για καφε με τον Νικο

"Ποσο ουτοπικο ειναι να παμε καποια καθημερινη για καφε. Πως γινεται να μενουμε τοσο κοντα και να μην μπορουμε να το κανονισουμε. Θα 'θελα μια Τριτη απογευμα, να παμε στο Hondos, η μικρη να παιξει στον παιδοτοπο κι εμεις να πινουμε καφεδακι, να χαζευουμε τα αεροπλανα και την θαλασσα  και να μιλαμε να μιλαμε...."

"Ενταξει λοιπον. Θα ερθω την Τριτη :) "

Ειναι σπουδαιο πραγμα οι φιλοι. Και ειδικα κατι τετοιες φιλιες. Ειναι σπουδαιο να σου αφιερωνουν χρονο τοσο εκουσια!

"Να με παιρνεις να με ξεσηκωνεις. Δεν κανω τιποτα για τον εαυτο μου πια."
"Θα το κανω" σου υποσχεθηκα και χωρισαμε με μια μεγαλη αγκαλια.

Μπηκα ξανα στο βιβλιοπωλειο του Hondos. Κατευθυνομαι πλεον μηχανικα παντα στην ιδια γωνια με τα αγαπημενα μου θεματα. Χαζευω και λιγο τα παιδικα και μου ειναι απιστευτα αδυνατο να μην αγορασω βιβλιο. Εχω πολλες μερες να διαβασω. Κι εκεινο το πρασινο βιβλιο μου ακομη περιμενει στις πρωτες σελιδες. Εχω κι ενα μισοδιαβασμενο στην τσαντα μου, της Βικτωρια Χισλοπ, που το σερνω εδω κι εκει κι ακομη στη μεση μενει.

Ο καιρος θυμιζει πια καλοκαιρι κι αν δεν ειχα αυτα τα οικονομικα θερια να με νικανε αυτες τις μερες, θα ημουν σχεδον ευτυχισμενη. Χαζευω κερασι καρω κουρτινακια κουζινας, χαλαρες πλεξουδες και πολυχρωμα λουλουδια και μια ζωη που νιωθω καλα μεσα της. Το καλοκαιρι αυτο το φοβαμαι λιγακι. Στην καλυτερη περιπτωση θα κρυβομαι σε φωτογραφιες και θα τις κανω μαγικα χαλια για χαμηλες πτησεις πανω απο μια ονειρεμενη ζωη. Στην χειροτερη, θα δωσω τα κλειδια των ελπιδων μου, ενα στον Δημητρη κι ενα στην Κατερινα και θα τους παρακαλεσω να μη με αφησουν να βουλιαξω. Να μου ποτιζουν την πιστη οσο θα λειπω, τα νιατα, την αγαπη μου.

Εχει μερες που μου παει η φωνη της Joan Baez και μια country μυρωδια με διαπερναει και μου επιτρεπει να ονειρευομαι με τοσο ελαχιστο οξυγονο. Να συγκεντρωθω στις αναπνοες μου, σχεδον το απαιτησε ο Νικος απο εμενα χθες. Μου μιλησε και για την Μαρια στον Χολομωντα και για το παλιο "Φλου" που θα ειναι μια μικρη οαση στο χωριο. Και υποσχεθηκα να παω να το δω. Μου υποσχεθηκα να γνωρισω και την Μαρια.

Φευγοντας πηρα μια εγκυκλοπαιδεια για το ανθρωπινο σωμα που βρηκα σε προσφορα και με παρηγορουσα που δεν ειχα χρηματα να αγορασω ενα βιβλιο για μενα και να νιωσω ολη αυτη την αδημονια μεχρι το βραδυ να κοιμηθει η Ισμηνη και να το ανοιξω, να το ξεφυλλισω και να με ρουφηξει. Και το βραδυ με πλακωσαν τα θερια μου. Κι ανεβηκα να κοιμηθω νωρις για να μην πνιγω.