inspire

Καποιες μερες, ξεκινουν, χωρις καποιον εμφανη λογο, καλα. Και νιωθω οτι ολες οι αλληλεπιδρασεις μου με τους ανθρωπους ειναι πετυχημενες. Μιλαω, ακουμπαω, παρατηρω ανθρωπους και σε καθε επαφη υπαρχει ενα γεματο αποτελεσμα. Και κατι τετοιες μερες εχω πιασει τον εαυτο μου να μονολογει "Ας μη βρεθει καποιος μιζερος στον κοσμο μου σημερα". Και το "μιζερος" δεν εχει την ορολογια που υπαρχει στα λεξικα. Εχει την δικη μου ορολογια, που σημαινει ενας ανθρωπος με αρνητικη αυρα. Που πολυ πιθανον να ειναι και η κολλητη μου, επειδη μολις της ηρθε περιοδος και ποναει. Δεν εννοω δηλαδη τους κακους ανθρωπους, ισως απλα να ειναι κακοτυχοι.
Κατι τετοιες μερες θα με δεις ευκολα να ελισσομαι. Στην υποψια της αποτυχημενης επικοινωνιας, δεν επιμενω, το αφηνω να φυγει. Δεν ειναι η στιγμη σωστη. Δεν εχω την υπομονη να εξηγησω, δεν εχω την σοφια να προσπαθησω να καταλαβω κατι, περα απο αυτο που υπαρχει μεσα στο κεφαλι μου.
Εδω κι ενα χρονο σκεφτομαι ξανα και ξανα καποια λογια, καποιες καταστασεις, καποιες στιγμες. Μονο τον τελευταιο καιρο καταφερα να καταλληγω στο ιδιο συμπερασμα μετα απο καθε επαναλληψη αυτων των πραγματων. Και ειναι πολυ ανακουφιστικο αυτο που σου λεω. Γιατι ακομη κι αν δεν ειναι και πολυ εφικτα αυτα που καταλληγω να συμπεραινω, ειναι λυτρωτικο να ξερω που ειναι ο στοχος.
Οπως καταλαβες, μου αρεσουν τα πινακακια, ο προγραμματισμος, η οργανωση. Προσεξε μη μπερδεψεις σε παρακαλω τα λογια μου. Μου αρεσουν εγραψα, οχι οτι τα καταφερνω σε αυτα. Γινονται συχνα παρεξηγησεις απο λαθος ερμηνειες. Και φτανουμε να αναρωτιομαστε πολλες φορες με την Τζενη "Μα πως γινεται να ζουμε ακριβως το ιδιο πραγμα και να το αντιληφθουμε τοσο διαφορετικα ο ενας απο τον αλλον;;" Εχεις ζησει ποτε κατι τετοιο; Αναρωτιεμαι γιατι τα βιωματικα σεμιναρια δεν ειναι τοσο διαδεδομενα στην Ελλαδα. Μεταγγιση γνωσεων, εμπειριων. "Αμερικανιες" θα μου πεις. Και θα συμφωνησω. Αλλα δεν ειναι η πρωτη φορα που αμερικανοφερνω και το εχω αποδεχτει πλεον. Μη σου πω το εκτιμαω και το απολαμβανω. Εξαλλου αυτη η αναγκη της μεταγγισης ειναι που με κραταει τοσο δεμενη με αυτο το μπλογκ. Να δεις που αν πιναμε κρασακι σημερα θα καταφερναμε μια πολυ ομορφη συζητηση. Περασε σχεδον η μερα. Σε λιγο θα ανεβω με την Σιμηνη στο βουνο μεχρι την στανη να δουμε τον ηλιο να πηγαινει για υπνο. Λιγες ωρες ακομη και θα παινευομαι οτι εζησα μια ομορφη μερα μπροστα στον καθρεφτη του μπανιου.

Χρειαζομαστε ανθρωπους να μας εμπνεουν...