Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014

ψαρευοντας σκεψεις



Ξεκινησα πρωι πρωι. Στη θεση του συνοδηγου ηταν η παλια μπλε θηκη με τα CD. Επελεξα ενα με τις φωνες της Τσαλιγοπουλου, λιγη Γλυκερια, Βισση, Μοσχολιου, λιγη Ηρω και Βιταλη. Επελεξα να γιορτασω τη μερα της γυναικας την Κυριακη. Ακουγοντας αγαπημενες γυναικειες φωνες, οδηγωντας μονη μου για Σερρες. Ο ουρανος αναποφασιστα συννεφιασμενος. Συννεφα παντου μα φωτεινος. Ή τα ματια μου τον εβλεπαν ετσι; Αφησα πισω κοτοσουπες και ταξιδεψα διψασμενα να χωθω στην αγκαλια της. Αγαπηθηκαμε, παιξαμε, νταντεψαμε η μια την αλλη κι εφτασε το μεσημερι που επρεπε να την αποχωριστω ξανα. Και μπηκα στο αυτοκινητο, εβαλα Τσακνη, Μαχαιριτσα, Μακεδονα και ξεκινησα με την ιδια διψα να επιστρεψω σπιτι μου. Εκει με περιμενε ενας αντρας, που μετα απο καποιες τυπικες υπογραφες εχω το θρασσος να τον αποκαλω αντρα ΜΟΥ. Εφτασα πανω στην ωρα της βολτας των σκυλιων. Αρπαξα τη Φλαππυ και ανεβηκαμε μεχρι πανω την πλαγια. Εκει που μπορω και βλεπω κατω τον Θερμαικο. Βγηκαν και οι κατσικες του βοσκου και τα δικα του σκυλια οριοθετησαν την περιοχη τους. Γνωριζομαστε πια, ουτε που μας γαυγιζουν. Κι εμεις σεβομαστε την δουλεια τους και δεν πλησιαζουμε οταν ειναι εξω οι κατσικες. Μετα βγηκα με τον Τσαρλυ. Δεν καταφερα να δω τον Θερμαικο. Ηταν οι κατσικουλες εκει ψηλα. Εβγαλε η μαμα μου τα υπολοιπα σκυλια και σε λιγο ολα τα ζωντανα ημασταν ετοιμα να επιστρεψουμε στις φωλιες μας.

Ενιωθα μια κρυμμενη θλιψη και δεν ηξερα πως να τη δικαιολογησω στον καθεφτη μου. Ουτε μια ματια δεν του εριχνα οταν τον συναντουσα, μη τυχον και με ρωτησει τι εχω και με πιασει αδιαβαστη. Κι εκει που καθομουν στον γκρι καναπε, με τον Δ απεναντι απο τη σομπα, το ελυσα το μυστηριο. Ηξερα ακριβως τι ευθυνοταν για τη μικρη πολυτιμη θλιψη μου. Ηταν που μετα απο πολλους μηνες αναγνωσης τελειωσα το τοσο ομορφο βιβλιο ψυχολογιας που διαβαζα ("Η νοημοσυνη της καρδιας" Isabelle Filliozat). Ξεκινησα ενα άλλο δικο της, αλλα δεν ειναι το ιδιο. Ακομη λαχταρω την αισθηση εκεινης της αναγνωσης. Ειδα και την Κατερινα την Παρασκευη. Ξεκινησα ψυχοθεραπεια. Δυστυχως δεν μπορω να την χωρεσω στο προγραμμα μου τοσο συχνα, οπως καταφερνα με την Αννα μου, που ηταν καλοκαιρι και ημουν πιο διαθεσιμη. Με κουρασε η αναβολη μου ομως. Και αποφασισα να το προσπαθησω. Και να σου πω την αληθεια φοβαμαι λιγακι, αλλά εχει την ομορφια του κι αυτο.

Αγκαλιαζω τη ζεστη κουπα με τον καφε μου και σκεφτομαι. Δυσκολευομαι πολυ να βρω τις σωστες λεξεις να εκφραστω σημερα. Με το ζορι τις ψαρευω μεσα μου και προσπαθω να τις συναρμολογησω να σου προσφερω άλλο ενα παζλ μου. Δεν τα καταφερνω καλα και δεν θα βγει καθαρη η εικονα σημερα. Σ'αφηνω λοιπον να απολαυσω τον καφε μου και σου ευχομαι αυτη η εβδομαδα να εχει υπεροχο νοημα που θα στο ψιθυρισει ερωτικα στο αυτι στη δυση της. Να σε προσεχεις.

6 σχόλια:

  1. Αυτές οι σκέψεις ... Αυτές που ψαρεύουμε από το είναι μας.. καμιά φορά μας δίνουν τις καλύτερες λύσεις. Ακόμη κι όταν είναι μελαγχολικές . Καλή εβδομάδα Κατερινάκι μου εύχομαι να σου πάνε όλα ανέλπιστα καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μελαγχολικη ακουστηκα; Χμ, δεν νιωθω ετσι. Μαλλον δεν μου πετυχε πολυ ο γραπτος λογος σημερα :)
      Ευχαριστω για την ομορφη ευχη στη αρχη της εβδομαδας και ανταποδιδω :)

      Διαγραφή
  2. έχω μόνο ένα άσχετο να πω. γιατί ερωτήσεις μουβγαίνουν και δεν είναι ο χώρος σωστός...
    λοιπόν. δεν μπορώ να ακούσω πολύ μεγάλο μέρος της μουσικής που απαρίθμησες. δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί με θλίβει ΤΟΣΟ έντονα σαν χαστούκι. ενώ όταν ήμουν βίαια χωμένη στα τάρταρα, μια χαρά άντεχα και ένοιωθα και ωραία. τώρα με τίποτα. άσχετο. σχεδόν συγνώμη που γέμισα το κουτί με το σχόλιο αυτό :))))))
    έχεις έναν τρόπο να με βάζεις σε μια ατμόσφαιρα πάντα. είναι τα σκυλιά? ο ζεστός καφές? η θέα? ο καθρέφτης? εσύ? κάτι είναι και μαρέσει.
    χχχχχχχχχχχ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι μουσικες απο τις φωνες που ανεφερα εννοεις σε θλιβουν; Αν εννοεις αυτο, κατανοω πληρως την κατασταση. Εγω εχω συνδιασει άλλες φωνες με τάρταρα :) Και μερικες φορες, που κατα τυχη τις ακουω καπου, εμφανιζεται ενας κομπος στον λαιμο...τον καταπινω κι αναρωτιεμαι αν επρεπε να τον φτυσω, μηπως κατα λαθος τον αποθηκευσα καπου και ξανανεβει σε στιγμη που δεν τον αντεξω. Μεγαλωνω και "φομαμαι πιο σιγουρα" κι εγω φιλεναδα :)

      ομορφη μερα να εχεις ομορφη xxxxxxx

      Διαγραφή
    2. ναι, οι μουσικές που ξέρω κάθε νότα. ακόμη και οι φωνές που ξέρω τόσο καλά.
      γι'αυτό.
      ήταν συνοδεία σε πολύ δύσκολα σοκάκια και οι μυρωδιές ανεξίτηλες φαίνεται...

      ΠΟΣΟ εύλογη η απορία! αν θάπρεπε να φτύνουμε τον κόμπο αυτόν!!!! ΠΟΣΟ!
      χχχχχχχχ

      Διαγραφή
    3. Να τον φτυνουμε θαρρω πως πρεπει φιλεναδα. Το πως το κανουμε ομως, ερχεται ως πολυτιμη γνωση με τον χρονο κι εγω ακομη αυτη τη γνωση δεν την εχω κατακτηση. Καθε πραγμα στον καιρο του. :)

      Διαγραφή