Περασαν οι πεντε μερες , γυρισαμε σπιτι κι ανεβηκα κατευθειαν πανω με το μωρο, το εβαλα μπρουμιτα στο μπρατσο μου και κατω απο τον νεροχυτη να το πλυνω επειδη ειχε κανει κακα. Λες και το ειχα ξανακανει ενα εκατομμυριο φορες. Ενταξει, το κοριτσακι γιουχου τελικα ηταν πολυ καταλληλο για να γινει μαμα. Σκεψη της στιγμης. Με επαρση, συμφωνω. Μα αυτη η σκεψη δεν μου εχει φυγει εκτοτε. Κι οσο περνουν τα χρονια πιστευω ολο και βαθυτερα οτι ηταν η καταλληλη στιγμη να γινω μαμα τοτε και η Ισμηνη ειναι ο πρωτος ανθρωπος στον κοσμο που πιστεψε τοσο πολυ σε μενα και γιναμε μια πολυ δυνατη ομαδα.
Η Ισμηνη αγαπαει τα ζωα. Ολα τα ζωα. Λυπαται τον κακο λυκο που μενει νηστικος και ακομη και τα κακα ζωακια στο παιχνιδι της, γινονται στο τελος καλα. Θελει να μαζεψουμε ολα τα αδεσποτα ζωακια και θελει να παρουμε κι ενα γατακι και να μαθουμε την Φλαππυ να μην το κυνηγαει. Οταν μου δινει ενα ζωακι για να παιξω μαζι της και με ενημερωνει οτι θα ειναι το "κακο" ζωακι, με ρωταει αν με πειραζει. Καποιο μηνυμα μαλλον της ειχα περασει λαθος και νομιζει οτι δεν θελω την υπαρξη του κακου. Εκπαιδευομαι να της μαθω οτι χωρις κακο δεν υπαρχει καλο.
Ειναι εντυπωσιακο ποσο υπαιτιοι ειμαστε για την συμπεριφορα των παιδιων μας.
.....συνεχιζεται
Της έτυχε της Ισμήνης ένα άτομο με όμορφη ψυχή λοιπόν. Που τα καταφέρνει και σε κάτι πρακτικά θέματα, όπως το μωρουδιακό πλύσιμο στο νιπτήρα :) Μεγαλώνεις ένα τρυφερό πλάσμα Κατερίνα μου! Πολλά φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφακι μου εχει και τις αναποδες στιγμες της. Θα αναφερθω παρακατω σ'αυτες :) Αλλα οπως και να εχεις, μεγαλωνω μια τρυφερη ψυχουλα κι ελπιζω να κανω καλη δουλεια, οπως ελπιζουμε ολες μας :)
ΔιαγραφήΚαλη σου μερα!!
να το χαιρεσαι το κοριτσάκι σου γλυκεία μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστω :)
Διαγραφήκαλημερααα
Περιμένω να διαβάσω τη συνέχεια. Και χαίρομαι για την ευαισθησία σου και τις ερμηνείες σου στα μηνύματα που σου στέλνει η Ισμήνη. :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή[Μια μικρή σημείωση. Γράφεις: "πόσο υπαίτιοι είμαστε για τη συμπεριφορά των παιδιών μας". Και σκέφτομαι ότι η λέξη "υπαίτιοι" συνδέεται με κάτι κακό, ένα σφάλμα, λόγου χάρη. Αλλά η συμπεριφορά των παιδιών μας (σας, δηλαδή - μας, σε αρκετό καιρό ακόμη, νομιζω ;-) ) μπορεί κάλλιστα να είναι ένα θαυμάσιο επίτευγμά μας, να είναι, δηλαδή, το θετικότατο αποτέλεσμα μιας εξαιρετικής διαπαιδαγώγησης.] :-)
φιλεναδα δεν εχεις αδικο, φυσικα και παιζουμε σημαντικο ρολο και στα ομορφα που καλλιεργουμε σ'αυτες τις τρυφερες ψυχες :) Ειχα στο μυαλο μου καποια αναποδα της ομως γι'αυτο εγραψα υπαιτιοι χαχα :)
ΔιαγραφήΗ συνεχεια σε λιγακι :)
καλημερααααα
Κατερίνα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήείσαι φτιαγμένη για να είσαι μαμά για δύο λόγους: πρώτον, έχεις πολλή αγάπη να δώσεις σε ένα πλάσμα (και σε πολλούς ανθρώπους, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) και δεύτερον, ψάχνεσαι σχετικά με το ρόλο σου αυτόν, διαβάζεις, αναρωτιέσαι πώς να βάλεις όρια κτλ. Είσαι φτιαγμένη από την ψυχή σου, από το είναι σου. Τα υπόλοιπα πρακτικά θέματα μπορούν να μοιραστούν και σε άλλους. Αυτή είναι η δική μου γνώμη.
Φιλιά!
Νατάσσα Μαν.
Θα ήθελα να προσθέσω ότι, ενώ βάζεις τα όρια και δεν επιτρέπεις τη χαλαρότητα/ ασυδοσία, δεν είσαι υστερική/ υπερπροστατευτική κτλ. Αυτό το θεωρώ βασικό, γιατί βλέπω γύρω μου πολλές μαμάδες να είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ίδια
Νατασσα μου
Διαγραφήμε βλεπεις με πολυ ομορφα ματια και μου αρεσει αυτο που βλεπεις πανω μου :) Προσπαθω μωρε. Δεν αγχωνομαι και πολυ γι'αυτα τα θεματα. Οχι επειδη δεν τα θεωρω σημαντικα, απλα με κουραζουν λιγακι οι συχνες "μαμαδοσυζητησεις".
Διαβαζω το βιβλιο του Γιωσαφατ Ματθαιου "Μεγαλωνοντας μεσα στην ελληνικη οικογενεια". Ειναι σημεια που με εκνευρισε ο τυπος :) Εξακολουθω ομως να τον θεωρω κορυφαιο παιδοψυχιατρο. Και μου άλλαξε και αποψη για ενα θεμα. Εμαθα απο αυτον ποσο σημαντικο ειναι να μενει η μαμα με το μωρο τον πρωτο χρονο της γεννησης του. Εγω στις 2 εβδομαδες πηγα στη δουλεια. Το να καθομαι ενα χρονο ειναι ουτοπικο αλλα τελικα θα το ηθελα. Ενω μεχρι πριν λιγες μερες, θα σου ελεγα οτι 3-4 μηνες νομιζω ειναι αρκετοι να μεινεις με το μωρο και μετα να γυρισεις στη δουλεια. Αναθεωρησα :)
Καλημερα ομορφη!!