ενα δυστυχημα, ενα συνεδριο και λιγες σκεψεις

Οταν επιστρεφαμε χθες απο Σερρες, εγινε ενα δυστυχημα και μειναμε σχεδον μιση ωρα σταματημενοι. Περνωντας διπλα απο το σημειο που συνεβει το συμβαν, ειδα τη μηχανη στην ακρη του δρομου κι ευχηθηκα σε ενα θαυμα, να καταφερει να ζησει ο οδηγος. Κι εκεινη τη στιγμη σκεφτηκα "Κατερινα σκεψου 3 πραγματα που σε προβληματιζουν και σε αγχωνουν αυτη την εποχη....τωρα θα μοιαζουν τοοοσο μικρουτσικα."
Σημερα διαβασα οτι ο οδηγος δεν τα καταφερε τελικα.
Παραλληλες ζωες.
Το Σαββατο που περασε συναντηθηκαν σε, κατι σαν συνεδριο, διαφοροι γονεις bloggers, στην Αθηνα. Πολυ ενθουσιασμος και προετοιμασια για πολλους φιλους μπλογκερς. Περασαν ενα Σαββατοκυριακο με γνωριμιες, αγκαλιες και ενημερωση. Μου θυμισε η ολη φαση, κατι απο τα συνεδρια που συμμετειχα, με θεματα του επαγγελματος μου. Και περιμενα να δω παλιους συμφοιτητες και να μαθω καινουρια πραγματα πανω στο αντικειμενο μου. Χμμμμ, τελικα ελαχιστα εμαθα απο αυτα τα συνεδρια και με τους συναδελφους, δυστυχως, υπαρχει μεγαλη υποκρισια. Παντως απολαμβανα τα μερη που επισκεπτομουν για το συνεδριο κι αν ειχα την οικονομικη ανεση, θα συμμετειχα και σε άλλα :)
Το δικο μου Σαββατοκυριακο ηταν εντελως οικογενειακο. Σερρες, στα πεθερικα μου. Να σου πω την αληθεια, ειχα λιγο ορεξη να αλητεψω για κανενα ποτακι με τον Δ το Σαββατο το βραδυ, αλλα ημουν ταπι και ψυχραιμη. Κι ολο σκεφτομουν τα εξοδα που εχω και ενιωθα ολη την εβδομαδα μεγαλη πιεση. Και την Κυριακη μου ηθρε περιοδος. Και ημουν σαν να περασε νταλικα παλι απο πανω μου. Σερνοντας εφτασα το βραδυ σπιτι. Εκανα μπανακι την μικρη και την αφεντια μου και οταν ανεβηκα να ξαπλωσω, νομιζω με πηρε ο υπνος μεσα σε δεκα δευτερολεπτα.
Και σημερα, αλλος ανθρωπος. Ειναι απιστευτο αυτο με τις ορμονες σε εμας τις γυναικες. Με την Τζενη εμαθα να προσεχω τη διαθεση μου πριν την περιοδο και μετα. Η Τζενη ειχε νευρα, εμενα με πιανει "μαυριλα". Τα βλεπω ολα απαισιοδοξα μια εβδομαδα πριν. Κι οταν βγαινει το αιμα απο μεσα μου, μεσα σε μια μερα, νιωθω να αδειασα ολη την ασχημια των σωθηκων μου. Και το βραδυ ξερω οτι παλι θα νιωθω εξαντληση απο την αιμορραγια. Αλλα και ανακουφιση. Δεν ξερω απο τι ανακουφιζομαι. Αλλά μονο ετσι μπορω να το περιγραψω.
Ποσες φορες αναρωτιεμαι τι θα γινοταν αν επελεγα την γεννετικη που τοσο μου αρεσε πριν πολλα χρονια. Θα ημουν αραγε σε καποιο ερευνητικο κεντρο καπου στο εξωτερικο ή μηπως εδω στην Ελλαδα, κατα πασα πιθανοτητα ανεργη ή στην καλυτερη περιπτωση καθηγητρια; Ειναι τοσο εντυπωσιακος ο ανθρωπινος οργανισμος και η ψυχοσυνθεση μας!
Σου ειπα; Θα ξεκινησω ψυχοθεραπεια. Το ηθελα που το ηθελα για διαφορους λογους, τωρα προστεθηκε αλλος ενας. Να με βοηθησει να βγαλω ακρη με την βουλιμια που με εχει πιασει τους τελευταιους μηνες.
Χθες με ρωτησε η κορη μου χαζευοντας εξω απο το αυτοκινητο τον ηλιο να δυει "Γιατι ο ηλιος, ο αληθινος, αυτος, οχι ο ψευτικος που ζωγραφιζουμε, δεν εχει γραμμες; "
Της εξηγησα οτι με τις γραμμες προσπαθουμε να δειξουμε το φως που σκορπαει γυρω γυρω.
Και για αλλη μια φορα σκεφτηκα οτι πρεπει να τα γραφω σε ενα τετραδιο αυτα που λεει να τα θυμαμαι να της τα αφηγουμαι οταν μεγαλωσει.
Ξεχασα να παιξω τζοκερ χθες.