Τελικα ειχαμε πανσεληνο χθες. Ημουν σχεδον βεβαιη κι ας μου φαινοταν οτι δεν ηταν πολυ γεματο το φεγγαρι κατω δεξια. Απο το πρωι ενα σωρο αναποδιες. Ευτυχως ολα στο τελος κατελληξαν καλα, αλλα κουραζομαι και μονο στη σκεψη να σου απαριθμισω ποσες αναποδιες ειχε χθες η μερα μου. Θα σου πω το καλο φιναλε. Εξοδος με το αγορι μου σε ταβερνουλα. Αυριο γιορταζουν και 2 ακομη αγαπημενοι μου ανθρωποι. Ο γαμπρος μου και ο κουμπαρος μου. Θα το γιορτασουμε και αυριο λοιπον και μετα θα με πιασει παλι εκεινη η αναποδια να μη θελω να βγω απο το σπιτι για τα επομενα τουλαχιστα 4-5 Σαββατοκυριακα. Τα νηματα ακομη σκονιζονται στην ιδια θεση. Τα χριστουγεννιατικα εφυγαν απο τη διακοσμηση αλλα με περιμενουν στο σαλονι (που εχει γινει αποθηκη τελικα) να τα βαλω σωστα σε κουτες να ανεβουν στη σοφιτα. Νομιζω οτι οποια γωνια του σπιτιου κι αν κοιταξω θελει συμμαζεμα και επειδη δεν ξερω απο που να αρχισω τα αφηνω ολα ετσι. Με στενοχωρει πολυ η υγρασια που εχει βγαλει το πανω μπανιο, επειδη γνωριζω οτι συμβαινει επειδη δεν θερμαινεται και δεν ξερω πως να την καταπολεμησω. Ειναι 6:30 μ.μ., εχω αλλα 3 σχετικα δυσκολα ραντεβου και μετα θελω να γυρισω τρεχοντας σπιτι. Σημερα ο Δημητρης ειχε ρεπο και θα ειναι με την μικρη σπιτι οταν επιστρεψω. Το να με περιμενει η οικογενεια μου στο σπιτι μετα τη δουλεια ειναι κατι που θα ζησω για πρωτη φορα νομιζω και δεν ξερω αν θα εχω την ευκαιρια να το ζησω ξανα συντομα. Ισως να ακουγεται σαχλο. Η ουσια ειναι οτι εχω αυτους τους δυο ανθρωπους, ανεξαρτητα αν με περιμενουν σπιτι μετα τη δουλεια ή ερχονται αργοτερα. Αλλα εγω εχω μια χαρα που θα επιστρεψω και θα με περιμενει καποιος στο σπιτι που δεν μπορω να στην περιγραψω.
7:15 μ.μ. Αλλα 2 ραντεβου. Μην ξεχασω να παρω γαλα για την μικρη. Μολις εκανα εναν ακομη καφε. Στο χωριο μου αδειαζουν οι δρομοι αυτη την ωρα. Μαζευονται ολοι σπιτια τους. Λιγο παραδιπλα ομως ειναι η Θεσσαλονικη που δεν κοιμαται ποτε. Χθες στην ταβερνουλα που πηγαμε ηταν γεματη κοσμο και δυο ομορφες φωνες μας κρατουσαν παρεα τραγουδωντας Μπιθικωτση και Ζαμπετα. "Αυτο ειναι κριση;" θα αναρωτηθουν καποιοι αυστηροι. Εγω επελεξα να το δω πιο συνενοχικα χθες. Καμαρωνα αυτη τη διασκεδαση, που μενουμε 3 τραπεζια γεματα στο τελος και η κοπελιτσα με τον αλλο τον κυριο με την ωραια φωνη τραγουδουσαν σε μας πλεον, κοιτωντας μας στα ματια. Χωρις μικροφωνα και ηχεια. Ετσι, μεταξυ μας, που λενε.
Μ'αρεσουν οι "μεταξυ μας" καταστασεις.
Κι αυριο μεταξυ μας θα 'μαστε.
Θελω να χορεψω τη ζωη. Χθες ενας νεαρος αναρωτιοταν αν ειναι η ζεμπεκια "ιστορικα και παραδοσιακα" αντρικος χορος. Η ζεμπεκια και καθε αλλο ειδος χορου, για μενα ειναι χορος! Κι αν μεσα σου ο ρυθμος εχει αναγκη εκφρασης, κανενος κριση δε σε νοιαζει.
Ας χορεψουμε τις ζωες μας, οπως μας λεει και το αρτιστακι μου. Ας τις τραγουδισουμε! Δειτε το βιντεακι. Ειναι μικρο και αξιζει τον κοπο...
Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014
πανσεληνος....ας χορεψουμε τις ζωες μας
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Dee Dee μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήπεριγράφεις την αληθινή καθημερινότητα όλων μας. Δικαιούμαστε να αφήνουμε τις δουλειές να μαζεύονται και να μας δίνουμε ρεπό κάποιες φορές.
Από τον Σεπτέμβρη, εγώ κάνω το εξής: από λίγο κάθε μέρα (πχ σιδέρωμα, τακτοποίηση στις ντουλάπες κτλ). Αυτό μπορεί να γίνει για κάποιες δουλειές, ενώ για άλλες όχι (πχ οι κούτες με τα στολίδια πρέπει να μαζευτούν όλες μαζί). Εμένα πάντως με βοήθησε, γιατί δεν τα αφήνω όλα για μια συγκεκριμένη μέρα, να κουράζομαι τότε υπερβολικά. Είναι βέβαια προσωπικό το θέμα, άλλοι βολεύονται με τον ένα τρόπο κι άλλοι με τον άλλο.
Χαίρομαι που έχεις όμορφες στιγμές μέσα στις μέρες σου, ακόμα κι αν μια μέρα είναι δύσκολη.
Καλή ξεκούραση το Σαββ/κο!
Νατάσσα Μαν.
ΥΓ Μου άρεσε πολύ το βιντεάκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι, αναβάλλουμε την ευτυχία για όταν θα έχει γίνει το α, το β, το γ, το ψ....και μια μέρα ξυπνάμε και αποφασίζουμε να χαιρόμαστε τη κάθε μέρα.
Είχα διαβάσει κάποτε μια φράση που με είχε συγκλονίσει: "Δεν πονάς πουθενά; Σκέψου πόσοι άνθρωποι στον πλανήτη σε ζηλεύουν.." Και έτσι είναι.
Η ίδια
Νατασσα μου
Διαγραφήαυτο ειναι η λυση. Απο λιγες δουλειες καθε μερα για να μη μαζευονται. Δεν τα καταφερνω ποτε ομως να; το κανω. Μαλλον βαριεμαι την ωρα που πρεπει να κανω κατι και απο αναβολη σε αναβολη μαζευονται :)
Πολυ μου αρεσε αυτο που ειχες διαβασει. Και μονο που σηκωνομαστε απο τα κρεβατια μας το πρωι, ειναι αρκετο για να νιωθουμε ευλογημενοι. Αδυνατο ομως να αποφυγουμε τα ανθρωπινα παθη μας και να παψουμε να γκρινιαζουμε. Τουλαχιστον ας προσπαθουμε να γινομαστε καλυτεροι, περισσοτερο ευγνωμονες για οσα εχουμε.
Μια ομορφη εβδομ αδα να εχεις φιλεναδα
απαπα πως καταφερνεις παντα και με κλανεις να θελω να δω τι εχεις γραψει δεν μπορω να το καταλαβω
ΑπάντησηΔιαγραφήουπς, ο δαιμονας του πληκτρολογιου σε εκανε να γραψεις λαθος λεξη :) :) :)
ΔιαγραφήΚαλη εβδομαδα Ιωαννα μου
τωρα το ειδα και εχω σκασει στα γελια
Διαγραφή