ατσαλες σκεψεις

Μερικες φορες
μεσα απο την δυστυχια των αλλων
υπογραμμιζετε η δικη μου ευτυχια.
Αναρωτιεμαι αν ειναι σοφο να το κρυβω αυτο
ή αν ειναι μεγαλυτερη αγνωμοσυνη να μην το παραδεχομαι.

Δεν καταλαβαινω γιατι η τηλεοραση δειχνει σαν τηλεριαλιτη την επικαιροτητα
και δεν μαζευονται οι πληροφοριες καθαρες να μας μεταδοθουν στα δελτια ειδησεων;
Δεν θελω την γνωμη του καθε αχρηστου πολιτικου ή οικονομολογου ή δυστυχισμενου δημοσιογραφου.
Θελω τα γεγονοτα
Πλυντε τα παρακαλω απο τα προσωπικα σας φλεγματα και αφηστε τα εξω απο την πορτα μου,
θα τα απλωσω στον ηλιο μαζι με την υπολοιπη μπουγαδα μου.

Σημερα εβαλα πρωτη φορα την κορη μου στο πουλμανακι να παει μονη στον παιδικο σταθμο
Κι ενω εκεινη καθησε ησυχη στο καρεκλακι της
εγω επεστρεψα σπιτι κι εκλαψα στην αγκαλια του Δημητρη.
Και ναι, θα ηθελα να παιρνω ανα μιση ωρα στον παιδικο να ρωταω πως αναπνεει,
αλλα θα περιμενω το μεσημερι να επιστρεψει και να ρωτησω σαν καλη μαμακα.

Ο κολλητος μου αγορασε ενα ομορφο αλογο στο χωριο
Ντοριαν το ονομασαν και τελικα νομιζω του παει πολυ αυτο το ονομα.
Κι ας μου ειχε κολλησει εμενα το Πολυβοτης, απο το παλιο γατακι της Τζενης.

Αρχισε το φεστιβαλ κινηματογραφου Θεσσαλονικης.
Χρονια λεω οτι θα ηθελα να παω αλλα δεν το κανω ποτε
Και θυμωνω με τους ανθρωπους που ολο παραπονιουνται οτι δεν κανουν κατι, ενω το εχουν μεσα στα ποδια τους.
Αρα δεν θα παραπονεθω
Θα νιωσω μονο τυχερη που ζω σε αυτη την πολη και μου δινεται η ευκαιρια να ειναι τοσο προσιτη επιλογη να παω καθε χρονο
κι ας μην παω ποτε.
Πηγα στο φεστιβαλ ντοκιμαντερ καποτε, σε μια προβολη και μου εχει μεινει μια φραση,
σαν να ηταν χθες την θυμαμαι
"Εμεις εδω στις πολεις, ζουμε σε καθετα χωρια" ειχε πει ο ενας φυλακας νεκροταφειων στον αλλο για τις πολυκατοικιες.
Πανε πανω απο 10 χρονια απο τοτε.