μια ομορφη εμπειρια στους κυκλους ζωης και νιφαδες ζωης απο το Σ-Κ που περασε

Ξεκιναω μια αναρτηση που ισως τελειωσει αυριο. Εχω γεμισει τοσα πολλα, που δεν γνωριζω πως να τα χωρεσω σε λιγες λεξεις. Εχω την αναγκη να τα ακουμπησω εδω να βρισκονται. Ολα.

Την Παρασκευη επιτελους καταφερα να παω στους "Κυκλους Ζωης". Τι εξαιρετικη εμπειρια. Ξεκινησα πιο νωρις για να εχω χρονο να βρω το μερος. Δεν ειχα ξαναπαει και σιχαινομαι να αργω στα ραντεβου μου. Εφτασα σχεδον μιση ωρα νωριτερα. Ο χωρος υπεροχος. Ενα μικρο σπιτακι σε ενα λοφακι. Μολις το κοιταξα, απο τον δρομο κατω ενω οδηγουσα, ημουν σιγουρη οτι αυτο ηταν το σπιτι που με περιμενε. Οι ενοχες που ειχα ξεκινωντας να κανω κατι μονο για μενα, ειχαν αρχισει να κανουν φτερα. Κοιταξα εξω απο τα παραθυρα και απο την μπαλκονοπορτα κι ενιωσα ενα σφιξιμο στο στομαχι. Δεος. Ολη η ατμοσφαιρα παραηταν σωστη για μενα. Σε ενα περιβαλλον που θα μπορουσε να ειναι το σπιτι μου. Ενιωσα λες και υπηρχαν κομματια μου σ'αυτο το σπιτι, ενω δεν ειχα παει ποτε. Η Κατερινα ειχε ετοιμασει λιχουδιες, τσαι, καφεδες και καθισαμε σε ενα ομορφο δωματιο μεχρι να μαζευτουμε ολοι. Το φουαγιε του σπιτιου.



Ηρθε η ωρα. Βγαλαμε τα παπουτσια μας και καθισαμε στις αναπαυτικες μαξιλαρες μπροστα στο τζακι. Ειχα μια αμηχανια, δεν ειχα συμμετεχει ξανα σε τετοιο βιωματικο σεμιναριο. Στιγμες στιγμες που χαλαρωνα με πλημμυριζε συγκινηση. Για οσα βιωνα, για οσα ακουγα, για την τυχη να μοιραστω τετοιες στιγμες με τις αλλες 5 ομορφες γυναικες που ειχα απεναντι μου. Κρατουσα το ντοσιε στα χερια μου και καθε φορα που μας ελεγε να συμπληρωσουμε κατι η Κατερινα, ενιωθα εκτος θεματος. Μα τελικα δεν ημουν. Ειχα κεντραρει καλα. Ασχετα αν μου ηταν ξεκαθαρο αυτο, λιγες ωρες αφου εφυγα απο το ομορφο εκεινο σπιτι. Συμπληρωσαμε 3 ωρες και νιωθω οτι θα μπορουσα να ειμαι αλλες τοσες ωρες εκει. Να νιωθω τον χρονο σαν ρυακι που με απολαυση χυνεται και ξερει καλα τη διαδρομη. Αυτο ειναι Ζωη, σκεφτηκα. Να γινονται οι στιγμες, ζωη ζωσα και να σου φερνει συγκινηση.

Πεντε λεπτα πριν φυγουμε μας ζητησε να ξαπλωσουμε ανετα στις μαξιλαρες μας και να κλεισουμε τα ματια. Εβαλε μια καταπληκτικη μελωδια και μας διαβασε καποια λογια. Μας συνεστισε να ειμαστε χαλαρες, να ακουμε την αναπνοη μας, να την φερουμε σε ενα ρυθμο, να νιωσουμε κομματι κομματι ολο το σωμα μας που ακουμπαει κατω. Μα με καποια λογια αναστατωθηκα πολυ. Ηταν και η φωνη της Κατερινας, ηταν και η μεγαλη εκτιμηση που της εχω, ηταν κι εκεινο το θεϊκο κομματι που το ψαχνω εκτοτε αλλά δεν το βρισκω. Ολα αυτα μου εφεραν δακρυα. Λιγα μονο, δεν φανηκαν. Μα αν η Κατερινα ηταν απο πανω μου εκεινη τη στιγμη, θα το καταλαβαινε στην αναπνοη μου.
Βγηκαμε απο το σπιτι 9:20 το βραδυ. Φυσουσε και εριχνε ελαχιστη βροχουλα. Ποσο πιο πολυ να συνωμοτησει το συμπαν για να νιωσω καλα. Το απογευμα της Παρασκευης μου, ημουν στην πιο σωστη θεση. Καποιες στιγμες ειναι καλο, χωρις τυψεις, να μην ειμαστε ουτε συντροφοι-ουτε γονεις. Μεσα στην πολυδιαστατη προσωπικοτητα μου υπαρχουν κομματια που βρισκουν εκφραση αυτονομα. Εφυγα με ενα πλανο στο χερι, με 5 νεες γνωριμιες, με πολυ τροφη για να σκεφτομαι πολλες μερες και με μια βαθυα συγκινηση. Κραταω το βραχιολακι που μου εκανε δωρο. Δεν το φορεσα ακομη. Απεκτησε μεγαλη σημασια για μενα αυτο το βραχιολακι. Νιωθω να ειναι κοντα η στιγμη που θα το φορεσω και ολα θα εχουν παρει τον δρομο τους.
Ολοι οι ανθρωποι δεν ταιριαζουμε με ολους. Ισως καποιος να παει και να σκεφτει οτι δεν κερδισε τιποτα απο ολο αυτο. Προσωπικα η Κατερινα με κερδισε. Δεν αρκουν μονο οι γνωσεις και τα πτυχια, ειναι να το'χεις κιολας. Ε, η Κατερινα το 'χει μεσα της και το φροντιζει αυτο το ταλεντο! Ειναι πηγη εμπνευσης και μεταφερει μια ηρεμια, μια αισιοδοξια χωρις να σε κανει ουτε στιγμη να διανοηθεις οτι θα ειναι ευκολο ολο αυτο. Θα ξαναπαω. Ειναι υποσχεση. Υποσχεση σε μενα.

Η αναρτηση θα μπορουσε να τελειωνει εδω. Χθες ομως χιονισε και η Ισμηνουλα μου ειναι απλα ευτυχισμενη μονο γι'αυτο το γεγονος. Το μεσημερι, αφου σβησαμε τα κερακια στη γιαγια και τον παππου που ειχαν γενεθλια, βγηκαμε εξω και χιονιζε. Τρεξαμε πανω κατω στον πεζοδρομο και κλεισαμε τα ματια να νιωσουμε το αγγιγμα απο καποια χιονονιφαδα. Χιονιζε και μεσα στο μικρο καθιστικο μας καθομασταν μπροστα στη σομπα και τους εβλεπα να παιζουν, μπαμπα και κορη, και εγω επλεκα θηκη για το ταμπλετ μου και τσαντακι για τα ζωακια της Ισμηνης. Χουχουλιαρικες καταστασεις. Τα μαθηματα γερμανικων συνεχιζουν καλα. Εφτασα στο basics 2 και λεω να αρχισω να κραταω σημειωσεις και σε τετραδιο γιατι αρχισαν να μπερδευονται λιγακι στο κεφαλι μου. Κι ας κανω συνεχεια επαναλληψεις για να μη τα ξεχασω.

Χθες βραδυ καταφερα να ακουσω και την εκπομπη "Εμπειριες Ελξις" στο anadrasis radio. Καθε Κυριακη 9-11:00 μ.μ. η Λενα βρισκει ενα ενδιαφερον θεμα που συζηταει στο chat της εκπομπης με τους ακροατες και παιζει και ωραια μουσικουλα. Χθες διαλεγε πολυ ωραια κομματια και το θεμα ηταν, τι θεση εχει στη ζωη μας ο φιλος και τι θεση εχει ο συντροφος. Ο ερωτας μπαινει πανω απο τη φιλία; Ή το αντιθετο; Καταλληξαμε οτι ειναι εξισου σημαντικα και τα δυο στη ζωη ενος ανθρωπου και δεν θα ηταν καλο να αφηνει το ενα να επηρεαζει τον αλλο. Θα πρεπει να "προστατευουμε" τον συντροφο μας απο τυχον κακοβουλα σχολια των οικειων μας και το ιδιο θα πρεπει να κανουμε σε τυχον παρομοια σχολια του συζυγου για τους φιλους μας. Ειναι επιλογη ζωης και οι μεν και ο δε (φιλοι και συντροφος) και καλο ειναι να σεβομαστε τους διαφορετικους ρολους τους και να μην αφηνουμε τη μια πλευρα να επηρεαζει την αλλη.

Η εβδομαδα ξεκινησε με αγχος και αναποδιες στη δουλεια. Και θυμηθηκα τα λογια της ομορφης Π. "Διαβασε κατι που θα σε κανει να νιωσεις καλυτερα".Θα διαβασω λιγο απο το βιβλιο εκεινο που με κανει να νιωθω καλα οταν το ξεφυλλιζω. (Ich lese ein Buck = διαβαζω ενα βιβλιο - απο τα μαθηματα γερμανικων που σου ελεγα). Το πρωι εφτιαξα 3 μικρους χιονανθρωπους με την Ισμηνη και παιξαμε χιονοπολεμο με το ελαχιστο χιονι που ειχε μεινει πανω στα αυτοκινητα. Εχω συγκεντρωθει στο να αλλαξω την αυρα της εβδομαδας μου.  Οσο ομορφο κι αν ειναι το χιονι, καποιοι ανθρωποι στις πολεις ειναι αναγκασμενοι να κοιμουνται σε παγκακια. Ευχομαι γρηγορα να λιωσουν ολα και να ανεβει η θερμοκρασια. Το χιονι ας μεινει στα βουνα κι εμεις ας σηκωθουμε απο τον καναπε να παμε τα παιδια μας εκει να το χαρουν οσο λαχταραει η ψυχη τους. Σου υποσχομαι μια ομορφη εβδομαδα. Δεν ξεχναω να κανω μικρα βηματα και οχι αλματα που θα με φερνουν παντα στο ιδιο σημειο. Νιωθω εξαιρετικα. Καλημερα σου.