let it snow

Εγραψα μια αναρτηση για χρεη, για αγχη, για πιεσεις και την εσβησα. Δεν μου βγαινει καθολου η κλαψα αυτες τις μερες. Κι αν τα οικονομικα πανε απο το κακο στο χειροτερο, προτιμω να ανεβαζω αγαπημενα τραγουδια και ταξιδιαρικες φωτογραφιες. Ξορκιζω τις φοβιες μου. Γινομαι ολο και πιο μελισταλαχτη και απαγορευω σε ολους να με αλλαξουν. Καθε πρωι η εικονα του Δημητρη διπλα μου και η αγκαλια της Ισμηνης οταν ξυπναει, ειναι τα πιο ανεκτιμητα δωρα της ζωης μου. Προσφατα μου ανεφερε καποιος στο facebook οτι μεχρι να πιει καφε το πρωι δεν θελει να του μιλανε. Κι εγω του ειπα οτι αυτο ειναι δικη του επιλογη να ειναι ετσι, δεν ειναι εμφυτο. Κι εγω ημουν ετσι (ρωτα την Τζενη να σου πει) Του προτεινα μονο να σκεφτει αν η καφεινη μπορει να τον ξυπνησει πιο ευχαριστα απο την συντροφο του. Απο εκει και περα μονος τους θα βγαλει τα δικα του συμπερασματα. Και για τον καφε και για την συντροφο :)
Εγω στον πλανητη μου συνεχιζω και ακουω χριστουγεννιατικα τραγουδακια και ονειρευομαι καποτε να ζησω στην Αρναια, σε ενα ομορφο χωριατικο σπιτι, με κηπο, με τον αργαλειο μου, τα νηματα μου, τον Δημητρη και το Ισμηνακι μου. Θα κανουμε χιοναθρωπο καθε χριστουγεννα και θα στολιζω με φωτακια ολα τα δεντρακια του κηπου. Και μετα θα πινουμε ζεστες σουπιτσες μεσα σε κουπες που θα κλεινουμε σφιχτα μεσα στις χουφτες μας, καθισμενοι πανω στις φλοκατες μπροστα στο τζακι.
Ειμαι συναισθηματικη, παρατηρησε ενας φιλος μου προσφατα.
Ναι ειμαι. Και μου αρεσουν οι συν-Αισθησεις, οι συν-Ευρεσεις, η συν-Τροφια.
Οι καθαρες καρδιες, τα ζεστα χερια, τα ματια που γυαλιζουν, τα χειλη που χαμογελουν, οι ηρεμοι ανθρωποι, οι συνειδητες ζωες.

Δεν θα ηταν υπεροχα αν χιονιζε τις γιορτες;




.....και ζησαν αυτοι καλα κι εμεις.....ονειρευοντας!