Μετα εγραψα για την επισκεψη που δεχτηκα απο εναν συναδελφο μου. Την συμπαθητικη του φυσιογνωμια. Δεν με καλυπτε κι αυτο ομως και το εσβησα.
Επειτα ξεκινησα να γραφω για το ποσο χαιρομαι να βρισκω σχολια απο παλιους μπλογκερ, οπως προχθες της Στελλας, και πως ηταν καποτε η μπλογκογειτονια. Μα ενιωσα να γινομαι γραφικη και το εσβησα κι αυτο.
Ανοιξα την κουρτινα, χαζευω στο παρκο και πινω τον φραπε μου. Και προσπαθω να καταλαβω τι ειναι αυτο που με κανει να βλεπω σκηνες απο τις ταινιες που ανεφερα στην προηγουμενη αναρτηση, ξανα και ξανα. Και ποσο κολλαω οταν μου αρεσει κατι. Ποσο γεμιζει τη ζωη μου. Το ρουφαω και γεμιζω καθε μου κυτταρο. Ετσι με ακολουθει για μερες ή μηνες παντου. Σαν τραγουδι, σαν φοντο.
Μιλησα με την Τζενη και μου ειπε οτι επιστρεφει στην Λαρισσα. Και χαρηκα τοσο πολυ. Επειδη εμεινε ενα ταξιδι ανεκπληρωτο. Ενα Σαββατοκυριακο μονη μαζι της. Σαν τα παλια χρονια της συγκατοικισης.
Αναρωτιεμαι συχνα τελευταια. Αλλαζει ο ανθρωπος; Μπορει ενας τσαπατσουλης να γινει νοικοκυρης; Ενας γκρινιαρης να γινει μπον-βιβερ; Ενας τεμπελης να μεταλλαχθει σε δουλευταρα; Μετα απο μεγαλο σοκ μονο; Ποτέ; Ή μηπως ετσι απλα επειδη θα το αποφασισει;
Η αληθεια ειναι οτι δεν εχω γνωρισει πολλους τετοιους ανθρωπους, δεν μπορω αυτη τη στιγμη να φερω καποιον στη μνημη μου. Μα υποπτευομαι οτι γινεται. Και μονο η ανοιξη μπορει να ειναι η αφετηρια για μια τετοια αλλαγη. Η αναγεννηση της φυσης. Ναι, φυσικα και θα συμβαινει. Στους ελαχιστους που το πιστευουν. Σε αυτους που ζουν με την συνειδηση οτι τιποτα δεν ειναι δεδομενο. Ολα ειναι ρευστα. Κι εμεις περισσοτερο απο ολα!Στην υγεια της αλλαγης και καλη μας επιτυχια.
Θέλω να πιστεύω πως ναι, αλλάζει ο άνθρωπος, αρκεί να το θελήσει :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά!
κι εγω ετσι θελω να πιστευω :)
Διαγραφήκαλημερα!!
Καλησπέρα Κατερινιώ...
ΑπάντησηΔιαγραφή΄Εχω την εντύπωση, πως αν πράγματι αλλάζει ο άνθρωπος, είναι που το θέλει τόσο πολύ, που γίνεται απόλυτος προορισμός του...
΄Εχω επίσης την εντύπωση, πως μερικές φορές οι αλλαγές που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος -στη σκέψη, στον τρόπο ζωής, στα θέλω του,- δεν εξαρτώνται μόνο απ΄τον ίδιο, αλλά από ένα σωρό παραμέτρους...
Αυτό που νομίζω πως είναι δύσκολο να αλλάξει ο άνθρωπος είναι τα πάθη του, τα όποια μπορεί να είναι καταστροφικά, (τζόγος, αλκοόλ, ουσίες...) ή άκρως αποδεκτά κι ευχάριστα (ψάρεμα, γυμναστική, βιβλιολατρεία...)τα πάθη μας είναι το δύσκολο κομμάτι, ασχέτως εποχής... Ελπίζω να μην τα΄γραψα μπερδεμένα-γράφω κλεφτά απ΄τη δουλειά...σσσσς!-
Φιλιά...
Αννιω μου, μια χαρα τα εγραψες. Και ειναι φυσικα δυσκολο να αλλαξει καποιος. Τοσο δυσκολο που να'μαστε εδω να συζηταμε αν γινεται τελικα ή οχι :):)
ΔιαγραφήΘελω να πιστευω οτι γινεται, δυσκολα ναι, αλλα γινεται!
καλημερα :):)
Δεν πιστευω πως αλλαζει ο ανθρωπος οχι, απλα ισως εχει καποια κομματια μεσα του που καποια στιγμη της ζωης του αποφασιζει να αναπτυξει περισσοτερο, και καποια αλλα να τα αφησει πισω. ειναι δυσκολο να αλλαξεις τις συνηθειες σου και τον τροπο σκεψεις , ξερω ελαχιστους ανθρωπους που αλλαξαν μετα απο κατι τραγικο που τους συνεβη.
ΑπάντησηΔιαγραφήσε φιλω
Αν αλλαξεις καποια κομματια σου, αλλαγη δεν λεγεται κι αυτο; Νομιζω οτι συμβαινει, κυριως μετα απο πολλη δουλεια!
ΔιαγραφήΚαλημερα :)
Αλλάζει ναι! αλλά όχι απο σοκ ή απο τις καταστάσεις.. ή τουλάχιστον εκεί θα αλλάξει για λίγο, μέχρι να αλλάξει και ό,τι βιώνει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματική αλλαγή έρχεται όταν το θες!
Στην υγεία λοιπόν όσων θέλουν να αλλάξουν, όσων το έχουν βάλει μπρος, όσων το έχουν καταφέρει!
Μαρθα μου, κατι τετοιο πιστευω κι εγω. Με πολλη δουλεια και ακραδαντη επιθυμια, ναι αλλαζει :)
ΔιαγραφήΣτην υγεια των ονειροπολων σαν εμας λοιπον ;)
στα 52 μου, οχι μονο δεν εχω δει να αλλαζει (με την πραγματικη εννοια), αλλα ουτε καν να θελει να αλλαξει..
ΑπάντησηΔιαγραφήολοι μα ολοι τραβαμε μπροστα.. περιτρυγιρισμενοι απο την οποια καθημερινοτητα μας.. γιατι να αλλαξουμε;
ααα εξαιρουνται αυτοι που πρεπει να αλλαξουν για λογους υγειας.. ας πουμε παυεις να πινεις γιατι σε πειραζει αλλα δε ξερω αν στρεχεται αυτο χχχ
στρεχεται κι αυτο Στελλα ναι, γιατι ξερω κι αλλους που ενω τους πειραζει και η συστασεις πο τους γιατρους ειναι απαγορευτικες, εκεινοι αρνουνται να δαμασουν τα παθη τους :)
ΔιαγραφήΟι περισσοτεροι τραβαμε μπροστα, πριτριγυρισμενοι απο την καθημερινοτητα μας ναι....οχι ολοι ομως ;)
Εχω δει ανθρωπους να θελουν να αλλαξουν, ισως και να το καταφεραν καποιοι. Δεν μπορω να το ξερω. Περισσοτερο θελω να πιστευω οτι γινεται ναι :) Κι ας με προσβαλει αυτο σε καποια σημεια.
καλημερα :):)
Περνάει φάσεις νομίζω. Να αλλάζει, σε ελάχιστες περιπτώσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό μια ηλικία κι έπειτα τουλάχιστον. Δεύτερο δέρμα. Πώς να το αποχωριστείς;
Μα απο μια ηλικια κι επειτα νομιζω οτι αλλαζει εγω :) Μετα απο εκεινη την ηλικια που αντιλαμβανεται οτι Μπορει , ενα το Θελει! :) Πανω απο το δευτερο δερμα, με υπομονη και δουλεια μπορεις να "χτισεις" ενα τριτο δερμα αν θελεις :)
ΔιαγραφήΕτσι θελω να πιστευω :):)
καλημερα :):)
Πάντα σε διαβάζω Κατερινάκι μου όμορφο, πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον χρόνο και τη διάθεση έχω χάσει... Αλλά έστω και λίγη χαρά να σου δίνει, θα προσπαθώ να σου γράφω συχνότερα :)
Τώρα πχ εγώ για το θέμα, έχω αναπτύξει ολόκληρη θεωρία, οπότε σας την "αφήνω" και τα λέμε:
Μας χωρίζω (τους ανθρώπους) σε χαρακτήρα και σε συμπεριφορές. Θεωρώ ότι ο χαρακτήρας δεν αλλάζει, απλά αναλόγως εμπειριών ωριμάζει και τότε, αναλόγως της "ωρίμανσης" μπορεί ν' αλλάξει συμπεριφορές. Για τον χαρακτήρα μας, ειλικρινά, δεν νομίζω πως μπορούμε να κάνουμε τίποτα, μάλλον γεννιόμαστε μ' αυτόν. Οι συμπεριφορές όμως, μπορεί να θέλουν αρκετή προσπάθεια, αλλά αλλάζουν, είναι εντελώς στο χέρι μας.
Πρώτο πρώτο πειραματόζωο έχω τον εαυτό μου, με τον οποίο έχω κάνει μέσα στα χρόνια πολλή δουλειά. Έχω πολλές παραξενιές κι ελαττώματα, με τα οποία παλεύω σκληρά. Βλέπω πως το μόνο που έχω καταφέρει - όχι πως είναι λίγο - είναι να ελέγχω συμπεριφορές, δηλ. αντιδράσεις, κινήσεις, και τέτοια. Μέσα μου, ό,τι ένιωθα πάντα θα νιώθω. Για παράδειγμα θα εκνευριστώ με την τάδε μικρομαλακίτσα, θα μου ανέβει το αίμα στο κεφάλι, θα το φυσάω και δεν θα κρυώνει για ώρα, ΑΛΛΑ, δεν θα κάνω σαν υστερικιά, αντιθέτως θα πω "δεν πειράζει, καλέ, γι' αυτό θα σκάσουμε τώρα...". Εννοείται αυτό το κάνω, για πράγματα που με την λογική μου και τη στάση που έχω για τη ζωή, κρίνω πως είναι ανάξια λόγου, γι' αυτά που κρίνω ως σοβαρά, ποιος είδε το Θεό και δεν φοβήθηκε! Θέσει, λοιπόν έτσι... Φύσει όμως... η καρδούλα μου το ξέρει! Δε πα να χτυπιέται η λογική μου, η στάση ζωής μου, το ένα μου, το άλλο μου... μόνο "απ' έξω" δείχνω ΟΚ. Η πρώτη, η ακαριαία, η στιγμιαία, η αυθόρμητη, η από-τα-έγκατά-μου, η ..., η ..., η ... όπως θέλετε πείτε την αίσθηση είναι να βγάλω κέρατα!
Άλλο παράδειγμα, που έχει να κάνει με αντίκτυπο στον εαυτό μου κι όχι στον περίγυρό μου, είναι ας πούμε το πόσο αγχώδης είμαι. Ξέρω ότι βλάπτω την υγεία μου και φθείρομαι για ένα σωρό πράγματα που δεν θα έπρεπε, δεν αξίζει! Κι όμως, αυτό το "δεν αξίζει, ηρέμησε" έρχεται στον εγκέφαλό μου, ώρες αφού έγω γλιτώσει στο τσακ από κανά έμφραγμα ή κανά εγκεφαλικό, και δεν υπερβάλλω καθόλου. Όλο το 2010 είχα προβλήματα με ταχυκαρδίες κλπ, λόγω άγχους, δεν θα το ξεχάσω, λόγω μιας δουλειάς που είχε πέσει τότε στο γραφείο. Θα πάθαινα τίποτα το ζώον, για δουλειά άλλου, που σιγά και μην το εκτιμούσε στην τελική...
Το δεύτερο πειραματόζωο είναι ο γιος μου. Αφού έκανα παιδί, είχα τη δυνατότητα να παρατηρώ από κοντά πως λειτουργεί όλο αυτό. Ε, το συμπέρασμα είναι πως κάποια πράγματα, που να χτυπηθώ σαν το χταπόδι, ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ, τά 'χει από την κούνια του!!! ΤΕΛΟΣ!!!!! Και δεν εννοώ φυσικά να του αλλάξω πράγματα που ενοχλούν εμένα, αλίμονο. Μιλάω για πράγματα που ξέρω πως θα τον δυσκολέψουν στη ζωή του και στις σχέσεις του... Όμως έχω σηκώσει τα χέρια ψηλά πια, κι απλά ελπίζω πως όταν δει από μόνος του πως θα τον δυσκολέψουν, ίσως προσπαθήσει να δουλέψει τον εαυτό του, όπως έκανα εγώ κι καθένας μας, ως ενήλικες.
Αυτά τα ... ΟΛΙΓΑ!!! Χαχαχαχααααααααααα!!!!!! (Ήταν να μην πάρω φόρα...)
Φιλιά πολλά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
χαχα Στελλα μου εισαι παντα απολαυστικη. Δεν χρειαζεται να σχολιαζεις συχνοτερα, δεν το εγραψα γι'αυτο :) Περισσοτερο σκεφτομουν να γραψω για ενα δεσιμο που νιωθω να υπαρχει με καποια ατομα απο τα παλια. Αν κι εσενα, για παραδειγμα, σε εχω δει μονο μια φορα απο κοντα, νιωθω μεγαλη οικειοτητα μαζι σου. Σαν ενα κοινο παρελθον και καποιες ομορφες διαδυκτιακες αναμνησεις να μας φερνουν πιο κοντα :) Να σχολιαζεις οποτε σου βγαινει κι εγω θα χαιρομαι παντα οταν θα σε βλεπω :)
ΔιαγραφήΟσο για τη θεωρια-σεντονι, δεν διαφωνω μαζι σου. Μα κι αυτες οι συμπεριφορες που καταφερνουμε να αλλαξουμε (γιατι κι αυτο ειναι παρα πολυ δυσκολο) αλλαγη δεν λεγεται; Δεν ειπα εγω καποιος απο Σαββας να γινει Βαγγελης. Σαββας θα ειναι παντα, αλλα μια καλυτερη version :):)
Δηλαδη για παραδειγμα. Η ζηλεια ειναι συμπεριφορα, σωστα; Δεν μπορει καποιος που ζηλευε πολυ, με πολλη δουλεια να μαθει να ελεγχει την ζηλεια του ή ακομη ακομη και να μην ζηλευει;!!
Θελω να πιστευω οτι γινεται.
Εγω κυριως εχω συναντησει τεμπεληδες που δεν προσπαθουν αν και το θελουν. Βεβαια δεν το θελουν αρκετα μαλλον. Ισως... κι αυτο το σημειο ειναι που δεν με κανει να νιωθω καλα με αυτα που εγω δεν εχω καταφερει να αλλαξω σε μενα :) Αλλα νομιζω κατι τετοιο συμβαινει. Τεμπελια :)
Με την μικρη μαθαινω κι εγω πολλα. Σπουδαζω ανθρωπολογια μαζι της νομιζω :)....μην πω κι αλλες επιστημες και φανω ακρως υπερβολικη :)
Καλημερα xxxxxxxxxxx
Καλό είναι να αλλάζεις όχι από ανάγκη αλλά από θέληση! Τότε, σίγουρα θα είναι και προς το καλύτερο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι Βερα μου. Μα θελει μεγααααλη θεληση για καποια πραγματα :) Το εντυπωσιακο ειναι οτι υπαρχουν μερικα απλα πραγματακια που με μικρη προσπαθεια, κατα την αποψη μου, ερχεται η αλλαγη, αλλά τεμπελιαζουμε!
ΔιαγραφήΚαλο Σ-Κ!!!