμεις. Να μην ακουει αλλες μανουλες. Οταν, και αν, κανει ποτε οικογενεια η Τζενη, θα ειναι πολυ διαφορετικη απο την δικη μου και απο τις οικογενειες που γνωριζω. Θα εχει το δικο της προσωπικο αρωμα. Οπως και η δικη μου οικογενεια.
Πριν λιγες μερες μια φιλη, η Μ, σε μια συναντηση μας στενοχωριοταν που εχει γεμισει υποχρεωσεις και δεν εχει χρονο για τιποτα. Κι ακομη και πραγματα που απολαμβανε, τα βγαζει τωρα απο τη ζωη της. Και μια άλλη πιο ωριμη φιλη μας, ειπε "Ετσι ειναι η ζωη σημερα κοριτσια. Παρτε το αποφαση". Τι να παρουμε αποφαση; Εγω εχω χρονο. Σιγουρα αν μου ζητησεις να παμε για καφε ετσι ξαφνικα ή θελησεις να φυγουμε Σαββατοκυριακο, κατα πασα πιθανοτητα θα σε απογοτευσω. Αλλα μεσα στην καθημερινοτητα μου εχω χρονο. Εχω 2 ωρες σχεδον τρια μεσημερια της εβδομαδας και τα βραδια η μικρη κοιμαται απο τις 8:30. Αν κανω 2-3 δουλιτσες, κατα τις 9:30 τελειωνω και καθομαι. Και οχι, τα μεσημερια μου τα ξοδευω με μεγαλη φειδω. Μονο καποιες Παρασκευες μεσημερια στερουμαι το κρεββατακι μου για να συναντησω καποιους φιλους που απολαμβανω πολυ τις συζητησεις μας. Διαφορετικα, επιλεγω το μαξιλαρι μου. Αγαπω πολυ τον υπνο. Τουλαχιστον δυο μεσημερια την εβδομαδα κοιμαμαι μια ωριτσα. Μεσημεριανη σιεστα.
Η εκφραση "εχω χρονο", σιγουρα δεν σημαινει οτι υπαρχει κενος χρονος που πρεπει να γεμισει. Αυτος ο χρονος παραμενει κενος με αρκετη προσπαθεια, για να εχω παντα χρονο. Δεν ειμαι απο τις γυναικες που θα μπορουσα να τρεχω ολη μερα. Θελω να τα κανω με την ησυχια μου ολα. Η ζωη μου τα φερε ετσι μεχρι τωρα, που τα καταφερνω. Με εξωτερικη βοηθεια φυσικα.
Κι ετσι, αυτο το Σ-Κ σκαλισα την κολοκυθα που μας πηρε η αδερφη μου, εκανα κεικ, μαγειρεψα, συμμαζεψα, καθαρισα τα μπανια, τελειωσα ενα ακομη μερος απο τα "χειμερινα-καλοκαιρινα" (τα κανω με δοσεις φετος), εβαλα 4-5 πλυντηρια και τακτοποιησα και λιγο κατι συρταρια στην κρεββατοκαμαρα, οταν επαιζε η μικρη με την φιλη της στο παιδικο, διπλα. Αρκετα πραγματακια δηλαδη. Γιατι υπαρχουν και Σαββατοκυριακα που φευγουν χωρις να εχω κανει τι-πο-τα, περα απο ταισμα-ντυσιμο-μπανιαρισμα και παραμυθια στην μικρη.
Την Κυριακη το βραδακι, κατα τις 9:30 που ειχε κοιμηθει η Ισμηνη, κατεβηκα στην κουζινα και ενιωθα να ποναει ολο μου το κορμι. Λιγο απο την κουραση, λιγο απο μια ιωση που με φλερταρει, λιγο απο την περιοδο μου, ηρθα κι εξαντληθηκα. Χωθηκα στον καναπε λοιπον και μεχρι τις 11:30 που ανεβηκα να κοιμηθω χαζεψα λιγο για τις τραγωδιες στην δεκαετια του '90 σε ενα καναλι, σερφαρα λιγακι να βρω καποιο κινητο που θελω να αγορασω και πηγα και χωθηκα κατω απο το παπλωμα μου. Και οσο υπαρχει χρονος τα βραδια για λιγη χαλαρωση στον καναπε και εναν καλο υπνο, θα δηλωνω οτι εγω μαγικα καταφερνω κι εχω χρονο ;)
Αντε να ψαξω να κατεβασω το frozen τωρα. Μια ταινια που μου ειπαν οτι μαλλον θα αρεσει στην μικρη μου.