στιγμες και ονειρα

Περασαν οι μερες σαν νερακι. Λιγες δουλιτσες σπιτι, Πασχα με αγαπημενους φιλους και αρκετη ξεκουραση με το μικρο μας βατραχακι. Η ζεστη με κουρασε λιγακι. Ακουσα οτι θα εχουμε δυσκολο καλοκαιρακι, ζεστο.
Τελικα εκεινο το τζοκερ δεν το επαιξα ποτε. Αυτες τις μερες ονειρευομαι ενα μεγαλο σπιτι, με ενα δικο μου δωματιο. Μια μεγαλη βιβλιοθηκη, μια μεγαλη μπερζερα διπλα σε ενα φωτεινο παραθυρο κι ενα επιδαπεδιο φωτιστικο απο πισω, εναν υπολογιστη apple πανω σε ενα μικρο γραφειακι, ενα ραδιοφωνακι-mp3,ενα πατωμα με σανιδια στο χρωμα του μελιου ή μεγαλα μαρμαρα, ασπρομαυρα σαν μεγαλη σκακιερα οπως το σπιτι της θειας, και πολλα επιπλα με ντουλαπια και συρταρια γεματα νηματα, κλωστες, υφασματα, κολλες, χρωματα και πινελα. Στους τοιχους θα επικρατουσε καποιο δροσερο χρωμα. Ισως το ανοιχτο τιρκουαζ ή ενα γλυκο λιλα. Ισως κι ενα απαλο μπεζ, στο χρωμα της αμμου για να εδινα χρωμα στα υφασματα τριγυρω. Το ραδιοφωνακι θα επαιζε αλλοτε νοσταλγικες μελωδιες και αλλοτε χορευτικα τραγουδια.Καποιες αλλες φορες απλα θα σιωπουσε.
Δεν τηλεφωνησα κανεναν για χρονια πολλα. Με κουραζει πολυ να μιλαω στο τηλεφωνο. Εκτος απο την Τζενη, που αληθινα πιστευω οτι προσπαθω να κρατησω τον ηχο της φωνης της ζωντανο, οσο τοτε που ζουσαμε μαζι. Προτιμω και τις ευχες μου ακομη να τις στελνω γραπτως. Για αλλους ειναι αγενεια αυτο. Για μενα απολαυση. Αν δεν ηταν συνδεδεμενο με τη δουλεια μου το κινητο, θα το εκρυβα μεσα σε ενα συρταρι στις αργιες και στις διακοπες. Οπως τοτε που ειδα την κουμπαρα μου να βγαζει το ρολοι της οταν ξεκινουσαμε για διακοπες. Το εβγαλα κι εγω και δεν το ξαναφορεσα. Μονο για λιγο, ενα ρολοι δωρο της πεθερας μου. Ουτε το ιντερνετ χρειαζομαι στις διακοπες. Ουτε τα ρολογια. Ουτε τα τηλεφωνα.

"Ειναι συνηθισμενη η εκφραση λιγο πριν τις διακοπες: «Πρεπει να παμε διακοπες, για να γεμισουμε τις μπαταριες μας!». Αυτη η εκφραση προδιδει ανθρωπους που κατα τη διαρκεια της καθημερινοτητας τους καταναλωνουν ενεργεια και νιωθουν οτι δεν απολαμβανουν αντιστοιχα. Η φυγη των διακοπων δεν μπορει ποτε να ειναι αρκετη και ικανοποιητικη. Η απογοητευση καιροφυλακτει καθως η συνεχεια επιβαλλει: «Τα κεφαλια μεσα».
Οι διακοπες ειναι βεβαια πολυ σημαντικες, αλλά οχι για να δραπετευσεις απο την εργασιας σου, αλλά για να εμπλουτισεις τη ζωη σου με νεες παραστασεις και εμπειριες.
[....]
Αντιθετη, αλλά, αντιστοιχη ειναι η κατασταση των εργασιομανων, που δεν μπορουν να εχουν άλλα ενδιαφεροντα εκτος του χωρου εργασιας. Αυτοι που αρρωσταινουν με τους γνωστους πονοκεφαλους του Σαββατοκυριακου και νιωθουν αβολα στο σπιτι τους σαν τους ξεμπαρκους ναυτικους. Αυτοι που η προσωπικη ζωη εχει εγκλωβιστει στα εργασιακα πλαισια και νιωθουν αδειοι εκτος του επαγγελματικου ρολου."
(Η αδικια που πληγωνει - Δημητρη Φ. Καραγιαννη)


Για συντροφια λιγες αγαπημενες εικονες. Να εισαι καλα φιλε μου.

Τα τελευταια 4 κλικ απο τη δικη μου ζωη...