chalet

Η ζωη ειναι ενα αγριο ποταμι. Σε αλλα σημεια κυλαει ηρεμα, σε αλλα πεφτει εντυπωσιακα και σχηματιζει μικρους καταρραχτες, σε αλλα σημεια στροβιλιζεται επειδη εχει εγκλβωβιστει σε δινες. Ποσες ζωες χωρανε μεσα σε μια; Οσες επιλεξεις, μου ψυθιριζεις. Στεκομαι μπροστα στην τζαμαρια και αναρωτιεμαι ποσες αντεχω. Αυτη την εβδομαδα ημουν περισσοτερο μαμα. Παντα ενας εαυτος μου προηγειται, ποτε δεν καταφερα να τους βαλω ολους σε μια ευθεια. Θα ηταν και αχαρο μαλλον. Ως μαμα λοιπον εφαγα ωρες και ωρες ψαχνοντας στο youtube για βιντεακια με χριστουγεννιατικα παιδικα τραγουδια για την μικρη μου. Ειδα απειρες συνταγες για χριστουγεννιατικα κουλουρακια για να κανουμε μαζι καθε χρονο και να εχουν και μυρωδια οι χριστουγεννιατικες αναμνησεις της.
Επισημαινω δουλειες που πρεπει να γινουν στο σπιτι και δεν ξερω που να τις χωρεσω.Ντουλαπια που πρεπει να βγουν και να συμμαζευτουν, πλυντηρια, κουρτινες..... Μενουν αιωνες καποια πραγματα στις λαθος θεσεις. Δεν μπορουσα να ειχα παρει λιγο απο τη μανα μου σε αυτο; Μονο στα κουσουρια την αντεγραψα; Ξερω οτι μολις μεγαλωσει λιγο ακομα η μικρη, θα μπορω να κανω πιο ευκολα καποιες δουλειες στο σπιτι. Δεν βιαζομαι ομως. Ας μεινουν αλλες δυο ζωες σε λαθος θεση τα πραγματα. Κι ας συγχιζομαι για λιγα λεπτα οταν τα βλεπω.
Μπηκε ο Δεκεμβρης. Με αυτο το μηνα αποχαιρεταμε μια χρονια κι ελπιζουμε παντα σε μια καλυτερη. Να θυμηθω να κανω την λιστα με τα νεα μου ονειρα και τον απολογισμο μου για τα παλια. Μ'αρεσει αυτη η εποχη. Με γλυκαινει, με γεμιζει λαμπιονια, με κανει να ονειρευομαι. Περσι δεν μου ειχε φερει το δωρο που ζητησα ο Αγιος Βασιλης, δεν ημουν καλο κοριτσι μαλλον. Φετος δεν ξερω τι να ζητησω , ας κανω τους απολογισμους μου πρωτα. Και θα ειμαι πολυ προσεχτικη στην κριση μου. Ισως να εχω γινει λιγο περισσοτερο αυστηρη μαζι μου απο ο,τι θα επρεπε. Ισως οι αλλοι να εγιναν μαζι μου. Νιωθω τη ζυγαρια να γερνει και θα βαλω το ενα ποδι και στην αλλη πλαστιγγα να δω αν καταφερω την ισορροπια.
Εχω βδομαδες να βγω στο μπαλκονι του πανω οροφου να χαζεψω τα αεροπλανα που βουτανε στη θαλασσα. Ουτε στο καθιστικο δεν πηγαινω να αναψω τα φωτακια του δεντρου. Γυρναω σπιτι μετα τις 9 και μεχρι να ταισω και να κοιμησω την μικρη περναει πανω απο μια ωρα. Την περισσοτερη ωρα τις καθημερινες την περναω στην κουζινα. Γι'αυτο και σκεφτομαι να επενδυσω και καποια χρηματα σε αυτην την χρονια που ερχεται. (αισιοδοξη με βρισκω). Παντα ζηλευα τις τραπεζαριες με διαφορετικς καρεκλες. Το ειχα αναφερει και στον Δ μου οταν λεγαμε να παρουμε τραπεζαρια για το σαλονι. Δεν ενθουσιαστηκε, ειναι πιο παραδοσιακος σ'αυτα. Ισως να δεχτει για την κουζινα, ειναι πιο "καθημερινο", δεν χρειαζεται να ειναι ομοιομορφα ολα. Ας βρουμε λεφτα και παρε ο,τι θελεις, θα μου πει.
Ταξιδι του μελιτος ακομη δεν εχουμε παει. Εχει περασει πανω απο ενας χρονος, αλλα ακομη πιστευω οτι θα τα καταφερουμε καποια στιγμη. Καπου οι δυο μας, με κρυο, με τζακι, με χιονια ισως. Φετος θα ειναι; σε ενα χρονο θα ειναι; σε πεντε χρονια; θα τα καταφερουμε. Και θα γελανε οταν θα λεμε εκει στον ξενωνα οτι ειναι ταξιδι του μελλιτος ενω εχουμε τοσα χρονια παντρεμενοι. Και θα γελαμε κι εμεις. Ετσι θα κλεισω τις σκεψεις μου. Με ονειρο το αναμενο τζακι και θεα τα χιονια σε καποιο βουνο.