Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

εγω, μαμα 2

........κι ερχονται και οι στιγμες που δεν βρισκεις κανεναν σωστο τροπο αντιμωτωπισης.
7:30 το πρωι στο δωματιο της. Εχει μιση ωρα που εχει ξυπνησει, καθισαμε αγκαλια να χουζουρεψει, παιξαμε και της ζηταω να την ντυσω για να βγαλω βολτα την Φλαππυ, να την παω μετα σχολειο για να μην αργησω στη δουλεια.
Η Ισμηνη σαν να μη με ακουει. Συνεχιζει και παιζει με τα παιχνιδια της.
Σκεφτομαι συνηθως δυο πραγματα.
Ή την πιανω και την ντυνω με το ζορι εξηγωντας της οτι ειλικρινα δεν εχω αλλο χρονο για παιχνιδια ή της λεω οτι δεν μπορω να περιμενω αλλο, την ενημερωσω οτι θα μετρησω μεχρι το τρια και μετα θα φυγω για τη δουλεια μου. Και τα δυο θα πιασουν. Δοκιμασμενα με πληρη επιτυχια. Μα καμια περιπτωση δεν θεωρω σωστη. Στη μια καταναγκαζω το παιδι μου να κανει κατι που δεν ειναι ετοιμο να το δεχτει (ντυσιμο) και στην άλλη περιπτωση το απειλω εμμεσα με "εγκαταλειψη".
Εσυ τι θα μου προτεινες; Σκεφτεσαι κατι άλλο;
Νομιζω θα ζητησω και τη δικης της γνωμη. Συνηθως με βοηθαει σ'αυτα.

Οπως και να εχει η Ισμηνη ειναι ξεχωριστος ανθρωπος για μενα. Εμπιστευομαι τη γνωμη της και ειναι αυτη που καταφερε να κανει εναν ανθρωπο με χαμηλη αυτοεκτιμηση, σαν εμενα, να νιωθει καλη μαμα.

Η αληθεια ειναι οτι σημερα βαριομουν να γραψω αυτη την αναρτηση. Χθες ειχα στο μυαλο μου να γραψω για τις στιγμες που γινεται εγωιστρια η μικρη, για το πως προσπαθουμε μαζι να λυσουμε σχολικες παρεξηγησεις κι εχω την τυχη να νιωθω οτι το αντιμετωπιζω μαζι της καθε θεμα και οχι εγω για λογαριασμο της. Ηθελα πολλα να γραψω, απλα καθημερινα, με γελιο, με θυμο, με ζωντανια, με ατονια. Απ' ολα εχει ο μπαξες. Αλλα σημερα μου εφυγαν ολα απο το μυαλο. Δεν βρισκω τις σωστες λεξεις για να στα πω οπως τα νιωθω.

Θα επιστρεψω στο βιβλιο μου και θα στα πω άλλη φορα. Καπως μου σκορπαει αυτη η μερα καθε που επιχειρω να την πιασω απο την αρχη.
Μου ειπαν θα ξαναχαλασει ο καιρος, μα το google ειναι με το μερος μου κι εχει οργανωσει ολες τις ιστοσελιδες καιρου να δειχνουν ανοδο απο μεθαυριο.


Θα σε αφησω με ενα αποσπασμα απο το βιβλιο του Γιωσαφατ Ματθαιου που διαβαζω και ειναι λιγακι αποτομος σε οσα λεει. Εμενα, μου παιρνει λιγη ωρα, για να χωνεψω ολη τη γνωση του.

"Επειδη ειμαι και παιδοψυχιατρος και παιδοψυχοθεραπευτης, εχω κανει θεραπεια και σε πολυ μικρα παιδια, ακομη και βρεφη. Στο παιδι δεν εξηγεις αυτα. Το βλεπεις και το ακους με τη μανα του. Βλεπεις πως φερεται η μανα του στο παιδι. Η θεραπεια βασικα γινεται με τη μανα. Οταν το παιδι ειναι μεγαλο, κανουμε οικογενειακη θεραπεια, συχνα βλεπουμε τους γονεις περισσοτερο. Στην Αγγλια, που διηυθυνα μια ψυχιατρικη και οικογενειακη κλινικη, οπου ειχαμε 800 παραπομπες τον χρονο, εβλεπα τους γονεις μονο και αν βρισκαμε καποια πραγματα για να βελτιωθει η συμπεριφορα τους, βελτιωνοταν και το παιδι. Εμεναν εκπληκτοι, γιατι το παιδι δεν το ειχα δει καθολου"

σελ. 77 "Μεγαλωνοντας μεσα στην ελληνικη οικογενεια" Γιωσαφατ Ματθαιος

6 σχόλια:

  1. Για τις φορές που η Ισμήνη δε συνεργάζεται για να γίνει κάτι και υπάρχει πίεση χρόνου, θα σου έλεγα να δοκιμάσεις να συνεχίσεις το παιχνίδι, μετατρέποντάς το σε παιχνίδι ρόλων. Να σκεφτείς, δηλαδή, ένα σενάριο που θα άρεσε στην Ισμήνη να υποκριθεί, π.χ. ότι είναι μια πριγκίπισσα και πρέπει να ντυθεί για να πάει στους βασιλικούς στάβλους να επιθεωρήσει τα άλογά της, τα σκυλάκια και τα γατάκια της. Κάθε ρούχο μπορείτε να προσποιείστε ότι είναι διαφορετικό από ό,τι στην πραγματικότητα: το μπουφάν ότι είναι μανδύας, η φούστα και η μπλούζα ότι είναι στολή ιππασίας, τα παπούτσια ότι έχουν μαγικά φτερά, και ούτω καθεξής. Βάλε τη, δηλαδή, σε έναν κόσμο παραμυθιού και περίγραφέ της τον. Μπορεί κάποια στιγμή να "τσιμπήσει" και να γίνει και εκείνη πιο ενεργητική βάζοντας τη φαντασία της να δουλέψει, λέγοντάς σου, για παράδειγμα, πώς είναι τα φανταστικά της ρούχα. Θα παίξετε θέατρο, κανονικά. Εσύ θα της ανοίγεις τις πόρτες, αφού θα περνάει η πριγκιπέσσα, και εκείνη θα φέρεται με μεγαλοπρέπεια. Και αν υπάρχει ανάγκη να βιαστεί, θα της λες ότι πρέπει να σώσει το βασίλειό της από εχθρούς και ότι ο παιδικός σταθμός είναι το πεδίο της μάχης: πρέπει να φτάσει γρήγορα εκεί, για να εμψυχώσει τον στρατό της. Στη διαδρομή, μπορείτε να περιγράφετε φανταστικούς υπηκόους, τοπία, κάστρα και πύργους αντί για τα πραγματικά μέρη που προσπερνάτε. Για να της το κάνεις πιο ελκυστικό, μπορείς να της λες ότι βλέπεις μυθικά πλάσματα, που η ίδια δεν ξέρει ακόμα (όπως, ξέρω και εγώ, μονόκερους), να της εξάπτεις την περιέργεια και να τη γεμίζεις εικόνες.
    Κάπως έτσι το σκέφτομαι. Δεν ξέρω τι ακριβώς αρέσει στην κορούλα σου, εγώ μια πρόχειρη ιδέα δίνω, δεν το έχω επεξεργαστεί καλά - αλλά το νόημα το κατάλαβες. Θέλει, βέβαια, δουλειά για να την κερδίσεις με τον κόσμο που θα της στήσεις μπροστά στα μάτια της, αλλά θεωρώ ότι θα αξίζει τον κόπο, καθώς, αν πιάσει, και εκείνη θα συμμορφώνεται πρόθυμα και εσύ θα νιώθεις ότι, όχι μόνο δεν την αναγκάζεις ή την εγκαταλείπεις, αλλά αντίθετα της δίνεις υλικό για σκέψη, ενώ θα περνάτε καλά παίζοντας.
    Καλό απόγευμα! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπεροχο το σεναριο που περιεγραψες κι επεσες καραμεσα. Η δικια μου θα ειναι πριγκιπισσα-ιπποτης επειδη εχουμε ΚΑΙ σπαθι :) Το τοσο απλο παραμυθι εμενα μου φαινεται βουνο, επειδη δεν ειμαι καθολου καλη σε τετοιους ρολους. Σε αυτα ειναι πολυ καλος ο μπαμπας της. Κανουν ωραια σεναρια μαζι. Θα το προσπαθησω ομως. Αξιζει τον κοπο κι ας αποτυχω βρε αδερφε. Σιγα το πραγμα, δεν θα δωσω κι εξετασεις για σεναριογραφος-σκηνοθετης :) :)

      Ευχαριστω πολυ Διονυσια μου

      Διαγραφή
  2. Τι καταπληκτικές ιδέες για να την παροτρύνεις να ντυθεί στην ώρα της!
    Νατάσσα Μαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ιδεα της Διονυσιας απο πανω ειναι πολυ καλη. Να δω αν θα τα καταφερω ομως :) Σημερα ηταν πολυ ηρεμη και συνεργασιμη και απλα της εκανα υποκλισεις σαν να ειναι βασιλισσα :) :) :) Ενταξει, δεν ειναι και κανενα σοβαρο προβλημα τα πρωινα μας. Συνηθως ειναι συνεργασιμο το βατραχακι μου :) Το ανεφερα ομως περισσοτερο για να δειξω οτι υπαρχουν στιγμες που δεν ειναι ευκολες οι λυσεις. Και σιγουρα ειναι υπεροχο το σεναριο που περιεγραψε η Διονυσια, αλλά κι αυτο προυποθετει χρονο. Μη νομιζεις οτι θα με ακουσει αν της πως οτι βιαζομαστε να φτασουμε στο καστρο κι αυτη δεν θα θελει να βαλει πρωτα για φαγητο ή για υπνο τα ζωακια που εχει στο δωματιο της. Μπορει να κανει οτι βιαζεται και παλι να αργει σε διαφορα άλλα που της αποσπουν την προσοχη :) Παντως εγω θα το "παιξω" το σεναριο που μου προτεινε η Διονυσια. Ταιριαζει γαντι στην Ισμηνη :) :) :)

      καλημερααα

      Διαγραφή
  3. Ωω! Αυτή η ανάρτηση δεν έφτασε ποτέ, στα εισερχόμενα...
    Κάτι γίνεται τελευταία, μωρέ μπας κι έχουμε μπέρδεμα στους πλανήτες?
    Το Ισμηνάκι μήπως θέλει να χορτάσει λίγο ακόμη πρωινό παιχνίδι με τη μανούλα?
    Δεν ξέρω τι συμβουλή να σου δώσω Κατερινιώ μου...κάθε παιδί είναι ένας διαφορετικός κόσμος και ίσως αυτό που λειτουργούσε σε ανάλογα πρωινά μας (έλα, βιάσου σε περιμένουν οι φίλοι σου...) να μην είναι αποτελεσματικό...
    ΄Οπως και να΄χει, υπάρχουν κι αυτά τα δύσκολα πρωινά...
    Το βιβλίο του Ματθαίου το τέλειωσα και το έχω ήδη δανείσει στην αδερφή μου που μεγαλώνει γιο..Γράφει πιο πολλά για τ΄αγόρια το πρόσεξες?
    Πολλά σημεία τα γνώριζα, ίσως γιατί από τότε που έγινα μαμά, έχω διαβάσει άπειρα άρθρα (...και συνεχίζω) που αφορούν την ψυχολογία, συμπεριφορά και ανάπτυξη του παιδιού.
    Δεν απόρησα με τον τρόπο που τα λέει ο Ματθαίος, εξάλλου ο άνθρωπος αντιμετώπισε τόσες πολλές κλινικές περιπτώσεις, κουβαλάει τρομακτική εμπειρία και σαν αποτέλεσμα ο λόγος του είναι κοφτός και καθόλου χαριτωμένος.
    Μου άρεσε που τα λέει έτσι...
    Σε φιλώ γλυκά κι εύχομαι υπομονή και ψυχραιμία με τα δύσκολα πρωινά...
    **Αννιώ**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννιω μου εχεις πολυ δικιο. Το καθε παιδι ειναι τοσο ξεχωριστο. Για ενα διαστημα επιανε το "αντε να ετοιμαστουμε να πας να δεις τους φιλους σου". Και τωρα, συνηθως ντυνομαστε στην ωρα μας. Ζητημα να αργησουμε μια φορα τον μηνα κι αν. Απλα το ανεφερα για να δειξω οτι υπαρχουν στιγμες, που ο χρονος πιεζει και ειναι δυσκολο να εισαι "καλος γονιος" :)

      Εγω εχω διαβασει το βιβλιο μεχρι τη μεση. Διαβαζω κι ενα άλλο παραλληλο (το "Σε μισω, σ'αγαπω" Ιζαμπελ Φιλιοζα)
      δεν εχω καταλαβει να αναφερεται περισσοτερο στα αγορια. Ισως παρακατω να εχει τετοια σημεια που δεν εχω φτασει ακομη. Ο Γιωσαφατ Ματθαιος μιλαει ορθα κοφτα, χωρις χαριτωμενιες, εχεις δικιο. Απλα σε καποια σημεια, επειδη εγω δεν ημουν "σωστη" με βαση τα λεγομενα του, μου παιρνει λιγο χρονο να αποδεχτω καποια πραγματα :) Κι εμενα μου αρεσει πολυ. Αν σου αρεσουν αυτου του ειδους τα βιβλια να διαβασεις οπωςσδηποτε το "Η αδικια που πληγωνει" του Δημητρη Καραγιαννη. Αυτο εψαχνα να σου παρω αλλα ειχε ελειψη. Εξαιρετικο! Οπως και το "Η νοημοσυνη της καρδιας" της Isabelle Filliozat.

      Μια υπεροχη μερα να εχεις Αννιω μου

      Διαγραφή