μυστικα

Θα σου πω ενα μυστικο σημερα. Παρακολουθω παντα την Eurovision και ψηφιζω κιολας. Μου αρεσει να υπαρχουν διαγωνισμοι τραγουδιων. Καποτε εβλεπα καθε χρονο και το φεστιβαλ τραγουδιου Θεσσαλονικης. Φετος νικητρια χωρα ειναι η Αυστρια. Παρα πολυ καλο κομματι και υπεροχη φωνη. Εγω ψηφισα το San Marino αλλα ειχα γραψει και την Αυστρια στην λιστα μου. Φυσικα κι εχω λιστα. Εχω χαρτακι και στυλο και σημειωνω τα τραγουδια που μου αρεσουν. Μου αρεσε η Αυστρια, η Γερμανια και το Σαν Μαρινο. Και της Ελβετιας ηταν ευχαριστο, αναλαφρο και της Ουγγαριας ειχε μεγαλο νοημα, αλλα με επνιξε. Δυσκολευτηκα να παρακολουθησω τα λογια επειδη δεν το αντεχα απο ενα σημειο κι επειτα. Στρουθοκαμηλισμος ισως. Δεν ειχα διαθεση να χαλαστω ομως. (Μιλουσε για την ενδο-οικογενειακη βια).
Συζητηθηκε πολυ η συμμετοχη της Αυστριας αν το ακουσες. Βγηκε ενα ερμαφροδιτο ον, με μακρυ μαλλι, τεραστιες βρεφαριδες, μακιγιαρισμενο με τουαλετα και....μουσι και μουστακι :) Οι γνωστοι μου γνωριζουν οτι ειμαι υπερ της εκφρασης. Μ'αρεσει ο καθενας μας να εχει χωρο να εκδηλωνεται. Δεν σου κρυβω ομως οτι δυσκολευομαι να βαλω ορια. Γιατι το θεαμα αυτου του ανθρωπου δεν μου αρεσε. Ενιωσα απλα μια κραυγη "Προσεξτε με". Τα τοσο εκκεντρικα ατομα νιωθω να κουβαλανε μεγαλη δυστυχια, πραγμα που με φερνει σε δυσκολη θεση. Με το παρουσιαστικο μας νιωθω οτι δηλωνουμε πολλα. Μου αρεσουν τα αρμονικα παρουσιαστικά. Απολαμβανω τους ανθρωπους που σε κανουν να νιωθεις ηρεμα διπλα τους. Ισως, αν αυτος ο ανθρωπος εμφανιζοταν με ενα αποδεκτο look στον διαγωνισμο, να μην νικουσε. Υπαρχει πολυ κοσμος που, νιωθω οτι, απο θυμο στα στερεοτυπα, επιβραβευει καθετι το διαφορετικο, διχως πρωτα να το περασει απο το προσωπικο του κοσκινο και να αποφασισει αν του αρεσει αυτο που βλεπει. Καποιοι σχολιασαν για το τι προτυπα πλασαρονται στα παιδια. Δεν ξερω. Νομιζω τα παιδια δεν θα αποφυγουν τετοια θεαματα, παρα μονο αν τα κλεισουμε σε γυαλα. Αν η Ισμηνη εβλεπε την Eurovision μαζι μου, θα προσπαθουσα να της εξηγησω οτι αυτος ειναι ενας πολυ μπερδεμενος ανθρωπος. Θα της ελεγα οτι κατα την δικη μου γνωμη ειναι πολυ κριμα σε τετοια ηλικια να μην εχει αποφασισει σε ποιο φυλο θελει να ανηκει και θα της ζητουσα να εστιασει στο τραγουδι. Εγω εκλεισα τα ματια καποια στιγμη κι τοτε μονο αντιληφθηκα ποσο ομορφη φωνη εχει. Ισως να της προτεινα να κανει το ιδιο. Ισως αυτο να ακουγεται στενομυαλο σε καποιους. Αλλα αυτο θα εκανα νομιζω.

Εχω κι άλλα να σου πω, μη φευγεις. Το Σαββατοκυριακο αυτο προσπαθησα να χρησιμοποιησω το ιντερνετ μονο οταν χρειαζοταν. Να σου εξηγησω. Πριν μου φερει ο Αγιος Βασιλης το το ομορφο ταμπλετ μου, εκλεινα την Παρασκευη το βραδυ το γραφειο και μαζι και τον υπολογιστη μου και ξαναδυκτιωνομουν την Δευτερα το πρωι. Στο σπιτι εμπαινα ιντερνετ μονο αν χρειαζομουν να δω καποια συνταγη ή αν περιμενα καποιο μειλ. Τωρα καλομαθα ομως και πολλες φορες καθομαι εκει στη γωνια του γκρι καναπε και χαζευω στο ιντερνετ. Ενταξει δεν το θεωρω κακο ισως να κανεις κι εσυ το ιδιο. Εγω ομως μεσα στην εβδομαδα περναω πολλες ωρες στο ιντερνετ και ειναι μια καλη ευκαιρια τα Σαββατοκυριακο να αφηνω λιγο την εικονικη ζωη στην ακρη. Και τα καταφερα. Ναι σου λεω. Απο κεκτημενη ταχυτητα πηγα να μπω στο μπλογκ μου αλλα το εκλεισα. Υστερα η Ισμηνη εχυσε πανω στο ταμπλετ το ροφημα που της ειχα κανει για το βηχαλακι της και αναγκαστικά ηταν κλειστο για μια ημερα να μην καει. Ηρθα στο γραφειο χθες επειδη ετυχε μια δουλιτσα και μπηκα μονο να απαντησω σε ενα μηνυμα στο facebook. Και η αληθεια ειναι οτι δεν μου ελειψε τελικα. Μαλλον δεν ειμαι τοσο εθισμενη οσο νομιζα ή ακομη δεν φανηκαν οι παρενεργιες.

Το Σαββατο εγινε και το αλλο. Ηταν λιγακι αρρωστη η μικρη μας και το βραδυ, την ωρα που την βαλαμε για υπνο, διαφωνησαμε με τον Δ σε ενα θεμα διαπαιδαγωγησης της. Και αυτη τη φορα εκδηλωσαμε τη διαφωνια μας. Γιατι συνηθως δεν το κανουμε. Το δειχνουμε με μουτρα αλλα το προσπερναμε. Αυτη τη φορα ομως του ειπα οτι διαφωνω. Του ειπα και τους λογους που διαφωνω. Μου ειπε κι εκεινος τις αντιρρησεις του. Ενταξει, δεν τα καταφεραμε και πολυ σε θεμα σεβασμου. Προσβαλαμε ο ενας τον αλλον κατα την διαρκεια. Και τελικα δεν υπηρξε χρυση τομη. Εκεινος πιστευει τα δικα του (οτι καλομαθαινω την μικρη κι εχει γινει μαμακιας) κι εγω τα δικα μου (οτι θελω να μαθαινει εν ηρεμια και οχι με εντασεις αν δεν υπαρχει λογος......εγω ακουγομαι η καλη ε; Ε, εγω τα περιγραφω, τι περιμενες;;). Το θεμα ειναι οτι μετα απο λιγη ωρα με πηρε αγκαλια και ημασταν αγαπημενοι και ευδιαθετοι. Ενιωσα περηφανη και για τους δυο μας.

Και φτασαμε στη Δευτερα, να μας εχουν κοψει το τηλεφωνο σπιτι, επειδη εγω, για πολλοστη φορα, αμελησα να το πληρωσω στην ωρα του. Και τον φανταζομαι να εχει γινει Τουρκος τωρα ο Δ μου, επειδη εκνευριζεται πολυ με τετοια θεματα. Και σκεφτομαι οτι, ενταξει, εκεινος το εχει δεχτει, οπως ειπε, οτι ειναι ετσι ο χαρακτηρας μου. Εγω γιατι δεν αλλαζω; αφου κι εμενα δεν με βολευει να ειμαι ασυνεπης στις οικονομικες μου υποχρεωσεις; Γιατι δεν μπορω να μαθω να ειμαι πιο υπευθυνη; Γιατι επαναπαυομαι στο "ετσι ειμαι εγω" και δεν βαζω μυαλο; Θα τα καταφερω. Θα το βαλω σκοπο. Δεν γινεται να ειναι πιο δυνατη απο μενα η απερισκεψια μου.

Σ'αφηνω. Τελειωνω το καφεδακι μου και μια γεματη μερα με περιμενει. Θα ειναι αγενεια να την αφησω να περιμενει, σωστα;