Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

oRganiZe

Εχω την εντυπωση οτι θα μπορουσα να ασχολουμαι ολη μερα στο σπιτι, βγαζοντας ντουλαπια στο πατωμα, τακτοποιωντας και βρισκοντας ιδεες, σαν αυτες στις φωτογραφιες. Τρελλαινομαι για τετοια πραγματακια. Ισως να πηρα το "χουι" απο τη μαμα μου. Τη θαυμαζω πολυ στην νοικοκυροσυνη της. Καταφερνει να τα εχει ολα τακτοποιημενα. Και οχι απλως τακτοποιημενα, αλλα να φαινονται σαν να ειναι βιτρινες καταστηματων τα ντουλαπια της. Ακομη και οι δυο αποθηκουλες της. Ειναι πιο συμμαζεμενες απο οτι ειναι εμενα η κουζινα μου :) Εχω παρει το χουι να μου αρεσει η οργανωση, αλλα δεν εχω παρει το ταλεντο να τα καταφερνω σ'αυτο )
Εδω μαλλον πηρα απο την πεθερα μου. Η νυφη μοιαζει στη πεθερα, ετσι δε λενε; Μια χαρα νοικοκυρα ειναι η γυναικα. Αλλα δεν ειναι αυτο το πραγμα που ειναι η μαμα μου και σε κανει εσενα να νιωθεις αχρηστη :):):)

Βλεπω τοσες καταπληκτικες κατασκευες στο ιντερνετ, που μου ερχεται να κλεισω ενα διαμερισμα-εργαστηρι διπλα μου, στον koulpa και να του παραγγελνω συνεχεια κατασκευες. Δεν θα προλαβαινε να πιει καφε ο ανθρωπος με μενα, αν ειχα την οικονομικη δυνατοτητα να του παραγγειλω ολα αυτα που θελω κατα καιρους :)


Απο την επομενη εβδομαδα θα λειπει το βατραχακι μου για δυο εβδομαδες. Και δυστυχως υποπτευομαι, οτι κι εγω που ειμαι εδω, δεν θα σκοτωνομαι στη δουλεια. Το γυμναστηριο θα ειναι κλειστο για 2 εβδομαδες. Ο,τι πρεπει δηλαδη για "γυμναστικη" στο σπιτι. Μονο την υγρασια παρτε σας παρακαλω, δεν αντεχω αυτη τη ζεστη που ειναι σαν σαουνα.



Σημερα κληρωνει και το λαχειο που πηρα. Λες να μου φερεις γουρι; Τριτη κληρωνει, Τεταρτη πληρωνει Ζαχαρια. Κι εμεις εχουμε φτασει να χρωσταμε πολλα. Μου τηλεφωνησαν κι απο Αμερικη προχθες. Ειχα συμπληρωσει μια φορμα ενδιαφεροντος για δουλεια στην Αμερικη και πηραν να με ρωτησουν αν ενδιαφερομαι για να συζητησουμε για την πρασινη καρτα. Κι εγω δειλιασα και ειπα οτι δεν ειμαι ετοιμη ακομη. Θα επικοινωνησω εγω μαζι τους. Και τα αγγλικα που μιλησα ηταν κακιστης ποιοτητας. Δραμα η φαση δηλαδη.


Θα  βαφτισω την αλλη εβδομαδα "εβδομαδα οργανωσης". Καθε μερα θα αναλαμβανω ενα δωματιο. Αν και καποια δωματια θελουν 2-3 μερες το καθενα για να γινουν οσα πρεπει. Δεν πειραζει. Μικρα και σταθερα βηματακια. Πανω στο ψυγειο θα υπαρχει η λιστα με οσα θα ηθελα να κανω και θα ξεκινησω.

Οσο σκεφτομαι εκεινο το ντουλαπι με τα ταπερ, το αλλο με τους λογαριασμους και το γραφειο του Δ, με πιανει πονοκεφαλος. Απο αυτα θα αρχισω. Εχω το συνδρομο του "ουδεν μονιμοτερον του προσωρινου". Αφηνω για λιγο τη γαστρα πανω απο το ψυγειο και ειναι ακομη εκει απο τα χριστουγεννα. :)



Πριν λιγο αστραφτε και μπουμπουνιζε και τωρα παλι βγηκε ο ηλιος και μου φαινεται οτι μου βγαζει και τη γλωσσα που με κοροιδεψε, οπως χθες.



Πηγε κιολας 8 η ωρα. Σε λιγοτερο απο μια ωρα θα παω στην μικρη. Θα κανουμε πατινι και μετα ντουζακι και υπνο. Χθες ειδα οτι εχει σε επαναληψη τη σειρα "αληθινοι ερωτες" στον ALPHA και μου αρεσει.  Ετοιμη για ενα βραδυ Τριτης. Θα ονειρευτω λιγακι πως θα γινει το κατω μερος στην κουζινα, που θα το μετατρεψουμε και σε ενα μινι, στριμωγμενο, καθιστικο σε λιγο καιρο. Να βλεπουμε τηλεοραση τα βραδυα σαν ανθρωποι (πολυ με εκνευριζε αυτη η εκφραση οταν την ελεγε η μαμα μου και ειναι ακομη πιο εκνευριστικο να την χρησιμοποιω κι εγω).



Αντε να οργανωθουμε σιγα σιγα. Ειναι ολα τακτοποιημενα στο μυαλο μου. Κανε κουμαντο με την ζεστη εσυ κι αρχιζω αμεσως τα ξεκαθαρισματα!

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

χαμογελα κοριτσακι μου

Μεσα σε λιγες μικρες σελιδες χωρανε τοσο μεγαλες σκεψεις και ονειρα. Ολα υλοποιησιμα. Εχω διαθεση για φιλους και αξημερωτες συζητησεις. Ευτυχως καποιοι μπορουν κι ερχονται σε μενα, να μη νιωθω εγκλωβισμενη.
Η ζεστη με εχει κανει νωχελικη κι αλλοτε αυτο δειχνει προτερημα κι αλλοτε ελαττωμα. Εμενα που παει γαντι, ειτε ετσι ειτε αλλιως. Το σπιτι ομως ειναι στα μαυρα του τα χαλια. Χιλια πραγματα σε λαθος θεσεις κι αλλα τοσα εν αναμονη φροντιδας. Εκνευριζομαι να ζω ετσι. Μα δεν κανω τιποτα τα μεσημερια που επιστρεφω για μια ωρα. Με το ζορι πλενω τα φλιτζανια που βρισκω απλυτα στο νεροχυτη και αλλαζω καμια λαμπα-που εχουν συννενοηθει και καιγεται η μια μετα την αλλη. Λιγα πλυντηρια για να εχει ρουχαλακια η μικρη και τιποτα αλλο. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ με κεφαλαια γραμματα. Και με καθε ευκαιρια θελω να λειπω απο το σπιτι. Δεν μου αρεσει να ζω μεσα του. Δεν ξερω πως τα καταφερνουν οι αλλες γυναικες. Τα συνδιαζουν ολα μαζι και ειναι σχεδον ενταξει σε ολες τις υποχρεωσεις. Εγω δεν ειμαι καθολου ενταξει σε καμια υποχρεωση τελευταια, αλλα δεν σκαω και πολυ. Οταν εχει τοση υγρασια ο εγκεφαλος μου υπολειτουργει και μπαινω σε αναμονη για καλυτερες μερες. Δεν σκεφτομαι, μονο κυλαω στις μερες. Απλωνομαι σε οσο χωρο εχω και με το ζορι κοιταω να μην στριμωξω καποιον διπλα μου, παιρνοντας και τον δικο του χωρο.
"Χαμογελα κοριτσακι μου" μου φωναζει η μικρη και παριστανει οτι ειναι η μαμα μου και με βγαζει φωτογραφιες.
Θα μου φυγει τη αλλη εβδομαδα. Θα θελα να δροσισει λιγακι να ασχοληθω με το σπιτι. Δεν μπορω να ζω ετσι μεσα του.
Ποτε θα δροσισει μπαμπαστρουμφ;
Εχω γεμισει ηδη things to do την πρωτη μικρη σελιδα απο το τετραδιακι μου με τις πεταλουδες.
"Χαμογελα κοριτσακι μου"

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

μουσικη για σενα

Με ταξιδευει το σαξοφωνο. Ειχα μια μελωδια παλια σε κασετα, που την ακουγες και νομιζες οτι εκλαιγε. Ή ετσι το εισεπρατα εγω, τι σημασια εχει αν ηταν αληθεια. Ολα παραισθησεις δεν ειναι εξαλλου; Την κασετα αυτη την ειχα μονιμα μεσα στο saxo και την ακουγα πολλες φορες πηγαινοντας Αρναια. Η μουσικη εχει καταπιει τον ερωτα και τον βγαζει με την καθε ευκαιρια σε οσους ειναι διαθεσιμοι να το ζησουν.
Δεν ειναι τυχαιο οτι εχω πολλες δυνατες αναμνησεις με μουσικες. Εχω πολυ προσωπικη σχεση με τη μουσικη. Δεν ειμαι γνωστης πολλων πανω στο θεμα. Συνηθως ειμαι καλη σε ειδη και τραγουδια που δεν ακουει ο πολυ κοσμος. Στις συλλογες μου μεσα θα βρεις απο το "Βλεφαρο μου" του Χρονη Αηδονη, μεχρι το "Je veux" της Zaz. Ακουω ανακατεμμενα κομματια, απο βαρυα λαικα, μεχρι τζαζ, εντεχνο και παραδοσιακα. Και ολα ειναι τοσο στενα δεμενα με αναμνησεις. Μια ολοκληρη ζωη γεματη μουσικη. Γεματη με τις δικες μου μουσικες.
Ονειρευομαι την μικρη Ισμηνη να διαλεξει ενα μουσικο οργανο να μαθει καποτε. Αν της αρεσει βεβαια αυτη η επιλογη. Και να μου παιζει μετα τα βραδυα, οταν θα εχει διαθεση,  για να χαλαρωνω.

Θα σου χαρισω ενα ταξιδι απο εικονες που αγαπω με τον ηχο του σαξοφωνου του Κατσαρου.
Για σενα

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

inspire

Καποιες μερες, ξεκινουν, χωρις καποιον εμφανη λογο, καλα. Και νιωθω οτι ολες οι αλληλεπιδρασεις μου με τους ανθρωπους ειναι πετυχημενες. Μιλαω, ακουμπαω, παρατηρω ανθρωπους και σε καθε επαφη υπαρχει ενα γεματο αποτελεσμα. Και κατι τετοιες μερες εχω πιασει τον εαυτο μου να μονολογει "Ας μη βρεθει καποιος μιζερος στον κοσμο μου σημερα". Και το "μιζερος" δεν εχει την ορολογια που υπαρχει στα λεξικα. Εχει την δικη μου ορολογια, που σημαινει ενας ανθρωπος με αρνητικη αυρα. Που πολυ πιθανον να ειναι και η κολλητη μου, επειδη μολις της ηρθε περιοδος και ποναει. Δεν εννοω δηλαδη τους κακους ανθρωπους, ισως απλα να ειναι κακοτυχοι.
Κατι τετοιες μερες θα με δεις ευκολα να ελισσομαι. Στην υποψια της αποτυχημενης επικοινωνιας, δεν επιμενω, το αφηνω να φυγει. Δεν ειναι η στιγμη σωστη. Δεν εχω την υπομονη να εξηγησω, δεν εχω την σοφια να προσπαθησω να καταλαβω κατι, περα απο αυτο που υπαρχει μεσα στο κεφαλι μου.
Εδω κι ενα χρονο σκεφτομαι ξανα και ξανα καποια λογια, καποιες καταστασεις, καποιες στιγμες. Μονο τον τελευταιο καιρο καταφερα να καταλληγω στο ιδιο συμπερασμα μετα απο καθε επαναλληψη αυτων των πραγματων. Και ειναι πολυ ανακουφιστικο αυτο που σου λεω. Γιατι ακομη κι αν δεν ειναι και πολυ εφικτα αυτα που καταλληγω να συμπεραινω, ειναι λυτρωτικο να ξερω που ειναι ο στοχος.
Οπως καταλαβες, μου αρεσουν τα πινακακια, ο προγραμματισμος, η οργανωση. Προσεξε μη μπερδεψεις σε παρακαλω τα λογια μου. Μου αρεσουν εγραψα, οχι οτι τα καταφερνω σε αυτα. Γινονται συχνα παρεξηγησεις απο λαθος ερμηνειες. Και φτανουμε να αναρωτιομαστε πολλες φορες με την Τζενη "Μα πως γινεται να ζουμε ακριβως το ιδιο πραγμα και να το αντιληφθουμε τοσο διαφορετικα ο ενας απο τον αλλον;;" Εχεις ζησει ποτε κατι τετοιο; Αναρωτιεμαι γιατι τα βιωματικα σεμιναρια δεν ειναι τοσο διαδεδομενα στην Ελλαδα. Μεταγγιση γνωσεων, εμπειριων. "Αμερικανιες" θα μου πεις. Και θα συμφωνησω. Αλλα δεν ειναι η πρωτη φορα που αμερικανοφερνω και το εχω αποδεχτει πλεον. Μη σου πω το εκτιμαω και το απολαμβανω. Εξαλλου αυτη η αναγκη της μεταγγισης ειναι που με κραταει τοσο δεμενη με αυτο το μπλογκ. Να δεις που αν πιναμε κρασακι σημερα θα καταφερναμε μια πολυ ομορφη συζητηση. Περασε σχεδον η μερα. Σε λιγο θα ανεβω με την Σιμηνη στο βουνο μεχρι την στανη να δουμε τον ηλιο να πηγαινει για υπνο. Λιγες ωρες ακομη και θα παινευομαι οτι εζησα μια ομορφη μερα μπροστα στον καθρεφτη του μπανιου.


Χρειαζομαστε ανθρωπους να μας εμπνεουν...

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

φωτιες στην παραλια




Το βαλαμε στο GPS και παλι θεωρουσαμε οτι χαθηκαμε. Αυτο το μπαρακι ειναι μεσα στο πουθενα, με ελαχιστα φωτα και το διακρινεις με μεγαλη προσπαθεια. Ειχαμε κι ενα αλλο ζευγαρι να ακολουθει μεσα στα σκοταδια και καποια στιγμη πιστεψα οτι θα αρχιζει να σιχτιριζει και ο Δημητρης και το ζευγαρι που μας ακολουθουσε. Μα οταν φτασαμε αλλαξε ολη η διαθεση. Η μουσικουλα,  η καλη παρεα.... "σαν να ειμαστε διακοπες ειναι" ειπαμε με ενα στομα με την Περσα. Υπεροχη βραδια. Αληθινα σαν να ημουν διακοπες καπου μακρυα ενιωθα.
Γνωρισα και την οικογενεια KaPa απο κοντα και τους ευχαριστησαμε ολοι μαζι για την ομορφη ιδεα τους. Η Κατερινα ειναι απο αυτους τους ανθρωπους με τα ομορφα ματια που νομιζεις οτι τους γνωριζεις χρονια. Την νιωθω πολυτιμη και σπανια κι εχω ζηλεψει πολλακις τις ομορφες ιδεες , τις δικες της και του αντρα της, του Πανταζη!
 Η βραδια εκεινη θα μου μεινει ως βραδια διακοπων. Τα καραβοπανα, οι φωτιες στην παραλια, τα αστεια με την Περσα και τον Χρηστο απο την εποχη των παγετωνων, το ψαξιμο των αστεριων να βρουμε τις αρκτους με τον Δημητρη, τα τραγουδια, ο χορος, η γλυκια μπαργουμαν. Ολα ομορφα!

Την επομενη καναμε απο εναν κουβα θανατηφορο φραπε και πηγαμε να παρουμε το μπουμπουκακι μας. Κι εκει βραδυνη εξοδο. Πηγαμε στις κουνιες, στο τρενακι και καθησαμε για πιτσα. Ηρθαν και τα ξαδερφακια μας και η μικρη Ισμηνουλα πηγε για υπνο στη 1 τα ξημερωματα!!! Το καταευχαριστηθηκε ομως. Την επομενη επιστρεψαμε και δεν μπορω να περιγραψω την αισθηση, οταν την βλεπω να κοιμαται στο κρεβατακι της ξανα, μετα απο τοσο καιρο. Ειμαι εντελως ερωτευμενη μαζι της.

Ζεστη! Σημερα απο το πρωι βραζει ο τοπος κι εγω ειχα δουλεια στην εφορια!!! Πηγα πρωι πρωι, μπηκα στην λιστα, επεστρεψα στη δουλεια μου και κατα τις 11 ξαναπηγα κι ακομη δεν ειχε φτασει η σειρα μου. Ευτυχως δηλαδη, γιατι περιμενα λιγακι και τελειωσα σημερα με τα χαρτια που ηθελα. Ειδαλλως θα επρεπε να ξαναπαω αυριο απο τις 7 το πρωι! Στο γραφειο απο το πρωι δουλευει το aircondition αλλα δεν εχει πεσει η θερμοκρασια κατω απο 33 βαθμους. Μαλλον θελει καθαρισμα κι αυτο το ερμο, αλλα τσιγκουνευομαι να φωναξω τεχνιτη να το καθαρισει.

Υποσχεθηκα μπουγελο με τα νεροπιστολα στην μικρη το βραδακι που θα γυρισω. Δροσερη ιδεα ετσι;

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

διακοπες μονη





Ηθελα κατι δροσερο.
Ειδα ενα coctail σε φωτογραφια, που λεγεται Purple Rain και προσπαθω να βρω τη συνταγη. Το πρωι, ενω εκανα διαδρομο και ακουγα μουσικουλα, εβαλα μια λιστα που την ονομασα drops of romance και ειχα να την ακουσω πολυ καιρο. Εχει μεσα απαλα τραγουδακια σαν αυτα που χορευαμε εφηβοι στα παρτυ. Και ακουσα αυτο το αγαπημενο μου τραγουδι κι απο εκεινη την ωρα το σιγομουρμουριζω.

Το βραδακι ισως καταφερω να παω σε ενα παρτυ με φωτιες στην παραλια. Το αγορι μου δεν ενθουσιαστηκε με την ιδεα και προσπαθω να βρω παρεα να παω.

Το πρωι ειπα στην Νικολεττα οτι η Τζενη ειναι μονη στη Φολεγανδρο. Δεν με πιστεψε. "Ναι, καλα. Με τον γκομενο θα ειναι". Τη διαβεβαιωσα οτι δεν ειναι η πρωτη φορα που η Τζενη παει μονη διακοπες και τοτε σιωπησε για λιγα δευτερολεπτα, γουρλωσε τα ματια και μου ειπε "Παμε κι εμεις;" "Αν ειχαμε λεφτα θα ημασταν ηδη εκει" "Θα βρουμε". Κι αυτα τα δευτερολεπτα πιστεψαμε για λιγο και οι δυο οτι μπορουσαμε να το κανουμε.
Μπαινει το μυαλο σε παραξενες διαδρομες. Σκεφτομουν οτι εδω και δυο εβδομαδες η μικρη μου ειναι στη θαλασσα κι εχω απιστευτη αναγκη να ειμαι αγκαλια μαζι της συνεχεια, για τα επομενα πεντε χρονια. Κι ομως... Οταν η Νικολεττα μου ειπε με εκεινο το εντονο υφος το "παμε;" δεν σκεφτηκα την Ισμηνη. Ουτε τον Δημητρη. Μονο εμενα σκεφτηκα. Και ποσο θα απολαμβανα ενα τετραημερο μονη μου καπου. Στη λιστα κι αυτο.
Κι αν το σκεφτεις, τελικα δεν ειναι και τοσο ακατορθωτο. Με λιγη οργανωση, λιγη θεληση και πολυ συμπαρασταση απο την οικογενεια σου, ειναι περα για περα εφικτο το σεναριο. Δεν θελω δα να παω και στη σεληνη. Στην λιστα λοιπον. Αυτη που ξεσκονισα τελευταια κι αρχιζω να σβηνω στοχους.

Εβαλα κι αλλο στοχο. Φετος θα κανω παρτυ στα γεννεθλια μου. Η τελευταια φορα που θυμαμαι να εκανα παρτυ στο σπιτι ειναι πριν 6 χρονια. Και θα το κανω απογευματινο, να εχουμε πολλες ωρες μπροστα μας. Σουπερ θα περασουμε θα δεις. Θα μαζεψω τους κοντινους μου φιλους και θα διασκεδασουμε τα 35 μου! Να.... κατι τετοια μου εχουν λειψει. Μ'ακους;


Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

φλυαρια

Σηκωθηκα στις 7 για να παω 8 παρα στο γυμναστηριο. Το απολαμβανω να κανω πραγματα το πρωι. Απολαμβανω αυτη την αισθηση οτι εχω ολοκληρη μερα μπροστα μου να κανω ολα οσα θελω. Προσδιοριζομαι σιγα σιγα. Κρεμαω καθρεφτες στους τοιχους να με βλεπω να μη με ξεχναω. Τι χουι κι αυτο· να με ξεχναω! Ολοκληρωνομαι μεσα απο ημιτελεις υποχρεωσεις και αντιλαμβανομαι οτι χωραω μια ακεραιη ζωη. Σε καθε κενο στριμωχνω ενα χαμογελο, μια βραδια με φωτιες στην παραλια, ενα θερινο σινεμα. Δημιουργω κενα για να χωρεσω στιγμες. Κι αν βρεξει δεν ξερω αν θα μου φτανουν οι κουβαδες να βαλω κατω απο τις χαραμαδες. Who cares? Τιναζω την μιζερια απο τα μπατζακια μου και δημιουργω προδιαγραφες να γινω καποτε φαρος. Γυριζω γυρω γυρω κι επιλεγω να φωτισω τα ομορφα. Με πολυ δυναμη αρνουμαι την ασχημια που μου προσφερουν, κλεινω τα αυτια στις ειρωνιες, προσπαθω να κατανοησω τις εμπαθειες που διαβαζω εδω κι εκει και κοιταω τους καθεφτες μην τυχον και με ξεχασω παλι. Εγωκεντρικη οπτικη. Μου ταιριαξε, την υιοθετησα. Μη βιαστεις να μου πεις οτι δεν ειμαι εγωκεντρικη για να νιωσω καλυτερα. Νιωθω καλα επειδη γινομαι ετσι. Στο κεντρο του εγω μου, κρυβεται ολη η δυναμη και η αληθεια μου. Καποιες λεξεις μαθαμε να τις προφερουμε με αρνητικη χροια μη γνωριζοντας το μεγεθος της ερμηνειας τους. Απο μενα αρχιζω και σε μενα τελειωνω. Κι αν θελεις να σε χωρεσει ο κυκλος μου θα πρεπει να καθεσαι ανετα με ανοιχτη καρδια και ματια. Μονο ετσι χωρας. Αν στριμωχτεις , γινεσαι πολυ μικρος και πεφτεις. Τιποτα δεν αλλαζει πια τη ροτα του μυαλου μου. Μετα απο παρα πολυ καιρο νιωθω σταθερη στις εικονες που βλεπω, σ'αυτα που ονειρευομαι. Απολαμβανω τα παιχνιδια του ηλιου στους καθρεφτες μου. Φως, να συνηθιζουν τα ματια να βλεπουν την αληθεια. Στιγμες στιγμες με τυφλωνει. Εχω ακομη ανηφορα. Μολις το 1% εβαλα σημερα στο διαδρομο που προχωρουσα και ολο στο ιδιο σημειο ημουν. Δεν θα επιτρεψω κατι τετοιο στη ζωη μου. Ζηλεψα ξανα τους δρομους στην Ολλανδια, βλεποντας "πρωταγωνιστες" προχθες. Δεν το θελω αρκετα ακομη φαινεται. Αν το ηθελα θα ημουν ηδη εκει. Και να δεις που ενω σκεφτομαι την μικρη και δειλιαζω, καποτε θα νιωθει περηφανη που τελικα τολμησε η μαμα της και δεν ακουσε την κοινη λογικη. Καθρεφτες παντου λοιπον. Μη με ξεχνας. Σ'αγαπω.



Μου το προτεινε η φιλη me (Maria) και νομιζω οτι ταιριαζει πολυ στην αναρτηση. Σ'ευχαριστω Μαρακι.

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

5 στιγμες καλοκαιριου

Με καλεσε κι εμενα ο σειριακος μου να παιξω το παιχνιδι "5 αληθειες μου για το καλοκαιρι". Δεν μπορω να αρνηθω, αφου μου αρεσουν τα παιχνιδια. Ας μοιραστουμε καποιες αληθειες μου, ετσι οπως εγω εξελαβα την προσκληση. Στιγμες απο τα καλοκαιρια της ζωης μου.

1.     καλοκαιρι ειναι να ειμαι ξαπλωμενη στην Αγια Παρασκευη το βραδυ με την παρεα μου και να περιμενουμε να δουμε τα αστερια να πεφτουν.GLX παπακια και μπυρες.

2.     καλοκαιρι ειναι φωτια, κιθαρα και beach party στην παραλια της Σαρτης το βραδυ. Να φοραω το λευκο πλεκτο μου πουλοβερ που το εχω ακομη και τα κοκκινα FILA μου. Χωρις μακιγιαζ, με κοκκινα μαγουλα απο τον ηλιο και χρυσοκαστανα μαλλια λιτα.

3.     καλοκαιρι ειναι στις 8 το πρωι να κατεβαινω στην παραλια του Αγιου Γιαννη του Κασπακα στην Λημνο και να βουταω σε μια υπεροχη θαλασσα ολομοναχη. Φρεσκο ψαρακι και τσιπουρακι και ερωτας τα μεσημερια.

4.     καλοκαιρι ειναι ο Γιωργος να βαζει το "lady in blue" στο Αλλατινη για μενα, μπουκαλι HAIG, μαυρισμενο δερμα και χορος ως το πρωι. Ο Chris το "Brown eyed girl" καθε φορα που πηγαιναμε στο wreck στο Αργασι και ο κοσμος ηταν ολος δικος μου.

5.    καλοκαιρι ειναι να αγοραζω μπεγλερι απο το πανηγυρι της Αγιας Παρασκευης στο χωριο και να περιμενω να ακουσω τις καμπανες απο το "εκανες κομματια την καρδια μου" της Θωδη. Comfort , χορος και ζουρναδες για 3 μερες συνεχομενα.














Ξεχασα να καλεσω κοσμο στο παιχνιδι. Οι περισσοτεροι νομιζω το εχετε παιξει ηδη. Αν οχι, θα χαρω να διαβασω τις δικες σας αληθειες!

Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Η γυμναστικη ηρθε, η φωτογραφικη εφυγε...

Η αρχη εγινε. Ισως να ξεχασα να παρω μαζι μου τα μισα απο οσα χρειαζοντουσαν, αλλα αυριο θα ειμαι οργανωμενη. Που να θυμαμαι. Εχουν περασει τουλαχιστον 17 χρονια απο τοτε που εχω να παω γυμναστηριο. Αλλος ανθρωπος ενιωσα. Επιτελους πηρα στα σοβαρα το σωμα μου και τη ζημια που του κανω την τελευταια τετραετια. Ουτε η γεννα, ουτε η διακοπη του τσιγαρου μου αρκουν ως δικαιολογια οταν βλεπω τον καθρεφτη. Με μια επισκεψη στο γυμναστηριο, ομορφυνα. Μη γελας καθολου. Με ειδα στον καθρεφτη οταν επεστρεψα σπιτι και ημουν πολυ πιο ομορφη απο το πρωι που εφυγα. Εχω χασει 8 κιλα τον τελευταιο μηνα. Τωρα κολλησα οπως φανταζεσαι, αλλα δεν τα παραταω.

Μετα απο μια ηρωικη βουτα την προηγουμενη εβδομαδα, η φωτογραφικουλα μου με αποχαιρετησε τελικα. Ανοιξα κι εγω τον κουμπαρα μου να δω ποσα μαζεψα κι αν πλησιαζω το 400αρι που χρειαζομαι για την φωτογραφικη που θελω. Απογοητευση. Λιγο παραπανω απο εκατο ευρω καταφερα να μαζεψω μονο. Να συμπληρωσω αλλα 30-40 ευρω και να παρω μια πιο φθηνη ή να συνεχισω την αποταμιευση και να παρω αυτη που θελω; Το δευτερο θελω να κανω, αλλα σκεφτομαι οτι δεν θα βγαζω φωτογραφιες την μικρη μου και στενοχωριεμαι.  Ισως καταλληξω στον plan Α τελικα και αφησω το ψωνιο της φωτογραφιας για αργοτερα.

Δεν αρχισε καλα η εβδομαδα. Λιγη γκρινια στη δουλεια, λιγη η απογοητευση για την φωτογραφικη, δεν θελουμε και πολυ πλεον να μαζευουμε την ψυχολογια μας απο το πατωμα. Εγω τουλαχιστον. Το μεσημερι ξαπλωσα μιση ωρα, κοιτουσα το ταβανι και σκεφτομουν την εκθεση μικρουφαντικης που ετοιμασαμε για τον μηνα Ιουλιο στην Αρναια. Τι ιδιαιτερα που ειναι αυτα τα κοσμηματα. Την αγαπησα πολυ αυτη την τεχνη. Νιωθω σαν να μου ταιριαξε γαντι. Ισως επειδη η γιαγια μου η Κατινα ειχε αργαλειο, να νιωθω οτι κατι με ενωνει μαζι της. Εφτιαξα κι ενα υπεροχο αφισακι, δες...


Αν βρεθεις προς Χαλκιδικη να μην ξεχασεις να επισκεφτεις το "Φουαγιε". Ειναι πολυ ομορφος χωρος και θα δεις και τα κοσμηματα μας. Αυτες οι σκεψεις μου εφτιαξαν λιγακι τη διαθεση. Προβλεπεται δυσκολος αυτος ο μηνας και προσπαθω να συγκεντρωθω στα ομορφα.

Καλο μηνα σου ευχομαι. Να μην ξεχνας να με εμψυχωνεις συνεχεια, κανω μεγαλη προσπαθεια να χασω τα κιλα που πηρα αυτα τα χρονια. Μολις εκανα φραπεδακι και σκεφτομαι την αυριανη γυμναστικη. Αντε σ'αφηνω να χαζεψω φωτογραφικες μεχρι 150 ευρω. Η κριση εξαλλου μας εμαθε να απλωνουμε τα χερια μας ως εκει που φτανουν κι αυτο το εχω εκλαβει ως δωρο ζωης. Καλο μηνα ξανα μανα, μπας και πιασει η ευχη.