Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008

Η μυρωδια σου στα σεντονια μου - Γιαννης Φιλιππιδης





" Γιατι, βρε απατεωνα θεε, μουρμουρησα κι ηξερα οτι δεν θα μ' ακουσει κανεις. Ποιος σ' εβαλε να σκαρφιζεσαι μοιρες, ποιος σε ορισε να ζωγραφιζεις ουρανους. Ποιος σ' αφησε να σκηνοθετεις δραματα, να υπαγορευεις φτωχειες και πλουτους, να χωριζεις τους ανθρωπους κατα τσεπη, να κυβερνας τις αρρωστιες, να νουθετεις χωρις να δεχεσαι κριτικη, ειπα και τα χερια μου σφιχτηκαν ιδρωμενα στο καγκελο της πλωρης.

Υστερα, στραφηκα πισω μου, ειδα τον Μανολη να με κοιταζει συγκαταβατικα, πεταξα το τσιγαρο που καπνιζα στο σιδερενιο πατωμα κι ακουμπησα στον ωμο του.

- Μη, καρδια μου, ειπε και μ' ακουμπησε πλαι του σ' ενα παγκακι.

Δεν ειπα τιποτα, ηξερα οτι μ' ενιωθε. Εκλεισα τα ματια μου ασφαλης, ακουμπησα πανω του τα χρονια μου, κι ετσι θολα και μισομεθυσμενα το μικρο καραβι εψαξε να βρει την ταπεινη Φολεγανδρο."

*********************************************


" Γιατι η ζωη ειναι πουλι, καρδια μου, πετα και χανεται και δεν ξευρει κανεις αν ητανε ποτε καπου, μητε αν ειναι τωρα πουθενα."


Απλα (κι οχι απλοικα...οπως λεει και η Φαραονα μου) υπεροχο;;;;;!!!!

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2008

Η Φλαπυ μας !!!!!!!!


ΟΝΟΜΑ : Flappy

ΗΜΕΡΟΜ. ΓΕΝ. : 15 / 11 / 07 ....λενε

ΡΑΤΣΑ : Ημιαιμο....δεν ειμαι ρατσας...ειμαι φατσας :)



Το πρωτο μου γραμμα στην Κυρια Ζαμπελα:





Καλημερα κυρια Ζαμπελα,

χθες περασαμε ενα ομορφο και ησυχο βραδυ. Εξερευνησα το νεο μου σπιτι και στην αρχη γυρισα πλατη στα νεα μου αφεντικα. Ηθελα να μεινω μονη να σκεφτω. Ξαπλωσα στο κρεβατακι που μου ειχαν ετοιμασει, που παρεπιπτωντως μου αρεσε και ολο εκει καταλληγω να ξαπλωνω, και δεν σηκωθηκα για 1-2 ωρες ουτε για πιπι μου. Μετα βεβαια εγκαινειασα διαφορα μερη του σπιτιου. Μεχρι που ξαφνικα με αρπαζανε και βρισκομουν παντα πανω σε κατι εφημεριδες να κανω την αναγκη μου. Υποθετω οτι θελουν να πηγαινω μονο εκει. Ετσι το βραδυ πηγα απο μονη μου για να δω αυτο το χαζο χαμογελο τους και να μου λενε συνεχεια τι καλο κοριτσι που ειμαι. Αρχιζουν να μου αρεσουν αυτοι οι τυποι κυρια Ζαμπελα. Μου δωσανε και κοτοπουλο με ρυζακι χθες και το εφαγα ολο επειδη ολη μερα τους το επαιζα δυσκολη και ειχα μεινει νηστικη. Τελικα πρεπει να με αγαπανε, φαινεται στα ματια τους που με χαζευουν με τις ωρες σαν χαζοι.

Το βραδυ ο καινουριος μου μπαμπας Δημητρης κοιμηθηκε στον καναπε διπλα μου για να μη νιωσω μονη ακομα δεν ηρθα. Ετσι το πρωι τον ξυπνησα εγω με ενα φιλακι, για να ξερει οτι καταλαβαινω. Η μαμα Κατερινα εχει κατι ωραιες φουντωτες πρασινες παντοφλες αλλα δεν με αφηνει να παιξω με αυτες, ολο κυνηγιομαστε. Ειπε οτι σημερα θα μου φερει ενα πιο ωραιο παιχνιδι μονο για μενα.

Σας σκεφτομουνα συνεχεια, μελαγχολησα λιγακι. Εδω ομως εχει ζεστουλα και αυτοι λενε οτι θα με αγαπανε και θα με φροντιζουν καλα. Μου βαλανε κι ενα ρολοι κοντα το βραδυ για να νομιζω οτι ειναι η καρδουλα της μαμας μου. Δεν ειμαι χαζη, καταλαβα οτι δεν ειναι η μαμα μου, ειχε αλλη μυρωδια. Αλλα για να το εκαναν σημαινει οτι νοιαζονται για μενα κι ετσι κοιμηθηκα ησυχα, χωρις εφιαλτες.

Θα σας ξαναγραψω και θα τα πουμε και στο τηλεφωνο. Πολλα φιλια σε σας και σε ολη την οικογενεια εκει.



Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008

Eικονικη Yιοθεσια

Eικονικη Yιοθεσια

Θέλετε να υιοθετήσετε ένα ζώο, δεν έχετε, όμως, τον παραίτητο χώρο γι′ αυτό;

Μπορείτε να μπείτε και εσείς στο Πρόγραμμα Εικονικής Υιοθεσίας που δημιουργήθηκε με σκοπό να βοηθήσει τα ζώα, χωρίς να σας επιβαρύνει στην καθημερινότητα. Υπάρχει, δηλαδή, η δυνατότητα υιοθεσίας ενός σκύλου ή γάτας, καλύπτοντας τα έξοδα φαγητού και ιατρικής περίθαλψης για κάποιο προσυμφωνημένο χρόνο, ενώ το ζωάκι θα εξακολουθεί να ζει υπό τη φροντίδα του συλλόγου μας.

Στη διάρκεια αυτής της Εικονικής Υιοθεσίας υπάρχει η δυνατότητα επίσκεψης και παρακολούθησης της εξέλιξης του ζώου, που με τόση αγάπη στηρίζεται από εσάς!

Κοιταξτε κατι φατσουλες

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2008

Το κραγιον στο συρταρι - Αγγελικη Κωστα

" ΣΑΒΒΑΤΟ 19, Κυριακη 20 Ιουλιου του '59, ενα υπεροχο Σαββατοκυριακο το χαλαλισαμε ο ενας στον αλλον. Οχι οτι δεν ακολουθησαν ομορφοι καιροι.Ακολουθησαν. Μπορει και καλυτεροι. Αλλα τοτε ηταν η αρχη. Ο ανθρωπος ελκεται απ' τη μαγεια της ανακαλυψης, ειτε ολοκληρης ηπειρου ειτε ενος ανθρωπινου κορμιου, το δευτερο ειναι πιο ενδιαφερον, πιο περιπλοκο και πιο ριψοκινδυνο. Ειναι η χημεια του πρωτογνωρου που δεν εχει αντικαταστατη. Υστερα μπαινουν στη μεση αλλες επιστημες, πιο... κοινωνικες.

Η Δομνα το καταλαβε οτι κατι μου συμβαινει.

«Εσυ με καποιον τα 'χεις μπλεξει, δε μου το βγαζεις απ' το νου».

Στην αρχη το αρνιομουν. Ματαιος κοπος. Ο ερωτας ειναι ενα πραγμα σαν τη βλακεια, οσο και να θελεις και να προσπαθεις να την κρυψεις, αυτη η αφιλοτιμη βγαινει καμαρωτη στα ματια και στα λογια σαν να βγαινει σε μπροστινο μπαλκονι σπιτιου και τη βλεπουν ολοι."


Μερικες φορες σκεφτομαι οτι θα μπορουσα να κρατησω αυτο το μπλογκ μονο με αποσπασματα απο βιβλια που εχω διαβασει.

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2008

ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ ΖΩΩΝ


ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ Κ.Α.Ζ.


Το ΚΑΖ (Καταφύγιο Αδέσποτων Ζώων) είναι Σύλλογος μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που, εμείς μια καλά δεμένη ομάδα ζωοφίλων, ιδρύσαμε το 1988.

Η φροντίδα των αδέσποτων ζώων, μια καθαρά εθελοντική προσπάθεια, ήταν αυτό που μας ένωσε από την αρχή.

Η υπεράσπιση του δικαιώματος των τετράποδων συντρόφων του ανθρώπου στη ζωή με αξιοπρέπεια, είναι αυτό που μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε.


Ολη η δραστηριότητα του Συλλόγου στηρίζεται στην αγάπη και στην εθελοντική δράση των μελών του, αλλά και στις δωρεές και χορηγίες πολιτών και φορέων.

Με πολλούς αγώνες και θυσίες το ΚΑΖ απέκτησε ιδιόκτητη έκταση 7 στρεμμάτων στο Μαρκόπουλο Αττικής, όπου κατασκευάστηκε μία σύγχρονη μονάδα στειρώσεων, περίθαλψης και θεραπείας αδέσποτων ζώων, το Καταφύγιό τους.

Μέχρι τώρα ή A' πτέρυγα αυτής της κλινικής είναι έτοιμη και σε λειτουργία, με χώρο χειρουργείου, μόνιμες εγκαταστάσεις για την παραμονή των ζώων, οικία για το προσωπικό, κλπ.

Το Καταφύγιο Αδέσποτων Ζώων λειτουργεί αποκλειστικά σαν κέντρο διέλευσης των ζώων κι όχι σαν χώρος μόνιμης παραμονής τους.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ

Συμβάλλοντας οικονομικά. Τα πάγια μηνιαία έξοδα του Καταφυγίου είναι δυσβάσταχτα. Συντήρηση κτιρίων, μισθός και ΙΚΑ του υπαλλήλου, ηλεκτρικό, θέρμανση, φάρμακα, αμοιβές κτηνιάτρων, τροφές, εμβόλια. Οι πηγές εσόδων του Καταφυγίου, είστε μόνο εσείς.

Αριθ. Λογ/σμού: Alpha Bank - Καταφύγιο Αδέσποτων Ζώων 1180 0200 2009 146 EUR
IBAN: GR 76 0140 1180 1180 0200 2009 146
SWIFT ή BIC: CRBAGRAA XXX
(Αποστολή του καταθετηρίου της Τράπεζας με όνομα και διεύθυνση για αποστολή απόδειξης, στο Φαξ 210 80 12 149).

Συμβάλλοντας με είδη ανάγκης όπως είναι τροφές, σπιτάκια, κουβέρτες, πιάτα, χειρουργικά εργαλεία, χάπια και αμπούλες αποπαρασίτωσης.

Ακόμη κι ένα Ευρώ στους κουμπαράδες με τη φωτογραφία του Μπούλη μπορεί να θρέψει τρία αδέσποτα άλλη μια μέρα.

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008

Out of Africa

Με τις εφημεριδες πλεον μαζευω dvd, κλασικες ταινιες που αξιζει να εχεις.

Χθες ειδα το "out of Africa", υπεροχες εικονες και ερμηνειες. Μακαρι να εβρισκα ενα κομματι απο μια συζητηση της Στριπ με τον Ρεντφορντ που λατρεψα, οπως κι αλλα σημεια της ταινιας. Ειναι απο τις ταινιες που τις βλεπεις και σε κυνηγανε ακομα και στα ονειρα σου μερες μετα!

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2008

casino - Constanta






Σ’ αυτα τα καγκελα.... τυλιγμενη με κασκολ, γαντια, σκουφο και τα walkman μου... εχω περασει ατελειωτες ωρες......... Constanta

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2008

Να 'μαι!

Αργησα;;; Δεν αργησα!

Μια χαρα ειμαι, τιποτα δεν συνεβει, ουτε καμια κριση περασα. Ειμαι χαρακτηρας που βαριεμαι ευκολα, βαρεθηκα εδω και ειπα να ξεφυγω λιγο με αλλα ενδιαφεροντα που κλεψαν την προσοχη μου.


Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008

κατι ψαχνω....παντα


Καποτε εγραφα ημερολογιο, μισες μερες αληθεια, μισες ψεματα, πανω κατω τα γεγονοτα αποτυπωνοντουσαν. Με τα χρονια το παρατησα, το ξαναπιασα και ξανα μανα το ιδιο σεναριο. Ενθουσιαζομουν παντα οταν ξαναρχιζα να γραφω. Τα μεγαλυτερα γραπτα μου ηταν οταν δεν ημουν καλα, σελιδες ολοκληρες. Στις ομορφες στιγμες μου το ξεχνουσα, ετρεχα μετα να αποτυπωσω βιαστικα τα πιο σημαντικα που ειχαν συμβει, συμπυκνωμενα και αποτομα.

Ετσι αρχισα κι εδω. Νομιζα οτι δεν μπορουν να διαβασουν αλλοι τα γραπτα μου στην αρχη. Στενοχωρηθηκα οταν ειδα σχολιο σε καποια αναρτηση μου. Μετα το συνηθισα, εμαθα και πως ακριβως παιζεται το παιχνιδι κι εγινα κι εγω ενας καλος παικτης. Οταν πεφτουν αλλα ματια πανω στα γραπτα σου ομως κατι αλλοιωνεται, ετσι δεν ειναι;

Τελευταια δεν μου αρεσει πολυ εδω. Περισσοτερο γιατι νιωθω να με λιγωνει μια ατμοσφαιρα πυκνη και κολλωδης.
Διαβαζω ενα βιβλιο, δωρο μιας πελατισας μου. Ή με ψυχολογησε πολυ καλα στο τι βιβλια μου αρεσουν ή ειχε πολυ τυχη τη στιγμη της επιλογης. Το βιβλιο με κερδισε και με κλεβει συχνα απο οτιδηποτε αλλο. Οπως και το παιχνιδι που ανεφερα παρακατω, καθομαι και κολλαω με τις ωρες σε μια σελιδα του :)

Ξερω οτι θα ξαναρθω, θα μου λειψει το σπιτι μου εδω. Ισως ξαναρθω σε μια μερα, ισως και σε μια βδομαδα.

Η λιστα του 2008 αρχισε πιο δυναμικα απο ποτε. Νιωθω κι εγω περισσοτερο ετοιμη να αντιμετωπισω καταστασεις. Εγινε και το πρωτο ραντεβου στον ψυχολογο και καταλαβα οτι ειναι ενας τομεας που με μεθαει. Ισως αυτο να εψαχνα κι εδω. Η ψυχολογια γυμνη απο στολιδια και προφασεις, γυμνη απο ποιητικες περιγραφες και γνωσεις των παντων.

Αγνοια των παντων και παμε απο την αρχη!

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008

Μιλαμε για ΜΕΓΑΑΑΑΛΟ κολλημα!!!!!!!

http://mystikes.selid.es/

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2008

Παρελθον, παρον, μελλον....επιθυμιες.


"Τιμωρια! Ξεπεσμενη και ξεπερασμενη σαν λεξη, ομως ασαλευτη σαν πραγματικοτητα. Ειδικα σημερα που ολα τα δικαιολογουμε και τα επιτρεπουμε στον εαυτο μας, η τιμωρια μας αγρυπνη κι αδεκαστη σαν θεια δικη, κανει την αιωνια δουλεια της πιο ανεμποδιστα παρα ποτε, μια και δεν την παραδεχομαστε. Την ονομαζουμε : αρρωστια, νευρωση, αγχος, ανία, καταθλιψη, καταπτωση, οπως τις αμαρτιες μας επιμενουμε να τις ονομαζουμε ατυχιες, ή ακομα και δικαιωμα.

Παντως, μου φαινεται πως οι περισσοτεροι που ξερω εχουν μελλον ή εχουν παρελθον. Τουτη τη στιγμη δεν μπορω να φερω κανενα στο νου μου με παρον. Με παρον βρε παιδι μου. Μ' ενα παρον απτο, στρογγυλο και συγκεκριμενο, οπως ειναι ενα πορτοκαλι που το πετας πανω κι εκεινο παλι πεφτει στην παλαμη σου κανοντας «χραπ!».Το σιγουρο «χραπ» του υπαρκτου που αμφιβολια δεν σηκωνει.

Οχι, μονο στο παρον δεν περπαταμε. Σα να ‘ναι αφαντο ή επιφοβο. Περπαταμε με το νου σφηνωμενο σε ιστοριες παλιες που πλαθουμε και αναπλαθουμε αναλογα τη μερα, αναλογα την αναγκη, κι αναλογα τον ακροατη. Το παρελθον μας σαν ρευστος πηλος αλλαζει οψεις και ακουραστα αναδημιουργειται στα τωρινα μας δαχτυλα. Ποτε γελαει και ποτε κλαιει, και σπανια ειμαστε ειλικρινεις μαζι του. «Την εχω ακουσει σε δεκαδες εκδοχες αυτη την υποθεση», μου ειχε πει εκνευρισμενος και δηθεν βαριεστημενος ο Νικος οταν, για πολλοστη φορα, αναφερθηκα σ’ ενα περασμενο μου ειδυλλιο. Με διαφορετικο καθε φορα πνευμα κι αναλογα τα αισθηματα που καθε φορα χρειαζομουνα να του εμπνευσω για μενα. Ποτε θαυμασμου, ποτε ζηλειας, ποτε μειονεξιας, ποτε ακομα και οικτου.

........

Παντως, εχω προσεξει πως τι μερες που αισθανομαι πεσμενη και περπατω στους δρομους, κοιταζω χαμω, το πεζοδρομιο, τα παπουτσια μου, κι ας σκεφτομαι αλλα κι αλλα. Τις μερες που νιωθω καλα, σηκωνω το κεφαλι, κοιταζω περα και ψηλα, τους πανω οροφους των κτηριων, τις ταρατσες, τις κεραιες, ακομα και τον ουρανο.

Στενοχωρια ειναι η αποσταση αναμεσα σ’ αυτο που εχεις και σ’ αυτο που επιθυμεις, ακουσα προ καιρου σε μιαν εκπομπη στην τηλεοραση.
Αχ ναι, φωναξα μεσα μου. Ναι, χιλιες φορες ναι. Τωρα που το ακουω σε λεξεις τον καταλαβαινω τον καημο μου. Αυτο ειναι ματια μου, αυτο με σιγοροκανιζει μερα - νυχτα : εκεινο που εχω κι εκεινο που λαχταρω! Βολοδερνω παραπατωντας αναμεσα τους και μαραζωνω. Θελω να το βγαλω απ’ το νου μου αυτο που λαχταρω μηπως και χαρω αυτο που εχω.

Ομως δεν τα καταφερνω. Οσο το παλευω θεριευει, οπως τα αυγα που οσο τα χτυπας φουσκωνουν και υψωνονται.

Απο που βγαινει, απο που ερχεται η δικια μου η λαχταρα, οι ποθοι μου, τα ονειρα μου; Αναρωτιεμαι και με μεγαλη αυστηροτητα μαλιστα. Απ’ την ψυχη μου ερχονται ή απ’ την εγωπαθεια μου;

Δεν ξερω ποσο καθαρο και ποσο μολυσμενο ειναι αυτο που αποκαλω, «ζωη που θα μου ταιριαζε»."


Απο το βιβλιο της Μαρως Βαμβουνακη « Τανγκο μες στον καθρεφτη »

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2008

ατσαλες σκεψεις...


Ξυπναω 6:30 το πρωι και φτιαχνω καφεδακια. Συμμαζευω λιγακι και ανεβαινω να βαλω τις καινουριες κρεμες μου. Πρωτη φορα, εγω που εκανα μασκα μια φορα στα δεκα χρονια, τωρα εχω χιλια μπουκαλακια με κρεμες και μασκες και serums. Ποσο δυσκολο ειναι να αφιερωνεις 10 λεπτα το πρωι και 10 το βραδυ στον εαυτο σου;;; Καποτε εξηγουσα στις φιλες μου πως δεν πρεπει ποτε να αφηνουμε τον εαυτο μας οταν ειμαστε με καποιον, εγω ποτε δεν το εκανα.......επειδη η μεγαλυτερη σχεση μου τοτε ηταν 1 χρονο, που ακομα φοραμε την ωραια φατσα μας για να κερδιζουμε καθημερινα τον αλλον. Τι γινεται οταν περναει ο καιρος, ζειτε μαζι 2-3 χρονια και σε εχει δει πλεον στα καλυτερα και στα χειροτερα σου;; Ποιοι μηχανισμοι μας επιτρεπουν να μην προσφερουμε πλεον τον ομορφο εαυτο μας σε μας και τον αλλον;; Εγω που φορουσα τουλαχιστον ενα απαλο ρουζ και φροντιζα τα μαλλια μου απο το λυκειο, εφτασε η στιγμη να με δει ο Δ βαμμενη πριν αρκετους μηνες για να παω στη δουλεια και να με ρωτησει γιατι βαφτηκα! Λογικη απορια ειχε ο ανθρωπος, αφου με εχει συνηθισει πλεον με μια αχαρη κοτσιδα και εντελως αβαφη να πηγαινω οπουδηποτε. Ασε τις μερες του κυκλου μου, με τα ατσαλα και καθολου διακριτικα σπυρακια. Εχει 3 μερες που αρχισα να φοραω τις κρεμες που αγορασα για να συνεφερω λιγακι την επιδερμιδα μου και δεν θυμαμαι ποσες φορες με χαζευε και μου ειπε ποσο ομορφη ημουν. Και να φανταστει κανεις οτι το βραδυ κουτουλαω στους τοιχους απο την νυστα.....με μισο ματι εβλεπα να βαλω τις σωστες κρεμες, κοιτωντας παντα το σκονακι μου γιατι ακομα τις μπερδευω.
Μου ειχε πει καποτε ενας φιλος “Την γυναικα μου την διεκδικησα παρα πολυ. Ειναι ομορφη σαν μοντελο, ηταν σε μια αλλη σχεση τοτε και την πολιορκουσαν και πολλοι. Παρ΄ολα αυτα μετα απο τοσα χρονια οταν αγγιζω πλεον το μπουτι της, ειναι σαν να ακουμπαω το μπουτι του αδερφου μου.”.............................. πως το παλευεις αυτο αραγε; Μονο αν παραιτειθεις απο την θυληκοτητα σου.
Και υστερα σκεφτομαι οτι δεν ειναι ολοι αντρες ιδιοι, ουτε ολες οι γυναικες, με ευτυχες συνεπεια να υπαρχει ποικιλια στις σχεσεις των ανθρωπων και να μην ειναι δεδομενο τιποτα. Οσο ομως η λογικη μας υπαγορευει οτι τιποτα δεν ειναι δεδομενο, τοσο ερχεται η συνηθεια να μας παρασερνει να συμπεριφερομαστε σαν να ειναι. Ποιος αραγε κανει ολες τις θεωριες του πραξη ή τουλαχιστον ποιος φτανει στο σημειο να αναγνωρισει ποση αποσταση υπαρχει μεταξυ τους;;;