Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

εγω, μαμα

Τη στιγμη που εγινα μαμα, νομιζω εβαλα λιγακι αντανακλαστικα τα κλαμματα οταν ακουσα τη φωνη της. Οχι, δεν ειχα νιωσει ακομη κανενα δεσιμο με αυτο το μωρο. Αλλά δεν ειναι και λιγο πραγμα να βγαζεις 3 κιλα μεσα απο την κοιλια σου. Τα πρωτα βραδυα εκλαιγα πολυ. Οι ορμονες μου ειχαν τρελλαθει τελειως. Στην κλινικη μου εφερναν το μωρο στο δωματιο και αναρωτιομουν τι αραγε να περιμενει αυτο το πλασματακι απο εμενα. Νιωθει αραγε τι ατομο του ετυχε για μαμα;
Περασαν οι πεντε μερες , γυρισαμε σπιτι κι ανεβηκα κατευθειαν πανω με το μωρο, το εβαλα μπρουμιτα στο μπρατσο μου και κατω απο τον  νεροχυτη να το πλυνω επειδη ειχε κανει κακα. Λες και το ειχα ξανακανει ενα εκατομμυριο φορες. Ενταξει, το κοριτσακι γιουχου τελικα ηταν πολυ καταλληλο για να γινει μαμα. Σκεψη της στιγμης. Με επαρση, συμφωνω. Μα αυτη η σκεψη δεν μου εχει φυγει εκτοτε. Κι οσο περνουν τα χρονια πιστευω ολο και βαθυτερα οτι ηταν η καταλληλη στιγμη να γινω μαμα τοτε και η Ισμηνη ειναι ο πρωτος ανθρωπος στον κοσμο που πιστεψε τοσο πολυ σε μενα και γιναμε μια πολυ δυνατη ομαδα.
Η Ισμηνη αγαπαει τα ζωα. Ολα τα ζωα. Λυπαται τον κακο λυκο που μενει νηστικος και ακομη και τα κακα ζωακια στο παιχνιδι της, γινονται στο τελος καλα. Θελει να μαζεψουμε ολα τα αδεσποτα ζωακια και θελει να παρουμε κι ενα  γατακι και να μαθουμε την Φλαππυ να μην το κυνηγαει. Οταν μου δινει ενα ζωακι για να παιξω μαζι της και με ενημερωνει οτι θα ειναι το "κακο" ζωακι, με ρωταει αν με πειραζει. Καποιο μηνυμα μαλλον της ειχα περασει λαθος και νομιζει οτι δεν θελω την υπαρξη του κακου. Εκπαιδευομαι να της μαθω οτι χωρις κακο δεν υπαρχει καλο.
Ειναι εντυπωσιακο ποσο υπαιτιοι ειμαστε για την συμπεριφορα των παιδιων μας.



.....συνεχιζεται

9 σχόλια:

  1. Της έτυχε της Ισμήνης ένα άτομο με όμορφη ψυχή λοιπόν. Που τα καταφέρνει και σε κάτι πρακτικά θέματα, όπως το μωρουδιακό πλύσιμο στο νιπτήρα :) Μεγαλώνεις ένα τρυφερό πλάσμα Κατερίνα μου! Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφακι μου εχει και τις αναποδες στιγμες της. Θα αναφερθω παρακατω σ'αυτες :) Αλλα οπως και να εχεις, μεγαλωνω μια τρυφερη ψυχουλα κι ελπιζω να κανω καλη δουλεια, οπως ελπιζουμε ολες μας :)

      Καλη σου μερα!!

      Διαγραφή
  2. να το χαιρεσαι το κοριτσάκι σου γλυκεία μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Περιμένω να διαβάσω τη συνέχεια. Και χαίρομαι για την ευαισθησία σου και τις ερμηνείες σου στα μηνύματα που σου στέλνει η Ισμήνη. :-)

    [Μια μικρή σημείωση. Γράφεις: "πόσο υπαίτιοι είμαστε για τη συμπεριφορά των παιδιών μας". Και σκέφτομαι ότι η λέξη "υπαίτιοι" συνδέεται με κάτι κακό, ένα σφάλμα, λόγου χάρη. Αλλά η συμπεριφορά των παιδιών μας (σας, δηλαδή - μας, σε αρκετό καιρό ακόμη, νομιζω ;-) ) μπορεί κάλλιστα να είναι ένα θαυμάσιο επίτευγμά μας, να είναι, δηλαδή, το θετικότατο αποτέλεσμα μιας εξαιρετικής διαπαιδαγώγησης.] :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. φιλεναδα δεν εχεις αδικο, φυσικα και παιζουμε σημαντικο ρολο και στα ομορφα που καλλιεργουμε σ'αυτες τις τρυφερες ψυχες :) Ειχα στο μυαλο μου καποια αναποδα της ομως γι'αυτο εγραψα υπαιτιοι χαχα :)

      Η συνεχεια σε λιγακι :)

      καλημερααααα

      Διαγραφή
  4. Κατερίνα μου,
    είσαι φτιαγμένη για να είσαι μαμά για δύο λόγους: πρώτον, έχεις πολλή αγάπη να δώσεις σε ένα πλάσμα (και σε πολλούς ανθρώπους, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) και δεύτερον, ψάχνεσαι σχετικά με το ρόλο σου αυτόν, διαβάζεις, αναρωτιέσαι πώς να βάλεις όρια κτλ. Είσαι φτιαγμένη από την ψυχή σου, από το είναι σου. Τα υπόλοιπα πρακτικά θέματα μπορούν να μοιραστούν και σε άλλους. Αυτή είναι η δική μου γνώμη.

    Φιλιά!
    Νατάσσα Μαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα ήθελα να προσθέσω ότι, ενώ βάζεις τα όρια και δεν επιτρέπεις τη χαλαρότητα/ ασυδοσία, δεν είσαι υστερική/ υπερπροστατευτική κτλ. Αυτό το θεωρώ βασικό, γιατί βλέπω γύρω μου πολλές μαμάδες να είναι.

    Η ίδια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νατασσα μου

      με βλεπεις με πολυ ομορφα ματια και μου αρεσει αυτο που βλεπεις πανω μου :) Προσπαθω μωρε. Δεν αγχωνομαι και πολυ γι'αυτα τα θεματα. Οχι επειδη δεν τα θεωρω σημαντικα, απλα με κουραζουν λιγακι οι συχνες "μαμαδοσυζητησεις".
      Διαβαζω το βιβλιο του Γιωσαφατ Ματθαιου "Μεγαλωνοντας μεσα στην ελληνικη οικογενεια". Ειναι σημεια που με εκνευρισε ο τυπος :) Εξακολουθω ομως να τον θεωρω κορυφαιο παιδοψυχιατρο. Και μου άλλαξε και αποψη για ενα θεμα. Εμαθα απο αυτον ποσο σημαντικο ειναι να μενει η μαμα με το μωρο τον πρωτο χρονο της γεννησης του. Εγω στις 2 εβδομαδες πηγα στη δουλεια. Το να καθομαι ενα χρονο ειναι ουτοπικο αλλα τελικα θα το ηθελα. Ενω μεχρι πριν λιγες μερες, θα σου ελεγα οτι 3-4 μηνες νομιζω ειναι αρκετοι να μεινεις με το μωρο και μετα να γυρισεις στη δουλεια. Αναθεωρησα :)

      Καλημερα ομορφη!!

      Διαγραφή