Τρίτη 6 Μαΐου 2014

ακουγοντας Zaz....

Σημερα η μερα εχει την φωνη της Zaz και μια καινουρια γνωριμια. Μιλησαμε λιγακι επαγγελματικα, εκεινη τα δικα της, εγω τα δικα μου και νιωσαμε τοσο καλα που πριν φυγει μου ειπε "Πρεπει να βρεθουμε και για καφε εμεις". Και σκεφτομουν κι εγω το ιδιο.
Και συνεχιζω με την φωνη της Zaz και την αναμνηση της Edith Piaf. Νομιζω ειναι και η Αγαπη που με ξεσηκωνει με καποιες συζητησεις της και μου θυμιζει παντα να βγαινω απο τις γραμμες οταν ζωγραφιζω. Και μου τονιζει οτι αυτο ειναι απολαυστικο οταν δεν γινεται απο αντιδραση, αλλα απο διψα.

Η Ελλαδα αρνειται να τραβηξει τις κουρτινες να μπει ηλιος. Αφηνεται στον αερα και στην βροχη σαν ακυβερνητο καραβακι στο πελαγος. Και καταφερνει να ειναι τοσο εξαιρετικα ομορφη ακομη στα ματια καποιων ερωτευμενων.  Μου ελειψαν διακοπες στο Αιγαιο. Και καπου διαβασα σημερα καποιον που δηλωνε οτι εχει αναγκη διακοπες. Και σκεφτομουν οτι ειχα νιωσει "αναγκη" για διακοπες οταν για δυο καλοκαιρια δεν ειχα παει πουθενα και ειχα κανει 2 μπανια, αν θυμαμαι καλα. Τοτε ειχαμε κλεισει και πηγαμε Κεφαλλονια και ηταν η πρωτη φορα νομιζω που ελεγα ολοκληρη "εχω αναγκη" διακοπες. Αλλά να, θα ηθελα απο εκεινες που αφηνεις το κινητο πισω, σε ενα δωματιο με ωραια θεα, πανω ακριβως απο την θαλασσα, διχως τηλεοραση και διχως πολυκοσμια. Και απο χθες σκεφτηκα πολυ για το ιντερνετ. Και αποφασισα τα Σαββατοκυριακα να μην χρησιμοποιω το ιντερνετ αν δεν υπαρχει καποιος συγκεκριμενος λογος. Οπως εκανα πριν μου φερει ο Αγιος μου Βασιλης το ταμπλετ. Το κινητο μπορει λογω δουλειας να μην μπορω να το αφησω. Αλλα το ιντερνετ μπορω χαλαρα να το βγαλω απο τη ζωη μου τα Σαββατοκυριακα.
Δεν καταλαβα σε ποια διαστραυρωση εγραφε "καλοκαιρι" κι εγω εστριψα ασυναισθητα. Λες και φετος εχω βαλθει να επανεκτιμησω ολες τις εποχες και να μην υποτιμησω την γλυκα καμιας. Αν δεν με ηξερα, θα υποπτευομουν οτι ειμαι εγκυος και τα βλεπω ολα γλυκαναλατα. Εχω καιρο να γραψω στον Νικο γραμμα και να μιλησω με την Τζενη. Κλεινω σιγα σιγα διακοπτες κι εξαφανιζομαι απο το βαρος της καθημερινοτητας. Κραταω την ικανοτητα χαμηλης πτησης μεταξυ δουλειας, υποχρεωσεων και ολο μου θυμιζω να παρω εναν μεγαλο καθρεφτη να μην ξεχναω να με παρατηρω. Μερα με τη μερα. Και θυμαμαι ξανα τον Λουδοβικο των Ανωγειων: 

"Πέταξε όσο ψηλά μπορείς
τα ύψη δεν σκοτώνουν
τα χαμηλοπετάγματα πονάνε και πληγώνουν."

Και επιστρεφω στη φωνη της Zaz απο εθισμο. Δεν αντεχω αλλη οκταβα στα' αυτια μου σημερα (Χρηστο καλα το ειπα;)


 

2 σχόλια:

  1. κεφαλονιά θα πας κοπέλα μου; δεν έχω πάει ποτέ αλλά λένε ότι είναι ωραία κι έχει και ιδιαίτερο φαγητό! και αυτός στο βίντεο τί ωραίος άντρας τί χέρια τί μαλιά αχ τυχερές κάποιες βρε κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οχι, δυστυχως δεν θα παω φετος Κεφαλλονια :) Πηγα πριν 3 χρονια και περασα υπεροχα!!!
      Ποιος ειναι ο ωραιος στο βιντεο;; Δειχνει πανω απο εναν. Να υποθεσω οτι μιλας για τον τυπο που χορευει τανγκο; Περι ορεξεος....δεν ειναι πολυ του γουστου μου (ουτε εγω του δικου του, ειμαι βεβαιη) αλλά ευχαριστως θα χορευα ενα τανγκο μαζι του :) Κι αν μαθαινε και στον Δ μου να χορευουμε μαζι, θα του ημουν υποχρεη :) :) :)

      καλο απογευματακι!

      Διαγραφή