Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014

κυκλοι

Παρατηρω τους κυκλους που κανω στη ζωη. Σαν ζωγραφια στην αμμο διαγραφω κυκλους, τους κλεινω, τους ξανανοιγω, απομακρυνομαι, επιστρεφω. Παντα λιγακι αλλιως, Λιγακι πιο καινουρια. Καποτε ειχα αγαπη για τη θαλασσα. Τα τελευταια χρονια το ειχα ξεχασει. Πως ειναι δυνατον να ξεχνας χαρακτηριστικα που σε ακολουθουσαν δυο ζωες; Πολυ εντυπωση μου κανει. Αλλά το ειχα ξεχασει. Φετος, μετα απο πολλα χρονια, ονειρευτηκα την αισθηση του νερου. Ορεχτηκα μια δικη μου παραλια.

Υποθεση : Η Καρι, στο Sex and the city, βρισκεται με μια παλια της φιλη, η οποια ειναι παντρεμενη με δυο παιδια και με εμμεσο τροπο εθιξε την Καρι, επειδη της ειπε οτι καποτε εδινε 500 ευρω για ενα ζευγαρι παπουτσια, αλλά τωρα εχει δυο παιδια και δεν μπορει να το κανει. Δεν δινει την ιδια αξια πλεον στα παπουτσια.
Η Καρι ενιωσε οτι, ενω ειχε ξοδεψει πολλα χρηματα για δωρα σε αυτη τη φιλη της (στον αρραβωνα, στον γαμο, στις γεννες των παιδιων της) την εκρινε τωρα αδικα, επειδη ξοδεψε 500 ευρω για τον εαυτο της. Γιατι, κανείς δεν γιορταζει την επιλογη μιας ελευθερης γυναικας να μεινει ελευθερη και να μην παντρευτει, να μην κανει παιδια κτλ.
Και μου φανηκε πολυ σωστη η σκεψη αρχικα. Δεν εχω κανει ποτε δωρο σε φιλη-ο μου επειδη ειναι ελευθερη-ος. Τελικα ομως συμπερανα οτι καμια φιλη-ος μου δεν με καλεσε σε μια τετοια γιορτη. Εχω φιλες και φιλους ανυπαντρους. Να θυμηθω να τους πω για το επεισοδιο αυτο.

Ενας κυριος μου εφερε  σημερα την Καινη Διαθηκη, ως δωρο, στο γραφειο. Ειναι γεματος αγαπη και μιλουσε για τον Θεο κι ελαμπαν τα ματια του. Μεγαλος σε ηλικια και υποπτευομαι οτι θα ηταν πολυ ομορφος νεαρος αυτος ο αντρας. Εκανε εξι παιδια με την γυναικα του και μου περιεγραφε πως παραλιγο να χωριζανε πριν βρεθει καποιος και τους μιλησει για τον λογο του Κυριου. Κι επειτα δημιουργησαν μια μεγαλη οικογενεια και πιστευει οτι, αγαπη σαν τη δικη τους, δεν βρισκεις ουτε μεχρι το φεγγαρι. Ετσι μου ειπε ο γλυκος μου κυριος Θεοχαρης (χαρακτηριστικο ονομα!). Οτι ειναι 43 χρονια με αυτη τη γυναικα και την αγαπαει οσο αντεχει η καρδια του. Εζησε και την κολαση και τον παραδεισο κοντα της, μου ειπε με χαμογελο.

Παρασκευη σημερα. Κλεινω τον κυκλο αυτης της εβδομαδας μου εδω. Βαζω τελεία και θα παρω πακετο το Σαββατοκυριακο για το σπιτι. Απο το ανοιχτο παραθυρο φυσαει ενα αερακι και στιγμες στιγμες νοσταλγω τον Σεπτεμβρη μου. Εχω μια ταση να μαλωνω με αυτο το καλοκαιρι. Να το στριμωχνω, να το τεντωνω στην προσπαθεια μου να το βολεψω στα μετρα μου. Ανοιξα τ' ακροδαχτυλα μου και τ' αφησα να πεσει. Ουτε που με νοιαζει αν κανω μπανιο στη θαλασσα φετος, αν θα παω πουθενα. Νερο με το καλαμακι, μικρες γουλιες και προχωραμε.

Θα διαβασω την Καινη Διαθηκη. Ξερω δεν το περιμενες. Ουτε κι εγω. Πρεπει να κλεισει κι αυτος ο κυκλος. Μενει ανοιχτος και ξεφτισμενος απο το σχολειο ακομη....Σκεφτομαι τη χαρα που θα κανει η Εριεττα οταν το διαβασει και χαμογελω
Σου αφηνω ενα τραγουδι που βρηκα πρωι πρωι στο skype μου απο την φιλη μου την Αννα.

Fernando - ABBA

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

εξαιρετικο ξεκινημα...

Το κιτρινο ξυπνητηρι μου αρχισε να χτυπαει στις 6:30 αλλα εγω του εδωσα σημασια μιση ωρα μετα και του εκανα τη χαρη να πατησω το off απο πισω για να μην γκρινιαζει καθε 5 λεπτα. Εβγαλα την Φλαππυ και αφησα φαγητο στη μαμα μου. Φασολακια, που ειχε πεθυμησει ο μπαμπας μου. Επειτα γυρισα σπιτι κι ενιωσα κατι πολυ οικειο, αλλα που ειχα μερες πολλες να νιωσω. Ενιωσα το ξεκινημα μιας καινουριας μερας που ολα ειναι δυνατα. Εκανα εναν διπλο ελληνικο και καθισα στην αυλιτσα μας. Κανει ωραια δροσια το πρωι και αυτες τις μερες που δεν εχω την Ισμηνη, απολαμβανω πολυ το πρωινο καφεδακι εκει. Εβαλα και 2-3 τραγουδια της Zaz και ευχηθηκα να ειχα ολο το πρωινο ελευθερο να μεινω εκει. Με την γευση του ελληνικου και την εξαιρετικη φωνη της Zaz.
Ανεβηκα στις 8, απλωσα το πλυντηριο, εκανα ενα μπανιο με την ησυχια μου, πηγα φιλησα τον αντρα μου για να τον ξυπνησω και κατεβηκα να του ψησω καφε. Του εκανα για λιγη ωρα παρεα και στις 9 παρα πεντε ημουν στο γραφειο μου.

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014

Γραμματα σε μια νεαρη φιλη

"Περναει κανεις ολη του τη ζωη συγκρινοντας τον εαυτο του με καποιον αλλο, με το τι ειναι και τι θα επρεπε να ηταν, με καποιον που ειναι πιο τυχερος. Αυτη η συγκριση πραγματικα σκοτωνει. Η συγκριση ειναι κατι εξευτελιστικο, διαστρεβλωνει τον τροπο που βλεπει κανεις τα πραγματα. Και μεγαλωνουμε μεσα στη συγκριση. Ολη μας η εκπαιδευση βασιζεται σ'αυτη, οπως και ολη μας η παιδεια. Ετσι υπαρχει μια αδιακοπη παλη να γινει κανεις κατι διαφορετικο απ' αυτο που ειναι. [...] Αληθινη εκπαιδευση ειναι ν'ανατρεφεις παιδια χωρις συγκριση."



"Γραμματα σε μια νεαρη φιλη" Κρισναμουρτι

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

vattene amore

-Ελα, πες μου τι εχεις. Δεν μπορω αλλο να σε βλεπω με το βλεμμα του εξωγηινου αυτες τις μερες.....μου ειπε η Νικολεττα χθες βραδυ.
Και δεν ειχα να της πω κατι. Οχι κατι που δεν ηξερε ηδη δηλαδη.
Τακτοποιησα την κουζινα μου, ηπια καφεδακι με τα πεθερικα μου, εκανα ντουζακι την μικρη, διαβασαμε τα καινουρια παραμυθια απο την δανειστικη βιβλιοθηκη και την κοιμησα.
Μετα εκανα ενα ντουζακι κι εγω, εβαλα ενα προχειρο μεν, αλλα ομορφο ρομπακι, εβαλα κι αρωμα απο μια μινιατουρα που εχω απειρα χρονια, απο μια προηγουμενη ζωη, εκανα πλεξουδα τα μαλλια μου στο πλαι και βγηκα. Ημουν καλεσμενη πολυ μακρυα. Απεναντι απο το σπιτι μου, στην φιλη μου την Νικολεττα. Βαλαμε ενα κρασακι και μιλουσαμε ψιθυριστα στο μπαλκονι, λες και συνομωτουσαμε για κατι. Αργησα να την πεισω οτι δεν μου συμβαινει κατι που να μην γνωριζει. Με βλεπει πολυ συχνα και καταλαβαινει ποτε ειμαι καλα και ποτε οχι. Ακομη κι οταν νομιζω οτι καλα το κρυβω. Με "ψαχνει", με νοιαζεται. Αλλά χθες δεν ειχα κατι. Γελασαμε, κουτσομπολεψαμε και ονειρευτηκαμε.
Επεστρεψα λιγο μετα τις δωδεκα σπιτι μου. Την ωρα που γδυνονται οι ψυχες. Ο Δ ηταν κουρασμενος, αμιλητος, περιμενε να δει κατι για την Εθνικη. Δεν τα γνωριζω αυτα. Ανηφορισα και ξαπλωσα ανασκελα στο κρεβατι. Σπανια ξαπλωνω ανασκελα και νομιζω οτι οταν συμβαινει ειναι σαν να εχω μια ανακουφιση στο στερνο και ετσι την βοηθαω να βγει. Δεν ξερω πως ακριβως να στο περιγραψω. Μια καλη αισθηση παντως.
Γι' αλλη μια φορα εκρυψα εναν μικρο θυσαυρο στην τσεπη μου. Τι σπουδαιο πραγμα οι φιλοι. Και τι τυχη να βρηκα μια γυναικα που μπορουμε να μιλαμε τοσο εκ βαθεων σε αυτο το "καινουριο" χωριο που ζω πλεον. Να μενει απεναντι, να ερχεται οταν εχει προβλημα σε μενα με τις παντοφλες, να πηγαινω εγω σε εκεινη οταν θελω να ξεσκασω, να δεχομαστε η μια την αλλη, να την "αγκαλιαζουμε" ετσι οπως ειναι.
Σου αφηνω αυτο το τραγουδι. Ηταν στο πρωτο cd που μου ειχε φερει ο μπαμπας μου απο την Ιταλια το 1991 ή λιγο μετα.



Καλο Σαββατοκυριακο. Ετοιμη να τελειωσω την εβδομαδα μουσικα και να κλειστω με ανακουφιση στο καβουκι μου.

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

ρευστο αυριο

Λιγο ετσι, λιγο αλλιως, ηρθε ενας κοκκινολαιμης στον ωμο μου και μου ζητησε να μην ονειρευομαι το καλοκαιρι. Ολα ειναι ρευστα, μου ειπε. Πρεπει να περιμενω. Και μαραθηκα λιγακι. Γιατι ξερεις, εγω εχω μαθει απο αρχες Ιουνιου να ονειρευομαι τις τελευταιες μερες του Αυγουστου που θα παω διακοπες. Και παντα κανω ονειρα για αλλαγες και ταξιδακια. Και τωρα καποιος πατησε το pause και μου απαγορευσε να ονειρευομαι.
Τι μας μενει; Το σημερα. Το εδω και το τωρα. Το ποσο στριμωχτηκα μεσα σ'αυτο, δεν μπορω να στο περιγραψω. Νιωθω οτι δεν χωραει το σημερα μου πολλα. Ξοδευονται οι ωρες σε δουλεια και υποχρεωσεις και φτανει το βραδυ χωρις να εχω κανει ουτε μια αλλαγη.
Ενα καλο βιβλιο θα ηταν η τελεια εμπνευση. Κατι να μυρισει καλοκαιρι στην Στρατη Τσιρκα
Ζωγραφιζω αλλαγες στην κουζινα. Με ρουφηξε λιγακι αυτο και με γεμισε. Αν με πληρωσουν, θα κλεψω αυριο βραδυ τον Δ για ποτακι. Να ονειρευτουμε κατι μαζι. Ενα ονειρο χειροπιαστο, μεχρι αυριο-μεθαυριο οι στοχοι... οσο μας παιρνει.
Ενα βιβλιο....μια ταινια...χορηγηστε μου κατι παρακαλω...δυσκολευομαι...

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

κρυμμενη μαγεια

Ψαχνω να βρω δυναμη στη Δευτερα μου. Η Δευτερες μου κρυβουν παντα κατι μαγικο. Εκτος απο τις φορες που βαριεμαι να ψαξω. Και σημερα η αληθεια ειναι βαριεμαι πολυ να ψαξω. Τη χρειαζομαι ομως τη μαγεια.
Εχω την μικρη μαζι μου στο γραφειο και σκεφτομαι πως μπορει να νιωθει που βρισκεται μαζι μου στη δουλεια, ενω συνηθως ειναι στη γιαγια και στον παππου. Πρεπει να φαινονται ολα τεραστια στα ματακια της και καθολου δεν θα ηθελε να ειναι οπουδηποτε αλλου νομιζω. Κι ας φοβαμαι εγω μη βαρεθει εδω.
Το βραδυ θα ερθουν τα πεθερικα μου και χαιρομαι πολυ που θα τους εχω λιγες μερες σπιτι. Ειναι ομορφο να υπαρχει καποιος στο σπιτι να σε περιμενει μετα τη δουλεια. Λεω να κανω ντοματορυζο γι' αυριο. Ευκολο και νοστιμο.
Σκεφτομαι οτι ενδεχεται αυτο να ειναι ενα πολυ δυσκολο καλοκαιρι που με βρισκει απροετοιμαστη. Ισως και οχι.
Σηκωνομαι να ψαξω που κρυφτηκε η μαγεια. Βρηκα χρυσοσκονη στα ματια της Ισμηνης.


Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

38,5

Τηλεφωνησαν απο τον παιδικο να παρω την μικρουλα μου επειδη ανεβασε πυρετο. Εσκαγε ο τζιτζικας το μεσημερι και το βατραχακι μου κρυωνε. Ενιωσα ενοχη. Λες να φταιω εγω που την πηγα παιδοτοπο χθες μετα το κολυμβητηριο, ενω εβλεπα οτι ηταν κουρασμενη; Της το ειχα υποσχεθει. Βρηκαμε και την φιλη μου τη Μ. με τα παιδια και ενω εκεινα επαιζαν εμεις ειχαμε πιασει συζητηση εκ βαθεων που πολυ την απολαμβανα. Επιστρεψαμε 9 και κατι στο σπιτι. Φυσικα το Ισμηνελι μου ειχε κοιμηθει στο αυτοκινητο και την πηγα αγκαλια μεχρι το σπιτι. Ξεμεσιαστηκα, κοντα 22 κιλα ειναι πια.
Πριν λιγο διαβασα για μια νεαρη ψυχολογο που εφυγε απο Αθηνα και πηγε σε ενα χωριο του Πηλιου. Πρεπει να ειναι πολυ συγκεκριμενοι στα θελω τους αυτοι οι ανθρωποι. Εγω νιωθω συχνα τοσο μπερδεμενη στα "θελω" και "δεν θελω" μου. Την θαυμασα την κοπελα αυτη.
Το τριημερο περασε ομορφα. Μεξικανικο στην αδερφη μου το Σαββατο, εφερε ο Δ μου και το τηλεσκοπιο και ειδαμε το φεγγαρι και τον κρονο. Την Κυριακη σπιτογατοι και την Δευτερα βολτα με την μικρη και την αδερφη μου στο κεντρο. Ψωνισαμε ρουχαλακια στο βατραχι, καθισαμε στο αγαπημενο Sugar Angel για κεκακι και μετα περπατησαμε παραλιακα μεχρι το παρκινγκ που ειχαμε το αυτοκινητο μας. Ετσι αυτη η κουτση εβδομαδα εφτασε στη μεση της διχως να το καταλαβω.
Χωρις καποιο συγκεκριμενο λογο υπαρχει μια ενταση αυτες τις μερες. Μια ηρεμη ενταση. Λες και ειναι καλα κρυμμενη καπου, αλλά υπαρχει. Τη νιωθεις κι εσυ;

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014

μοναχικη

Οταν νιωθω καλα απολαμβανω πολυ την μοναχικοτητα μου. Βλεπεις, ο Δ μου δουλευει πανω απο 12 ωρες την ημερα και δεν τον βλεπω καθολου. Φευγει γυρω στις 10 το πρωι για τη δουλεια κι επιστρεφει γυρω στις 2 τα χαραματα, οταν κοιμομαστε. Καποτε με εκνευριζε αυτο και του θυμωνα. Δεν ξερω τι απαιτουσα, αλλα θυμωνα πολυ. Εχει πολλα χρονια που εχω αποδεχτει πια την κατασταση. Αλλα αυτη η κατασταση με αφηνει εμενα ολομοναχη καθημερινα. Με την μικρη ζουμε σαν ο μπαμπας μας να λειπει ταξιδι. Κι εγω τα βραδια φανταζομαι οτι ειμαι γυναικα ναυτικου ή πιλοτου.
Και καποιες νυχτιες, οταν η Ισμηνη κοιμαται και επικρατει ησυχια στο σπιτι, εγω νιωθω πολυ βαρυα για οτιδηποτε. Ακεφα σερνω τα ποδια μου μεχρι την κουζινα και νιωθω το σπιτι τοσο ασκοπα τεραστιο. Λες και αμα ερχοταν ο Δ νωρις θα επιανε αλλο ενα δωματιο και θα δικαιολογουσε τα τετραγωνικα του χωρου.
Οταν ομως νιωθω καλα οι ωρες που περναω μονη ειναι σκετη απολαυση. Χθες πηγαμε κολυμβητηριο. Η μια ωρα περναει σαν νερακι. Μεχρι να κανει 2-3 βουτιες η Ισμηνη, μεχρι να θαυμασω του υπεροχους δασκαλους της (Η Σοφια και ο Χαρης ειναι αστερια), μεχρι να διαβασω μια σελιδα απο το βιβλιο μου, να τραβηξω 26354 βιντεακια και να ονειρευτω και λιγακι ομορφες θερινες βραδυες, παει περασε η ωρα. Κι υστερα εβρεχε. Και γυρισαμε σπιτι μας. Και ενω η Ισμηνη εβλεπε Τομ και Τζερυ στο διαστημα, εγω διαβαζα λιγακι Κρισναμουρτι και σκεφτομουν τα λογια απο εκεινο το τραγουδι που πετυχα τυχαια σε ενα σταθμο το μεσημερι... "θ' αλλαξω συνηθειες ξανα, ζουσα και πριν γνωρισω εσενα". Σκεφτηκα ποσο παγια διαφωνω με αυτη τη φραση. Σκεφτομουν τους χωρισμους και αποχωρισμους στη ζωη μας. Απο συντροφους, απο φιλους, απο γονεις, απο το παιδι μας. Πως γινεται να υπαρξουμε ξανα ιδιοι μετα απο μια γνωριμια. Μετα απο μια απουσια. Γινεται;

"Η ζωη ειναι τοσο πλουσια, εχει τοσο πολλους θυσαυρους, κι εμεις την πλησιαζουμε με αδειες καρδιες· δεν ξερουμε πως να γεμισουμε τις καρδιες μας με την αφθονια της ζωης. Ειμαστε φτωχοι μεσα μας κι οταν μας προσφερονται τα πλουτη της, τ' αρνιομαστε. Η αγαπη ειναι επικινδυνο πραγμα· φερνει την μονη επανασταση που δινει απολυτη ευτυχια. Ειναι τοσο λιγοι εκεινοι απο μας που μπορουν να αγαπουν· τοσο λιγοι εκεινοι που θελουν ν' αγαπουν. Αγαπαμε βαζοντας ορους, κανοντας την αγαπη ενα εμπορευσιμο πραγμα. Εχουμε νοοτροπια παζαριου, αλλα η αγαπη δεν ειναι εμπορευσιμη, δεν ειναι ενα απλο «παρε δωσε». Ειναι μια κατασταση υπαρξης οπου ολα τα ανθρωπινα προβληματα ειναι λυμενα. Παμε στο πηγαδι για νερο κρατωντας δαχτυληθρα κι ετσι η ζωη κατανταει μια κακογουστη υποθεση, ασημαντη και μικρη."

Γραμματα σε μια νεαρη φιλη - Κρισναμουρτι

Ειναι μωρε που ο καθενας μας δινει πολυ υποκειμενικες ερμηνειες σε λεξεις μεγαλες, οπως η αγαπη. Ειναι που δεν αντεχουμε να δηλωσουμε οτι δεν αξιωθηκαμε μια αγαπη και προσπαθουμε να τη φερουμε στα μετρα μας. Η αγαπη μονο να ξεχειλισει μπορει. Δεν εχει "δεν ειμαι πολυ εκδηλωτικος" και "εχω αλλο τροπο να το εκφραζω εγω". Οταν υπαρχει, ειναι φαρος και δεν γινεται να μην την προσεξεις. 

Μεσες ακρες ολο αυτα σκεφτομαι απο χθες το απογευμα και διαβαζω Κρισναμουρτι .....
Ειμαι μοναχικη γυναικα. Και τις στιγμες που η μοναχικοτητα μου ανοιγει ακριβο κρασι και αναβει τσιγαρο, η μοναξια δεν χωραει ουτε στις χαραμαδες. Σκορπαει εξω απο το παραθυρο χωρις θορυβο, σχεδον απαρατηρητα.

Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014

σε περιμενα...

Ααααχ Ιουνης
κι ομως το πρωι βαλαμε μπουφανακι επειδη φυσαει πολυ. Ενας Ιουνης που μοιαζει με τελη Σεπτεμβρη. Περασε κι αυτο το Σαββατοκυριακο. Το Σαββατο ειχαμε εξοδο και η Κυριακη με βρηκε λιγακι αφυδατωμενη και με διαθεση σπιτογατου. Εκανα δουλιτσες εδω κι εκει με ρουχα, με καλοκαιρινα, με χειμωνιατικα, με τακτοποιηση συρταριων, με αποθηκευση παπλωματων, με πανω κατω σε σκαλες και μεσα-εξω σε δωματια. Ειχα στο μυαλο μου συνεχεια κατι. "Να απλωσω το πλυντηριο και να καθισω" σκεφτομουν. Μετα το απλωμα ομως..."Α, να κατεβασω και τα τραπεζομαντηλα και τις πετσετες κατω πριν καθισω"....τα κατεβαζα κι αυτα και θυμομουν οτι δεν ειχα μαζεψει τα ρουχα απο το μπαλκονι της Ισμηνης και ειπαν μπορει να βρεξει το βραδυ....μια και ειμαι στο δωματιο της ας τακτοποιησω τα καλοκαιρινα κολαν να εχει να φοραει τωρα που ζεστανε λιγακι ο καιρος....ας αφησω και τα μακρυμανικα ομως γιατι φυσαει......μια και ειμαι εδω δεν αλλαζω θεση και στις πετσετες του μπανιου να ειναι πιο ευκολα προσβασιμες.......
Και οπως καταλαβαινεις υπηρχαν ακομη πολλες σκεψεις απο τις οποιες παραιτηθηκα καποια στιγμη. Και το ονειρο για ενα καφεδακι στο ωραιο μας μπαλκονακι που βλεπει κατω στον Θερμαικο ναυαγησε προς το παρον.
Καπως καπως αυτο το καλοκαιρακι με σκουνταει πισω στην πλατη απο τη στιγμη που ηταν ακομη σκεψη και ο ηλιος κρυμμενος για τα καλα. Ειναι το πρωτο καλοκαιρι που δεν υπαρχουν σχεδια διακοπων. Συνηθως τα πεθερικα μου, μας παραχωρουσαν το εξοχικο τους για τις 2 τελευταιες εβδομαδες του Αυγουστου και πηγαιναμε οι 3 μας εκει. Φετος ομως μπορει να λειπει ο Δ επαγγελματικο ταξιδι και να ειμαι μονο εγω και η μικρη. Και φυσικα δεν υπαρχει κανενας ενδοιασμος για τον προορισμο. Θα παμε στο χωριο μου κι εχω πελωρια χαρα που θα καταφερω να κανω διακοπες στην Αρναια μετα απο τοσα πολλα χρονια.
Αυτος ο μηνας ειναι ζορικος. Η μικρη εχει γινει 4μιση κι ακομη φοραει πανες το βραδυ. Και απο την άλλη εβδομαδα σκεφτομαι να τις σταματησω και προβλεπονται δυσκολα τα βραδυα. Θα την αφησω να κατουραει πανω της και δεν ξερω ποσες φορες θα πρεπει να αλλαζω σεντονια καθε βραδυ. Βουνο μου φαινεται αλλά πρεπει να γινει. Εχουμε ηδη αργησει.
Παρολα αυτα εχω μια πολυ καλη αισθηση γι'αυτο τον μηνα. Καλοκαιρακι. Θυμαμαι τα μεταλλικα κρεβατια στο παλιο πανδοχειο στο χωριο και τον αερα να ακουγεται στα πλατανοφυλλα. Ειχα καταπιει μια ευτυχια και με μεγαλη απολαυση εφτυνα λιγο λιγο το καλοκαιρι σαν κουκουτσια ζαχαρωμενου καρπουζιου μεχρι να 'ρθει ο Σεπτεμβρης.
Καλο Ιουνη φιλε μου. Σου χαμογελω και εχω αναγκη και τη δικη σου αισιοδοξια και καλη διαθεση. Να μην κοιτας πισω απο τις λεξεις μου. Να κοιτιομαστε στα ματια και να συνυπαρχουμε εκουσια. Αντε παμε, πιασε το χερι μου...