Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

παραπατωντας ...στη σωστη πορεια

Χθες πηγαμε στον επιγειο παραδεισο της κορης μου. Βρηκαμε εναν παιδοτοπο μονο με Playmobil!!!
 Ουτε φουσκωτα, ουτε τραμπολινα ουτε τιποτα αλλο. Μονο Playmobil!
 Δεν ξερω πως μας ειχε διαφυγει κατι τετοιο. Ειναι λιγακι διαφορετικος παιδοτοπος. Πρεπει να εχεις εσυ το νου σου στο παιδι, δεν υπαρχουν ατομα να προσεχουν το παιχνιδι τους. Μου αρεσε πολυ.

 Ειχα παρει το βιβλιο μου και η Ισμηνη βρηκε φιλους να παιξει και να κανουν διαφορα σεναρια. Απολαυσα κι εγω ενα γρηγορο καφεδακι με μια φιλη και γυρισαμε και οι δυο σπιτι ευτυχισμενες.
Απο την υπερενταση και τη χαρα αργησε να την παρει ο υπνος και κοιμηθηκα κι εγω σχεδον κατευθειαν μετα. Ουτε τα γερμανικα μου δεν εκανα επαναλληψη.

Φορτισα την προπληρωμενη καρτα μου και παρηγγειλα εναν ηλιο πριν λιγες μερες. Εχει σταλθει μου ειπαν, μα εχει κολλησει στο τελωνειο και δεν με φτανει. Τους τηλεφωνησα. Τους παρακαλεσα. Ειπα οτι ειναι μεγαλη αναγκη να τον εχω συντομα. Μα οι Ελληνες τελωνειακοι ειναι πολυ σκληρη ρατσα.
Καθομαι και σκεφτομαι που μπορω να παραγγειλω ενα παραθυρο να βαλω πισω απο τον νεροχυτη μου. Τι εννοεις ειναι δωματιο του διπλανου σπιτιου εκει; Δεν σε καταλαβαινω. Μαλλον απλα θελεις να με αποθαρρυνεις. Καποιον θα σκεφτω να το παραγγειλω. 
Εμεινε ενας μηνας χειμωνα. Ενας ερωτικος μηνας. Φυσικα και πιστευω σ'αυτα. Δεν καταλαβαινω την αφελεια σου. Δεν με παρακολουθεις καθολου μου φαινεται. Σημερα θα ψησω κασεροπιτα που αρεσει σε ολους μας, μα περισσοτερο θα τη φτιαξω για τον κουνιαδο μου που θα ερθει και την λατρευει αυτη την πιτα. Αυριο θα κανω μπαρες δημητριακων με κουβερτουρα, βρωμη, ταχινι και φυστικοβουτυρο. Και την Κυριακη χοιρινα κοτσια για ολους με πατατουλες και πιπεριες. Στα κενα μαγειρικης να μην ξεχασω να ξεσκονισω λιγα περσινα ονειρα, να αερισω το παπλωμα που σκεπαζω την καρδια μου τους κρυους μηνες και να βαλω και κανενα πλυντηριο ιδεων με διπλο στυψιμο. Η εβδομαδα που λιγο λιγο σβηνει ηταν σαν ενα κερι που τρεμοπαιζε διαρκως. Καταφερα να την φτασω ως εδω αναμμενη.
Η Ισμηνη νομιζει οτι η Πολιτεια των Ευχων (που ειχε στηθει στις Σερρες για τα Χριστουγεννα) υπαρχει ολο τον χρονο και καθε φορα που θελει κατι, μου ζηταει να την παω εκει να το ευχηθει. Αν παμε λοιπον, θα ευχηθω κι εγω να μπω στη ζωη μιας νοικοκυρας με 3 παιδια για ενα ολοκληρο Σαββατοκυριακο, για να δω πως προλαβαινει να κανει ολα οσα χρειαζονται. Νομιζω οτι γεννηθηκα με ελαττωματικο λογισμικο σε καποια σημεια και δεν ξερω που να παραπονεθω. Που να απευθυνθω για επιδιορθωση και συντηριση. Μη το πεις. Δεν ρωταω εσενα.
Πρεπει να αγορασω καινουριο σιδερο και να φτιαξω το πολυμιξερ μου. Α να ξεσκονισω και τον αρτοποιητη. Λεω να συνοδευσω με φρεσκο ψωμι το Σαββατοκυριακο μου.
Σ'αφηνω και να θυμασαι να ζεις συνειδητα. Να ακους την αναπνοη σου. Να αντιλαμβανεσαι οσες περισσοτερες κινησεις σου μπορεις. Ειναι μαγικη η ζωη. Κρατα τη φλογα αναμμενη.

4 σχόλια:

  1. κοιτα για νοικοκυρα καλα το πας για νομπελ λογοτεχνειας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχαχα Ιωαννα μου, ε κατι ειναι κι αυτο. Ειμαι καλη στο blogging εγω, δεν μπορω να ειμαι σε ολα καλη πια :) :) :)

      Διαγραφή
  2. Κατερινιώ μου...έχω μείνει άφωνη με την ανάρτηση!
    Βρήκες το μελάνι που ήταν ξεχασμένο μέσα στο συρτάρι....κι έγραψες!
    Σ΄αγαπάω!...Μόνο αυτό.
    **Αννιώ**


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννιω μου, χαρα μου που σου αρεσε τοσο :) Σ'ευχαριστω για την αγαπη σου. Εισαι τοσο ξεχωριστη :)

      Διαγραφή