φευγω...

Τελευταια μερα στη δουλεια. Αυριο συμμαζεματα, βαλιτσες και φυγαμε. Δεκα μερες διακοπτουμε αυτο που κανουμε καθημερινα εδω, για να κανουμε κατι αλλο εκει. Εχω λαχταρα να δω την Βικυ και την Ελενη. Στην Καβαλα η μια, στην Δραμα η αλλη, δεν καταφερνουμε πια να βρεθουμε αλλες φορες τον χρονο.

Σκεφτομαι αν ηταν δικο μας το σπιτι εκει, θα ειχα κι εκει λιγες χαντρες, νηματα, κλωστες και ισως καποια μεσημερια να καταπιανομουν με μικροδημιουργιες. Ισως να ζωγραφιζα πετρες και να κολλουσα κοχυλια σε κορνιζες. Θα εβαφα τους τοιχους καταλευκους και θα εβαζα γυψινε κορνιζες στον τοιχο με διαφορετικο θεμα καθε καλοκαιρι. Το θεμα θα το διαλεγα μαζι με την Ισμηνη απο τον Μαϊο και μαζι θα μαζευαμε ο,τι υλικα χρειαζομασταν για να φτιαξουμε την διακοσμηση του εξοχικου μας ως το καλοκαιρι.
Θα επιαρνα και δυο κουνιστες πολυθρονες για την αυλη. Σε εντομα χρωματα αυτες. Μια τιρκουαζ και μια βιολετι ισως. Κι ενα ξυλινο τραπεζακι μεταξυ τους. Η πανω επιφανεια θα ηταν καλυμμενη με κολαζ απο παλιες φωτογραφιες διακοπων κι απο πανω ενα τζαμι να τις προστατευει. Στην κολωνα διπλα απο την εισοδο, θα κρεμουσα ενα θαλασσοξυλο με 2-3 μικρα καρφακια πανω που απο πανω τους θα κρεμοντουσαν ψαρακια, κοχυλια και χαϊμαλια. Θα εκλεινα και την αυλη με ξυλινο φραχτη και θα εβαζα ενα σπιτακι της Φλαππυς μεσα. Ξυλινο λευκο σπιτακι με το ονομα της γραμμενο με μωβ γραμματα. Απο δεξια θα κρεμουσα καραβοπανα για προστασια απο τον πολυ πρωινο ηλιο.
Κι αν ειχα ποτε ενα σπιτι στη θαλασσα, ισως τιποτα απο ολα αυτα δεν εκανα. Μα η μιση απολαυση ειναι το τωρα, που το ονειρευομαι.

Η νοημοσυνη της καρδιας που διαβαζω, εχει κι αρκετη ανατομια μεσα και κυλαει αργα, αλλα μαθαινω πολυ ενδιαφερον πραγματα. Μου ειπε η Αννα και για το Hold me tight και θελω να το παρω. Εχω ολο το απογευμα σημερα να μαζεψω βαλιτσες. Φετος δεν θα βαλω πολλα ρουχα και λουσα. Θα βαλω βιβλια και μουσικες και κατι μικρο δημιουργικο. Δεν ξερω τι. Θα βρω. Κατι να χωραει σε μια γωνιτσα της βαλιτσας μου. Τις δεκα μερες εκει δεν εχω αναγκη να μην κανω τιποτα. Εχω την διαθεση να κανω κατι.

Κατεβαζω ρολα. Στο διαδυκτιο θα ξαναμπω σε δεκα μερες. Το Σαββατο θα βγουν ολα απο την μπριζα. Το κινητο θα λειτουργει μονο για τηλεφωνα και ο εγκεφαλος μου θα αναγνωριζει μονο ηχους και μυρωδιες. Φευγω και θα επιστρεψω με μια αγκαλια γεματη Σεπτεμβρη, αναμνησεις, ονειρα, αλμυρα και λιγο πιο ξανθα μαλλια.