Η αληθεια ειναι οτι φετος στολισαμε πιο νωρις απο καθε αλλη φορα. Περσι μετακομισαμε Δεκεμβρη στο καινουριο σπιτι και ο στολισμος μας περιοριστηκε μονο σε ενα δεντρο και για στολιδια λιγες χριστουγεννιατικες καρτες. Φετος βγαλαμε ο,τι χριστουγεννιατικο υπηρχε στις κουτες. Η Ισμηνη ειχε καλη διαθεση, οι λιγες μερες που καταφεραμε να παμε Ελλαδα μας εκαναν πολυ καλο. Κι ετσι, αρχες Νοεμβρη το σπιτι γεμισε χρυσοσκονη και λαμπιονια. Ακομη και για μενα, που αγαπω τα Χριστουγεννα, μου φανηκε λιγο ακαιρο. Πολυ νωρις βρε παιδι μου. Χαλαλι ομως. Οσο περνουν οι μερες τα χαιρομαι τα φωτακια.
Οι Τριτες εχουν γινει οι αγαπημενες μου μερες. Εχει αναλαβει μια αλλη μαμα να πηγαινοφερνει την Ισμηνη τις Τριτες στο σχολειο, ο Δημητρης παιρνει το αυτοκινητο και πηγαινει στη δουλεια και μενω μονη στο σπιτι. Τις τελευταιες Τριτες ειχα πολλες δουλειες στο σπιτι. Αυριο ομως θα φαω πατατακια και θα δω χριστουγεννιατικη ταινια στο Hallmark. Οπως καποια Χριστουγεννα καποτε στο ιατρειο. Χαζομαρες θα μου πεις. Ναι ειναι. Υπεροχες χαζομαρες που με κανουν να ζω σε παραμυθι. Τα δικα μου "αρλεκιν". Ανυπομωνω...
Ως τοτε ομως εχω αποβλακωθει με σημειωσεις γερμανικων. Ολη μερα σημερα παλευω να θυμαμαι τα ομαλα και ανωμαλα ρηματα. Τα συνθετα χωριζομενα και μη χωριζομενα και καποια ανωμαλα. Πολυ με δυσκολευουν. Νιωθω οτι μαθαινω γραμματικα φαινομενα, γινονται ολα ενα κουβαρι στο μυαλο μου και δεν χρησιμοποιω τιποτα. Εχω μεινει στις μικρες προτασεις με υποκειμενο+ρημα+αντικειμενο. Συχνα απογοητευομαι με τα γερμανικα. Ως το βραδυ θα τα μαθω. Ξανα και ξανα, ως το σημειο που απο την κουραση αρχιζουν να μοιαζουν με κινεζικα.
Στη Γερμανια το κλεισιμο το ειναι μερικο. Πηγαινοφερνω την Ισμηνη σχολειο και ο Δημητρης εξακολουθει να πηγαινει δυο φορες την εβδομαδα στο γραφειο. Φοβαμαι λιγακι. Οχι τοσο για τον ιο, επειδη προσεχουμε αρκετα. Οσο για τις συνεπειες. Αυτη η κατασταση τα κανει ολα να φαινονται μακρυνα. Τους γονεις, συγγενεις και φιλους στην Ελλαδα, καποιο ταξιδι, την περιπτωση να βρω δουλεια, το να ξεκινησω εντατικα γερμανικα μαθηματα. Ολα μοιαζουν απιαστα.
Καλο μου εκαναν λοιπον τα λαμπιονια. Φωτιζουν τις σωστες γωνιες να μη πεφτω στα σκοταδια μου. Καθολου δε θελω να σταματησω να σου γραφω και να ξαναδιαβασω γερμανικα. Πρεπει ομως. Για να ειμαι ελευθερη αυριο να δω την ταινιουλα μου.
Bis bald
