Χθες χαζευα σπιτια προς πωληση στην περιοχη μου. Ο Δημητρης μου εδειξε και το αυτοκινητο που του αρεσει και "θα" παρουμε. Μας επιασε μια ταυτοχρονη αρνηση της κρισης. Φανταζομαστε οτι "λεφτα υπαρχουν" και κανουμε ονειρα.
Το πρωι η μικρη ξυπνησε διπλωμενη στα δυο, κλαιγοντας για πονο στην κοιλια. Ειναι απεριγραπτο αυτο που νιωθεις οταν δεν μπορεις να βοηθησεις ενα παιδι οταν ποναει. Ευτυχως την ξαναπηρε ο υπνος και σε μια ωριτσα ηταν πολυ καλυτερα. Απολαυσε τα φιλια και της αγκαλιες μας και πηγαμε λιγακι καθυστερημενες στο σχολειο. Ο αερας που φυσουσε στο προσωπο μου καθως ερχομουν στη δουλεια μου μυρισε φθινοπωρο. Φυσαει αρκετα και σε λιγες ωρες εχω ενα μικρο ραντεβου στο πλανηταριο για ενα καφεδακι. Θα ειναι ακομη πιο απολαυστικος ο αερας εκει, ειμαι βεβαιη.
Παρακολουθησα ενα βιντεακι το πρωι και αποφασισα να ειμαι ακομη πιο συνειδητοποιημενη στην χρηση του ιντερνετ. Δεν θελω να φανταστω τη ζωη μου διχως αυτο. Γνωρισα πολυτιμους ανθρωπους, δυο εκ των οποιων τους απολαμβανω πια in vivo περισσοτερο και νιωθω μεγαλη ευγνωμοσυνη γι'αυτους. Με τραβαει ξανα η ζωη απο την μυτη εδω και λιγες μερες. Ισως κατεβαινοντας απο εκεινο το λοφακι στην Περαια κι επειτα.
Μετα διαβασα την αναρτηση της Στελλας και γελουσα δυνατα. Και αφου γελασα πολυ πολυ, στο τελος εμεινα λιγακι λυπημενη που καποιες καταστασεις γινονται παγιες και μας χαρακτηριζουν, μας δεσμευουν, μας καθιστουν τοσο ΜΗ ελευθερους καποιες στιγμες.
Σκεφτομαι να βαλω εναν αστερισκο σε καθε παραγραφο, επειδη δεν εχει συνοχη η αναρτηση. Και μονο ετσι δεν θα "κακοφανει" αλλά μετα αποφασισα να μην το κανω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου