Χθες με επιασε και πετουσα ολη τη σαβουρα που μαζευω ανα διαστηματα. Εχω χρονια να κανω ξεκαθαρισμα. Τουλαχιστον 4μιση, οσο ειναι η Ισμηνη. Κουτια απο κινητα που δεν υπαρχουν πια, καλαμακια κομμενα που επαιζε η Ισμηνη μικρη, άλλα κουτια με την κλασσικη δικαιολογια "μηπως χρειαστουν καποια στιγμη", κορδελες τσαλακωμενες, περιοδικα μαγειρικης του 1990 που δεν εχουν χρησιμοποιηθει ποτε, σπασμενα κομματακια απο παιχνιδια της μικρης, χαλασμενες ομπρελες, ενα ξεσκονοπανο με πουπουλα που μαδαει και δεν το χρησιμοποιω ποτε, κατι αλλα μικρα μεταλλικα ραφακια που δεν χωρανε ουτε μια βουρτσα παιδικη πανω, καμια εικοσαρια βαζακια διαφορων μεγεθων απο παλιες μαρμελαδες, μπαχαρικα κτλ, παγουρια του jumbo και χιλιες αλλες αηδιες "μηπως χρειαστουν καποια στιγμη". Πεταμα ολα.. Πολλες φορες θα ηθελα να υπηρχε ενα κοντεινερ απεξω, απο αυτα που χρησιμοποιουν για τα μπαζα στις οικοδομες, για να πεταξω ολα αυτα που σκεφτομαι πως θα κουβαλησω μεχρι τα σκουπιδια επειδη ειναι ειτε βαρια, ειτε ογκωδη. Θελω χωρο, θελω φως. Δεν μπορω να γινεται ο κακος χαμος και να πεφτω συνεχως πανω σε αντικειμενα που δεν χρησιμοποιουνται. Πεταμα ολα. Το Σαββατοκυριακο θα πεταξω το μισο σπιτι. Θα μεινει μονο ο,τι χρησιμοποιουμε. Ολα τα άλλα δρομο. Και στις ντουλαπες θα μεινουν κρεμασμενα μονο τα ρουχα που φοραω. Ολα τα άλλα θα φυγουν. Χθες καθαριζα καποιες γωνιες κι ενω γεμισα μια μεγαλη σακουλα σκουπιδιων για πεταμα, δεν φαινεται καμια αλλαγη στο σπιτι. Αλλή μια φορα με ειχε πιασει τετοιο ξεκαθαρισμα. Οταν μετακομιζαν οι γονεις μου απο το πατρικο μας σπιτι. Πως να αδειασεις ενα σπιτι μετα απο 30 χρονια ζωης!. Γυρισα και πεταξα τη μιση ζωη μου. Φωτογραφιες, παλια αναμνηστικα, αχρηστα ρουχα , αξεσουαρ, τσαντες, κορνιζες, φωτιστικα μικρα, παλιες συσκευες χαλασμενες και ο,τι ρημαζει ο χρονος, αλλα εμεις δε λεμε να αποχωριστουμε. Κι ενω πιστευα οτι θα νιωσω θλιψη, εγινε ακριβως το αντιθετο φιλε μου. Ενιωσα ανακουφιση. Ενιωσα λες και συμμαζεψα τα σπλαχνα μου και χωρανε επιπλεον ζωτικα οργανα μεσα μου. Εκανα χωρο στη ζωη.
Εκτοτε δεν κλειδωνω αναμνησεις σε αντικειμενα αλλα σε αρωματα, μελωδιες και εικονες. Για την μικρη κραταω λιγα πραγματα. Δεν εχω κρατησει ουτε τουφιτσα απο τα μαλλια της, ουτε εχω σκοπο να κρατησω δοντακια. Κι αυτα που κραταω ειναι μικρες αναμνησεις, μηπως εκεινη δεν ειναι σαν εμενα και εχει την αναγκη καποια στιγμη, χειροπιαστο το παρελθον της. Αλλιως δεν ξερω αν θα κρατουσα τιποτα. Μονο φωτογραφιες, βιντεακια και ισως καποια αγαπημενα μου ρουχαλακια της. Θελω σε ενα κουτι να χωρανε οι αναμνησεις, οχι σε μια ολοκληρη σοφιτα. Να υπαρχει παντα χωρος για το τωρα. Φυλακιζεται το χθες στην μνημη κι αν μας απατα καμια φορα, υπαρχει λογος.
Δεν ξερω αν συμβαινει σε πολλους ή ειμαι απο τις εξαιρεσεις σ'αυτο τον τομεα. Συνηθως, νομιζω,
καποιος ειναι απο νεαρη ηλικια ρομαντικος και του αρεσει να κραταει αναμνηστικα και να φυλαει πολυτιμα το παρελθον του και μενει ετσι μια ζωη. Εγω σε πολλα, ειμαι μια άλλη. Αλλη ημουν πριν καποια χρονια κι άλλη τωρα. Και οχι με την εννοια της εξελιξης, αλλά με την ενοια της μεταλλαξης. Φυσικα και υπαρχουν καποια χαρακτηριστικα μου που παραμενουν διαχρονικα στον χρονο. Αλλα δεν μπορω να ειμαι σιγουρη ουτε γι'αυτα πια. Ισως του χρονου γδυθω και απο αυτα.
Ξεκαθαρισματα λοιπον. Εφοδιαστηκα σακουλες σκουπιδιων και βαζω ο,τι χαλαει την αισθητικη μου.
Κατερινιώ μου καλησπέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως άντεξες 4μιση χρόνια? Αυτή την δουλειά την κάνω 3 φορές το χρόνο,Σεπτέμβρη-Γενάρη-Ιούνη, είναι που αλλάζει νούμερα η κόρη μου, είναι που δεν έχω μεγάλη αποθήκη και είναι απαραίτητο. Κι όντως με αναζωογονεί, και νιώθω ότι παίρνει αέρα ο χώρος...Αλλά βρε Κατερίνα μου, μην τα πετάς...Κάποιος θα τα χρειάζεται. Την τελευταία φορά έδωσα 3 μεγάλες κούτες που συγκέντρωσα μαζί με την αδερφή μου, στην Αρσις http://arsiskozanis.blogspot.gr/ μια εθελοντική ομάδα που βοηθάει κι εκπαιδεύει παιδιά και γονείς Ρομά. Είμαι σίγουρη πως και στην πόλη σου υπάρχουν τέτοιες "δράσεις" και εθελοντικές ομάδες που θα΄ρθουν στο χώρο σου και θα πάρουν ότι για σένα είναι άχρηστο μα για κάποιους άλλους απαραίτητο.
΄Οσο για τα αναμνηστικά...διάβασες την άποψη μου, στο blog...
Ο κάθε άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά, έχω κρατήσει πολλά πράγματα από το παρελθόν μου, το πιο διασκεδαστικό είναι ένα σπιράλ τετράδιο που΄χει μέσα του σημειώματα που μου άφηναν στην πόρτα όταν ήμουν φοιτήτρια...δεν υπήρχαν κινητά για να συνεννοηθούμε (τόσο παλιά!).
Και θα σου πω άλλη μια αλήθεια, με πειράζει πολύ που η μαμά μου, δεν κράτησε πέρα από μερικές σκόρπιες φωτογραφίες τίποτα από την παιδική μου ηλικία..
Πολύ χώρο έπιασα πάλι...Σε φιλώ, φαντάζομαι πως το Ισμηνάκι είναι καλύτερα, ε?
**Αννιώ**
Αννιω μου πολυτιμη
Διαγραφήφυσικα και υπαρχουν τετοιες δρεσεις στην Θεσσαλονικη και συμμετεχω σε μια περισσοτερο (ΠΝΟΗ ΖΩΗΣ) που δινει σε οσους εχουν αναγκη. Οικογενειες κυριως, αλλα τωρα και στους σεισμοπληκτους στην Κεφαλλονια και οπου χρειαστει. Ξεχωριζω ποια ειναι για πεταμα και ποια για δοσιμο. Και σε ζηλευω απιστευτα που κανεις αυτο το ξεσκαρταρισμα 3 φορες τον χρονο!!!! Χιλια μπραβο!!
Για τα αναμνηστικα, τη δικη σου αναρτηση σκεφτομουν οταν εγραφα για τουφιτσες απο τα μαλλια :) Ο καθενας οπως ειπες, συμπεριφερεται διαφορετικα. Δεν υπαρχει σωστο και λαθος σε αυτα. Ο,τι σε κανει να νιωθεις καλα. Ειμαι σιγουρη οτι δεν θυμωνεις στη μαμα σου που δεν κρατησε οσα εσυ ηθελες απο την παιδικη σου ηλικια. Απλα στενοχωριεσαι, επειδη εσυ εισαι αλλος χαρακτηρας και θα ηθελες να τα εχεις. Η Ισμηνη μεγαλωνοντας νομιζω θα δειξει κατανοηση οτι εκανα ο,τι καλυτερο μπορουσα χαχαχα.
Μ'αρεσουν τα μεγαλα σχολιο. Να απλωνεσαι οσο θελεις λοιπον :)
Η Ισμηνουλα μου ειναι πολυ καλυτερα. Χθες κοιμηθηκαμε κανονικα και κανει μονο δεκατα, μεχρι 37.5 το πολυ. Ας ελπισουμε να ειναι τα τελευταια αυτα :)
Καλο βραδακι Αννιω μου!
Κατερίνα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι γω μαζί σου! Καλά κάνεις και πετάς και ξεσκαρτάρεις και κάνεις χώρο για την τωρινή ζωή.
Δεν είμαι καθόλου των αναμνηστικών, καθόλου όμως. Αν η μαμά μου είχε κρατήσει τις τούφες μου ή τα δοντάκια μου, θα σκεφτόμουν μήπως είναι μάγισσα. Δε μου λένε τίποτα όλα αυτά! Μου λένε οι στιγμές με αυτούς που αγαπάμε, τα χαμόγελα και ο τρόπος που μοιραζόμαστε τη ζωή μας.
Καλό Τσικνοβράδυ!
Νατάσσα Μαν.
Χαχαχα ακου μαγισσα :-) παιζει ρολο τι εχουμε αναγκη. Οπως η Αννιω εχει αναγκη να φυλαει ετσι τις αναμνησεις της και τις λειπει που η δικη της η μαμα δεν κρατησε καποια παιδικα τις αντικειμενα. Αφου αυτο εχει αναγκη, αυτο ειναι και το σωστο για εκεινη. Εγω κι εσυ ειμαστε αλλοι χαρακτηρες. Οπως βολευεται ο καθενας :-)
Διαγραφή