Η μικρη ανεβασμενη με τα γονατα πανω στην καρεκλα χαζευε τα αεροπλανα που απογειωνοντουσαν και προσγειωνοντουσαν στον αεροδιαδρομο. Ειχαμε ωρα ακομη μαζι με τον Δ. Θυμηθηκα τοτε που ταξιδευα εγω με αεροπλανο συχνα. Δεν μου αρεσαν οι αποχαιρετισμοι. Καποια δυσκολια μαλλον θα εχω να διαχειριζομαι τα συναισθηματα του αποχαιρετισμου. Αποχαιρετιστηκαμε και επιστρεψαμε σπιτι. Φαγαμε οι δυο μας και κοιμηθηκε η μικρη μαζι μου.Να προσεξω να μην γινω βδελα της επειδη νιωθω κατι να μου λειπει αυτες τις μερες.
Επαιζε στον παιδοτοπο κι εγω κοιτουσα εξω απο την τζαμαρια αυτη την καταπληκτικη ωρα που σουρουπωνει. Αρχισα να διακρινω και το ειδωλο μου στο τζαμι. Και δεν μου αρεσε καθολου αυτο που εβλεπα. Μια γυναικα μονη απεριποιητη. Δεν ειχα παρει καν μαζι μου το βιβλιο μου να διαβαζω. Δεν ειχα σκεφτει καθολου εμενα. Μονο την μικρη, να παμε καπου να ξεχαστει επειδη με ρωτουσε γιατι δεν μας πηρε ο μπαμπας μαζι του.
Εκεινο το μαγικο κουτι μας εμφανισε τον μπαμπα μας το βραδυ, μεσω skype και του ειπαμε πως περασαμε τη μερα μας, του στειλαμε φιλακια και τον καληνυχτισαμε. Εμεις εδω κι εκεινος εκει. Οχι πολυ μακρυα, μονο 630 χιλιομετρα δρομος. Δεν εχουμε μαθει ομως στην απουσια του. Κι ας δουλευει 15 ωρες την ημερα και μας βλεπει ελαχιστα. Άλλη αισθηση εντελως.
Οι γυναικες που εχουν συνηθισει, λογω περιστασεων, να ειναι πιο συχνα χωριστα με τους συντροφους τους, με αντιμετωπιζουν σαν υπερβολικη, σαν κακομαθημενη ισως. Ο καιρος θα με κανει κι εμενα πιο ανεξαρτητη. Εξαλλου δεν μπορω να κρυψω και την μικρη περηφανια που νιωθω για εκεινον που καταφερε να φυγει εξωτερικο. Και ποσο ευχομαι να ειναι μονο η αρχη αυτη και να φυγει πολλες φορες ακομη! Κι εγω θα μαθω ευκολα. Μη νομιζεις εχει και τα καλα του. Το σπιτι ειναι πιο συμμαζεμενο. Πως γινεται να λειπει ολη μερα απο το σπιτι αλλα εγω να χανω την μπαλα στο συμμαζεμα οταν ζει εδω
; Anyway. Τρεις γυναικες στο σπιτι. Εγω, η Ισμηνουλα και η Φλαππυ. Θα περασουν οι μερες κι εγω θα συγκεντρωθω στα ομορφα. Εξαλλου θα τον βλεπω καθε βραδυ στο skype. Ελα σταματα, ενταξει ειπα. Δεν θα γκρινιαξω αλλο. Ουφ με επρηξες. Τα εβγαλα και ησυχασα. Αντε αλλαξε θεμα τωρα.
Δεν βρισκω ελληνικους υποτιτλους για το Before Midnight...
Toν Νοέμβριο που μας πέρασε έφυγε με την δουλειά του ο δικός μας μπαμπάς κι ενώ θεωρούσα πως θα είχα μια έννοια λιγότερη (διότι ως γνωστόν οι άντρες είναι χειρότεροι απ' τα παιδιά) ξαφνικά μου έλειπε αιχρά... σε σημείο να μη μπορώ να κοιμηθω μόνη μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑστα.... ενάμισι μήνα υπέφερα οπότε σε καταλαβαίνω απόλυτα... υπομονή :-)
Τζινα μου
Διαγραφήνομιζω εισαι λιγουλακι πιο "αξαρτημενη" απο εμενα :) :) Για να υπεφερες εναμισι μηνα βεβαια, υποθετω οτι ο δικος σας ο μπαμπας λειπει περισσοτερο και ειναι σιγουρα πιο δυσκολο. Μη σου πω δεν συγκρινονται καν οι εμπειριες μας. Επειδη ο Δημητρης μου εφυγε για μολις μια εβδομαδα. Μεχρι να καταλαβω οτι εφυγε, θα επιστρεψει :)
Σου ευχομαι καλη δυναμη και να αξιζει την ταλαιπωρια η δουλεια του μπαμπα σας :)
Καλο απογευματακι!
Μια εμπειρία ακόμη λοιπόν και αφορμή για να γίνεις δυνατότερη...Κάθε εμπόδιο σε καλό δε λένε? Έλα χαμογέλα, όλα θα βρούνε το δρόμο ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαμογελαω χαμογελαω :)
ΔιαγραφήΠαραξενα αισθανομαι μονο. Θα συνηθισω :)
Καλο βραδακι σαλονικια μου
Εξωτερικό έτσι; Εμείς φύγαμε όλοι μαζί. Και οι τρεις :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πολυ καλα κανατε!!! Μακαρι να μπορουσαμε κι εμεις να φυγουμε ολοι μαζι. Προς το παρον νιωθω περηφανη που τα καταφερε εστω κι ενας απο εμας :) :)
ΔιαγραφήΚαλο απογευματακι!!