μοναχικη

Οταν νιωθω καλα απολαμβανω πολυ την μοναχικοτητα μου. Βλεπεις, ο Δ μου δουλευει πανω απο 12 ωρες την ημερα και δεν τον βλεπω καθολου. Φευγει γυρω στις 10 το πρωι για τη δουλεια κι επιστρεφει γυρω στις 2 τα χαραματα, οταν κοιμομαστε. Καποτε με εκνευριζε αυτο και του θυμωνα. Δεν ξερω τι απαιτουσα, αλλα θυμωνα πολυ. Εχει πολλα χρονια που εχω αποδεχτει πια την κατασταση. Αλλα αυτη η κατασταση με αφηνει εμενα ολομοναχη καθημερινα. Με την μικρη ζουμε σαν ο μπαμπας μας να λειπει ταξιδι. Κι εγω τα βραδια φανταζομαι οτι ειμαι γυναικα ναυτικου ή πιλοτου.
Και καποιες νυχτιες, οταν η Ισμηνη κοιμαται και επικρατει ησυχια στο σπιτι, εγω νιωθω πολυ βαρυα για οτιδηποτε. Ακεφα σερνω τα ποδια μου μεχρι την κουζινα και νιωθω το σπιτι τοσο ασκοπα τεραστιο. Λες και αμα ερχοταν ο Δ νωρις θα επιανε αλλο ενα δωματιο και θα δικαιολογουσε τα τετραγωνικα του χωρου.
Οταν ομως νιωθω καλα οι ωρες που περναω μονη ειναι σκετη απολαυση. Χθες πηγαμε κολυμβητηριο. Η μια ωρα περναει σαν νερακι. Μεχρι να κανει 2-3 βουτιες η Ισμηνη, μεχρι να θαυμασω του υπεροχους δασκαλους της (Η Σοφια και ο Χαρης ειναι αστερια), μεχρι να διαβασω μια σελιδα απο το βιβλιο μου, να τραβηξω 26354 βιντεακια και να ονειρευτω και λιγακι ομορφες θερινες βραδυες, παει περασε η ωρα. Κι υστερα εβρεχε. Και γυρισαμε σπιτι μας. Και ενω η Ισμηνη εβλεπε Τομ και Τζερυ στο διαστημα, εγω διαβαζα λιγακι Κρισναμουρτι και σκεφτομουν τα λογια απο εκεινο το τραγουδι που πετυχα τυχαια σε ενα σταθμο το μεσημερι... "θ' αλλαξω συνηθειες ξανα, ζουσα και πριν γνωρισω εσενα". Σκεφτηκα ποσο παγια διαφωνω με αυτη τη φραση. Σκεφτομουν τους χωρισμους και αποχωρισμους στη ζωη μας. Απο συντροφους, απο φιλους, απο γονεις, απο το παιδι μας. Πως γινεται να υπαρξουμε ξανα ιδιοι μετα απο μια γνωριμια. Μετα απο μια απουσια. Γινεται;

"Η ζωη ειναι τοσο πλουσια, εχει τοσο πολλους θυσαυρους, κι εμεις την πλησιαζουμε με αδειες καρδιες· δεν ξερουμε πως να γεμισουμε τις καρδιες μας με την αφθονια της ζωης. Ειμαστε φτωχοι μεσα μας κι οταν μας προσφερονται τα πλουτη της, τ' αρνιομαστε. Η αγαπη ειναι επικινδυνο πραγμα· φερνει την μονη επανασταση που δινει απολυτη ευτυχια. Ειναι τοσο λιγοι εκεινοι απο μας που μπορουν να αγαπουν· τοσο λιγοι εκεινοι που θελουν ν' αγαπουν. Αγαπαμε βαζοντας ορους, κανοντας την αγαπη ενα εμπορευσιμο πραγμα. Εχουμε νοοτροπια παζαριου, αλλα η αγαπη δεν ειναι εμπορευσιμη, δεν ειναι ενα απλο «παρε δωσε». Ειναι μια κατασταση υπαρξης οπου ολα τα ανθρωπινα προβληματα ειναι λυμενα. Παμε στο πηγαδι για νερο κρατωντας δαχτυληθρα κι ετσι η ζωη κατανταει μια κακογουστη υποθεση, ασημαντη και μικρη."

Γραμματα σε μια νεαρη φιλη - Κρισναμουρτι

Ειναι μωρε που ο καθενας μας δινει πολυ υποκειμενικες ερμηνειες σε λεξεις μεγαλες, οπως η αγαπη. Ειναι που δεν αντεχουμε να δηλωσουμε οτι δεν αξιωθηκαμε μια αγαπη και προσπαθουμε να τη φερουμε στα μετρα μας. Η αγαπη μονο να ξεχειλισει μπορει. Δεν εχει "δεν ειμαι πολυ εκδηλωτικος" και "εχω αλλο τροπο να το εκφραζω εγω". Οταν υπαρχει, ειναι φαρος και δεν γινεται να μην την προσεξεις. 

Μεσες ακρες ολο αυτα σκεφτομαι απο χθες το απογευμα και διαβαζω Κρισναμουρτι .....
Ειμαι μοναχικη γυναικα. Και τις στιγμες που η μοναχικοτητα μου ανοιγει ακριβο κρασι και αναβει τσιγαρο, η μοναξια δεν χωραει ουτε στις χαραμαδες. Σκορπαει εξω απο το παραθυρο χωρις θορυβο, σχεδον απαρατηρητα.